Sinds we terug zijn van vakantie is het erg gezellig in huize Noordeloos. De kerstsfeer helpt hier ook een handje bij. In Elora's kamer staat een mini kerstboom waar ze erg trots op is. Net als wij, is Elora erg blij dat ze weer een eigen kamer heeft, al probeert ze best nog wel eens uit of ze bij ons in bed mag. Maar wij zijn onverbiddelijk, en Elora vindt het ook wel goed zo. Soms gaat ze ook ineens in haar eigen kamer spelen, gewoon om even alleen te zijn.
Tijdens de kerst hebben we haar weer schandelijk verwend. We moeten daar mee oppassen, want we kunnen ook overdrijven en dat maakt kinderen niet dankbaarder. Toch is Elora erg enthousiast met haar speelgoed en dat maakt het geven ook zo leuk.
Ze is zo heerlijk vrolijk en zo gezellig en ze begrijpt ons zo ontzettend goed, dat is echt heel erg leuk. Elora en ik hebben een hele sterke band weer opgebouwd tijdens de vakantie en alles loopt heel erg gemoedelijk. Zelfs als ze in een wat moeilijkere bui is, is het goed te doen. Ze is makkelijk te corrigeren, alleen is ze soms wel op zoek naar ruzie en kan ze spontaan niets meer. Maar als ik haar uitleg dat ik dit gedrag niet zo gezellig vindt, krijg ik soms van haar te horen: "Sorry mam, dat had ik nou niet moeten doen". Hoe blijf je daar nou boos op?
De kerstdagen waren ook weer super. Ons kind heeft zich voorbeeldig en gezellig gedragen in de restaurants en ik ben bijna de hele dag door overweldigd door een trots gevoel.
Ze wordt steeds groter, niet alleen fysiek, want ze is lang, maar ook qua begrip. Het is zo leuk om te zien wat ze ineens allemaal begrijpt en beleeft. Vaak vertel ik haar dat zij het belangrijkste meisje in mijn wereld is en vandaag zei ze ineens uit het niets: Mamma, weet jij dat jij voor mij ook het belangrijkste meisje in de wereld ben? Toen ik even vol schoot vroeg ze: "Waarom heb je nou traantjes?". Wat een heerlijk ding is het toch en wat ben ik toch verliefd op haar.
donderdag 30 december 2010
woensdag 24 november 2010
bob de sloper
"Jij mag niet zomaar aan spullen komen!", zeg ik met harde stem die een tikkeltje hysterisch begint te klinken. Ik ben het zat, en ook echt helemaal zat, dat ze constant aan spullen zit waar ze niet aan mag komen. Nee... dat zeg ik niet goed, want als ik het haar echt verboden heb, raakt ze het vaak niet aan. Maar moet ik dan ieder item in ons huis aan haar laten zien waar ze wel en niet mag spelen.
Boos vertel ik haar dat ze niet meer aan de spullen op het dressoir mag komen, niet meer aan de spullen op de tafel, etc, etc. Elora schrikt van me en de tranen staan in haar ogen. Dan voel ik me rot en leg ik haar rustiger uit dat het niet goed is dat ze telkens aan alles zit. Dingen gaan kapot en ik raak dingen kwijt. Ze wilde met de huissleutels van mijn moeder gaan spelen, en daardoor werd ik zo boos.
Het is niet kwaad bedoeld, ze is gewoon nieuwsgierig. En Elora voelt zich gewoon erg op haar plek thuis, dus vindt ze het normaal dat ze zichzelf rechten toe-eigend. Ik probeer haar te leren dat ze dingen eerst moet vragen. Het is lastig, heel lastig, voor zo'n klein zelfverzekerd meisje.
Het maakt het er voor ons niet makkelijker op. Als ik weer een van mijn werk documenten ondergekladderd zie, bijvoorbeeld. "Potverdorie Elora!", roep ik voor de honderdste keer, "Je weet dat je niet zo maar op dingen mag tekenen... EERST VRAGEN!"
Zal ze het ooit leren? Voor mijn geestengezondheid hoop ik het maar
Boos vertel ik haar dat ze niet meer aan de spullen op het dressoir mag komen, niet meer aan de spullen op de tafel, etc, etc. Elora schrikt van me en de tranen staan in haar ogen. Dan voel ik me rot en leg ik haar rustiger uit dat het niet goed is dat ze telkens aan alles zit. Dingen gaan kapot en ik raak dingen kwijt. Ze wilde met de huissleutels van mijn moeder gaan spelen, en daardoor werd ik zo boos.
Het is niet kwaad bedoeld, ze is gewoon nieuwsgierig. En Elora voelt zich gewoon erg op haar plek thuis, dus vindt ze het normaal dat ze zichzelf rechten toe-eigend. Ik probeer haar te leren dat ze dingen eerst moet vragen. Het is lastig, heel lastig, voor zo'n klein zelfverzekerd meisje.
Het maakt het er voor ons niet makkelijker op. Als ik weer een van mijn werk documenten ondergekladderd zie, bijvoorbeeld. "Potverdorie Elora!", roep ik voor de honderdste keer, "Je weet dat je niet zo maar op dingen mag tekenen... EERST VRAGEN!"
Zal ze het ooit leren? Voor mijn geestengezondheid hoop ik het maar
vrijdag 19 november 2010
afscheid van Ed
"Gaan we nu naar Ed?", vraagt Elora terwijl ik de laatste kleertjes aanworstel. Ze is een beetje in een "bui" vandaag, maar ik kan niet zo goed mijn vinger leggen op wat ik nu vervelend vind. Ze is namelijk niet echt vervelend, alleen vermoeiend. Vandaag is een "Waarom?" dag. Zo'n dag waar Elora alles verbaliseert, zo'n dag dat ze heel veel vraagt en heel veel aandacht nodig heeft. Het is heel erg vermoeiend. Ook is ze wel dwars, want eerst wil ze niet naar mijn werk en wil ze niet de kleertjes aan die ik heb uitgekozen.
Maar ja, als ze zich er dan (redelijk snel) toch bij neerlegt is ze ook super positief. Het is een lange wandel naar mijn werk en ze roept wel dat ze even een tukje wil doen. Sorry meid, even doorlopen. We maken er een spelletje van. Ze vindt het super en roept dat we aan het avonturen zijn. We zoeken dieren, vinden zwanen, vogeltjes en rillende eendjes. Ook zien we paddestoelen tussen het gras. Het is gezellig, al hebben we haast.
Op het afscheid van Ed hebben we geen kind aan haar. Ze is lief en sociaal en ik ben oer trots. "Zo die wordt goed opgevoed" krijg ik van meerdere vreemden te horen. Met wat geleende poppetjes speelt ze lief aan een tafeltje en ze smikkelt van alle hapjes die voorbij komen. Af en toe vraagt ze naar me, wil ze even bij mij op schoot, mist ze haar mamma die toch wel aan het werk is. Heel lief en heel schattig.
Dan moeten we opruimen en Elora helpt ontzettend mee. Voorzichtig draagt ze de glaasjes van de ontmoetingszaal naar de keuken. Netjes vraagt ze aan de mensen of ze de lege glaasjes mee mag nemen en de mensen zijn vertederd. Als ze klaar is met de glaasjes vraagt ze aan Ron (onze beheerder) of hij nog klusjes voor haar heeft. Ze helpt zo goed en ik kan alles aan haar vragen.
Maar ook thuis helpt ze beter. Ze is zo goed met het opruimen van haar eigen speelgoed. Vaak gaat dat snel en zonder morren. Vooral nu we de nieuwe bakken hebben, het is overzichtelijker voor haar. Ik blijf me verbazen over hoe enthousiast Elora is en wat een vrolijk kind ze is. Ze kan best mokken hoor, maar nooit echt lang en vaak is ze na een korte mok-bui weer snel heel vrolijk.
Ik ben trots op mijn lieve, slimme, sociale meisje!!
Maar ja, als ze zich er dan (redelijk snel) toch bij neerlegt is ze ook super positief. Het is een lange wandel naar mijn werk en ze roept wel dat ze even een tukje wil doen. Sorry meid, even doorlopen. We maken er een spelletje van. Ze vindt het super en roept dat we aan het avonturen zijn. We zoeken dieren, vinden zwanen, vogeltjes en rillende eendjes. Ook zien we paddestoelen tussen het gras. Het is gezellig, al hebben we haast.
Op het afscheid van Ed hebben we geen kind aan haar. Ze is lief en sociaal en ik ben oer trots. "Zo die wordt goed opgevoed" krijg ik van meerdere vreemden te horen. Met wat geleende poppetjes speelt ze lief aan een tafeltje en ze smikkelt van alle hapjes die voorbij komen. Af en toe vraagt ze naar me, wil ze even bij mij op schoot, mist ze haar mamma die toch wel aan het werk is. Heel lief en heel schattig.
Dan moeten we opruimen en Elora helpt ontzettend mee. Voorzichtig draagt ze de glaasjes van de ontmoetingszaal naar de keuken. Netjes vraagt ze aan de mensen of ze de lege glaasjes mee mag nemen en de mensen zijn vertederd. Als ze klaar is met de glaasjes vraagt ze aan Ron (onze beheerder) of hij nog klusjes voor haar heeft. Ze helpt zo goed en ik kan alles aan haar vragen.
Maar ook thuis helpt ze beter. Ze is zo goed met het opruimen van haar eigen speelgoed. Vaak gaat dat snel en zonder morren. Vooral nu we de nieuwe bakken hebben, het is overzichtelijker voor haar. Ik blijf me verbazen over hoe enthousiast Elora is en wat een vrolijk kind ze is. Ze kan best mokken hoor, maar nooit echt lang en vaak is ze na een korte mok-bui weer snel heel vrolijk.
Ik ben trots op mijn lieve, slimme, sociale meisje!!
dinsdag 16 november 2010
sinterklaas liedjes zingen
Elora stond super leuk liedjes te zingen en ik vergat weer te filmen. Dit is dus Elora die Sinterklaas liedjes zingt als ze het stiekem al een beetje zat is. Vandaar ook de bewegelijkheid. We doen altijd de deur open want dan kunnen de Pieten ons beter horen! ;)
En hier de beloning voor haar mooie zingen, van de pieten:
zondag 14 november 2010
Oh kom toch eens kijken
"Mamma?", klinkt een vermoeid stemmetje aan mijn deur om 7 uur 's ochtends. "Ik ga beneden kijken hoor". Rillerig staat Elora op de gang. Ze heeft haar pyjama niet meer aan, maar heeft gisteren avond iets uit haar verkleedkist gepakt en aangetrokken, toen wij dachten dat ze sliep. Dat gebeurd wel vaker en we hebben besloten hier maar geen strijd van te maken. Je moet niet overal een strijd van willen maken, anders ben je met niets anders bezig dan strijd te voeren... en daar hebben we geen zin in.
"Goed schat", mompel ik vanuit mijn kussen. Een deel van me wil haar reactie wel zien, maar ik heb het 3:00 zien worden en vrolijk mijn bed uitspringen zit er even niet in. Daan, die om 22:30 al de slaap kon vatten, gaat gelukkig wel mee en mijn dochter is luidruchtig genoeg dat ik ook boven mee kan genieten.
"Pappa KIJK!!" hoor ik haar kleine enthousiaste stemmetje roepen, en snel begint ze het uit te pakken. "Barbie" hoor ik en ineens ben ik klaar wakker. Heb ik het verkeerde cadeau in haar schoen gedaan? Dat kan toch niet? We hebben wel een barbie van Sleeping Beauty, maar die is voor de Sinterklaas avond. De avond ervoor heb ik met kloppend hart de cadeautjes ingepakt. Meestal doe ik dit als Elora bij een ander is, want onze dochter wil nog wel eens haar bedje uit sneaken. Maar dit jaar was ik het cadeau papier vergeten te kopen, dus werd alles erg last minute. Gelukkig ben ik niet betrapt en zijn alle cadeaus netjes ingepakt.
Maar gelukkig heb ik het niet verkeerd gedaan en er zaten gewoon poppetjes van de playmobil in haar schoen. Een zeemeerminnetje en een zeemeerjongetje. Elora was helemaal enthousiast. Het lijkt erop dat ze mijn liefde voor zeemeerminnen heeft, als kind vond ik ze zo gaaf. Eerst heeft ze de ochtend met Daan met de playmobil zitten spelen en daarna de hele middag met mij. We moeten het een beetje goed maken dat we het hele weekend binnen hebben gezeten, maar het weer is momenteel ook echt zo slecht.
Over 16 dagen kan ze haar hart op, want dan gaan we heel veel erop uit, over 16 dagen gaan we namelijk met vakantie.
Playmobil is leuk speelgoed, ook voor ons want je kan er heel veel mee. En Elora's fantasie en belevingswereld worden steeds uitgebreider en dus ook leuker voor ons om mee te spelen. De slechterik vindt ze trouwens wel heel eng. Dan is ze ineens geen poppetje meer, maar Elora die veel groter en sterker is dan het gemene poppetje. Ze slaat het poppetje en toont krachtig gedrag. Het is niet eens boos gedrag, want ze lacht er een beetje bij, alsof ze laat zien dat ze weet dat ze zo machtiger is. Ik vind het interessant om te zien hoe Elora met angst om gaat. Ik geloof dat ze in ieder geval weet dat ze altijd bij ons terecht kan en dat vind ik heel fijn.
Het nadeel van de Playmobil is dat er heel veel kleine elementen bij zitten en Elora is heel erg slordig. Ze loopt altijd door het hele huis met van alles. Ik probeer dit haar af te leren, want zo raakt telkens alles kwijt en ik heb te veel last van een vorm van OCD (obsessive compulsive disorder) om hier mee om te kunnen gaan. De regel is dat je alleen maar met het speelgoed ergens mag spelen als al het speelgoed in die kamer is. Dus als ze met de playmobil wil spelen in haar kamer mag dat, maar dan wordt de hele bak playmobil naar boven gehaald zodat ze het ook weer makkelijk kan opruimen en ik niet overal playmobil door het huis vind. Klinkt echt heel sullig, maar ik werd gek van alle troep. Ik vond echt overal playmobil of poppetjes. Elora houdt zich er nog niet helemaal aan en ik moet consequent blijven corrigeren, maar we komen er wel.
Sowieso merk ik dat mijn consequent zijn erg heeft geholpen met het opruim drama. We hebben nog maar zelden huilbuien en dramatische uitingen als Elora moet opruimen. Sterker nog, ze doet het tegenwoordig zelfs redelijk vaak helemaal uit zichzelf. En dat is fijn, ik merk dat ze toch weer wat groter is geworden. Dit brengt ook een soort rust met zich mee, die nog niet helemaal doorzet, want het is nog steeds erg hectisch met zo'n peuter, maar ik mer dat we naar een nieuwe fase aan het gaan zijn en dat voelt prettig.
Waar ik ook bijzonder van geniet is de humor van mijn kind. "Kijk mam, nu steek ik mijn tong uit". Let maar even niet op haar haar op de foto, het is een drama. Als ik het gekamd heb zit het 10 minuten later weer alsof ze met haar vingers in het stopcontact eheft gezeten. Ik blijf me iedere dag weer verbazen hoe groot mijn kind nu al is. Zo klein en toch al zo groot. Heel bijzonder.
"Goed schat", mompel ik vanuit mijn kussen. Een deel van me wil haar reactie wel zien, maar ik heb het 3:00 zien worden en vrolijk mijn bed uitspringen zit er even niet in. Daan, die om 22:30 al de slaap kon vatten, gaat gelukkig wel mee en mijn dochter is luidruchtig genoeg dat ik ook boven mee kan genieten.
"Pappa KIJK!!" hoor ik haar kleine enthousiaste stemmetje roepen, en snel begint ze het uit te pakken. "Barbie" hoor ik en ineens ben ik klaar wakker. Heb ik het verkeerde cadeau in haar schoen gedaan? Dat kan toch niet? We hebben wel een barbie van Sleeping Beauty, maar die is voor de Sinterklaas avond. De avond ervoor heb ik met kloppend hart de cadeautjes ingepakt. Meestal doe ik dit als Elora bij een ander is, want onze dochter wil nog wel eens haar bedje uit sneaken. Maar dit jaar was ik het cadeau papier vergeten te kopen, dus werd alles erg last minute. Gelukkig ben ik niet betrapt en zijn alle cadeaus netjes ingepakt.
Maar gelukkig heb ik het niet verkeerd gedaan en er zaten gewoon poppetjes van de playmobil in haar schoen. Een zeemeerminnetje en een zeemeerjongetje. Elora was helemaal enthousiast. Het lijkt erop dat ze mijn liefde voor zeemeerminnen heeft, als kind vond ik ze zo gaaf. Eerst heeft ze de ochtend met Daan met de playmobil zitten spelen en daarna de hele middag met mij. We moeten het een beetje goed maken dat we het hele weekend binnen hebben gezeten, maar het weer is momenteel ook echt zo slecht.
Over 16 dagen kan ze haar hart op, want dan gaan we heel veel erop uit, over 16 dagen gaan we namelijk met vakantie.
Playmobil is leuk speelgoed, ook voor ons want je kan er heel veel mee. En Elora's fantasie en belevingswereld worden steeds uitgebreider en dus ook leuker voor ons om mee te spelen. De slechterik vindt ze trouwens wel heel eng. Dan is ze ineens geen poppetje meer, maar Elora die veel groter en sterker is dan het gemene poppetje. Ze slaat het poppetje en toont krachtig gedrag. Het is niet eens boos gedrag, want ze lacht er een beetje bij, alsof ze laat zien dat ze weet dat ze zo machtiger is. Ik vind het interessant om te zien hoe Elora met angst om gaat. Ik geloof dat ze in ieder geval weet dat ze altijd bij ons terecht kan en dat vind ik heel fijn.
Het nadeel van de Playmobil is dat er heel veel kleine elementen bij zitten en Elora is heel erg slordig. Ze loopt altijd door het hele huis met van alles. Ik probeer dit haar af te leren, want zo raakt telkens alles kwijt en ik heb te veel last van een vorm van OCD (obsessive compulsive disorder) om hier mee om te kunnen gaan. De regel is dat je alleen maar met het speelgoed ergens mag spelen als al het speelgoed in die kamer is. Dus als ze met de playmobil wil spelen in haar kamer mag dat, maar dan wordt de hele bak playmobil naar boven gehaald zodat ze het ook weer makkelijk kan opruimen en ik niet overal playmobil door het huis vind. Klinkt echt heel sullig, maar ik werd gek van alle troep. Ik vond echt overal playmobil of poppetjes. Elora houdt zich er nog niet helemaal aan en ik moet consequent blijven corrigeren, maar we komen er wel.
Sowieso merk ik dat mijn consequent zijn erg heeft geholpen met het opruim drama. We hebben nog maar zelden huilbuien en dramatische uitingen als Elora moet opruimen. Sterker nog, ze doet het tegenwoordig zelfs redelijk vaak helemaal uit zichzelf. En dat is fijn, ik merk dat ze toch weer wat groter is geworden. Dit brengt ook een soort rust met zich mee, die nog niet helemaal doorzet, want het is nog steeds erg hectisch met zo'n peuter, maar ik mer dat we naar een nieuwe fase aan het gaan zijn en dat voelt prettig.
zaterdag 13 november 2010
Sinterklaas kapoentje
"Weet je wie er vandaag in het land komt?", papagaait Elora ons vol enthousiasme, voor ik kan antwoorden zegt ze als een ware volwassenen: "Sinterklaas, is dat niet leuk?". Om mijn mond speelt een grijns. Om 12:30 is het zo ver, onze goedheilig man komt met stoomboot en entourage ons kikkerlandje in en wij zitten voor de buis geplakt. Elora is het snel zat en al gauw zitten mamma en pappa alleen te kijken.
Af en toe komt ze nog wel eens kijken, maar ze heeft het te druk met klimmen en klauteren. Elora is altijd al een druk kind geweest, maar haar hyperbuien beginnen nu een hoogtepunt te bereiken en ik merk dat wij helemaal gesloopt zijn van haar drukte.
's Nachts slaapt ze slecht met al die spanning, maar ook door de regen en de storm en ze is overdag hyper. Ze wrijft de hele dag in de ogen en gaapt continue. Elora is moe... en wij ook, want dankzij ons drukke meisje, slapen wij ook niet echt.
Als er iets gebeurd op tv komt ze snel weer kijken. De hele tijd is ze aan het zingen. Geen echte liedjes, maar vooral lalalalalalala liedjes waar we echt HELEMAAL gek van worden. Ook is ze ontzettend veel ruzie aan het zoeken. "Ik kan niet lief zijn en dan krijg ik ook geen cadeautjes", zegt ze met een pruillip, "Ik kan geen Sinterklaas liedjes zingen, hoor maar ik kan alleen maar weh weh weh zingen". Ik ben deze discussies zat en negeer haar een beetje. Als ze eenmaal lief aan het spelen is gaan Daan en ik lekker even samen een filmpje kijken op de boven verdieping. Elora is stil aan het spelen en na een minuut of 10 vind ik het verdacht, ik heb haar al een tijdje niet gehoord. We kijken het nog even aan maar 5 minuten later gaan we toch even kijken wat er aan de hand is.
Even slaat mijn hart over, ik zie er niet en ze reageert niet, maar dan zie ik het... ze ligt onder de tafel... te slapen. Helemaal kapot. Ze heeft een bedje gemaakt met een boel knuffels, een boek van haar vader, de schedel van Halloween en mijn tas.... en ze is boven op mijn tas in slaap gevallen. Dit heb ik haar geloof ik nog nooit zien doen, buiten haar bed slapen. Misschien 1 keer toen ze heel klein was. Ik begrijp haar rare buien ook beter nu. Ze is moe, al die Sintspanning wordt te veel voor haar.
Af en toe komt ze nog wel eens kijken, maar ze heeft het te druk met klimmen en klauteren. Elora is altijd al een druk kind geweest, maar haar hyperbuien beginnen nu een hoogtepunt te bereiken en ik merk dat wij helemaal gesloopt zijn van haar drukte.
's Nachts slaapt ze slecht met al die spanning, maar ook door de regen en de storm en ze is overdag hyper. Ze wrijft de hele dag in de ogen en gaapt continue. Elora is moe... en wij ook, want dankzij ons drukke meisje, slapen wij ook niet echt.
Als er iets gebeurd op tv komt ze snel weer kijken. De hele tijd is ze aan het zingen. Geen echte liedjes, maar vooral lalalalalalala liedjes waar we echt HELEMAAL gek van worden. Ook is ze ontzettend veel ruzie aan het zoeken. "Ik kan niet lief zijn en dan krijg ik ook geen cadeautjes", zegt ze met een pruillip, "Ik kan geen Sinterklaas liedjes zingen, hoor maar ik kan alleen maar weh weh weh zingen". Ik ben deze discussies zat en negeer haar een beetje. Als ze eenmaal lief aan het spelen is gaan Daan en ik lekker even samen een filmpje kijken op de boven verdieping. Elora is stil aan het spelen en na een minuut of 10 vind ik het verdacht, ik heb haar al een tijdje niet gehoord. We kijken het nog even aan maar 5 minuten later gaan we toch even kijken wat er aan de hand is.
Even slaat mijn hart over, ik zie er niet en ze reageert niet, maar dan zie ik het... ze ligt onder de tafel... te slapen. Helemaal kapot. Ze heeft een bedje gemaakt met een boel knuffels, een boek van haar vader, de schedel van Halloween en mijn tas.... en ze is boven op mijn tas in slaap gevallen. Dit heb ik haar geloof ik nog nooit zien doen, buiten haar bed slapen. Misschien 1 keer toen ze heel klein was. Ik begrijp haar rare buien ook beter nu. Ze is moe, al die Sintspanning wordt te veel voor haar.
3 1/2 tot 3 jaar en 9 maanden
- "pindakaas in de oren" 07-11-2010 @ 20:19
"Heb je pindakaas in je oren?" sis ik mijn dochter tegenwoordig regelmatig toe. De regels zijn versterkt in huize Noordeloos, want we beginnen Elora haar fratsen goed zat te worden. Ze haalt alles weer overhoop en ik vind het niet leuk meer. Als resultaat mag Elora niet meer in de badkamer zonder toestemming, ze mag niet meer in ons kantoortje en niet meer naar de zolder. Niet dat ons kind zich daar ook maar iets van aantrekt. Als wij denken dat ze lief in bed ligt sneakt ze naar de zolder.
Zojuist komt Daan de avendkalender laten zien die we gebruikten om af te tellen naar de vakantie... ze heeft alle vakjes opgemaakt. Vervolgens sneakt ze weer naar zolder.
We zijn het dreigen goed zat, ze kan soms zo stout zijn. Het enige wat blijkt te werken is shock therapie. Het voelt rot, maar soms is het nodig. We hebben haar verteld dat ze niet mee naar Disney World mag en dat ze achter moet blijven. Ze is nu helemaal in paniek, maar dit helpt wel om haar even in toom te houden, want ze heeft echt maling aan de regels momenteel.
Het is weer zo'n groeifase want tegelijkertijd speelt er ook van alles. Ze slaapt slecht, spookt 's nachts en ze is ook heel leergierig. Ze gaat ook steeds beter lezen. Ik heb een aantal leren lezen spelletjes op mijn telefoon staan en ze leest zowel nederlandse als engelse woordjes en wordt er steeds beter in.
Verder, behalve dat ontzettend stoute gedrag (wat er trouwens maar met vlagen is hoor) is ze ook ineens heel lief en knuffelig. Ze wil soms ineens gevoerd worden en we hebben ook ineens weer vaker kleine ongelukjes. Niet dat ze echt in haar broek plast, maar net een beetje, net te laat zijn. Het hoort allemaal een beetje bij deze fases, maar alles bij elkaar op geteld is het niet leuk.
We zijn boos en gefrustreerd en weten niet zo goed meer waar we het moeten zoeken met haar. Wat een lastige periode is dit zeg...
Zojuist komt Daan de avendkalender laten zien die we gebruikten om af te tellen naar de vakantie... ze heeft alle vakjes opgemaakt. Vervolgens sneakt ze weer naar zolder.
We zijn het dreigen goed zat, ze kan soms zo stout zijn. Het enige wat blijkt te werken is shock therapie. Het voelt rot, maar soms is het nodig. We hebben haar verteld dat ze niet mee naar Disney World mag en dat ze achter moet blijven. Ze is nu helemaal in paniek, maar dit helpt wel om haar even in toom te houden, want ze heeft echt maling aan de regels momenteel.
Het is weer zo'n groeifase want tegelijkertijd speelt er ook van alles. Ze slaapt slecht, spookt 's nachts en ze is ook heel leergierig. Ze gaat ook steeds beter lezen. Ik heb een aantal leren lezen spelletjes op mijn telefoon staan en ze leest zowel nederlandse als engelse woordjes en wordt er steeds beter in.
Verder, behalve dat ontzettend stoute gedrag (wat er trouwens maar met vlagen is hoor) is ze ook ineens heel lief en knuffelig. Ze wil soms ineens gevoerd worden en we hebben ook ineens weer vaker kleine ongelukjes. Niet dat ze echt in haar broek plast, maar net een beetje, net te laat zijn. Het hoort allemaal een beetje bij deze fases, maar alles bij elkaar op geteld is het niet leuk.
We zijn boos en gefrustreerd en weten niet zo goed meer waar we het moeten zoeken met haar. Wat een lastige periode is dit zeg...
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "toe aan school" 06-10-2010 @ 14:05
Elora is toe aan school. Niet de peuterspeelzaal, gewoon echt school. Ze heeft prikkels nodig die haar normale omgeving haar niet meer kunnen geven en de peuterspeelzaal is niet betrokken bij de kinderen op de manier dat Elora het nodig heeft.
Ze is erg bezig met "leren" de laatste tijd, maar neemt helaas maar weinig van mij aan. Het is het moeder-dochter kwaaltje waar ik toen ik in het onderwijs zat veel over mocht horen. Niet makkelijk om een stugge bijna-kleuter iets bij te moeten brengen en ik kan je vertellen dat momenteel mijn geduld met Elora een beetje op is.
Ze is zich vreselijk tegen me aan het afzetten en ik vraag me regelmatig af waar ik dit in godsnaam aan verdiend heb. Plots heeft ze ook ineens weer veel ongelukjes met in haar broek plassen en poepen. Vaak is ze net een beetje te laat en gaat het leeuwendeel gelukkig wel op het toilet maar net genoeg om een schone onderbroek nodig te hebben. Maar soms is het ook echt helemaal mis en ik merk dat ik er nu een beetje giftig van word, want ik heb het gevoel dat ze het express doet.
Als ik haar corrigeer gaat ze gewoon door tot ik heel erg boos word en gisteren heb ik echt behoorlijk mijn stem tegen haar verheven. Vond het zelf heel erg vervelend, maar ik was het even helemaal zat en het hielp wel even want ze schrok zich een ongeluk.
Elora schrikt niet snel en ze heeft ook nooit erg lang berouw. Ik vraag me af of dit iets van de leeftijd is of dat het bij mijn kind hoort? Ik heb namelijk altijd heel veel berouw gehad van alles als kind en droeg als er iets gebeurde dat altijd ontzettend lang met me mee. Elora is het binnen 5 minuten vergeten dat er iets was en is dan gewoon weer vrolijk. Ergens vind ik dat wel fijn, want ik wil niet dat ze zo wordt als ik was, maar tegelijkertijd is het ook wel erg frustrerend als je kind zich van niets aan lijkt te trekken.
Ze is wel eens verdrietig als ik boos ben hoor, maar ze weet dat altijd zo te draaien dat het mijn schuld is (ze lijkt wat dat betreft mijn moeder wel) en is 5 minuten later helemaal vergeten dat ik boos op haar was.
Van alle mensen moet ze mij ook het meeste hebben en we hebben samen vaak strijd. Ik word hier echt ontzettend moe van en ben blij als Daan thuis komt. Ook 's avonds is ze weer zo aan het klieren dat ze regelmatig zonder knuffels moet slapen. We moeten maar eens wat creatievere straffen bedenken, maar deze lijken het beste te helpen. Laatst was ze gewoon uit haar bed gekomen en had ze stiekem haar knuffels terug gepakt uit onze slaapkamer terwijl wij beneden waren.
Iedere dag kunnen we wel zo'n beetje de "schade" opnemen wat Elora nu weer geflikt heeft. Water op de grond in haar slaapkamer, wc rolletjes in de wc gegooid, wc rol helemaal uitgerold en versnipperd op de grond gegooid, kleding kast leeggetrokken (terwijl we haar dat hebben verboden) en ontelbaar dingen die weer eens gesloopt zijn... zo ziet onze dag er regelmatig uit. Het is net of we met een kleine dinosaurus in huis wonen.
Van anderen krijg ik te horen hoe lief ze is... ja bij anderen is ze ook een engeltje. Elora is en blijft een bijzonder vrolijk en gezellig kind. Ze kan zich uitstekend zelf vermaken en is heel erg sociaal. Ze is intelligent en heel erg grappig, dus mensen lopen met haar weg. Maar de Elora die ik momenteel om me heen heb is bezig met haar grenzen te verleggen, zoekt constant ruzie, gaat nephuilen als ze haar zin niet krijgt en doet me regelmatig pijn. Ik ben blij dat ze bij anderen zo lief is, maar bij mij mag ze ook wel eens wat liever zijn!
Ze is erg bezig met "leren" de laatste tijd, maar neemt helaas maar weinig van mij aan. Het is het moeder-dochter kwaaltje waar ik toen ik in het onderwijs zat veel over mocht horen. Niet makkelijk om een stugge bijna-kleuter iets bij te moeten brengen en ik kan je vertellen dat momenteel mijn geduld met Elora een beetje op is.
Ze is zich vreselijk tegen me aan het afzetten en ik vraag me regelmatig af waar ik dit in godsnaam aan verdiend heb. Plots heeft ze ook ineens weer veel ongelukjes met in haar broek plassen en poepen. Vaak is ze net een beetje te laat en gaat het leeuwendeel gelukkig wel op het toilet maar net genoeg om een schone onderbroek nodig te hebben. Maar soms is het ook echt helemaal mis en ik merk dat ik er nu een beetje giftig van word, want ik heb het gevoel dat ze het express doet.
Als ik haar corrigeer gaat ze gewoon door tot ik heel erg boos word en gisteren heb ik echt behoorlijk mijn stem tegen haar verheven. Vond het zelf heel erg vervelend, maar ik was het even helemaal zat en het hielp wel even want ze schrok zich een ongeluk.
Elora schrikt niet snel en ze heeft ook nooit erg lang berouw. Ik vraag me af of dit iets van de leeftijd is of dat het bij mijn kind hoort? Ik heb namelijk altijd heel veel berouw gehad van alles als kind en droeg als er iets gebeurde dat altijd ontzettend lang met me mee. Elora is het binnen 5 minuten vergeten dat er iets was en is dan gewoon weer vrolijk. Ergens vind ik dat wel fijn, want ik wil niet dat ze zo wordt als ik was, maar tegelijkertijd is het ook wel erg frustrerend als je kind zich van niets aan lijkt te trekken.
Ze is wel eens verdrietig als ik boos ben hoor, maar ze weet dat altijd zo te draaien dat het mijn schuld is (ze lijkt wat dat betreft mijn moeder wel) en is 5 minuten later helemaal vergeten dat ik boos op haar was.
Van alle mensen moet ze mij ook het meeste hebben en we hebben samen vaak strijd. Ik word hier echt ontzettend moe van en ben blij als Daan thuis komt. Ook 's avonds is ze weer zo aan het klieren dat ze regelmatig zonder knuffels moet slapen. We moeten maar eens wat creatievere straffen bedenken, maar deze lijken het beste te helpen. Laatst was ze gewoon uit haar bed gekomen en had ze stiekem haar knuffels terug gepakt uit onze slaapkamer terwijl wij beneden waren.
Iedere dag kunnen we wel zo'n beetje de "schade" opnemen wat Elora nu weer geflikt heeft. Water op de grond in haar slaapkamer, wc rolletjes in de wc gegooid, wc rol helemaal uitgerold en versnipperd op de grond gegooid, kleding kast leeggetrokken (terwijl we haar dat hebben verboden) en ontelbaar dingen die weer eens gesloopt zijn... zo ziet onze dag er regelmatig uit. Het is net of we met een kleine dinosaurus in huis wonen.
Van anderen krijg ik te horen hoe lief ze is... ja bij anderen is ze ook een engeltje. Elora is en blijft een bijzonder vrolijk en gezellig kind. Ze kan zich uitstekend zelf vermaken en is heel erg sociaal. Ze is intelligent en heel erg grappig, dus mensen lopen met haar weg. Maar de Elora die ik momenteel om me heen heb is bezig met haar grenzen te verleggen, zoekt constant ruzie, gaat nephuilen als ze haar zin niet krijgt en doet me regelmatig pijn. Ik ben blij dat ze bij anderen zo lief is, maar bij mij mag ze ook wel eens wat liever zijn!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "abc" 25-09-2010 @ 14:36
"Nee Elora, dat mag niet om 2 redenen", zeg ik nogal bits tegen mijn dochter, wetende dat het niet het eind van de discussie zal zijn. "A) het is veel te koud om met water te spelen buiten en B) gaan we zo weg."
"C) Ik vind het leuk en D) de zon schijnt" kaatst mijn drie en een half jarige dochter terug.
"Nou het alfabet heeft ze tenminste door" zeg ik tegen Daan terwijl Elora nog een E en een F reden probeert te bedenken.
Elora heeft haar babbel klaar. 's Avonds komt ze uit haar bed en zegt ze dat een van ons haar sprookjes moet aanzetten. Dit kan ze zelf maar als we haar daar op attenderen zegt ze: "Nee, want in het donker kan ik het niet zien en als ik mijn licht aan doe, dan kan ik niet slapen" Natuurlijk zitten er gaten in haar theorie, maar ik merk dat ze heel gehaaid is in haar tegenargumenten.
Die komt er wel later, denk ik dan stiekem ook een beetje trots. Elora kan haar problemen met woorden oplossen en ik zie haar ook maar zelden gewelddadig of gillerig worden. Ze probeert het laatste wel af en toe, om haar frustratie te uiten, maar ze is daar heel corrigeerbaar in. Ik kan niet tegen gillen dus dat gedrag drukken we ook meteen de kop in.
Gisteren heeft ze een enorme smakker gemaakt van het bed. Ze mag niet op het bed lopen maar als wij niet opletten, doet ze dit toch. Nu heeft ze een grote vlek onder haar oog het arme schaap. Vandaag hebben we haar nogmaals van de tv af moeten plukken waar ze op probeert te klimmen. Voor straf mag ze nu het weekend geen tv meer kijken. Het is lastig hoor als ze zo slecht luistert. Ze was erg gepikeerd, maar is dit altijd gelukkig ook zo weer kwijt.
Nu zit ze lachend bij haar vader op schoot met Bunny en Heffalump te spelen. Momenteel is pappa de favoriet. Dat komt ook een beetje omdat Elora en ik momenteel erg botsen en dat ik merk dat ik een beetje een kort lontje heb. Het is goed dat Daan dat goed kan oppakken.
"C) Ik vind het leuk en D) de zon schijnt" kaatst mijn drie en een half jarige dochter terug.
"Nou het alfabet heeft ze tenminste door" zeg ik tegen Daan terwijl Elora nog een E en een F reden probeert te bedenken.
Elora heeft haar babbel klaar. 's Avonds komt ze uit haar bed en zegt ze dat een van ons haar sprookjes moet aanzetten. Dit kan ze zelf maar als we haar daar op attenderen zegt ze: "Nee, want in het donker kan ik het niet zien en als ik mijn licht aan doe, dan kan ik niet slapen" Natuurlijk zitten er gaten in haar theorie, maar ik merk dat ze heel gehaaid is in haar tegenargumenten.
Die komt er wel later, denk ik dan stiekem ook een beetje trots. Elora kan haar problemen met woorden oplossen en ik zie haar ook maar zelden gewelddadig of gillerig worden. Ze probeert het laatste wel af en toe, om haar frustratie te uiten, maar ze is daar heel corrigeerbaar in. Ik kan niet tegen gillen dus dat gedrag drukken we ook meteen de kop in.
Gisteren heeft ze een enorme smakker gemaakt van het bed. Ze mag niet op het bed lopen maar als wij niet opletten, doet ze dit toch. Nu heeft ze een grote vlek onder haar oog het arme schaap. Vandaag hebben we haar nogmaals van de tv af moeten plukken waar ze op probeert te klimmen. Voor straf mag ze nu het weekend geen tv meer kijken. Het is lastig hoor als ze zo slecht luistert. Ze was erg gepikeerd, maar is dit altijd gelukkig ook zo weer kwijt.
Nu zit ze lachend bij haar vader op schoot met Bunny en Heffalump te spelen. Momenteel is pappa de favoriet. Dat komt ook een beetje omdat Elora en ik momenteel erg botsen en dat ik merk dat ik een beetje een kort lontje heb. Het is goed dat Daan dat goed kan oppakken.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Consultatie bureau, Onzintatie bureau" 19-09-2010 @ 18:09
Mijn liefde (of de absentie daarvan) voor het consultatie bureau is niet bepaald aangewakkerd na ons laatste bezoek.
Een tijdje geleden vroeg ik eens aan een vriendin of het niet eens tijd werd dat we weer naar het consultatie bureau zouden moeten gaan. Rond de drie verzekerde ze mij. Ik ben het daarna eigenlijk weer vergeten, maar toen kregen we vorige maand eindelijk weer eens een uitnodiging.
De mevrouw die iedereen ontvangt is niet helemaal "mijn mens". Ze is nogal snibbig en niet echt betrokken bij de kinderen. Maar goed... whatever. Erg bekwaam vond ik haar niet want toen ze Elora ging meten had Elora haar kin tegen haar borst en de mevrouw lette echt nergens op en meette een eind weg.
Maar goed... Elora was dus 103.8 lang (terwijl toen wij haar meetten ze met het zelfde apparaat 105 was... maar goed)
Volgens de arts zag Elora er goed uit, dat is altijd goed om te horen. Mooi slank, tja we geven ons kind niet veel snoep en ook niet heel veel zoet drinken of vettige maaltijden, dus dat zit wel snor. Bewegen doet ze ook genoeg.
Elora moest een puzzeltje doen die ze 2 jaar geleden al goed kon doen en de ogentest had ons kind geen zin in. Was niet leuk en de arts begon me een beetje op mijn zenuwen te werken.
"U mag haar alleen tweetalig opvoeden als u zelf perfect Engels spreekt", snauwde dokter darm tegen me. Nou mevrouw, dat spreek ik ook... en anders was u daar lekker snel mee gekomen.
De testjes sloegen werkelijk nergens op die Elora moest doen.
Op het schema ligt Elora maar een tikketlje boven het gemiddelde van de lengte. AMMEHOELA!!! Elora is meestal een halve kop groter dan haar leeftijdsgenootjes en ze ligt vaak in de lengte van kinderen van 4. Dus OF wij kennen alleen maar dwergen, of ons kind ligt wel degelijk behoorlijk boven het gemiddelde!
Maar goed, ZIJ zal het wel beter weten en wij omringen ons gewoon met 3 en 4 jarige kabouters. De vragen die ze stelde sloegen ook werkelijk nergens op. Toen ik zei dat Elora iets allang kon snauwde ze tegen me dat het geen intelligentie test was. Nou ja zeg!
Niet dat ik het niet leuk vind als iemand Elora een complimentje geeft hoor, maar het ging mij er meer om dat ik het belachelijk vond dat Elora testjes kreeg die ze ook kreeg toen ze anderhalf was en toen kon ze deze al (puzzeltje van blokjes van verschillende vormpjes in een doosje doen, KOM OP ZEG!!)
"Ik zie dat u al 2 afspraken gemist heeft" zei de dokter vals.
"Pardon?", vroeg ik een beetje beledigd, "Gemist? Wij hebben geen uitnodiging gehad en dat was wel de bedoeling. De laatste keer dat wij hier waren vertelde de dame namelijk dat het heel lang zou duren voor we weer zouden worden OPGEROEPEN" en even vals voegde ik daar aan toe: "Wij hebben namelijk maar 1 kind, dus het is niet alsof we experts zijn met de omgang van een consultatie bureau"
Maar het meest vervelende van het hele verhaal vond ik nog dat Daan en ik Elora voorzichtig hadden voorbereid dat ze een prik zou krijgen. Nee de prik was helemaal niet vandaag (ondanks de oproep en de telefonische bevestiging) dat zou over 3 maanden pas zijn. Kind helemaal voor niets helemaal over de rooien geweest en die snapte er niets van.
"Nee ik wil de prik niet volgende keer", zei Elora angstig die net al haar moed bij elkaar had geraapt voor deze keer.
Pfft wat een ellende... en in januari moeten we dus weer... dit keer wel voor een prik. Nou ik vind het maar niets dat consulatie bureau, het is niet alsof ze iets zinnigs te zeggen hebben en meten kunnen ze al helemaal niet!
Een tijdje geleden vroeg ik eens aan een vriendin of het niet eens tijd werd dat we weer naar het consultatie bureau zouden moeten gaan. Rond de drie verzekerde ze mij. Ik ben het daarna eigenlijk weer vergeten, maar toen kregen we vorige maand eindelijk weer eens een uitnodiging.
De mevrouw die iedereen ontvangt is niet helemaal "mijn mens". Ze is nogal snibbig en niet echt betrokken bij de kinderen. Maar goed... whatever. Erg bekwaam vond ik haar niet want toen ze Elora ging meten had Elora haar kin tegen haar borst en de mevrouw lette echt nergens op en meette een eind weg.
Maar goed... Elora was dus 103.8 lang (terwijl toen wij haar meetten ze met het zelfde apparaat 105 was... maar goed)
Volgens de arts zag Elora er goed uit, dat is altijd goed om te horen. Mooi slank, tja we geven ons kind niet veel snoep en ook niet heel veel zoet drinken of vettige maaltijden, dus dat zit wel snor. Bewegen doet ze ook genoeg.
Elora moest een puzzeltje doen die ze 2 jaar geleden al goed kon doen en de ogentest had ons kind geen zin in. Was niet leuk en de arts begon me een beetje op mijn zenuwen te werken.
"U mag haar alleen tweetalig opvoeden als u zelf perfect Engels spreekt", snauwde dokter darm tegen me. Nou mevrouw, dat spreek ik ook... en anders was u daar lekker snel mee gekomen.
De testjes sloegen werkelijk nergens op die Elora moest doen.
Op het schema ligt Elora maar een tikketlje boven het gemiddelde van de lengte. AMMEHOELA!!! Elora is meestal een halve kop groter dan haar leeftijdsgenootjes en ze ligt vaak in de lengte van kinderen van 4. Dus OF wij kennen alleen maar dwergen, of ons kind ligt wel degelijk behoorlijk boven het gemiddelde!
Maar goed, ZIJ zal het wel beter weten en wij omringen ons gewoon met 3 en 4 jarige kabouters. De vragen die ze stelde sloegen ook werkelijk nergens op. Toen ik zei dat Elora iets allang kon snauwde ze tegen me dat het geen intelligentie test was. Nou ja zeg!
Niet dat ik het niet leuk vind als iemand Elora een complimentje geeft hoor, maar het ging mij er meer om dat ik het belachelijk vond dat Elora testjes kreeg die ze ook kreeg toen ze anderhalf was en toen kon ze deze al (puzzeltje van blokjes van verschillende vormpjes in een doosje doen, KOM OP ZEG!!)
"Ik zie dat u al 2 afspraken gemist heeft" zei de dokter vals.
"Pardon?", vroeg ik een beetje beledigd, "Gemist? Wij hebben geen uitnodiging gehad en dat was wel de bedoeling. De laatste keer dat wij hier waren vertelde de dame namelijk dat het heel lang zou duren voor we weer zouden worden OPGEROEPEN" en even vals voegde ik daar aan toe: "Wij hebben namelijk maar 1 kind, dus het is niet alsof we experts zijn met de omgang van een consultatie bureau"
Maar het meest vervelende van het hele verhaal vond ik nog dat Daan en ik Elora voorzichtig hadden voorbereid dat ze een prik zou krijgen. Nee de prik was helemaal niet vandaag (ondanks de oproep en de telefonische bevestiging) dat zou over 3 maanden pas zijn. Kind helemaal voor niets helemaal over de rooien geweest en die snapte er niets van.
"Nee ik wil de prik niet volgende keer", zei Elora angstig die net al haar moed bij elkaar had geraapt voor deze keer.
Pfft wat een ellende... en in januari moeten we dus weer... dit keer wel voor een prik. Nou ik vind het maar niets dat consulatie bureau, het is niet alsof ze iets zinnigs te zeggen hebben en meten kunnen ze al helemaal niet!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Sprongetjes" 18-09-2010 @ 13:40
"ARGL, Ik zet dat kind op e-bay", mopper ik aan de telefoon tegen een verbijsterde Daan. "Ik word helemaal GEK" van haar.
Elora zit in een sprongetje... en niet zo'n beetje ook. Ze krijgt vast weer last van een groeispurt, want ze eet me de oren van mijn kop. Het liefst is ze de hele dag aan het eten en drinken en ze probeert me de hele dag uit. Het is echt dodelijk vermoeiend. Momenteel is echt ALLES een discussie en ik merk dat mijn geduld behoorlijk op begint te raken.
Buiten het dwarse gedrag is Elora ook bijzonder hyper en wil ze de hele dag drukke spelletjes doen en stoeien. Met haar gaan wandelen helpt ook niet. Ook 's nachts is ze weer behoorlijk bezig. Ze maakt ook overal een troep van.
Vannacht toen ik naar bed ging, zag ik dat ze mijn kussen had omgewisseld voor een van haar eigen kussens. Zo zijn we niet getrouwd madame, gingen de gedachten door mijn hoofd.
Ze zingt de hele dag het zelfde liedje op een vreselijk volume en ik heb vooral zin om te gillen. Als ik haar streng toespreek (en echt zonder mijn stem al te veel te verheffen) beschuldigd ze me van "gillen", "Lelijk doen" en "haar laten schrikken". Mijn lontje is momenteel zo kort dat ik gewoon niet de energie voor andere mensen meer heb. Ik merk dat ik snel geergerd ben.
Ze heeft ook ineens veel meer behoefte aan dingen leren en dat is dan wel weer het lichtpuntje van deze vreselijke buien.
Tellen is een groot success hier. We gebruiken dobbelstenen met stippen en ze leert de stippen bij elkaar optellen. Het valt me op dat als ze 1 of 2 stippen erbij moet tellen dat dit heel goed gaat, maar als het er 3 of meer zijn gaat het nog wel eens fout. Maar 6 plus 2 was geen probleem.
Ook begint ze nu te realiseren dat de letters die ze kent ook echt woorden maken. Laatst zei ze tegen mij: "Hey mamma, C is for Cookie, maar C is ook voor jouw naam" Toen ik dat bevestigde zei ze: "En in CW (elora's manier van WC zeggen) zit ook de C van Chantal... dat zijn drie C's"
Ze is constant bezig met woorden spellen. Veel onzin woorden want dan roept ze: "Mam wat is W.A.K.P.R?" en dan zeg ik wakpr. Maar ze weet ook hoe ze haar eigen naam moet spellen en die van lily. En op goede dagen kan ze ook maan spellen, mama en papa"
Laatst las ze het woord "Nee" in een boekje van dribbel. Het was echt heel knap en ze herkende het overal.
Dit zijn momenteel de positieve strohalmen waar we ons de laatste drie dagen aanvast houden. Want verder is Elora jengelig, ze is brutaal, ze dreigt en gaat snel huilen. Het is even niet zo gezellig met haar nu.
Meestal zijn dit soort buien gelukkig van korte duur, maar het kan mij niet snel genoeg gaan, kan ik je vertellen!
Elora zit in een sprongetje... en niet zo'n beetje ook. Ze krijgt vast weer last van een groeispurt, want ze eet me de oren van mijn kop. Het liefst is ze de hele dag aan het eten en drinken en ze probeert me de hele dag uit. Het is echt dodelijk vermoeiend. Momenteel is echt ALLES een discussie en ik merk dat mijn geduld behoorlijk op begint te raken.
Buiten het dwarse gedrag is Elora ook bijzonder hyper en wil ze de hele dag drukke spelletjes doen en stoeien. Met haar gaan wandelen helpt ook niet. Ook 's nachts is ze weer behoorlijk bezig. Ze maakt ook overal een troep van.
Vannacht toen ik naar bed ging, zag ik dat ze mijn kussen had omgewisseld voor een van haar eigen kussens. Zo zijn we niet getrouwd madame, gingen de gedachten door mijn hoofd.
Ze zingt de hele dag het zelfde liedje op een vreselijk volume en ik heb vooral zin om te gillen. Als ik haar streng toespreek (en echt zonder mijn stem al te veel te verheffen) beschuldigd ze me van "gillen", "Lelijk doen" en "haar laten schrikken". Mijn lontje is momenteel zo kort dat ik gewoon niet de energie voor andere mensen meer heb. Ik merk dat ik snel geergerd ben.
Ze heeft ook ineens veel meer behoefte aan dingen leren en dat is dan wel weer het lichtpuntje van deze vreselijke buien.
Tellen is een groot success hier. We gebruiken dobbelstenen met stippen en ze leert de stippen bij elkaar optellen. Het valt me op dat als ze 1 of 2 stippen erbij moet tellen dat dit heel goed gaat, maar als het er 3 of meer zijn gaat het nog wel eens fout. Maar 6 plus 2 was geen probleem.
Ook begint ze nu te realiseren dat de letters die ze kent ook echt woorden maken. Laatst zei ze tegen mij: "Hey mamma, C is for Cookie, maar C is ook voor jouw naam" Toen ik dat bevestigde zei ze: "En in CW (elora's manier van WC zeggen) zit ook de C van Chantal... dat zijn drie C's"
Ze is constant bezig met woorden spellen. Veel onzin woorden want dan roept ze: "Mam wat is W.A.K.P.R?" en dan zeg ik wakpr. Maar ze weet ook hoe ze haar eigen naam moet spellen en die van lily. En op goede dagen kan ze ook maan spellen, mama en papa"
Laatst las ze het woord "Nee" in een boekje van dribbel. Het was echt heel knap en ze herkende het overal.
Dit zijn momenteel de positieve strohalmen waar we ons de laatste drie dagen aanvast houden. Want verder is Elora jengelig, ze is brutaal, ze dreigt en gaat snel huilen. Het is even niet zo gezellig met haar nu.
Meestal zijn dit soort buien gelukkig van korte duur, maar het kan mij niet snel genoeg gaan, kan ik je vertellen!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "communiceren" 03-09-2010 @ 09:57
"Mamma", zegt Elora met een diepe zucht, "Jij mag me even nu niet aanraken" Verbaasd kijk ik haar aan. "Weet je waarom? Ik ben super chaggerijnig". Grinnikend zeg ik "okay" en twee minuten later krijg ik een knuffel van haar. De rot-bui is weer over.
We liggen 's ochtends vroeg samen lekker in bed tv te kijken. Omdat Elora honger heeft maak ik een boterham voor haar en die mag ze heerlijk in bed op eten. Een handje nootjes erbij en mijn dochter is in de zevende hemel.
"Oh mam!", roept ze vol drama als ze de nootjes ziet, "Voor mij? Wat een verrassing!!" Weer moet ik lachen.
Met een vriend van me heb ik het over Elora en haar capaciteit om haar emoties zo goed te verwoorden. Het is niet zo dat Elora alleen maar goed praat, ik ken kindertjes die een betere uitspraak hebben dan zij, maar ze kan zo goed communiceren. Elora is heel bewust van alles. Dat is leuk en ook heel lastig!
We liggen 's ochtends vroeg samen lekker in bed tv te kijken. Omdat Elora honger heeft maak ik een boterham voor haar en die mag ze heerlijk in bed op eten. Een handje nootjes erbij en mijn dochter is in de zevende hemel.
"Oh mam!", roept ze vol drama als ze de nootjes ziet, "Voor mij? Wat een verrassing!!" Weer moet ik lachen.
Met een vriend van me heb ik het over Elora en haar capaciteit om haar emoties zo goed te verwoorden. Het is niet zo dat Elora alleen maar goed praat, ik ken kindertjes die een betere uitspraak hebben dan zij, maar ze kan zo goed communiceren. Elora is heel bewust van alles. Dat is leuk en ook heel lastig!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "overgang" 02-09-2010 @ 19:36
In het boek "Oei ik groei" werd er altijd veel aandacht gegeven aan de "Sprongetjes". Ik geloof dat het boek het maar over de sprongetjes tot een jaar of misschien 18 maanden spreekt, maar ik ben er van overtuigd dat die sprongetjes gewoon door blijven gaan tot het kind volwassen is... misschien zelfs langer.
Elora zit momenteel in zo'n sprongetje. Ik merk dit aan 2 dingen: 1) haar buien. Ze is momenteel veel lichter geraakt, jammert sneller en zoekt om de gekste dingen ruzie met me. En 2) ze is ineens weer een stuk bewuster en groter geworden.
Sowieso is Elora een heel bewust kind. Ik merk dit ook als ik haar met leeftijdsgenootjes vergelijk; Elora is anders. Niet beter, gewoon anders. Ze is heel sociaal, maar tegelijkertijd merk ik dat ze soms niet begrijpt waarom andere kinderen op een andere manier reageren dan zij.
Ik merk dat haar gevoel voor humor zich sterk aan het ontwikkelen is. Ze maakt grapjes en kan nu soms zo smakelijk lachen om tekenfilms of mopjes. Ook wordt haar spel steeds ingewikkelder en dat gaat echt met een noodvaart.
Haar taalgebruik is ook weer verbetert en ze spreekt dingen beter uit en heeft een intensieve woordenschat. Elora is erg bezig met het tevredenstellen van iedereen om haar heen. Dit wil ze voornamelijk doen door dingen te kopen voor ze. Ik kan me herinneren dat ik als kind dit ook heb gehad.
Ondanks dat ik ook beter met haar kan praten en dat ze me beter begrijpt, hebben we nu dus nieuwe strubbelingen. Elora zoekt ruzie met me. Gelukkig duurt de ruzie nooit lang want ze realiseert zich dat ik gewoon gelijk heb en zal krijgen. Maar als ze het dan niet van me wint, gaat ze zich op een andere manier misdragen. Dan gaat ze met een zeurderig stemmetje verkondigen dat ze verdrietig is of dat ze pijn heeft.
En dit zeuren kan ze echt uren vol houden. Ze probeert ook regelmatig brutaal te zijn. Ze vertelde me gisteren dat ik een grote mond had. Het is echt dodelijk vermoeiend want ze zoekt erg naar negatieve aandacht. Ik doe mijn best om het te negeren en juist heel erg positief met alles om te gaan, maar dit is niet altijd makkelijk. Soms wil ik haar het liefst achter het behang plakken.
Elora zit momenteel in zo'n sprongetje. Ik merk dit aan 2 dingen: 1) haar buien. Ze is momenteel veel lichter geraakt, jammert sneller en zoekt om de gekste dingen ruzie met me. En 2) ze is ineens weer een stuk bewuster en groter geworden.
Sowieso is Elora een heel bewust kind. Ik merk dit ook als ik haar met leeftijdsgenootjes vergelijk; Elora is anders. Niet beter, gewoon anders. Ze is heel sociaal, maar tegelijkertijd merk ik dat ze soms niet begrijpt waarom andere kinderen op een andere manier reageren dan zij.
Ik merk dat haar gevoel voor humor zich sterk aan het ontwikkelen is. Ze maakt grapjes en kan nu soms zo smakelijk lachen om tekenfilms of mopjes. Ook wordt haar spel steeds ingewikkelder en dat gaat echt met een noodvaart.
Haar taalgebruik is ook weer verbetert en ze spreekt dingen beter uit en heeft een intensieve woordenschat. Elora is erg bezig met het tevredenstellen van iedereen om haar heen. Dit wil ze voornamelijk doen door dingen te kopen voor ze. Ik kan me herinneren dat ik als kind dit ook heb gehad.
Ondanks dat ik ook beter met haar kan praten en dat ze me beter begrijpt, hebben we nu dus nieuwe strubbelingen. Elora zoekt ruzie met me. Gelukkig duurt de ruzie nooit lang want ze realiseert zich dat ik gewoon gelijk heb en zal krijgen. Maar als ze het dan niet van me wint, gaat ze zich op een andere manier misdragen. Dan gaat ze met een zeurderig stemmetje verkondigen dat ze verdrietig is of dat ze pijn heeft.
En dit zeuren kan ze echt uren vol houden. Ze probeert ook regelmatig brutaal te zijn. Ze vertelde me gisteren dat ik een grote mond had. Het is echt dodelijk vermoeiend want ze zoekt erg naar negatieve aandacht. Ik doe mijn best om het te negeren en juist heel erg positief met alles om te gaan, maar dit is niet altijd makkelijk. Soms wil ik haar het liefst achter het behang plakken.
3 tot 3 1/2
- Dit is de voicemail van Elora" 06-08-2010 @ 12:07
Om eerlijk te zijn kunnen wij best wel eens volwassen grapjes maken in het bijzijn van onze dochter. Zij begrijpt ze niet en dat is voor ons des te leuker.
Zo roept Daan regelmatig: "Dit is het antwoordapparaat van pappa, spreek een bericht in na de toon"
Vanochtend zat Elora bij ons op bed. Ze is de laatste twee dagen weer lekker rebels dus we hebben het weer te bezuren met haar. Ik wilde haar iets uitleggen en ze keek me heel laconiek aan en zei: "dit is de voicemail van Elora, ik ben er niet... PIEP!" Ik kon het niet helpen en moest ontzettend om haar lachen. Ze is zo wijs en hoe ze nou aan voicemail komt? Waarschijnlijk omdat we het er wel eens overhebben dat we onze voicemail moeten checken.
Het is moeilijk om te accepteren dat je kind toch echt in een nieuwe fase zit. Ze is dan officieel nog een peuter, maar de peutertijd is voor ons gevoel al echt voorbij nu.
In mijn hoofd is ze soms nog zo klein, maar als ik er over na denk gaat ze over 6 maanden al naar de kleuterschool. Het is grappig hoe de kinderen van de kleuterschool in mijn hoofd zo veel groter zijn dan mijn kind... maar dat is niet zo. Elora is ook al toe aan dat soort verantwoordelijkheden.
Ze heeft mij voor sommige dingen gewoon niet meer nodig en het is belangrijk dat ik ook los ga laten. Het is namelijk de bedoeling dat ze de eerste stappen van zelfstandigheid gaat maken. Het leven verandert constant met zo'n kleintje en soms is het als moeder moeilijk bijhouden.
Toch proberen we haar wel los te laten en dingen zelf te laten doen. Ik ben haar nu aan het leren hoe ze haar eigen billen moet afvegen. Het is nog geen success, maar het begin is er. Ze zal het over 6 maanden toch echt zelf moeten doen.
Ik merk wel dat Elora graag wil dat ik nog dingen voor haar doe. Sommige dingen doe ik ook nog wel, maar anderen leer ik haar om zelf te doen. En ik ben ook bezig om haar geduld te leren hebben. Madame verwacht namelijk als je iets vraagt dat ze het meteen krijgt en dat is niet de bedoeling. Soms moet ze wachten. En daar heeft ze moeite mee. Ik merk ook dat ik haar daar iedere weer opnieuw weer in moet trainen, want ze is dit soort lessen snel weer vergeten.
Het is een bijzondere tijd en ik zal het wel missen als ze straks naar de grote school gaat. Dan is alles anders en dan is ze nog een beetje meer van de wereld en nog een beetje minder van mij. Maar het voordeel is dan wel weer dat ik meer tijd voor mezelf zal gaan hebben. En dat is met ook geen overbodige luxe, want ondanks dat ze steeds zelfstandiger wordt, heeft Elora graag veel aandacht en kletst ze nog regelmatig de oren van mijn hoofd.
Mijn kleine meisje wordt zo groot!
Zo roept Daan regelmatig: "Dit is het antwoordapparaat van pappa, spreek een bericht in na de toon"
Vanochtend zat Elora bij ons op bed. Ze is de laatste twee dagen weer lekker rebels dus we hebben het weer te bezuren met haar. Ik wilde haar iets uitleggen en ze keek me heel laconiek aan en zei: "dit is de voicemail van Elora, ik ben er niet... PIEP!" Ik kon het niet helpen en moest ontzettend om haar lachen. Ze is zo wijs en hoe ze nou aan voicemail komt? Waarschijnlijk omdat we het er wel eens overhebben dat we onze voicemail moeten checken.
Het is moeilijk om te accepteren dat je kind toch echt in een nieuwe fase zit. Ze is dan officieel nog een peuter, maar de peutertijd is voor ons gevoel al echt voorbij nu.
In mijn hoofd is ze soms nog zo klein, maar als ik er over na denk gaat ze over 6 maanden al naar de kleuterschool. Het is grappig hoe de kinderen van de kleuterschool in mijn hoofd zo veel groter zijn dan mijn kind... maar dat is niet zo. Elora is ook al toe aan dat soort verantwoordelijkheden.
Ze heeft mij voor sommige dingen gewoon niet meer nodig en het is belangrijk dat ik ook los ga laten. Het is namelijk de bedoeling dat ze de eerste stappen van zelfstandigheid gaat maken. Het leven verandert constant met zo'n kleintje en soms is het als moeder moeilijk bijhouden.
Toch proberen we haar wel los te laten en dingen zelf te laten doen. Ik ben haar nu aan het leren hoe ze haar eigen billen moet afvegen. Het is nog geen success, maar het begin is er. Ze zal het over 6 maanden toch echt zelf moeten doen.
Ik merk wel dat Elora graag wil dat ik nog dingen voor haar doe. Sommige dingen doe ik ook nog wel, maar anderen leer ik haar om zelf te doen. En ik ben ook bezig om haar geduld te leren hebben. Madame verwacht namelijk als je iets vraagt dat ze het meteen krijgt en dat is niet de bedoeling. Soms moet ze wachten. En daar heeft ze moeite mee. Ik merk ook dat ik haar daar iedere weer opnieuw weer in moet trainen, want ze is dit soort lessen snel weer vergeten.
Het is een bijzondere tijd en ik zal het wel missen als ze straks naar de grote school gaat. Dan is alles anders en dan is ze nog een beetje meer van de wereld en nog een beetje minder van mij. Maar het voordeel is dan wel weer dat ik meer tijd voor mezelf zal gaan hebben. En dat is met ook geen overbodige luxe, want ondanks dat ze steeds zelfstandiger wordt, heeft Elora graag veel aandacht en kletst ze nog regelmatig de oren van mijn hoofd.
Mijn kleine meisje wordt zo groot!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Alex" 29-07-2010 @ 11:47
"mam... weet je?" begint mijn dochter. "Rapunzel heet in het engels Alex" zegt Elora wijs. Ze kijkt me bedenkelijk aan: "Mam? Waarom lach je nou?"
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "kletskous" 29-07-2010 @ 11:33
Kletsen zit bij ons in de familie... het is nu eenmaal zo. Ik kan mensen de oren van de kop kletsen en er wordt mij menig keer gevraagd of ik last heb van ADHD. Mijn moeder heeft er ook last van en mijn oma vroeger al helemaal. Als wij allemaal samen komen is het ook een dolle boel en zie je de buitenstaanders vermoeid toekijken.
Tja, ik ben ook vrij druk... maar ik ben druk in fases. Vooral tijdens feestjes of als ik omringt ben met mensen die ik leuk vind, dan zit ik op mijn praatstoel. Ik mag ook graag lachen en keten. Allemaal heel leuk en gezellig, maar ook vermoeiend. En dus ben ik niet altijd druk. Stiekem heb ik heel veel rustige momenten en er zijn gewoon tijden dat ik niets te zeggen heb en het liefst gewoon lekker wil wegdromen in mijn eigen fantasie wereldje of gewoon lekker in gedachten voor me uit willen staren.
Mijn dochter heeft hier helaas geen last van. Vanaf het moment dat ze wakker wordt, tot het moment dat ze in slaap valt... praat ze.... de HELE dag door. En ik moet zeggen dat ik er een beetje gek van aan het worden ben. De enige tijd dat ze af en toe haar mond dicht houdt is als ze even tv of film zit te kijken. Ik merk dan ook dat ik haar soms wat vaker of wat langer tv laat kijken dan ik in de eerste instantie deed of wilde. Ik was altijd erg anti tv. Niet dat ik de tv als opvoeder gebruik, of dat Elora uren achter de tv zit... maar er zijn tijden dat ik gewoon even wil genieten van een uurtje waar er niet tegen me gepraat wordt en dan komt een kinderfilm (die een uurtje lang zijn) een leuke uitkomst is. (al redt ze het nooit een hele film hoor, dat stil zijn)
Vooral nu Elora zo slecht slaapt (en dus wij ook) heb ik het zwaar merk ik. Vaak hebben we pas rond tien uur rust en ze staat 's ochtends vroeg weer voor mijn neus. En dan is ze de hele nacht aan het spoken door haar hoestbuien. Ik ben echt kapot.
Ze is verder erg lief en gezellig hoor... maar ze laat me echt niet met rust. Als ik 's avonds mijn ogen dicht doe, dan galmt "Mam... weet je?" door mijn hoofd. Ik heb nu die babytijd vermoeidheid. Ik begrijp ineens al die moeders die kapot waren en nachten in de weer gingen met hun kleine baby. Dat hebben wij toen in mindere maten meegemaakt, dus we doen het nu maar even over... en goed dit keer. Elora hoest bijna haar longen uit haar lijf en wordt huilend wakker van de pijn in haar borst of haar keel. Het is dramatisch.
Maar goed, het kan ook erger, ik weet het wel. En ze is gelukkig wel echt heel lief en gezellig... maar ik wou dat ze wat rustiger kon spelen en dat ze niet de behoefte had om ALLES maar dan ook ALLES wat ze aan het doen was hardop te vertellen!! *zucht*. Als ik voor iedere keer dat Elora het woord "mam" zei een euro kreeg, zou ik aan het eind van de maand in een 5 sterren hotel in Dubai kunnen gaan zitten... voor minstens 3 weken...
Tja, ik ben ook vrij druk... maar ik ben druk in fases. Vooral tijdens feestjes of als ik omringt ben met mensen die ik leuk vind, dan zit ik op mijn praatstoel. Ik mag ook graag lachen en keten. Allemaal heel leuk en gezellig, maar ook vermoeiend. En dus ben ik niet altijd druk. Stiekem heb ik heel veel rustige momenten en er zijn gewoon tijden dat ik niets te zeggen heb en het liefst gewoon lekker wil wegdromen in mijn eigen fantasie wereldje of gewoon lekker in gedachten voor me uit willen staren.
Mijn dochter heeft hier helaas geen last van. Vanaf het moment dat ze wakker wordt, tot het moment dat ze in slaap valt... praat ze.... de HELE dag door. En ik moet zeggen dat ik er een beetje gek van aan het worden ben. De enige tijd dat ze af en toe haar mond dicht houdt is als ze even tv of film zit te kijken. Ik merk dan ook dat ik haar soms wat vaker of wat langer tv laat kijken dan ik in de eerste instantie deed of wilde. Ik was altijd erg anti tv. Niet dat ik de tv als opvoeder gebruik, of dat Elora uren achter de tv zit... maar er zijn tijden dat ik gewoon even wil genieten van een uurtje waar er niet tegen me gepraat wordt en dan komt een kinderfilm (die een uurtje lang zijn) een leuke uitkomst is. (al redt ze het nooit een hele film hoor, dat stil zijn)
Vooral nu Elora zo slecht slaapt (en dus wij ook) heb ik het zwaar merk ik. Vaak hebben we pas rond tien uur rust en ze staat 's ochtends vroeg weer voor mijn neus. En dan is ze de hele nacht aan het spoken door haar hoestbuien. Ik ben echt kapot.
Ze is verder erg lief en gezellig hoor... maar ze laat me echt niet met rust. Als ik 's avonds mijn ogen dicht doe, dan galmt "Mam... weet je?" door mijn hoofd. Ik heb nu die babytijd vermoeidheid. Ik begrijp ineens al die moeders die kapot waren en nachten in de weer gingen met hun kleine baby. Dat hebben wij toen in mindere maten meegemaakt, dus we doen het nu maar even over... en goed dit keer. Elora hoest bijna haar longen uit haar lijf en wordt huilend wakker van de pijn in haar borst of haar keel. Het is dramatisch.
Maar goed, het kan ook erger, ik weet het wel. En ze is gelukkig wel echt heel lief en gezellig... maar ik wou dat ze wat rustiger kon spelen en dat ze niet de behoefte had om ALLES maar dan ook ALLES wat ze aan het doen was hardop te vertellen!! *zucht*. Als ik voor iedere keer dat Elora het woord "mam" zei een euro kreeg, zou ik aan het eind van de maand in een 5 sterren hotel in Dubai kunnen gaan zitten... voor minstens 3 weken...
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Dramaqueen" 11-06-2010 @ 16:19
"Is de toneelschool niet iets voor haar?" vraagt de juf van de peuterschool aan me. Ik moet hier een beetje van glimlachen. Thuis heb ik toneelscholen opgezocht maar ik kan niets vinden wat voor onder de 4 is. En zelfs voor 4 jarige is het zeldzaam en de dichtsbijzijnde school is in IJburg... niet om de hoek dus.
Ja op school is ze ook wat dwarser dan normaal. Thuis is ze momenteel ook erg dwars en ik word er helemaal mesjoche van! Elora heeft momenteel echt puberale buien! De juffies moeten er wel een beetje om lachen. "Och, ze luisterd tenminste en je kan haar gewoon verbaal corrigeren" zegt een van de juffen. Tja, dat is ook wel zo, maar dat maakt de discussies niet minder irritant hoor. Vooral als madame zegt, als ik eens nee zeg tegen bijvoorbeeld een snoepje "Nouhou... als jij niet lief tegen mij bent, dan hoef ik ook niet lief tegen jou te zijn". Ga daar maar eens tegen in.
Tegelijkertijd is ze zo ontzettend lief en zorgzaam momenteel. Met veel drama verteld ze me 's ochtends als ik naar mijn werk ga: "Oh mamma, ik ga je zo missen! Ik wil niet dat je weg gaat". En ik krijg regelmatig te horen: "mamma, ik houd zo van je en ik ga altijd voor je zorgen en ik laat je nooit meer alleen". Op zo'n moment moet ik echt even tegen de traantjes vechten hoor!
Momenteel is ze in discussie met Daan. Ze vertelt hem dat als hij stout is, dat zij de politie gaat bellen en dat hij dan naar de gevangenis moet. Als Daan haar vraagt wat hij dan moet doen als zij stout is antwoord ze: "Dan moet je me opsluiten in een toren met gouden muren". Vervolgens vervalt ze weer in haar rollenspel en is Daan de koning en ben ik de koningin. Het is net of we in een sprookje leven op dit moment. Een en al fantasie. Ik vind het leuk dat de juffen op school er ook zo van onder de indruk zijn!
Ja op school is ze ook wat dwarser dan normaal. Thuis is ze momenteel ook erg dwars en ik word er helemaal mesjoche van! Elora heeft momenteel echt puberale buien! De juffies moeten er wel een beetje om lachen. "Och, ze luisterd tenminste en je kan haar gewoon verbaal corrigeren" zegt een van de juffen. Tja, dat is ook wel zo, maar dat maakt de discussies niet minder irritant hoor. Vooral als madame zegt, als ik eens nee zeg tegen bijvoorbeeld een snoepje "Nouhou... als jij niet lief tegen mij bent, dan hoef ik ook niet lief tegen jou te zijn". Ga daar maar eens tegen in.
Tegelijkertijd is ze zo ontzettend lief en zorgzaam momenteel. Met veel drama verteld ze me 's ochtends als ik naar mijn werk ga: "Oh mamma, ik ga je zo missen! Ik wil niet dat je weg gaat". En ik krijg regelmatig te horen: "mamma, ik houd zo van je en ik ga altijd voor je zorgen en ik laat je nooit meer alleen". Op zo'n moment moet ik echt even tegen de traantjes vechten hoor!
Momenteel is ze in discussie met Daan. Ze vertelt hem dat als hij stout is, dat zij de politie gaat bellen en dat hij dan naar de gevangenis moet. Als Daan haar vraagt wat hij dan moet doen als zij stout is antwoord ze: "Dan moet je me opsluiten in een toren met gouden muren". Vervolgens vervalt ze weer in haar rollenspel en is Daan de koning en ben ik de koningin. Het is net of we in een sprookje leven op dit moment. Een en al fantasie. Ik vind het leuk dat de juffen op school er ook zo van onder de indruk zijn!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Pubertijd" 07-06-2010 @ 23:33
Het is een gezellige zondag middag. Elora zit heerlijk te schilderen en is even helemaal in haar eigen wereldje. Wij kijken een filmpje en zijn aan het genieten van het zeldzame moment dat ons kind even rustig is. Maar dan breekt uit het niets een donderbui los. Elora, duidelijk gefrustreerd, roept heel hard: "Nou!! Ik kan niet mooi kleuren, ik kan alleen maar krassen... ik kan niets en nou wordt belle niet mooi". Ze is bijna in tranen en wij weten niet wat ons overkomt. Wat is dit toch telkens? Die buien... het lijkt wel of we een echte puber in huis hebben. Plots uit het niets wordt ze boos of is ze ineens brutaal terwijl ze zo gezellig was. Ik weet niet wat ik er mee aan moet. In de eerste instantie probeer ik de bui te sussen, maar als ze brutaal wordt, gaat ze zonder pardon op de gang. Dit gedrag pik ik niet. Daarna dimt ze weer in. Het duurt zelden langer dan een paar minuten, maar deze buien zie je niet aankomen. Ze kan dan ineens zo dwars zijn.
En toch, ondanks haar buien, blijft ze het zonnetje in huis. Wat kan dat kind toch vrolijk zijn en wat een enorm fantasie leven heeft ze toch. Ze bedenkt echt van alles en tegenwoordig praat ze alsof ze de verteller van een sprookje is.
Laatst stond ik de vaatwasser in te ruimen en hoorde ik Elora het volgende scenario bedenken met haar barbie's: "Er was eens (ja, zo begint het verhaal bij haar echt) een hele mooie prinses. En toen kwam de prins en de prins vroeg: "meisje hoe heet jij?" maar de prinses kon niet praten. Iedere dag kwam de prins terug (ik vraag me af uit welk sprookje ze dit heeft) en vroeg de prinses hoe zij heette en toen zei de prinses op een dag (ja echt, op een dag) dat ze Ariel heette. En de prins zei: "wil je met me trouwen" maar Ariel zei: "Dat mag niet van mijn boze stiefmoeder"
Ik kon mijn lachen bijna niet inhouden. Ze is zo dramatisch. Het liefst speelt ze ook het slachtoffertje en dan loopt ze met een pruillipje en knipperende wimpers door het huis. Dan doet ze de afwas in haar keukentje en zoekt ze de zogenaamde erwtjes uit. Terwijl ze maar blijft vertellen wat ze doet, alsof ze in een sprookje zit.
Momenteel kan ze zelf de sprookjes in de cd speler doen. Ze zet hem zelf aan en drukt weer op play als de sprookjes zijn afgelopen. Ze vindt het heerlijk om naar sprookjes te luisteren. Soms gaat ze midden op de dag even naar haar kamer om bijvoorbeeld de ganzenhoedster of het levenswater te beluisteren (lekturama) en daarna vertelt ze mij waar het over ging. Geweldig vind ik het. Voorlezen vindt ze ook zo leuk. Het liefst als er prinsessen in het verhaal voorkomen. Al zijn heksen, spoken en monsters ook nog steeds favoriet.
Het is een bijzonder kind, maar dit is toch wel een moeilijke leeftijd. Met al haar buien en grillen zijn wij 's avonds uit geput. En momenteel weet ze de gekste dingen te verzinnen om weer uit bed te kunnen komen (Ik moet plassen, ik heb je nog geen kus gegeven, merlin moet plassen, bunny is bang... etc etc)
Toch mis ik haar als ze er een nachtje niet is. En kan ik niet wachten om weer nieuwe avonturen met haar te beleven in haar rijke fantasiewereld!
En toch, ondanks haar buien, blijft ze het zonnetje in huis. Wat kan dat kind toch vrolijk zijn en wat een enorm fantasie leven heeft ze toch. Ze bedenkt echt van alles en tegenwoordig praat ze alsof ze de verteller van een sprookje is.
Laatst stond ik de vaatwasser in te ruimen en hoorde ik Elora het volgende scenario bedenken met haar barbie's: "Er was eens (ja, zo begint het verhaal bij haar echt) een hele mooie prinses. En toen kwam de prins en de prins vroeg: "meisje hoe heet jij?" maar de prinses kon niet praten. Iedere dag kwam de prins terug (ik vraag me af uit welk sprookje ze dit heeft) en vroeg de prinses hoe zij heette en toen zei de prinses op een dag (ja echt, op een dag) dat ze Ariel heette. En de prins zei: "wil je met me trouwen" maar Ariel zei: "Dat mag niet van mijn boze stiefmoeder"
Ik kon mijn lachen bijna niet inhouden. Ze is zo dramatisch. Het liefst speelt ze ook het slachtoffertje en dan loopt ze met een pruillipje en knipperende wimpers door het huis. Dan doet ze de afwas in haar keukentje en zoekt ze de zogenaamde erwtjes uit. Terwijl ze maar blijft vertellen wat ze doet, alsof ze in een sprookje zit.
Momenteel kan ze zelf de sprookjes in de cd speler doen. Ze zet hem zelf aan en drukt weer op play als de sprookjes zijn afgelopen. Ze vindt het heerlijk om naar sprookjes te luisteren. Soms gaat ze midden op de dag even naar haar kamer om bijvoorbeeld de ganzenhoedster of het levenswater te beluisteren (lekturama) en daarna vertelt ze mij waar het over ging. Geweldig vind ik het. Voorlezen vindt ze ook zo leuk. Het liefst als er prinsessen in het verhaal voorkomen. Al zijn heksen, spoken en monsters ook nog steeds favoriet.
Het is een bijzonder kind, maar dit is toch wel een moeilijke leeftijd. Met al haar buien en grillen zijn wij 's avonds uit geput. En momenteel weet ze de gekste dingen te verzinnen om weer uit bed te kunnen komen (Ik moet plassen, ik heb je nog geen kus gegeven, merlin moet plassen, bunny is bang... etc etc)
Toch mis ik haar als ze er een nachtje niet is. En kan ik niet wachten om weer nieuwe avonturen met haar te beleven in haar rijke fantasiewereld!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "het werd wel weer eens tijd" 20-05-2010 @ 09:02
Meerdere mensen hebben me er nu op gewezen dat mijn laatste dagboek entry al weer 2 maanden geleden is, dus ik moet er toch echt aan geloven en maar weer eens schrijven! bedankt voor het lezen trouwens, dat doet me goed!
Hoe is het met Elora? Geweldig, wat een kind is het toch!!! Ze is wel een tikkeltje puberig de laatste tijd en ik krijg regelmatig te maken met uitspattingen zoals: "NOU!! Dan wil ik helemaal NIETS meer!" en ze heeft zelfs al een keer boos met haar kamer deur geslagen toen ze haar zin niet kreeg. Alvast een voorproefje op de echte pubertijd dus.
Maar tegelijkertijd is ze een bijzonder vrolijk en gezellig kind. Van anderen krijg ik ook altijd te horen hoe leuk en lief ze Elora vinden en hoe gezellig ze is. Dat is ze ook, begrijp me niet verkeerd, maar neem haar maar eens een weekje in huis, dan begrijp je waarom Daan en ik momenteel op ons tandvlees lopen.
Elora zingt het liefst de hele dag. Niet meer leuke liedjes, zoals vroeger, want haar repertoire lijkt helemaal verdwenen. Ze zingt nu OF zelfgemaakte liedjes of disney liedjes. Als ze Disney liedjes zingt wil 'de plaat nogal eens blijven hangen' en krijgen we een bepaald stukje achter elkaar te horen tot je er een beetje kierewiet van wordt. Op de zwemles hebben ze al gevraagd of ze niet meer wil zingen als Ariel. En deze mensen hebben haar maar een uurtje. Kun je voorstellen hoe je je voelt als je 3 uur achter elkaar: "ahaaa ahahaa" moet aanhoren?. Persoonlijk word ik er gillend gek van.
Elora is een boef en we noemen haar Dennis the Menace. Laatst zat ik in de computer kamer en zag ik Elora uit mijn ooghoek van de badkamer naar haar slaapkamer sluipen (ja ze liep echt heel verdacht) met een emmer in haar hand. Daar had ze gezellig water in gedaan. Goddank was ik dit keer op tijd en heb ik de emmer afgepakt. Maar vaak ben ik ook te laat en dan ligt er ergens water, heeft ze iets ingezeept, heeft ze een wcrol door de wc gespoeld waardoor de wc verstopt raakt, verstopt ze dingen en haalt ze haar kast leeg. Je wilt niet weten wat ze allemaal uitspookt. Gisteren hebben we haar 's avonds laat uit de tuin geplukt waar ze met gestolen glaasjes zat te spelen.
Elora heeft ook echt een flair voor drama. Ze vindt het nu erg leuk om zielig te zijn en ik moet ook telkens Drizella (de boze stiefzuster van Assepoester) spelen en Daan is Anastasia. Elora speelt dan zo hartverscheurend het slachtoffertje dat ik soms denk dat ze het zich echt aantrekt en dan ga ik maar snel de fairygodmother spelen. Maar ze vindt het leuker als ik de slechterik speel.
Ze is ook een echte tante hoor. Ze maakt graag uit wat er gebeurd. Elora speelt graag moeder of juf voor me en verteld me dan wat groot of klein is, of dan vraagt ze me in een moederlijke toon welke kleur iets is of wat open of dicht is. Ik hoor zo mezelf in haar terug.
Als ze met kinderen speelt is zij meestal degene die bedenkt wat ze gaan spelen. Ook met grotere kinderen en voor een of andere reden krijgt ze vaak haar zin. Wij proberen soms haar een beetje te remmen anders leert ze helemaal niet dat ze ook moet doen wat anderen leuk vinden. Ze is nogal dominant, maar gelukkig heeft ze ook wel heel veel begrip voor andere kindertjes en kan ze ook weer heel toegevelijk zijn. Maar alleen als kinderen tegen haar in gaan, want zo lang ze doen wat zij wil, houdt ze dat ook lekker zo.
Ze heeft een bijzonder ontwikkelde fantasie en het is echt heel leuk om naar haar te luisteren als ze aan het spelen is. We kunnen ontzettend om haar lachen.
Het is een heerlijk kind en we lachen heel veel met haar en om haar.
Hoe is het met Elora? Geweldig, wat een kind is het toch!!! Ze is wel een tikkeltje puberig de laatste tijd en ik krijg regelmatig te maken met uitspattingen zoals: "NOU!! Dan wil ik helemaal NIETS meer!" en ze heeft zelfs al een keer boos met haar kamer deur geslagen toen ze haar zin niet kreeg. Alvast een voorproefje op de echte pubertijd dus.
Maar tegelijkertijd is ze een bijzonder vrolijk en gezellig kind. Van anderen krijg ik ook altijd te horen hoe leuk en lief ze Elora vinden en hoe gezellig ze is. Dat is ze ook, begrijp me niet verkeerd, maar neem haar maar eens een weekje in huis, dan begrijp je waarom Daan en ik momenteel op ons tandvlees lopen.
Elora zingt het liefst de hele dag. Niet meer leuke liedjes, zoals vroeger, want haar repertoire lijkt helemaal verdwenen. Ze zingt nu OF zelfgemaakte liedjes of disney liedjes. Als ze Disney liedjes zingt wil 'de plaat nogal eens blijven hangen' en krijgen we een bepaald stukje achter elkaar te horen tot je er een beetje kierewiet van wordt. Op de zwemles hebben ze al gevraagd of ze niet meer wil zingen als Ariel. En deze mensen hebben haar maar een uurtje. Kun je voorstellen hoe je je voelt als je 3 uur achter elkaar: "ahaaa ahahaa" moet aanhoren?. Persoonlijk word ik er gillend gek van.
Elora is een boef en we noemen haar Dennis the Menace. Laatst zat ik in de computer kamer en zag ik Elora uit mijn ooghoek van de badkamer naar haar slaapkamer sluipen (ja ze liep echt heel verdacht) met een emmer in haar hand. Daar had ze gezellig water in gedaan. Goddank was ik dit keer op tijd en heb ik de emmer afgepakt. Maar vaak ben ik ook te laat en dan ligt er ergens water, heeft ze iets ingezeept, heeft ze een wcrol door de wc gespoeld waardoor de wc verstopt raakt, verstopt ze dingen en haalt ze haar kast leeg. Je wilt niet weten wat ze allemaal uitspookt. Gisteren hebben we haar 's avonds laat uit de tuin geplukt waar ze met gestolen glaasjes zat te spelen.
Elora heeft ook echt een flair voor drama. Ze vindt het nu erg leuk om zielig te zijn en ik moet ook telkens Drizella (de boze stiefzuster van Assepoester) spelen en Daan is Anastasia. Elora speelt dan zo hartverscheurend het slachtoffertje dat ik soms denk dat ze het zich echt aantrekt en dan ga ik maar snel de fairygodmother spelen. Maar ze vindt het leuker als ik de slechterik speel.
Ze is ook een echte tante hoor. Ze maakt graag uit wat er gebeurd. Elora speelt graag moeder of juf voor me en verteld me dan wat groot of klein is, of dan vraagt ze me in een moederlijke toon welke kleur iets is of wat open of dicht is. Ik hoor zo mezelf in haar terug.
Als ze met kinderen speelt is zij meestal degene die bedenkt wat ze gaan spelen. Ook met grotere kinderen en voor een of andere reden krijgt ze vaak haar zin. Wij proberen soms haar een beetje te remmen anders leert ze helemaal niet dat ze ook moet doen wat anderen leuk vinden. Ze is nogal dominant, maar gelukkig heeft ze ook wel heel veel begrip voor andere kindertjes en kan ze ook weer heel toegevelijk zijn. Maar alleen als kinderen tegen haar in gaan, want zo lang ze doen wat zij wil, houdt ze dat ook lekker zo.
Ze heeft een bijzonder ontwikkelde fantasie en het is echt heel leuk om naar haar te luisteren als ze aan het spelen is. We kunnen ontzettend om haar lachen.
Het is een heerlijk kind en we lachen heel veel met haar en om haar.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "maar ze is niet vervelend....." 30-03-2010 @ 16:07
"Gedraagt Elora zich een beetje?", vraag ik een tikkeltje bezorgd aan juf Anneke en als uitleg voeg ik toe: "Want bij ons is ze de laatste tijd haar grenzen aan het verleggen". Een andere juf bemoeit zich er meteen mee en met een geamuseerd gezicht zegt ze... "Ach ja, soms heeft ze wat moeite met stil zitten en moet ik haar tijdens de kring gesprekken, als ik even niet oplet, uit de zandbak of de poppenhoek plukken" Ik zucht een beetje, het is niet onherkenbaar. "Maar ze is goed te corrigeren hoor... en ondanks dat ze je uitprobeert luistert ze verder wel heel goed". Nou dat is dan weer een opluchting.
"Ze is ook zo wijs", voegt juf Anneke aan het gesprek toe, "Ze is al heel erg 'voor' in haar ontwikkeling... dus dit hoort er een beetje bij". Ik kan de juf wel knuffelen. "Wij hebben meerdere 'probleemkindjes... en Elora is daar beslist niet een van. Ze is soms wat vindingrijk... maar ze is beslist niet vervelend!!"
Dat zijn nog eens fijne woorden al voeg ik er zelf aan toe: "Niet vervelend... maar soms behoorlijk lastig". De juffen lachen en zeggen dat het allemaal wel mee valt. Maar zelf vind ik dat niet. Ik heb het gevoel dat ik momenteel ogen in mijn achterhoofd moet hebben.
Elora heeft af en toe last van stiekeme fases en dat is niet zo prettig. Ze begint al te roepen: "Mamma, jij mag niet kijken hoor" en dan weet ik al hoe laat het is. Of als ze zomaar uit het niets roept :"Ik doe echt niets hoor", dan gaat het helemaal fout.
Ze heeft al een paar keer snoepjes gepikt en ze pakt dingen om mee te spelen die eigenlijk geen speelgoed zijn. Achter de bank, een plekje waar ik niet goed bij kan komen, is haar 'rovershol'.
Ze maakt er soms een bende van bij het leven. Trekt nu ook de bovenste planken van haar kast overhoop, kleedt zich 30x op een dag anders aan (zelfs met haar baby kleertjes!!) en heeft het hoogste woord.
En toch... en toch is ze niet vervelend. Ze zingt, ze lacht, ze speelt. Soms heeft ze ineens buien dat ze alles netjes opruimt, zonder dat ik het hoef te vragen. Ze luistert momenteel ook best goed.
Het gaafste vind ik hoe goed ik met haar kan praten. Hoe veel ze begrijpt... de vragen die ze stelt, de dingen die ze weet. Het is heel bijzonder om een kind zo te zien groeien.
Ik ben trots op haar, word gek van haar... maar ben vooral heel... heel erg verliefd!!
"Ze is ook zo wijs", voegt juf Anneke aan het gesprek toe, "Ze is al heel erg 'voor' in haar ontwikkeling... dus dit hoort er een beetje bij". Ik kan de juf wel knuffelen. "Wij hebben meerdere 'probleemkindjes... en Elora is daar beslist niet een van. Ze is soms wat vindingrijk... maar ze is beslist niet vervelend!!"
Dat zijn nog eens fijne woorden al voeg ik er zelf aan toe: "Niet vervelend... maar soms behoorlijk lastig". De juffen lachen en zeggen dat het allemaal wel mee valt. Maar zelf vind ik dat niet. Ik heb het gevoel dat ik momenteel ogen in mijn achterhoofd moet hebben.
Elora heeft af en toe last van stiekeme fases en dat is niet zo prettig. Ze begint al te roepen: "Mamma, jij mag niet kijken hoor" en dan weet ik al hoe laat het is. Of als ze zomaar uit het niets roept :"Ik doe echt niets hoor", dan gaat het helemaal fout.
Ze heeft al een paar keer snoepjes gepikt en ze pakt dingen om mee te spelen die eigenlijk geen speelgoed zijn. Achter de bank, een plekje waar ik niet goed bij kan komen, is haar 'rovershol'.
Ze maakt er soms een bende van bij het leven. Trekt nu ook de bovenste planken van haar kast overhoop, kleedt zich 30x op een dag anders aan (zelfs met haar baby kleertjes!!) en heeft het hoogste woord.
En toch... en toch is ze niet vervelend. Ze zingt, ze lacht, ze speelt. Soms heeft ze ineens buien dat ze alles netjes opruimt, zonder dat ik het hoef te vragen. Ze luistert momenteel ook best goed.
Het gaafste vind ik hoe goed ik met haar kan praten. Hoe veel ze begrijpt... de vragen die ze stelt, de dingen die ze weet. Het is heel bijzonder om een kind zo te zien groeien.
Ik ben trots op haar, word gek van haar... maar ben vooral heel... heel erg verliefd!!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "gespuugd" 27-02-2010 @ 11:38
Al dagen loopt Elora met een 'bleek bekkie' rond. Het ene moment gaat alles goed en het andere moment klaagt ze over buik of oorpijn.
Vanochtend ging het mis. Om kwart voor vijf in de ochtend stond ze voor ons bed te verklaren dat ze 'echt niet meer kon slapen'. Versuft namen we haar in ons bed en daar viel ze toch (gelukkig) weer even in slaap. Wat minder leuk was, was dat ze een ongelukje had... in ons bed.... natuurlijk...
Het bed werd verschoond en omdat ik ook nogal in de lappenmand ben, is Daan met Elora naar beneden gegaan. Omdat Elora toch wel moe was wilde ze weer terug naar bed, waar ze vervolgens de hele boel onder spuugde. Daarna heeft Daan haar toch maar weer naar beneden gehaald en daar herhaalde het spectakel zich (nog 2 keer zelfs) de laatste keer lukte het mijn meisje om in de emmer te spugen.
Maar het vreemde met Elora is dat als ze ziek is, ze nog steeds redelijk vrolijk en hyper is. Ze is wat klagelijker dan normaal, maar niet veel. Ze is wat hangeriger, maar ook niet heel bijzonder hangerig want ze rent en springt nog in het rond. Daarom is het voor ons altijd moeilijk inschatten hoe ziek ze nu daadwerkelijk is.
We zien het wel, ik hoop dat ze er snel weer overheen is! Het kan een virusje zijn, maar het kan ook van alle spanning van de vorige week komen.
Vanochtend ging het mis. Om kwart voor vijf in de ochtend stond ze voor ons bed te verklaren dat ze 'echt niet meer kon slapen'. Versuft namen we haar in ons bed en daar viel ze toch (gelukkig) weer even in slaap. Wat minder leuk was, was dat ze een ongelukje had... in ons bed.... natuurlijk...
Het bed werd verschoond en omdat ik ook nogal in de lappenmand ben, is Daan met Elora naar beneden gegaan. Omdat Elora toch wel moe was wilde ze weer terug naar bed, waar ze vervolgens de hele boel onder spuugde. Daarna heeft Daan haar toch maar weer naar beneden gehaald en daar herhaalde het spectakel zich (nog 2 keer zelfs) de laatste keer lukte het mijn meisje om in de emmer te spugen.
Maar het vreemde met Elora is dat als ze ziek is, ze nog steeds redelijk vrolijk en hyper is. Ze is wat klagelijker dan normaal, maar niet veel. Ze is wat hangeriger, maar ook niet heel bijzonder hangerig want ze rent en springt nog in het rond. Daarom is het voor ons altijd moeilijk inschatten hoe ziek ze nu daadwerkelijk is.
We zien het wel, ik hoop dat ze er snel weer overheen is! Het kan een virusje zijn, maar het kan ook van alle spanning van de vorige week komen.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "tellen" 26-02-2010 @ 12:33
In de la lag nog een rolletje met van die kleine snoepjes, dus ik besloot deze aan Elora te geven. Ze had er al een paar op toen ze zei: "Mamma, ik heb nog 5 snoepjes". Mijn antwoord was: "En als je er nou 1 op eet, hoeveel heb je er dan?"
Zonder te kijken en te pauzeren zei ze: "Vier" en stopte er daarna snel een in haar mond. En ik vroeg door: "en als je er nu nog 1 op eet" en Elora antwoordde direct: "3". Ik was best onder de indruk hoe snel ze dit al wist. Dus toen probeerde ik een wat moeilijker sommetje: "als je nou 6 snoepjes had en je at er 1 op, hoeveel heb je er dan?" en weer zei Elora meteen: "5" (en er lagen geen 6 snoepjes, dus dit was echt uit haar hoofd)
Optellen lukte dus nog niet zo lekker, maar het aftrekken ging echt als een speer.
Ze had vannacht een ongelukje, de eerste in een lange tijd. Ik was haar bed aan het verschonen maar halverwege raakte ik weer afgeleid en besloot ik boterhammen te maken. Ik had dus alleen het bed afgehaald. Toen ik terug kwam naar boven had Elora een lakentje uit haar kast gepakt (nog voor haar ledikantje) en had ze zelf een laken op het bed gelegd. Nog netjes ook trouwens! Het was alleen wat te klein. Ze denkt zo met ons mee, het is gewoon schattig.
Gisteren was ze wat minder snoezig, want toen heeft ze er een bende van gemaakt. Het was echt erg. We hadden van marktplaats iets besteld voor haar verjaardag. In de doos zaten allemaal snippers ter bescherming. Ik had de doos speciaal wat hoger gezet, maar dat zegt niets meer. Ik was even boven en... Elora had de hele doos overhoop gehaald. Ik had het pas door toen ze me riep en ik beneden kwam. De hele kamer lag onder met snippers... en Elora zei dol enthousiast... "Kijk mam, het sneeuwt!" *zucht*
Zonder te kijken en te pauzeren zei ze: "Vier" en stopte er daarna snel een in haar mond. En ik vroeg door: "en als je er nu nog 1 op eet" en Elora antwoordde direct: "3". Ik was best onder de indruk hoe snel ze dit al wist. Dus toen probeerde ik een wat moeilijker sommetje: "als je nou 6 snoepjes had en je at er 1 op, hoeveel heb je er dan?" en weer zei Elora meteen: "5" (en er lagen geen 6 snoepjes, dus dit was echt uit haar hoofd)
Optellen lukte dus nog niet zo lekker, maar het aftrekken ging echt als een speer.
Ze had vannacht een ongelukje, de eerste in een lange tijd. Ik was haar bed aan het verschonen maar halverwege raakte ik weer afgeleid en besloot ik boterhammen te maken. Ik had dus alleen het bed afgehaald. Toen ik terug kwam naar boven had Elora een lakentje uit haar kast gepakt (nog voor haar ledikantje) en had ze zelf een laken op het bed gelegd. Nog netjes ook trouwens! Het was alleen wat te klein. Ze denkt zo met ons mee, het is gewoon schattig.
Gisteren was ze wat minder snoezig, want toen heeft ze er een bende van gemaakt. Het was echt erg. We hadden van marktplaats iets besteld voor haar verjaardag. In de doos zaten allemaal snippers ter bescherming. Ik had de doos speciaal wat hoger gezet, maar dat zegt niets meer. Ik was even boven en... Elora had de hele doos overhoop gehaald. Ik had het pas door toen ze me riep en ik beneden kwam. De hele kamer lag onder met snippers... en Elora zei dol enthousiast... "Kijk mam, het sneeuwt!" *zucht*
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "3" 25-02-2010 @ 19:23
Ons kind is drie en ze is wel heel erg drie. Na een heftig weekend en een turbulente week is het allemaal weer voorbij. Het was geweldig, Elora heeft heel veel plezier gehad op haar beide feestjes.
Het grappige is, dat ik het gevoel heb dat mijn kind is verandert in de paar dagen dat ze drie is. Alsof ze zich iets heeft voorgenomen. Ze was al zelfstandig maar nu wil ze nog meer zelf doen en zegt dan ook: "Ik ben al drie".
Haar nieuwe speelgoed is ook geweldig, ze speelt er zo zelfstandig mee. Ik word nog steeds gevraagd om prins te spelen, maar minder. Elora vermaakt zich nu helemaal zelf. Toch speel ik regelmatig nog even met haar mee, want ik merk wel dat het haar stimuleert om andere dingen te proberen.
Dit is een leuke tijd, al heeft het wel een klein nadeel. Elora slaapt veel te weinig. Ze slaapt nauwelijks nog overdag en ook de nachten zijn veel te kort. Soms hoor ik haar rond 11:00 nog spoken. We proberen er van alles aan te doen. Vaak gaat het overdag goed, maar op dagen dat ze maar van 11:00 tot 6:00 slaapt en overdag niet heeft geslapen, kan ze er wat huilerig van worden. Elora is geen huil kind dus als ze ineens meerdere keren per dag jengelt of huilt valt dat erg op. Ik hoop dat het maar een fase is. Maar buiten het slaap probleem, bevalt 3 me tot nu toe prima!
Het grappige is, dat ik het gevoel heb dat mijn kind is verandert in de paar dagen dat ze drie is. Alsof ze zich iets heeft voorgenomen. Ze was al zelfstandig maar nu wil ze nog meer zelf doen en zegt dan ook: "Ik ben al drie".
Haar nieuwe speelgoed is ook geweldig, ze speelt er zo zelfstandig mee. Ik word nog steeds gevraagd om prins te spelen, maar minder. Elora vermaakt zich nu helemaal zelf. Toch speel ik regelmatig nog even met haar mee, want ik merk wel dat het haar stimuleert om andere dingen te proberen.
Dit is een leuke tijd, al heeft het wel een klein nadeel. Elora slaapt veel te weinig. Ze slaapt nauwelijks nog overdag en ook de nachten zijn veel te kort. Soms hoor ik haar rond 11:00 nog spoken. We proberen er van alles aan te doen. Vaak gaat het overdag goed, maar op dagen dat ze maar van 11:00 tot 6:00 slaapt en overdag niet heeft geslapen, kan ze er wat huilerig van worden. Elora is geen huil kind dus als ze ineens meerdere keren per dag jengelt of huilt valt dat erg op. Ik hoop dat het maar een fase is. Maar buiten het slaap probleem, bevalt 3 me tot nu toe prima!
Abonneren op:
Posts (Atom)