Ons kleine wijze meisje is toe aan school, maar nu dat het toch echt tijd wordt om naar school te gaan, vindt ze het dood eng. Ik merk het aan alles. Plots wil ze weer baby zijn en speelt ze graag baby. Iets wat ze voorheen nooit deed, ze wilde als baby niet eens baby zijn.
Ook is ze ineens bijzonder knuffelig en heb ik het gevoel dat ze soms haast in me wil kruipen. Gisteren waren we op bezoek bij onze vrienden Daan en Marguerita. Mar is zwanger en Elora vond de baby spullen heel interessant. Het grappige is dat ze tegelijkertijd soms net een klein oud vrouwtje is. Ze heeft heel goed door als iemand haar in de maling neemt en kijkt dan met zo'n wijs gezichtje.
Ze is wel weer wat dwars, eigenlijk sinds ik weer begonnen ben met werken. Wat wel leuk is, is dat ze nu ook af en toe dagen een paar uurtjes alleen met pappa kan zijn. Mamma en Elora hebben namelijk vaak zat meiden dagen, maar met pappa alleen is toch wel heel bijzonder. En haar vader kan ook zo leuk met de prinsen van de barbies spelen. Elora schatert het uit als Pappa zijn prins Vervelia speelt. Soms is zij dan prinses Vervelia en praat ze in het zelfde gekke stemmetje mee. En ze hebben ook Prins Roosje en doornroosje daar kan ze ook zo om lachen.
Gezellig is ze wel onze kleine wervelwind. Dat de kerstboom toch echt nu weg moest (ja ik heb hem nog een weekje langer laten staan, maar hij was ook zo mooi) deed haar veel verdriet. Dramatische monologen werden opgevoerd waarin Elora stelde dat zij zonder kerstboom niet kon slapen / eten/ leven. Het is hier net toneel zo af en toe. Vooral toen ze hoorde dat ook haar eigen kerstboom (die op haar kamer staat) weg moest, was het huis te klein. Maar gelukkig duurt drama bij ons nooit lang en is ze net een kleine actrice maar hebben we zelden of nooit huilbuien.
Waar ik ook heel trots op ben is hoe ze nu met Lily omgaat. Zij houdt zelfs in de gaten als de kattenbrokjes op zijn en als Lily water nodig heeft. Dan mag zij ze vullen, een taak die ze geclaimd heeft. Natuurlijk is dit niet haar verantwoordelijkheid, maar ik vind het leuk om te zien hoe vaak ze er aan denkt en ik hoef zelf de kattenbrokjes niet zo vaak meer bij te vullen.
Ik ben trots op mijn meisje en ben benieuwd hoe het straks gaat als ze naar school gaat. Want dan moet ik haar toch echt gaan delen met de wereld. Het zal een heel nieuw ritme worden en ik vind stiekem 5 dagen in de week ook wel erg veel voor zo'n kleintje. Van 2 ochtenden naar 5 dagen, dat is nogal een verschil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten