- "pindakaas in de oren" 07-11-2010 @ 20:19
"Heb je pindakaas in je oren?" sis ik mijn dochter tegenwoordig regelmatig toe. De regels zijn versterkt in huize Noordeloos, want we beginnen Elora haar fratsen goed zat te worden. Ze haalt alles weer overhoop en ik vind het niet leuk meer. Als resultaat mag Elora niet meer in de badkamer zonder toestemming, ze mag niet meer in ons kantoortje en niet meer naar de zolder. Niet dat ons kind zich daar ook maar iets van aantrekt. Als wij denken dat ze lief in bed ligt sneakt ze naar de zolder.
Zojuist komt Daan de avendkalender laten zien die we gebruikten om af te tellen naar de vakantie... ze heeft alle vakjes opgemaakt. Vervolgens sneakt ze weer naar zolder.
We zijn het dreigen goed zat, ze kan soms zo stout zijn. Het enige wat blijkt te werken is shock therapie. Het voelt rot, maar soms is het nodig. We hebben haar verteld dat ze niet mee naar Disney World mag en dat ze achter moet blijven. Ze is nu helemaal in paniek, maar dit helpt wel om haar even in toom te houden, want ze heeft echt maling aan de regels momenteel.
Het is weer zo'n groeifase want tegelijkertijd speelt er ook van alles. Ze slaapt slecht, spookt 's nachts en ze is ook heel leergierig. Ze gaat ook steeds beter lezen. Ik heb een aantal leren lezen spelletjes op mijn telefoon staan en ze leest zowel nederlandse als engelse woordjes en wordt er steeds beter in.
Verder, behalve dat ontzettend stoute gedrag (wat er trouwens maar met vlagen is hoor) is ze ook ineens heel lief en knuffelig. Ze wil soms ineens gevoerd worden en we hebben ook ineens weer vaker kleine ongelukjes. Niet dat ze echt in haar broek plast, maar net een beetje, net te laat zijn. Het hoort allemaal een beetje bij deze fases, maar alles bij elkaar op geteld is het niet leuk.
We zijn boos en gefrustreerd en weten niet zo goed meer waar we het moeten zoeken met haar. Wat een lastige periode is dit zeg...
Zojuist komt Daan de avendkalender laten zien die we gebruikten om af te tellen naar de vakantie... ze heeft alle vakjes opgemaakt. Vervolgens sneakt ze weer naar zolder.
We zijn het dreigen goed zat, ze kan soms zo stout zijn. Het enige wat blijkt te werken is shock therapie. Het voelt rot, maar soms is het nodig. We hebben haar verteld dat ze niet mee naar Disney World mag en dat ze achter moet blijven. Ze is nu helemaal in paniek, maar dit helpt wel om haar even in toom te houden, want ze heeft echt maling aan de regels momenteel.
Het is weer zo'n groeifase want tegelijkertijd speelt er ook van alles. Ze slaapt slecht, spookt 's nachts en ze is ook heel leergierig. Ze gaat ook steeds beter lezen. Ik heb een aantal leren lezen spelletjes op mijn telefoon staan en ze leest zowel nederlandse als engelse woordjes en wordt er steeds beter in.
Verder, behalve dat ontzettend stoute gedrag (wat er trouwens maar met vlagen is hoor) is ze ook ineens heel lief en knuffelig. Ze wil soms ineens gevoerd worden en we hebben ook ineens weer vaker kleine ongelukjes. Niet dat ze echt in haar broek plast, maar net een beetje, net te laat zijn. Het hoort allemaal een beetje bij deze fases, maar alles bij elkaar op geteld is het niet leuk.
We zijn boos en gefrustreerd en weten niet zo goed meer waar we het moeten zoeken met haar. Wat een lastige periode is dit zeg...
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "toe aan school" 06-10-2010 @ 14:05
Elora is toe aan school. Niet de peuterspeelzaal, gewoon echt school. Ze heeft prikkels nodig die haar normale omgeving haar niet meer kunnen geven en de peuterspeelzaal is niet betrokken bij de kinderen op de manier dat Elora het nodig heeft.
Ze is erg bezig met "leren" de laatste tijd, maar neemt helaas maar weinig van mij aan. Het is het moeder-dochter kwaaltje waar ik toen ik in het onderwijs zat veel over mocht horen. Niet makkelijk om een stugge bijna-kleuter iets bij te moeten brengen en ik kan je vertellen dat momenteel mijn geduld met Elora een beetje op is.
Ze is zich vreselijk tegen me aan het afzetten en ik vraag me regelmatig af waar ik dit in godsnaam aan verdiend heb. Plots heeft ze ook ineens weer veel ongelukjes met in haar broek plassen en poepen. Vaak is ze net een beetje te laat en gaat het leeuwendeel gelukkig wel op het toilet maar net genoeg om een schone onderbroek nodig te hebben. Maar soms is het ook echt helemaal mis en ik merk dat ik er nu een beetje giftig van word, want ik heb het gevoel dat ze het express doet.
Als ik haar corrigeer gaat ze gewoon door tot ik heel erg boos word en gisteren heb ik echt behoorlijk mijn stem tegen haar verheven. Vond het zelf heel erg vervelend, maar ik was het even helemaal zat en het hielp wel even want ze schrok zich een ongeluk.
Elora schrikt niet snel en ze heeft ook nooit erg lang berouw. Ik vraag me af of dit iets van de leeftijd is of dat het bij mijn kind hoort? Ik heb namelijk altijd heel veel berouw gehad van alles als kind en droeg als er iets gebeurde dat altijd ontzettend lang met me mee. Elora is het binnen 5 minuten vergeten dat er iets was en is dan gewoon weer vrolijk. Ergens vind ik dat wel fijn, want ik wil niet dat ze zo wordt als ik was, maar tegelijkertijd is het ook wel erg frustrerend als je kind zich van niets aan lijkt te trekken.
Ze is wel eens verdrietig als ik boos ben hoor, maar ze weet dat altijd zo te draaien dat het mijn schuld is (ze lijkt wat dat betreft mijn moeder wel) en is 5 minuten later helemaal vergeten dat ik boos op haar was.
Van alle mensen moet ze mij ook het meeste hebben en we hebben samen vaak strijd. Ik word hier echt ontzettend moe van en ben blij als Daan thuis komt. Ook 's avonds is ze weer zo aan het klieren dat ze regelmatig zonder knuffels moet slapen. We moeten maar eens wat creatievere straffen bedenken, maar deze lijken het beste te helpen. Laatst was ze gewoon uit haar bed gekomen en had ze stiekem haar knuffels terug gepakt uit onze slaapkamer terwijl wij beneden waren.
Iedere dag kunnen we wel zo'n beetje de "schade" opnemen wat Elora nu weer geflikt heeft. Water op de grond in haar slaapkamer, wc rolletjes in de wc gegooid, wc rol helemaal uitgerold en versnipperd op de grond gegooid, kleding kast leeggetrokken (terwijl we haar dat hebben verboden) en ontelbaar dingen die weer eens gesloopt zijn... zo ziet onze dag er regelmatig uit. Het is net of we met een kleine dinosaurus in huis wonen.
Van anderen krijg ik te horen hoe lief ze is... ja bij anderen is ze ook een engeltje. Elora is en blijft een bijzonder vrolijk en gezellig kind. Ze kan zich uitstekend zelf vermaken en is heel erg sociaal. Ze is intelligent en heel erg grappig, dus mensen lopen met haar weg. Maar de Elora die ik momenteel om me heen heb is bezig met haar grenzen te verleggen, zoekt constant ruzie, gaat nephuilen als ze haar zin niet krijgt en doet me regelmatig pijn. Ik ben blij dat ze bij anderen zo lief is, maar bij mij mag ze ook wel eens wat liever zijn!
Ze is erg bezig met "leren" de laatste tijd, maar neemt helaas maar weinig van mij aan. Het is het moeder-dochter kwaaltje waar ik toen ik in het onderwijs zat veel over mocht horen. Niet makkelijk om een stugge bijna-kleuter iets bij te moeten brengen en ik kan je vertellen dat momenteel mijn geduld met Elora een beetje op is.
Ze is zich vreselijk tegen me aan het afzetten en ik vraag me regelmatig af waar ik dit in godsnaam aan verdiend heb. Plots heeft ze ook ineens weer veel ongelukjes met in haar broek plassen en poepen. Vaak is ze net een beetje te laat en gaat het leeuwendeel gelukkig wel op het toilet maar net genoeg om een schone onderbroek nodig te hebben. Maar soms is het ook echt helemaal mis en ik merk dat ik er nu een beetje giftig van word, want ik heb het gevoel dat ze het express doet.
Als ik haar corrigeer gaat ze gewoon door tot ik heel erg boos word en gisteren heb ik echt behoorlijk mijn stem tegen haar verheven. Vond het zelf heel erg vervelend, maar ik was het even helemaal zat en het hielp wel even want ze schrok zich een ongeluk.
Elora schrikt niet snel en ze heeft ook nooit erg lang berouw. Ik vraag me af of dit iets van de leeftijd is of dat het bij mijn kind hoort? Ik heb namelijk altijd heel veel berouw gehad van alles als kind en droeg als er iets gebeurde dat altijd ontzettend lang met me mee. Elora is het binnen 5 minuten vergeten dat er iets was en is dan gewoon weer vrolijk. Ergens vind ik dat wel fijn, want ik wil niet dat ze zo wordt als ik was, maar tegelijkertijd is het ook wel erg frustrerend als je kind zich van niets aan lijkt te trekken.
Ze is wel eens verdrietig als ik boos ben hoor, maar ze weet dat altijd zo te draaien dat het mijn schuld is (ze lijkt wat dat betreft mijn moeder wel) en is 5 minuten later helemaal vergeten dat ik boos op haar was.
Van alle mensen moet ze mij ook het meeste hebben en we hebben samen vaak strijd. Ik word hier echt ontzettend moe van en ben blij als Daan thuis komt. Ook 's avonds is ze weer zo aan het klieren dat ze regelmatig zonder knuffels moet slapen. We moeten maar eens wat creatievere straffen bedenken, maar deze lijken het beste te helpen. Laatst was ze gewoon uit haar bed gekomen en had ze stiekem haar knuffels terug gepakt uit onze slaapkamer terwijl wij beneden waren.
Iedere dag kunnen we wel zo'n beetje de "schade" opnemen wat Elora nu weer geflikt heeft. Water op de grond in haar slaapkamer, wc rolletjes in de wc gegooid, wc rol helemaal uitgerold en versnipperd op de grond gegooid, kleding kast leeggetrokken (terwijl we haar dat hebben verboden) en ontelbaar dingen die weer eens gesloopt zijn... zo ziet onze dag er regelmatig uit. Het is net of we met een kleine dinosaurus in huis wonen.
Van anderen krijg ik te horen hoe lief ze is... ja bij anderen is ze ook een engeltje. Elora is en blijft een bijzonder vrolijk en gezellig kind. Ze kan zich uitstekend zelf vermaken en is heel erg sociaal. Ze is intelligent en heel erg grappig, dus mensen lopen met haar weg. Maar de Elora die ik momenteel om me heen heb is bezig met haar grenzen te verleggen, zoekt constant ruzie, gaat nephuilen als ze haar zin niet krijgt en doet me regelmatig pijn. Ik ben blij dat ze bij anderen zo lief is, maar bij mij mag ze ook wel eens wat liever zijn!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "abc" 25-09-2010 @ 14:36
"Nee Elora, dat mag niet om 2 redenen", zeg ik nogal bits tegen mijn dochter, wetende dat het niet het eind van de discussie zal zijn. "A) het is veel te koud om met water te spelen buiten en B) gaan we zo weg."
"C) Ik vind het leuk en D) de zon schijnt" kaatst mijn drie en een half jarige dochter terug.
"Nou het alfabet heeft ze tenminste door" zeg ik tegen Daan terwijl Elora nog een E en een F reden probeert te bedenken.
Elora heeft haar babbel klaar. 's Avonds komt ze uit haar bed en zegt ze dat een van ons haar sprookjes moet aanzetten. Dit kan ze zelf maar als we haar daar op attenderen zegt ze: "Nee, want in het donker kan ik het niet zien en als ik mijn licht aan doe, dan kan ik niet slapen" Natuurlijk zitten er gaten in haar theorie, maar ik merk dat ze heel gehaaid is in haar tegenargumenten.
Die komt er wel later, denk ik dan stiekem ook een beetje trots. Elora kan haar problemen met woorden oplossen en ik zie haar ook maar zelden gewelddadig of gillerig worden. Ze probeert het laatste wel af en toe, om haar frustratie te uiten, maar ze is daar heel corrigeerbaar in. Ik kan niet tegen gillen dus dat gedrag drukken we ook meteen de kop in.
Gisteren heeft ze een enorme smakker gemaakt van het bed. Ze mag niet op het bed lopen maar als wij niet opletten, doet ze dit toch. Nu heeft ze een grote vlek onder haar oog het arme schaap. Vandaag hebben we haar nogmaals van de tv af moeten plukken waar ze op probeert te klimmen. Voor straf mag ze nu het weekend geen tv meer kijken. Het is lastig hoor als ze zo slecht luistert. Ze was erg gepikeerd, maar is dit altijd gelukkig ook zo weer kwijt.
Nu zit ze lachend bij haar vader op schoot met Bunny en Heffalump te spelen. Momenteel is pappa de favoriet. Dat komt ook een beetje omdat Elora en ik momenteel erg botsen en dat ik merk dat ik een beetje een kort lontje heb. Het is goed dat Daan dat goed kan oppakken.
"C) Ik vind het leuk en D) de zon schijnt" kaatst mijn drie en een half jarige dochter terug.
"Nou het alfabet heeft ze tenminste door" zeg ik tegen Daan terwijl Elora nog een E en een F reden probeert te bedenken.
Elora heeft haar babbel klaar. 's Avonds komt ze uit haar bed en zegt ze dat een van ons haar sprookjes moet aanzetten. Dit kan ze zelf maar als we haar daar op attenderen zegt ze: "Nee, want in het donker kan ik het niet zien en als ik mijn licht aan doe, dan kan ik niet slapen" Natuurlijk zitten er gaten in haar theorie, maar ik merk dat ze heel gehaaid is in haar tegenargumenten.
Die komt er wel later, denk ik dan stiekem ook een beetje trots. Elora kan haar problemen met woorden oplossen en ik zie haar ook maar zelden gewelddadig of gillerig worden. Ze probeert het laatste wel af en toe, om haar frustratie te uiten, maar ze is daar heel corrigeerbaar in. Ik kan niet tegen gillen dus dat gedrag drukken we ook meteen de kop in.
Gisteren heeft ze een enorme smakker gemaakt van het bed. Ze mag niet op het bed lopen maar als wij niet opletten, doet ze dit toch. Nu heeft ze een grote vlek onder haar oog het arme schaap. Vandaag hebben we haar nogmaals van de tv af moeten plukken waar ze op probeert te klimmen. Voor straf mag ze nu het weekend geen tv meer kijken. Het is lastig hoor als ze zo slecht luistert. Ze was erg gepikeerd, maar is dit altijd gelukkig ook zo weer kwijt.
Nu zit ze lachend bij haar vader op schoot met Bunny en Heffalump te spelen. Momenteel is pappa de favoriet. Dat komt ook een beetje omdat Elora en ik momenteel erg botsen en dat ik merk dat ik een beetje een kort lontje heb. Het is goed dat Daan dat goed kan oppakken.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Consultatie bureau, Onzintatie bureau" 19-09-2010 @ 18:09
Mijn liefde (of de absentie daarvan) voor het consultatie bureau is niet bepaald aangewakkerd na ons laatste bezoek.
Een tijdje geleden vroeg ik eens aan een vriendin of het niet eens tijd werd dat we weer naar het consultatie bureau zouden moeten gaan. Rond de drie verzekerde ze mij. Ik ben het daarna eigenlijk weer vergeten, maar toen kregen we vorige maand eindelijk weer eens een uitnodiging.
De mevrouw die iedereen ontvangt is niet helemaal "mijn mens". Ze is nogal snibbig en niet echt betrokken bij de kinderen. Maar goed... whatever. Erg bekwaam vond ik haar niet want toen ze Elora ging meten had Elora haar kin tegen haar borst en de mevrouw lette echt nergens op en meette een eind weg.
Maar goed... Elora was dus 103.8 lang (terwijl toen wij haar meetten ze met het zelfde apparaat 105 was... maar goed)
Volgens de arts zag Elora er goed uit, dat is altijd goed om te horen. Mooi slank, tja we geven ons kind niet veel snoep en ook niet heel veel zoet drinken of vettige maaltijden, dus dat zit wel snor. Bewegen doet ze ook genoeg.
Elora moest een puzzeltje doen die ze 2 jaar geleden al goed kon doen en de ogentest had ons kind geen zin in. Was niet leuk en de arts begon me een beetje op mijn zenuwen te werken.
"U mag haar alleen tweetalig opvoeden als u zelf perfect Engels spreekt", snauwde dokter darm tegen me. Nou mevrouw, dat spreek ik ook... en anders was u daar lekker snel mee gekomen.
De testjes sloegen werkelijk nergens op die Elora moest doen.
Op het schema ligt Elora maar een tikketlje boven het gemiddelde van de lengte. AMMEHOELA!!! Elora is meestal een halve kop groter dan haar leeftijdsgenootjes en ze ligt vaak in de lengte van kinderen van 4. Dus OF wij kennen alleen maar dwergen, of ons kind ligt wel degelijk behoorlijk boven het gemiddelde!
Maar goed, ZIJ zal het wel beter weten en wij omringen ons gewoon met 3 en 4 jarige kabouters. De vragen die ze stelde sloegen ook werkelijk nergens op. Toen ik zei dat Elora iets allang kon snauwde ze tegen me dat het geen intelligentie test was. Nou ja zeg!
Niet dat ik het niet leuk vind als iemand Elora een complimentje geeft hoor, maar het ging mij er meer om dat ik het belachelijk vond dat Elora testjes kreeg die ze ook kreeg toen ze anderhalf was en toen kon ze deze al (puzzeltje van blokjes van verschillende vormpjes in een doosje doen, KOM OP ZEG!!)
"Ik zie dat u al 2 afspraken gemist heeft" zei de dokter vals.
"Pardon?", vroeg ik een beetje beledigd, "Gemist? Wij hebben geen uitnodiging gehad en dat was wel de bedoeling. De laatste keer dat wij hier waren vertelde de dame namelijk dat het heel lang zou duren voor we weer zouden worden OPGEROEPEN" en even vals voegde ik daar aan toe: "Wij hebben namelijk maar 1 kind, dus het is niet alsof we experts zijn met de omgang van een consultatie bureau"
Maar het meest vervelende van het hele verhaal vond ik nog dat Daan en ik Elora voorzichtig hadden voorbereid dat ze een prik zou krijgen. Nee de prik was helemaal niet vandaag (ondanks de oproep en de telefonische bevestiging) dat zou over 3 maanden pas zijn. Kind helemaal voor niets helemaal over de rooien geweest en die snapte er niets van.
"Nee ik wil de prik niet volgende keer", zei Elora angstig die net al haar moed bij elkaar had geraapt voor deze keer.
Pfft wat een ellende... en in januari moeten we dus weer... dit keer wel voor een prik. Nou ik vind het maar niets dat consulatie bureau, het is niet alsof ze iets zinnigs te zeggen hebben en meten kunnen ze al helemaal niet!
Een tijdje geleden vroeg ik eens aan een vriendin of het niet eens tijd werd dat we weer naar het consultatie bureau zouden moeten gaan. Rond de drie verzekerde ze mij. Ik ben het daarna eigenlijk weer vergeten, maar toen kregen we vorige maand eindelijk weer eens een uitnodiging.
De mevrouw die iedereen ontvangt is niet helemaal "mijn mens". Ze is nogal snibbig en niet echt betrokken bij de kinderen. Maar goed... whatever. Erg bekwaam vond ik haar niet want toen ze Elora ging meten had Elora haar kin tegen haar borst en de mevrouw lette echt nergens op en meette een eind weg.
Maar goed... Elora was dus 103.8 lang (terwijl toen wij haar meetten ze met het zelfde apparaat 105 was... maar goed)
Volgens de arts zag Elora er goed uit, dat is altijd goed om te horen. Mooi slank, tja we geven ons kind niet veel snoep en ook niet heel veel zoet drinken of vettige maaltijden, dus dat zit wel snor. Bewegen doet ze ook genoeg.
Elora moest een puzzeltje doen die ze 2 jaar geleden al goed kon doen en de ogentest had ons kind geen zin in. Was niet leuk en de arts begon me een beetje op mijn zenuwen te werken.
"U mag haar alleen tweetalig opvoeden als u zelf perfect Engels spreekt", snauwde dokter darm tegen me. Nou mevrouw, dat spreek ik ook... en anders was u daar lekker snel mee gekomen.
De testjes sloegen werkelijk nergens op die Elora moest doen.
Op het schema ligt Elora maar een tikketlje boven het gemiddelde van de lengte. AMMEHOELA!!! Elora is meestal een halve kop groter dan haar leeftijdsgenootjes en ze ligt vaak in de lengte van kinderen van 4. Dus OF wij kennen alleen maar dwergen, of ons kind ligt wel degelijk behoorlijk boven het gemiddelde!
Maar goed, ZIJ zal het wel beter weten en wij omringen ons gewoon met 3 en 4 jarige kabouters. De vragen die ze stelde sloegen ook werkelijk nergens op. Toen ik zei dat Elora iets allang kon snauwde ze tegen me dat het geen intelligentie test was. Nou ja zeg!
Niet dat ik het niet leuk vind als iemand Elora een complimentje geeft hoor, maar het ging mij er meer om dat ik het belachelijk vond dat Elora testjes kreeg die ze ook kreeg toen ze anderhalf was en toen kon ze deze al (puzzeltje van blokjes van verschillende vormpjes in een doosje doen, KOM OP ZEG!!)
"Ik zie dat u al 2 afspraken gemist heeft" zei de dokter vals.
"Pardon?", vroeg ik een beetje beledigd, "Gemist? Wij hebben geen uitnodiging gehad en dat was wel de bedoeling. De laatste keer dat wij hier waren vertelde de dame namelijk dat het heel lang zou duren voor we weer zouden worden OPGEROEPEN" en even vals voegde ik daar aan toe: "Wij hebben namelijk maar 1 kind, dus het is niet alsof we experts zijn met de omgang van een consultatie bureau"
Maar het meest vervelende van het hele verhaal vond ik nog dat Daan en ik Elora voorzichtig hadden voorbereid dat ze een prik zou krijgen. Nee de prik was helemaal niet vandaag (ondanks de oproep en de telefonische bevestiging) dat zou over 3 maanden pas zijn. Kind helemaal voor niets helemaal over de rooien geweest en die snapte er niets van.
"Nee ik wil de prik niet volgende keer", zei Elora angstig die net al haar moed bij elkaar had geraapt voor deze keer.
Pfft wat een ellende... en in januari moeten we dus weer... dit keer wel voor een prik. Nou ik vind het maar niets dat consulatie bureau, het is niet alsof ze iets zinnigs te zeggen hebben en meten kunnen ze al helemaal niet!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Sprongetjes" 18-09-2010 @ 13:40
"ARGL, Ik zet dat kind op e-bay", mopper ik aan de telefoon tegen een verbijsterde Daan. "Ik word helemaal GEK" van haar.
Elora zit in een sprongetje... en niet zo'n beetje ook. Ze krijgt vast weer last van een groeispurt, want ze eet me de oren van mijn kop. Het liefst is ze de hele dag aan het eten en drinken en ze probeert me de hele dag uit. Het is echt dodelijk vermoeiend. Momenteel is echt ALLES een discussie en ik merk dat mijn geduld behoorlijk op begint te raken.
Buiten het dwarse gedrag is Elora ook bijzonder hyper en wil ze de hele dag drukke spelletjes doen en stoeien. Met haar gaan wandelen helpt ook niet. Ook 's nachts is ze weer behoorlijk bezig. Ze maakt ook overal een troep van.
Vannacht toen ik naar bed ging, zag ik dat ze mijn kussen had omgewisseld voor een van haar eigen kussens. Zo zijn we niet getrouwd madame, gingen de gedachten door mijn hoofd.
Ze zingt de hele dag het zelfde liedje op een vreselijk volume en ik heb vooral zin om te gillen. Als ik haar streng toespreek (en echt zonder mijn stem al te veel te verheffen) beschuldigd ze me van "gillen", "Lelijk doen" en "haar laten schrikken". Mijn lontje is momenteel zo kort dat ik gewoon niet de energie voor andere mensen meer heb. Ik merk dat ik snel geergerd ben.
Ze heeft ook ineens veel meer behoefte aan dingen leren en dat is dan wel weer het lichtpuntje van deze vreselijke buien.
Tellen is een groot success hier. We gebruiken dobbelstenen met stippen en ze leert de stippen bij elkaar optellen. Het valt me op dat als ze 1 of 2 stippen erbij moet tellen dat dit heel goed gaat, maar als het er 3 of meer zijn gaat het nog wel eens fout. Maar 6 plus 2 was geen probleem.
Ook begint ze nu te realiseren dat de letters die ze kent ook echt woorden maken. Laatst zei ze tegen mij: "Hey mamma, C is for Cookie, maar C is ook voor jouw naam" Toen ik dat bevestigde zei ze: "En in CW (elora's manier van WC zeggen) zit ook de C van Chantal... dat zijn drie C's"
Ze is constant bezig met woorden spellen. Veel onzin woorden want dan roept ze: "Mam wat is W.A.K.P.R?" en dan zeg ik wakpr. Maar ze weet ook hoe ze haar eigen naam moet spellen en die van lily. En op goede dagen kan ze ook maan spellen, mama en papa"
Laatst las ze het woord "Nee" in een boekje van dribbel. Het was echt heel knap en ze herkende het overal.
Dit zijn momenteel de positieve strohalmen waar we ons de laatste drie dagen aanvast houden. Want verder is Elora jengelig, ze is brutaal, ze dreigt en gaat snel huilen. Het is even niet zo gezellig met haar nu.
Meestal zijn dit soort buien gelukkig van korte duur, maar het kan mij niet snel genoeg gaan, kan ik je vertellen!
Elora zit in een sprongetje... en niet zo'n beetje ook. Ze krijgt vast weer last van een groeispurt, want ze eet me de oren van mijn kop. Het liefst is ze de hele dag aan het eten en drinken en ze probeert me de hele dag uit. Het is echt dodelijk vermoeiend. Momenteel is echt ALLES een discussie en ik merk dat mijn geduld behoorlijk op begint te raken.
Buiten het dwarse gedrag is Elora ook bijzonder hyper en wil ze de hele dag drukke spelletjes doen en stoeien. Met haar gaan wandelen helpt ook niet. Ook 's nachts is ze weer behoorlijk bezig. Ze maakt ook overal een troep van.
Vannacht toen ik naar bed ging, zag ik dat ze mijn kussen had omgewisseld voor een van haar eigen kussens. Zo zijn we niet getrouwd madame, gingen de gedachten door mijn hoofd.
Ze zingt de hele dag het zelfde liedje op een vreselijk volume en ik heb vooral zin om te gillen. Als ik haar streng toespreek (en echt zonder mijn stem al te veel te verheffen) beschuldigd ze me van "gillen", "Lelijk doen" en "haar laten schrikken". Mijn lontje is momenteel zo kort dat ik gewoon niet de energie voor andere mensen meer heb. Ik merk dat ik snel geergerd ben.
Ze heeft ook ineens veel meer behoefte aan dingen leren en dat is dan wel weer het lichtpuntje van deze vreselijke buien.
Tellen is een groot success hier. We gebruiken dobbelstenen met stippen en ze leert de stippen bij elkaar optellen. Het valt me op dat als ze 1 of 2 stippen erbij moet tellen dat dit heel goed gaat, maar als het er 3 of meer zijn gaat het nog wel eens fout. Maar 6 plus 2 was geen probleem.
Ook begint ze nu te realiseren dat de letters die ze kent ook echt woorden maken. Laatst zei ze tegen mij: "Hey mamma, C is for Cookie, maar C is ook voor jouw naam" Toen ik dat bevestigde zei ze: "En in CW (elora's manier van WC zeggen) zit ook de C van Chantal... dat zijn drie C's"
Ze is constant bezig met woorden spellen. Veel onzin woorden want dan roept ze: "Mam wat is W.A.K.P.R?" en dan zeg ik wakpr. Maar ze weet ook hoe ze haar eigen naam moet spellen en die van lily. En op goede dagen kan ze ook maan spellen, mama en papa"
Laatst las ze het woord "Nee" in een boekje van dribbel. Het was echt heel knap en ze herkende het overal.
Dit zijn momenteel de positieve strohalmen waar we ons de laatste drie dagen aanvast houden. Want verder is Elora jengelig, ze is brutaal, ze dreigt en gaat snel huilen. Het is even niet zo gezellig met haar nu.
Meestal zijn dit soort buien gelukkig van korte duur, maar het kan mij niet snel genoeg gaan, kan ik je vertellen!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "communiceren" 03-09-2010 @ 09:57
"Mamma", zegt Elora met een diepe zucht, "Jij mag me even nu niet aanraken" Verbaasd kijk ik haar aan. "Weet je waarom? Ik ben super chaggerijnig". Grinnikend zeg ik "okay" en twee minuten later krijg ik een knuffel van haar. De rot-bui is weer over.
We liggen 's ochtends vroeg samen lekker in bed tv te kijken. Omdat Elora honger heeft maak ik een boterham voor haar en die mag ze heerlijk in bed op eten. Een handje nootjes erbij en mijn dochter is in de zevende hemel.
"Oh mam!", roept ze vol drama als ze de nootjes ziet, "Voor mij? Wat een verrassing!!" Weer moet ik lachen.
Met een vriend van me heb ik het over Elora en haar capaciteit om haar emoties zo goed te verwoorden. Het is niet zo dat Elora alleen maar goed praat, ik ken kindertjes die een betere uitspraak hebben dan zij, maar ze kan zo goed communiceren. Elora is heel bewust van alles. Dat is leuk en ook heel lastig!
We liggen 's ochtends vroeg samen lekker in bed tv te kijken. Omdat Elora honger heeft maak ik een boterham voor haar en die mag ze heerlijk in bed op eten. Een handje nootjes erbij en mijn dochter is in de zevende hemel.
"Oh mam!", roept ze vol drama als ze de nootjes ziet, "Voor mij? Wat een verrassing!!" Weer moet ik lachen.
Met een vriend van me heb ik het over Elora en haar capaciteit om haar emoties zo goed te verwoorden. Het is niet zo dat Elora alleen maar goed praat, ik ken kindertjes die een betere uitspraak hebben dan zij, maar ze kan zo goed communiceren. Elora is heel bewust van alles. Dat is leuk en ook heel lastig!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "overgang" 02-09-2010 @ 19:36
In het boek "Oei ik groei" werd er altijd veel aandacht gegeven aan de "Sprongetjes". Ik geloof dat het boek het maar over de sprongetjes tot een jaar of misschien 18 maanden spreekt, maar ik ben er van overtuigd dat die sprongetjes gewoon door blijven gaan tot het kind volwassen is... misschien zelfs langer.
Elora zit momenteel in zo'n sprongetje. Ik merk dit aan 2 dingen: 1) haar buien. Ze is momenteel veel lichter geraakt, jammert sneller en zoekt om de gekste dingen ruzie met me. En 2) ze is ineens weer een stuk bewuster en groter geworden.
Sowieso is Elora een heel bewust kind. Ik merk dit ook als ik haar met leeftijdsgenootjes vergelijk; Elora is anders. Niet beter, gewoon anders. Ze is heel sociaal, maar tegelijkertijd merk ik dat ze soms niet begrijpt waarom andere kinderen op een andere manier reageren dan zij.
Ik merk dat haar gevoel voor humor zich sterk aan het ontwikkelen is. Ze maakt grapjes en kan nu soms zo smakelijk lachen om tekenfilms of mopjes. Ook wordt haar spel steeds ingewikkelder en dat gaat echt met een noodvaart.
Haar taalgebruik is ook weer verbetert en ze spreekt dingen beter uit en heeft een intensieve woordenschat. Elora is erg bezig met het tevredenstellen van iedereen om haar heen. Dit wil ze voornamelijk doen door dingen te kopen voor ze. Ik kan me herinneren dat ik als kind dit ook heb gehad.
Ondanks dat ik ook beter met haar kan praten en dat ze me beter begrijpt, hebben we nu dus nieuwe strubbelingen. Elora zoekt ruzie met me. Gelukkig duurt de ruzie nooit lang want ze realiseert zich dat ik gewoon gelijk heb en zal krijgen. Maar als ze het dan niet van me wint, gaat ze zich op een andere manier misdragen. Dan gaat ze met een zeurderig stemmetje verkondigen dat ze verdrietig is of dat ze pijn heeft.
En dit zeuren kan ze echt uren vol houden. Ze probeert ook regelmatig brutaal te zijn. Ze vertelde me gisteren dat ik een grote mond had. Het is echt dodelijk vermoeiend want ze zoekt erg naar negatieve aandacht. Ik doe mijn best om het te negeren en juist heel erg positief met alles om te gaan, maar dit is niet altijd makkelijk. Soms wil ik haar het liefst achter het behang plakken.
Elora zit momenteel in zo'n sprongetje. Ik merk dit aan 2 dingen: 1) haar buien. Ze is momenteel veel lichter geraakt, jammert sneller en zoekt om de gekste dingen ruzie met me. En 2) ze is ineens weer een stuk bewuster en groter geworden.
Sowieso is Elora een heel bewust kind. Ik merk dit ook als ik haar met leeftijdsgenootjes vergelijk; Elora is anders. Niet beter, gewoon anders. Ze is heel sociaal, maar tegelijkertijd merk ik dat ze soms niet begrijpt waarom andere kinderen op een andere manier reageren dan zij.
Ik merk dat haar gevoel voor humor zich sterk aan het ontwikkelen is. Ze maakt grapjes en kan nu soms zo smakelijk lachen om tekenfilms of mopjes. Ook wordt haar spel steeds ingewikkelder en dat gaat echt met een noodvaart.
Haar taalgebruik is ook weer verbetert en ze spreekt dingen beter uit en heeft een intensieve woordenschat. Elora is erg bezig met het tevredenstellen van iedereen om haar heen. Dit wil ze voornamelijk doen door dingen te kopen voor ze. Ik kan me herinneren dat ik als kind dit ook heb gehad.
Ondanks dat ik ook beter met haar kan praten en dat ze me beter begrijpt, hebben we nu dus nieuwe strubbelingen. Elora zoekt ruzie met me. Gelukkig duurt de ruzie nooit lang want ze realiseert zich dat ik gewoon gelijk heb en zal krijgen. Maar als ze het dan niet van me wint, gaat ze zich op een andere manier misdragen. Dan gaat ze met een zeurderig stemmetje verkondigen dat ze verdrietig is of dat ze pijn heeft.
En dit zeuren kan ze echt uren vol houden. Ze probeert ook regelmatig brutaal te zijn. Ze vertelde me gisteren dat ik een grote mond had. Het is echt dodelijk vermoeiend want ze zoekt erg naar negatieve aandacht. Ik doe mijn best om het te negeren en juist heel erg positief met alles om te gaan, maar dit is niet altijd makkelijk. Soms wil ik haar het liefst achter het behang plakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten