maandag 24 januari 2011

Toe aan school en toch ook een beetje eng

Ons kleine wijze meisje is toe aan school, maar nu dat het toch echt tijd wordt om naar school te gaan, vindt ze het dood eng. Ik merk het aan alles. Plots wil ze weer baby zijn en speelt ze graag baby. Iets wat ze voorheen nooit deed, ze wilde als baby niet eens baby zijn.

Ook is ze ineens bijzonder knuffelig en heb ik het gevoel dat ze soms haast in me wil kruipen. Gisteren waren we op bezoek bij onze vrienden Daan en Marguerita. Mar is zwanger en Elora vond de baby spullen heel interessant. Het grappige is dat ze tegelijkertijd soms net een klein oud vrouwtje is. Ze heeft heel goed door als iemand haar in de maling neemt en kijkt dan met zo'n wijs gezichtje.

Ze is wel weer wat dwars, eigenlijk sinds ik weer begonnen ben met werken. Wat wel leuk is, is dat ze nu ook af en toe dagen een paar uurtjes alleen met pappa kan zijn. Mamma en Elora hebben namelijk vaak zat meiden dagen, maar met pappa alleen is toch wel heel bijzonder. En haar vader kan ook zo leuk met de prinsen van de barbies spelen. Elora schatert het uit als Pappa zijn prins Vervelia speelt. Soms is zij dan prinses Vervelia en praat ze in het zelfde gekke stemmetje mee. En ze hebben ook Prins Roosje en doornroosje daar kan ze ook zo om lachen.

Gezellig is ze wel onze kleine wervelwind. Dat de kerstboom toch echt nu weg moest (ja ik heb hem nog een weekje langer laten staan, maar hij was ook zo mooi) deed haar veel verdriet. Dramatische monologen werden opgevoerd waarin Elora stelde dat zij zonder kerstboom niet kon slapen / eten/ leven. Het is hier net toneel zo af en toe. Vooral toen ze hoorde dat ook haar eigen kerstboom (die op haar kamer staat) weg moest, was het huis te klein. Maar gelukkig duurt drama bij ons nooit lang en is ze net een kleine actrice maar hebben we zelden of nooit huilbuien.

Waar ik ook heel trots op ben is hoe ze nu met Lily omgaat. Zij houdt zelfs in de gaten als de kattenbrokjes op zijn en als Lily water nodig heeft. Dan mag zij ze vullen, een taak die ze geclaimd heeft. Natuurlijk is dit niet haar verantwoordelijkheid, maar ik vind het leuk om te zien hoe vaak ze er aan denkt en ik hoef zelf de kattenbrokjes niet zo vaak meer bij te vullen.

Ik ben trots op mijn meisje en ben benieuwd hoe het straks gaat als ze naar school gaat. Want dan moet ik haar toch echt gaan delen met de wereld. Het zal een heel nieuw ritme worden en ik vind stiekem 5 dagen in de week ook wel erg veel voor zo'n kleintje. Van 2 ochtenden naar 5 dagen, dat is nogal een verschil.

vrijdag 14 januari 2011

Naar de basisschool

Over zes weken is het zo ver, dan gaan we weer een fase van Elora's leven afsluiten, dan is ze officieel geen peuter meer, maar een kleuter. Nu gedraagt ze zich al eigenlijk als een kleuter, sterker nog, soms gedraagd ze zich zelfs als een tiener, maar het is 23 Februari echt officieel.

Gisterenavond zijn Daan en ik voor het eerst naar een informatie avond van de nieuwe school, de Waterwilg, gegaan. Ongeveer drie jaar geleden hebben wij deze school uitgekozen voor Elora, na goed zoeken en veel scholen bezocht te hebben. Er was iets aan deze school dat ons gelijk aansprak. De school heeft structuur en is ook best streng (ook voor de ouders, maar dat hebben twee chaotische mensen zoals Daan en ik wel nodig) Er wordt heel veel met de kinderen gedaan, veel aandacht aan de kinderen besteedt en er wordt voornamelijk heel erg met de ouders samen gewerkt. Ouder participatie wordt dan ook verwacht. Ik denk dat meer scholen dat kunnen gebruiken trouwens.

Toen ik gisteren in de overvolle ruimte zat waar er denk ik een stuk of dertig a veertig ouders zaten, zag ik me nog voor me een aantal jaar geleden, op de info avond waar twee ouders kwamen opdagen, waarvan 1 halverwege weg moest. Deze school is anders, hij straalt ook een authoriteit uit. Nu hebben de juffen, zo te horen dat ook wel verdiend, want eerlijk is eerlijk, ik zou er niet willen werken voor een leraren salaris. Ze werken zich helemaal de kriebels met alle dingen die ze aanbieden.

Wat ons vooral erg aantrok was dat er speciale lessen zijn, niet alleen voor kinderen die naar beneden uit de boot vallen, maar ook voor kinderen die juist beter presteren. Ik weet niet of Elora in de kangaroe klas komt (dat is voor de hele slimmerds) maar ik hoop wel dat deze school met haar lezen aan de slag gaat. Ik zou het jammer vinden als dat niet wordt gestimuleerd. Toen de juf zei dat ze werkten met lezen en plaatjes en dat de kinderen geen woordjes konden lezen, maar de plaatjes herkende en de woorden bij de plaatjes, keken Daan en ik elkaar aan. Ons kind leest namelijk wel echt. Elora roept niet zomaar: vis. Die moet echt even de tijd nemen om te lezen: v-i-s (en dan herhaalt ze het vaak nog een keer of twee en ziet ze ineens: hey, daar staat VIS)

Toch zat er ook veel herkenbaar voor me bij. Werken met dagritme kaarten, met weektaken, met het takenbord, daar heb ik ook allemaal mee gewerkt en vind ik een leuk systeem. Er is veel beweging op school en dat is ook goed (vooral voor een hyperkip als Elora die haar energie kwijt moet) 4x in de week gymen en 1x met een echte docent. Leuk hoor!

Wat wat minder is, is dat er geen schoolmelk wordt verschaft, dus Daan en ik moeten echt even de zeilen bij trekken. Er mag ook alleen maar melkproducten of fruitsappen meegegeven worden. Dus roosvicee zit er ook niet in. En het moet in bekers worden meegegeven, terwijl wij erg van het "makkelijk" zijn. Dus twee bekers per dag meegeven. Het is nogal wat.

De klassen zijn ook erg groot, dat is wel jammer, maar ja het is nu eenmaal een populaire school. Er zijn ook veel klassen, maar grappig genoeg lijken ze meer van hun leerlingen te weten dan mijn oude school die maar 1 klas per groep had (en soms combiklassen omdat er maar zo weinig kinderen waren)

De nieuwsbrief, wat bij ons op school een papiertje was die je aan de kinderen uitdeelde, is hier digitaal en is vaak zo'n 10+ pagina's lang. Er wordt hier verteld wie er jarig zijn, wie er op school komen, wie er van school gaan, welke goede doelen er nu gesteund worden, wat er die week op school is gebeurd, wat de MR heeft besproken... etc. Iets anders dan wij gewend zijn dus. Maar helemaal geweldig (vooral het digitale want ik ben zo'n doos met losse blaadjes en Daan al helemaal)

Dan wordt er bij de kleuters nog een eigen soort nieuwsbrief gemaakt per week. Daarin kunnen de ouders per klas zien wat er is gebeurd. Ideaal toch?

Buiten de goede communicatie ziet het er naar uit dat er echt heel veel leuke dingen worden gedaan met de kinderen. De projecten zien er heel goed uit en ik geloof ook echt dat deze mensen waarmaken wat ze vertellen (met alle energie die ik nu al heb gezien dat ze in de kinderen en in het onderwijs steken) Er is op dit moment een thema over de ruimte gaande in de kleuterklassen, dus ligt er in de poppenhoek ook een ruimtepak, ipv een prinsessenjurk. Hoe gaaf is dat?

Daan en ik liepen gisterenavond een tikkeltje overweldigd naar buiten. Ik had gedacht dat ik het allemaal wel zo'n beetje wist, maar zelfs ik was verbaasd. In mijn hart voel ik dat dit een goede school voor Elora wordt. Ik denk echt dat ze de stimulans hier gaat krijgen die ze nodig heeft.

We weten dat ze in klas 1/2 D terecht komt en de juf ziet er erg aardig uit. Ik hoop dat we het goed kunnen vinden met de juf, want dat is wel heel belangrijk.

De data voor vakanties en school activiteiten staan al in mijn agenda en over een tijdje krijgen we een brief dat Elora mag komen wennen. Het voelt heel erg spannend en ik vind het zelfs een beetje eng. Het is niet makkelijk om deze fase af te sluiten, want plots behoort je kind tot de wereld. Daan en ik zijn niet meer de enige die nu de regels maken, Elora moet nu naar school (nou ja, ze is officieel nog niet leerplichtig) en wij moeten ons ook aan de regels gaan houden.

Voor Elora vind ik het geweldig dat ze naar school gaat. Ze is er aan toe en heeft het nodig. Maar als ik stiekem, heel, heel eerlijk moet zijn... had ik haar zelf liever nog een jaartje thuis gehad. 5 dagen vind ik wel erg veel ineens. Het voordeel is dat ik wel lekker haar 's middags uit school ga halen. Straks heb ik wat meer tijd voor dingen, omdat ik van plan ben te gaan stoppen met het zzpen en me op schrijven te gaan richten. En dan hebben we lekker samen de vakanties vrij en kunnen we samen leuke dingen gaan doen.

Het is spannend en een tikkeltje emotioneel. Ook Daan lijdt hier onder en hij speelt vaak het liedje dochters van Marco Borsato (het enige liedje van deze artiest die ik zo waar mooi vind) en "pappa ik lijk steeds meer op jou" van Stef Bos.

Elora zelf heeft er geloof ik wel zin in. Ze wordt ook zo groot. Ik ben benieuwd of ze straks nog zo stoer en dapper is als ze voor het eerst in de klas met 30 kindertjes komt?

donderdag 30 december 2010

gezellig

Sinds we terug zijn van vakantie is het erg gezellig in huize Noordeloos. De kerstsfeer helpt hier ook een handje bij. In Elora's kamer staat een mini kerstboom waar ze erg trots op is. Net als wij, is Elora erg blij dat ze weer een eigen kamer heeft, al probeert ze best nog wel eens uit of ze bij ons in bed mag. Maar wij zijn onverbiddelijk, en Elora vindt het ook wel goed zo. Soms gaat ze ook ineens in haar eigen kamer spelen, gewoon om even alleen te zijn.

Tijdens de kerst hebben we haar weer schandelijk verwend. We moeten daar mee oppassen, want we kunnen ook overdrijven en dat maakt kinderen niet dankbaarder. Toch is Elora erg enthousiast met haar speelgoed en dat maakt het geven ook zo leuk.

Ze is zo heerlijk vrolijk en zo gezellig en ze begrijpt ons zo ontzettend goed, dat is echt heel erg leuk. Elora en ik hebben een hele sterke band weer opgebouwd tijdens de vakantie en alles loopt heel erg gemoedelijk. Zelfs als ze in een wat moeilijkere bui is, is het goed te doen. Ze is makkelijk te corrigeren, alleen is ze soms wel op zoek naar ruzie en kan ze spontaan niets meer. Maar als ik haar uitleg dat ik dit gedrag niet zo gezellig vindt, krijg ik soms van haar te horen: "Sorry mam, dat had ik nou niet moeten doen". Hoe blijf je daar nou boos op?

De kerstdagen waren ook weer super. Ons kind heeft zich voorbeeldig en gezellig gedragen in de restaurants en ik ben bijna de hele dag door overweldigd door een trots gevoel.

Ze wordt steeds groter, niet alleen fysiek, want ze is lang, maar ook qua begrip. Het is zo leuk om te zien wat ze ineens allemaal begrijpt en beleeft. Vaak vertel ik haar dat zij het belangrijkste meisje in mijn wereld is en vandaag zei ze ineens uit het niets: Mamma, weet jij dat jij voor mij ook het belangrijkste meisje in de wereld ben? Toen ik even vol schoot vroeg ze: "Waarom heb je nou traantjes?". Wat een heerlijk ding is het toch en wat ben ik toch verliefd op haar.

woensdag 24 november 2010

bob de sloper

"Jij mag niet zomaar aan spullen komen!", zeg ik met harde stem die een tikkeltje hysterisch begint te klinken. Ik ben het zat, en ook echt helemaal zat, dat ze constant aan spullen zit waar ze niet aan mag komen. Nee... dat zeg ik niet goed, want als ik het haar echt verboden heb, raakt ze het vaak niet aan. Maar moet ik dan ieder item in ons huis aan haar laten zien waar ze wel en niet mag spelen.

Boos vertel ik haar dat ze niet meer aan de spullen op het dressoir mag komen, niet meer aan de spullen op de tafel, etc, etc. Elora schrikt van me en de tranen staan in haar ogen. Dan voel ik me rot en leg ik haar rustiger uit dat het niet goed is dat ze telkens aan alles zit. Dingen gaan kapot en ik raak dingen kwijt. Ze wilde met de huissleutels van mijn moeder gaan spelen, en daardoor werd ik zo boos.

Het is niet kwaad bedoeld, ze is gewoon nieuwsgierig. En Elora voelt zich gewoon erg op haar plek thuis, dus vindt ze het normaal dat ze zichzelf rechten toe-eigend. Ik probeer haar te leren dat ze dingen eerst moet vragen. Het is lastig, heel lastig, voor zo'n klein zelfverzekerd meisje.

Het maakt het er voor ons niet makkelijker op. Als ik weer een van mijn werk documenten ondergekladderd zie, bijvoorbeeld. "Potverdorie Elora!", roep ik voor de honderdste keer, "Je weet dat je niet zo maar op dingen mag tekenen... EERST VRAGEN!"

Zal ze het ooit leren? Voor mijn geestengezondheid hoop ik het maar

vrijdag 19 november 2010

afscheid van Ed

"Gaan we nu naar Ed?", vraagt Elora terwijl ik de laatste kleertjes aanworstel. Ze is een beetje in een "bui" vandaag, maar ik kan niet zo goed mijn vinger leggen op wat ik nu vervelend vind. Ze is namelijk niet echt vervelend, alleen vermoeiend. Vandaag is een "Waarom?" dag. Zo'n dag waar Elora alles verbaliseert, zo'n dag dat ze heel veel vraagt en heel veel aandacht nodig heeft. Het is heel erg vermoeiend. Ook is ze wel dwars, want eerst wil ze niet naar mijn werk en wil ze niet de kleertjes aan die ik heb uitgekozen.

Maar ja, als ze zich er dan (redelijk snel) toch bij neerlegt is ze ook super positief. Het is een lange wandel naar mijn werk en ze roept wel dat ze even een tukje wil doen. Sorry meid, even doorlopen. We maken er een spelletje van. Ze vindt het super en roept dat we aan het avonturen zijn. We zoeken dieren, vinden zwanen, vogeltjes en rillende eendjes. Ook zien we paddestoelen tussen het gras. Het is gezellig, al hebben we haast.

Op het afscheid van Ed hebben we geen kind aan haar. Ze is lief en sociaal en ik ben oer trots. "Zo die wordt goed opgevoed" krijg ik van meerdere vreemden te horen. Met wat geleende poppetjes speelt ze lief aan een tafeltje en ze smikkelt van alle hapjes die voorbij komen. Af en toe vraagt ze naar me, wil ze even bij mij op schoot, mist ze haar mamma die toch wel aan het werk is. Heel lief en heel schattig.

Dan moeten we opruimen en Elora helpt ontzettend mee. Voorzichtig draagt ze de glaasjes van de ontmoetingszaal naar de keuken. Netjes vraagt ze aan de mensen of ze de lege glaasjes mee mag nemen en de mensen zijn vertederd. Als ze klaar is met de glaasjes vraagt ze aan Ron (onze beheerder) of hij nog klusjes voor haar heeft. Ze helpt zo goed en ik kan alles aan haar vragen.

Maar ook thuis helpt ze beter. Ze is zo goed met het opruimen van haar eigen speelgoed. Vaak gaat dat snel en zonder morren. Vooral nu we de nieuwe bakken hebben, het is overzichtelijker voor haar. Ik blijf me verbazen over hoe enthousiast Elora is en wat een vrolijk kind ze is. Ze kan best mokken hoor, maar nooit echt lang en vaak is ze na een korte mok-bui weer snel heel vrolijk.

Ik ben trots op mijn lieve, slimme, sociale meisje!!

dinsdag 16 november 2010

sinterklaas liedjes zingen

Elora stond super leuk liedjes te zingen en ik vergat weer te filmen. Dit is dus Elora die Sinterklaas liedjes zingt als ze het stiekem al een beetje zat is. Vandaar ook de bewegelijkheid. We doen altijd de deur open want dan kunnen de Pieten ons beter horen! ;)


En hier de beloning voor haar mooie zingen, van de pieten:

 

zondag 14 november 2010

Oh kom toch eens kijken

"Mamma?", klinkt een vermoeid stemmetje aan mijn deur om 7 uur 's ochtends. "Ik ga beneden kijken hoor". Rillerig staat Elora op de gang. Ze heeft haar pyjama niet meer aan, maar heeft gisteren avond iets uit haar verkleedkist gepakt en aangetrokken, toen wij dachten dat ze sliep. Dat gebeurd wel vaker en we hebben besloten hier maar geen strijd van te maken. Je moet niet overal een strijd van willen maken, anders ben je met niets anders bezig dan strijd te voeren... en daar hebben we geen zin in.

"Goed schat", mompel ik vanuit mijn kussen. Een deel van me wil haar reactie wel zien, maar ik heb het 3:00 zien worden en vrolijk mijn bed uitspringen zit er even niet in. Daan, die om 22:30 al de slaap kon vatten, gaat gelukkig wel mee en mijn dochter is luidruchtig genoeg dat ik ook boven mee kan genieten.

"Pappa KIJK!!" hoor ik haar kleine enthousiaste stemmetje roepen, en snel begint ze het uit te pakken. "Barbie" hoor ik en ineens ben ik klaar wakker. Heb ik het verkeerde cadeau in haar schoen gedaan? Dat kan toch niet? We hebben wel een barbie van Sleeping Beauty, maar die is voor de Sinterklaas avond. De avond ervoor heb ik met kloppend hart de cadeautjes ingepakt. Meestal doe ik dit als Elora bij een ander is, want onze dochter wil nog wel eens haar bedje uit sneaken. Maar dit jaar was ik het cadeau papier vergeten te kopen, dus werd alles erg last minute. Gelukkig ben ik niet betrapt en zijn alle cadeaus netjes ingepakt.

Maar gelukkig heb ik het niet verkeerd gedaan en er zaten gewoon poppetjes van de playmobil in haar schoen. Een zeemeerminnetje en een zeemeerjongetje. Elora was helemaal enthousiast. Het lijkt erop dat ze mijn liefde voor zeemeerminnen heeft, als kind vond ik ze zo gaaf. Eerst heeft ze de ochtend met Daan met de playmobil zitten spelen en daarna de hele middag met mij. We moeten het een beetje goed maken dat we het hele weekend binnen hebben gezeten, maar het weer is momenteel ook echt zo slecht.

Over 16 dagen kan ze haar hart op, want dan gaan we heel veel erop uit, over 16 dagen gaan we namelijk met vakantie.

Playmobil is leuk speelgoed, ook voor ons want je kan er heel veel mee. En Elora's fantasie en belevingswereld worden steeds uitgebreider en dus ook leuker voor ons om mee te spelen. De slechterik vindt ze trouwens wel heel eng. Dan is ze ineens geen poppetje meer, maar Elora die veel groter en sterker is dan het gemene poppetje. Ze slaat het poppetje en toont krachtig gedrag. Het is niet eens boos gedrag, want ze lacht er een beetje bij, alsof ze laat zien dat ze weet dat ze zo machtiger is. Ik vind het interessant om te zien hoe Elora met angst om gaat. Ik geloof dat ze in ieder geval weet dat ze altijd bij ons terecht kan en dat vind ik heel fijn.

Het nadeel van de Playmobil is dat er heel veel kleine elementen bij zitten en Elora is heel erg slordig. Ze loopt altijd door het hele huis met van alles. Ik probeer dit haar af te leren, want zo raakt telkens alles kwijt en ik heb te veel last van een vorm van OCD (obsessive compulsive disorder) om hier mee om te kunnen gaan. De regel is dat je alleen maar met het speelgoed ergens mag spelen als al het speelgoed in die kamer is. Dus als ze met de playmobil wil spelen in haar kamer mag dat, maar dan wordt de hele bak playmobil naar boven gehaald zodat ze het ook weer makkelijk kan opruimen en ik niet overal playmobil door het huis vind. Klinkt echt heel sullig, maar ik werd gek van alle troep. Ik vond echt overal playmobil of poppetjes. Elora houdt zich er nog niet helemaal aan en ik moet consequent blijven corrigeren, maar we komen er wel.

Sowieso merk ik dat mijn consequent zijn erg heeft geholpen met het opruim drama. We hebben nog maar zelden huilbuien en dramatische uitingen als Elora moet opruimen. Sterker nog, ze doet het tegenwoordig zelfs redelijk vaak helemaal uit zichzelf. En dat is fijn, ik merk dat ze toch weer wat groter is geworden. Dit brengt ook een soort rust met zich mee, die nog niet helemaal doorzet, want het is nog steeds erg hectisch met zo'n peuter, maar ik mer dat we naar een nieuwe fase aan het gaan zijn en dat voelt prettig.

Waar ik ook bijzonder van geniet is de humor van mijn kind. "Kijk mam, nu steek ik mijn tong uit". Let maar even niet op haar haar op de foto, het is een drama. Als ik het gekamd heb zit het 10 minuten later weer alsof ze met haar vingers in het stopcontact eheft gezeten. Ik blijf me iedere dag weer verbazen hoe groot mijn kind nu al is. Zo klein en toch al zo groot. Heel bijzonder.