- "Barbie" 18-02-2010 @ 08:43
Soms zijn er van die dagen dat ik zo verliefd ben op mijn kleine meisje. Vandaag is zo'n dag. Ze heeft twee nachtjes bij haar nanna geslapen omdat ik veel en laat moest werken en we ook het huis aan kant wilde krijgen voor haar verjaardag. Ik ben ook gesloopt, maar Elora is zo leuk.
Ze heeft van haar nanna een barbie meegekregen waar ze even hier mee mag spelen en ze is er zo groots mee. We hebben samen vanochtend er al een uur mee zitten spelen en ik ben zo onder de indruk van haar creatieve verbeelding. Het is echt leuk om met haar te spelen. Het ziet er naar uit dat we een nieuwe favoriete prinses op de horizon te zien is... namelijk "Ariel". Ik verwelkom de afwisseling in ieder geval en het leuke is, dat er voor zaterdag toevallig een cadeautje voor haar beneden ligt met Ariel en familie erin. Dus dat komt weer mooi uit.
Barbie tijd is een leuke tijd!
Ze heeft van haar nanna een barbie meegekregen waar ze even hier mee mag spelen en ze is er zo groots mee. We hebben samen vanochtend er al een uur mee zitten spelen en ik ben zo onder de indruk van haar creatieve verbeelding. Het is echt leuk om met haar te spelen. Het ziet er naar uit dat we een nieuwe favoriete prinses op de horizon te zien is... namelijk "Ariel". Ik verwelkom de afwisseling in ieder geval en het leuke is, dat er voor zaterdag toevallig een cadeautje voor haar beneden ligt met Ariel en familie erin. Dus dat komt weer mooi uit.
Barbie tijd is een leuke tijd!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "bijna jarig" 15-02-2010 @ 16:20
"Mamma, ik kan ECHT niet meer slapen" klinkt het vanuit mijn deuropening. Even denk ik nog dat het een echo in mijn droom is van de avond ervoor. Elora heeft moeite met slapen de laatste tijd en komt 80x haar bed uit om nog even te plassen / iets te vragen / een knuffel te zoeken... en weet ik wat voor een smoesjes ze kan bedenken.
Suf kijk ik op de wekker... VIER UUR!!! *kreun*
Eerst sturen we haar terug naar bed. Haar arme vader, die nota bene jarig is, trekt het kussen over zijn hoofd.
"Maar mamma... ik kan ECHT niet meer slapen" zegt ze in een stem waar ik de tranen al doorheen kan horen. Tja en wat moet je dan? Kom maar op het grote bed, maar wel stil zijn... mamma zet nog wel even de sprookjes aan en dan gaan we even lekker in het donker met onze ogen dicht naar sprookjes luisteren.
Ik doezel bijna weer weg, maar dan voel ik een handje op mijn neus... *zucht*... nee slapen zit er niet meer bij. Elora wil wat drinken en Elora wil naar beneden. Dus onze dag begint... om 4:00
Persoonlijk denk ik dat dit komt omdat ze bijna jarig is. Ze kijkt er zo naar uit. Ze vertelt telkens dat ze een cinderella en sleeping beauty taart wil. Ze krijgt een hele gave koetsen taart en ik ben benieuwd wat de genieen van de Cake du Fontin er nu weer van gaan maken.
Ze is blij dat ze prinses mag zijn en ze nodigt iedereen die maar wil luisteren uit voor haar feestje. Ik moet zeggen dat ik het hele verjaardag gebeuren best wel stressvol vind, want ik wil er graag een knal feest voor haar van maken. Dus we zullen wel zien hoe het gaat worden. Ik heb geen idee wie er wel en niet gaan komen. We zien het wel, het wordt vast leuk. Er komt wel wat werk bij kijken... tractaties, uitnodigingen, leuke taart, lekkere hapjes, kostuums etc.
Maar... mijn kleine meisje is het helemaal waard!
Suf kijk ik op de wekker... VIER UUR!!! *kreun*
Eerst sturen we haar terug naar bed. Haar arme vader, die nota bene jarig is, trekt het kussen over zijn hoofd.
"Maar mamma... ik kan ECHT niet meer slapen" zegt ze in een stem waar ik de tranen al doorheen kan horen. Tja en wat moet je dan? Kom maar op het grote bed, maar wel stil zijn... mamma zet nog wel even de sprookjes aan en dan gaan we even lekker in het donker met onze ogen dicht naar sprookjes luisteren.
Ik doezel bijna weer weg, maar dan voel ik een handje op mijn neus... *zucht*... nee slapen zit er niet meer bij. Elora wil wat drinken en Elora wil naar beneden. Dus onze dag begint... om 4:00
Persoonlijk denk ik dat dit komt omdat ze bijna jarig is. Ze kijkt er zo naar uit. Ze vertelt telkens dat ze een cinderella en sleeping beauty taart wil. Ze krijgt een hele gave koetsen taart en ik ben benieuwd wat de genieen van de Cake du Fontin er nu weer van gaan maken.
Ze is blij dat ze prinses mag zijn en ze nodigt iedereen die maar wil luisteren uit voor haar feestje. Ik moet zeggen dat ik het hele verjaardag gebeuren best wel stressvol vind, want ik wil er graag een knal feest voor haar van maken. Dus we zullen wel zien hoe het gaat worden. Ik heb geen idee wie er wel en niet gaan komen. We zien het wel, het wordt vast leuk. Er komt wel wat werk bij kijken... tractaties, uitnodigingen, leuke taart, lekkere hapjes, kostuums etc.
Maar... mijn kleine meisje is het helemaal waard!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Elora picasso... creatief ondeugend" 12-02-2010 @ 14:22
"Ja mamma, want Norah wilde wel rooie haartjuhs... die vond ze ook mooi" zegt mijn kleine telg terwijl ik het verhaal van mijn moeder aanhoor. Haar grote blauwe kijkers zijn naar me opgeslagen en ik moet op mijn lip bijten om niet in lachen uit te barsten.
De juf had tegen mijn moeder gezegd, toen ze Elora uit school kwam halen: "We hadden beter op haar moeten letten, want we weten hoe 'creatief' ze is"
Creatief? Creatief ondeugend! Want wat bleek, mijn dochter had een van haar klasgenootjes van top tot teen rood geverfd!! Ze kon blijkbaar even haar gang gaan, als ik het verhaal van mijn moeder mag geloven, want het kind was behoorlijk 'rood'.
Ja Elora is een ondeugd. Ze heeft op zich een vrolijk en best lief karakter, maar oh de rottigheid die het kind uithaalt... *zucht*. Ik houd mijn hart al vast op hoeveel gesprekken ik later moet komen, als ze eenmaal naar de basisschool gaat. Het zullen er wel een boel worden, want Elora houdt niet zo van regels en vindt graag manieren om ze te breken.
Zo heeft ze al menig keer ons computerkamertje met babyshampoo 'gewassen', verstopt ze spullen (die we soms maanden later pas weer terug vinden) op de gekste plekken en is ze al schuldig aan dingen zoals behangscheuren, kliederen met vingerverf (die niet aan haar gegeven was maar die ze uit de kast had gepikt) en al dat soort boevenstreken.
Het is maar goed dat we gelukkig ook vaak te horen krijgen van de juffies dat ze zo lief met andere kinderen is en dat ze zo betrokken is... anders had ik me toch wat meer zorgen gemaakt.
Maar ja.. hoe vervelend ondeugend kan zijn... stiekem is het ook wel en beetje grappig.
De juf had tegen mijn moeder gezegd, toen ze Elora uit school kwam halen: "We hadden beter op haar moeten letten, want we weten hoe 'creatief' ze is"
Creatief? Creatief ondeugend! Want wat bleek, mijn dochter had een van haar klasgenootjes van top tot teen rood geverfd!! Ze kon blijkbaar even haar gang gaan, als ik het verhaal van mijn moeder mag geloven, want het kind was behoorlijk 'rood'.
Ja Elora is een ondeugd. Ze heeft op zich een vrolijk en best lief karakter, maar oh de rottigheid die het kind uithaalt... *zucht*. Ik houd mijn hart al vast op hoeveel gesprekken ik later moet komen, als ze eenmaal naar de basisschool gaat. Het zullen er wel een boel worden, want Elora houdt niet zo van regels en vindt graag manieren om ze te breken.
Zo heeft ze al menig keer ons computerkamertje met babyshampoo 'gewassen', verstopt ze spullen (die we soms maanden later pas weer terug vinden) op de gekste plekken en is ze al schuldig aan dingen zoals behangscheuren, kliederen met vingerverf (die niet aan haar gegeven was maar die ze uit de kast had gepikt) en al dat soort boevenstreken.
Het is maar goed dat we gelukkig ook vaak te horen krijgen van de juffies dat ze zo lief met andere kinderen is en dat ze zo betrokken is... anders had ik me toch wat meer zorgen gemaakt.
Maar ja.. hoe vervelend ondeugend kan zijn... stiekem is het ook wel en beetje grappig.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "rollenspel" 31-01-2010 @ 19:17
Heerlijk soezelig zit ik met mijn boekje in bad. Terry Pratchett en ik hebben een date vanavond, in alle rust, in het schuim. Maar de rust is niet van lange duur en voor ik het weet staat mijn dochter met een tas naast me.
“Dag mevrouw”, zegt ze keurig.
“Dag mevrouw” (ik ga zoals gewoonlijk mee in haar spel)
“Ik heb boodschappen gedaan en ik ga u nu helpen”
“Mij helpen?” vraag ik verbaasd
“Ja, ik ga eten voor u kopen… eh… koken”
“Dat is aardig van u”
“Ik heb lekker sla, zal ik sla voor u maken? Met een wortel en een appel en iets lekkers te drinken?”
“Dat klinkt zalig”
Mijn dochter draait zich om en loopt de badkamer uit, maar bij de deur blijft ze staan, ze heeft weer iets nieuws bedacht.
“Ik heb ook een baby gekregen”, verklaart ze trots.
“Dat is leuk, is het een jongen of een meisje?”
“Een jongen en hij heet…. Hij heet… zijn naam heet…”, stamelt ze, maar ze komt er niet uit en dan komt ze met haar favoriete zelf bedachte naam: “Hij heet Coelie”.
Ik knipper even met mijn ogen, maar raak niet uit mijn rol
“Goh, wat een bijzondere naam”
Dan bedenkt Elora zich ineens en zegt ze: “Hey, ik was toch de prinses? Dan moet jij de prins zijn”
Blech, en weer ben ik de prins (dat moet ik dertigduizend keer op een dag spelen) Straks kan mijn dochter haar lol op, want voor haar verjaardag gaan we een prinsessenfeest geven. Hopelijk komen er dan ook wat ‘prinsen’ waar ze haar hart mee kan ophalen. Want Elora wil tegenwoordig ineens heel graag prinses zijn. De dagen van piraat lijken genummerd, al wilde ze laatst ook wel Wendy van Peter Pan spelen (en ik mocht Peter zijn… weer eens wat anders dan prins in ieder geval) Sinds Elora de prinsessen in Disney heeft ontmoet is ze er helemaal vol van. Tinkerbell is ook passé (tot mijn verdriet) en laatst probeerde ze al te onderhandelen voor een nieuwe kamer.
Toch waardeer ik die momentjes dat ze bijvoorbeeld bij me aan het bad komt staan. Even tijd voor een rustig gesprek, gezellig met z’n tweetjes. Ik heb Elora vanmiddag de kaartjes laten zien die ik heb gemaakt voor haar verjaardag en de tekst voorgelezen. Ze is nu al oud genoeg om dat met haar te delen. Ze denkt al echt over dingen na en maakt hele bijzondere observaties. Zo zei ze bij Nemo: “Kijk mam, Nemo zit bij de tandarts”. Ze ontwikkelt ook steeds meer een mening en zegt dingen: “Ik vind het niet leuk als jij alleen in bad gaat” of “Pappa, op mijn verjaardag mag jij prins zijn… vind je dat niet aardig van mij?” Mijn nek haren gaan overeind staan als ze me: “Ma-ham” noemt als een volwaardige puber. En tegelijkertijd vind ik het heerlijk dat ik zo met haar kan kletsen, gesprekken kan voeren en samen kunnen lachen. Ze heeft echt al een gevoel voor humor.
Nog 3 weken en dan is mijn kleine meisje al weer 3 jaar oud. Wat gaat het toch hard! En toch ook weer niet, want het lijkt of Elora al mijn hele leven bij me is. Terwijl ik dit aan het schrijven ben is mevrouw zelf uit bad geklommen. Ze heeft een handdoek van de verwarming af gepakt (die verwarmen we altijd als we haar uit bad halen) en heeft zich zelf afgedroogd (en nog goed ook!). Nu is ze de boel overhoop aan het halen (zoals altijd) en ik vrees nu al hoe haar kamer er zo weer gaat uitzien… want opruimen… dat gaat nog niet zo lekker.
“Dag mevrouw”, zegt ze keurig.
“Dag mevrouw” (ik ga zoals gewoonlijk mee in haar spel)
“Ik heb boodschappen gedaan en ik ga u nu helpen”
“Mij helpen?” vraag ik verbaasd
“Ja, ik ga eten voor u kopen… eh… koken”
“Dat is aardig van u”
“Ik heb lekker sla, zal ik sla voor u maken? Met een wortel en een appel en iets lekkers te drinken?”
“Dat klinkt zalig”
Mijn dochter draait zich om en loopt de badkamer uit, maar bij de deur blijft ze staan, ze heeft weer iets nieuws bedacht.
“Ik heb ook een baby gekregen”, verklaart ze trots.
“Dat is leuk, is het een jongen of een meisje?”
“Een jongen en hij heet…. Hij heet… zijn naam heet…”, stamelt ze, maar ze komt er niet uit en dan komt ze met haar favoriete zelf bedachte naam: “Hij heet Coelie”.
Ik knipper even met mijn ogen, maar raak niet uit mijn rol
“Goh, wat een bijzondere naam”
Dan bedenkt Elora zich ineens en zegt ze: “Hey, ik was toch de prinses? Dan moet jij de prins zijn”
Blech, en weer ben ik de prins (dat moet ik dertigduizend keer op een dag spelen) Straks kan mijn dochter haar lol op, want voor haar verjaardag gaan we een prinsessenfeest geven. Hopelijk komen er dan ook wat ‘prinsen’ waar ze haar hart mee kan ophalen. Want Elora wil tegenwoordig ineens heel graag prinses zijn. De dagen van piraat lijken genummerd, al wilde ze laatst ook wel Wendy van Peter Pan spelen (en ik mocht Peter zijn… weer eens wat anders dan prins in ieder geval) Sinds Elora de prinsessen in Disney heeft ontmoet is ze er helemaal vol van. Tinkerbell is ook passé (tot mijn verdriet) en laatst probeerde ze al te onderhandelen voor een nieuwe kamer.
Toch waardeer ik die momentjes dat ze bijvoorbeeld bij me aan het bad komt staan. Even tijd voor een rustig gesprek, gezellig met z’n tweetjes. Ik heb Elora vanmiddag de kaartjes laten zien die ik heb gemaakt voor haar verjaardag en de tekst voorgelezen. Ze is nu al oud genoeg om dat met haar te delen. Ze denkt al echt over dingen na en maakt hele bijzondere observaties. Zo zei ze bij Nemo: “Kijk mam, Nemo zit bij de tandarts”. Ze ontwikkelt ook steeds meer een mening en zegt dingen: “Ik vind het niet leuk als jij alleen in bad gaat” of “Pappa, op mijn verjaardag mag jij prins zijn… vind je dat niet aardig van mij?” Mijn nek haren gaan overeind staan als ze me: “Ma-ham” noemt als een volwaardige puber. En tegelijkertijd vind ik het heerlijk dat ik zo met haar kan kletsen, gesprekken kan voeren en samen kunnen lachen. Ze heeft echt al een gevoel voor humor.
Nog 3 weken en dan is mijn kleine meisje al weer 3 jaar oud. Wat gaat het toch hard! En toch ook weer niet, want het lijkt of Elora al mijn hele leven bij me is. Terwijl ik dit aan het schrijven ben is mevrouw zelf uit bad geklommen. Ze heeft een handdoek van de verwarming af gepakt (die verwarmen we altijd als we haar uit bad halen) en heeft zich zelf afgedroogd (en nog goed ook!). Nu is ze de boel overhoop aan het halen (zoals altijd) en ik vrees nu al hoe haar kamer er zo weer gaat uitzien… want opruimen… dat gaat nog niet zo lekker.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "feestje" 25-01-2010 @ 08:22
"Nou dag, mamma en pappa gaan nu weg, maar we komen je straks weer halen". Ik heb het toch even moeilijk als we de drukke binnenspeeltuin uitlopen en als ik naar Daan kijk zie ik het zelfde. Ons kleine meisje is voor het eerst op een feestje uitgenodigd zonder ons. Wat wordt ze toch groot, spookt het weer door mijn hoofd. Ze heeft haar schoenen al zelf uitgedaan en rent naar de klim apparaten toe. Nee, bang of verlegen is ze niet, onze kleine meid. Die vermaakt zich wel. Momenteel zijn het alleen mamma en pappa die er moeite mee hebben.
Als we haar een paar uur later weer op gaan halen heeft ze door al het druk zijn met spelen, een ongelukje gehad. Een natte broek en we hadden niet eens iets voor haar meegegeven. Ik heb er niet over nagedacht want zo vaak hebben we geen ongelukjes en als we er zelf bij zijn helpen we haar natuurlijk even herinneren dat ze, ook als ze leuk aan het spelen is, even moet plassen. Niets aan de hand verder, en Elora is vrolijk aan het vertellen dat ze twee stukken taart heeft gegeten. Ze heeft het heerlijk gehad!
Het is een bijzondere leeftijd, zo bijna drie. Ik merk dat ze weer gegroeid is en mijn taak als moeder is gelukkig weer een beetje makkelijker geworden. Zou het echt kunnen zijn dat dit het einde is van de terrible two's? Of is dit een veradelijke gezellige fase om weer extreem om te slaan. Elora heeft nog wel eens een buitje, maar net als voor de vervelende fase, is deze zo voorbij en is ze dan weer gezellig en leuk. Ze luistert weer beter en neemt weer dingen van me aan (al kan ze me soms ook best wel negeren als ze tv zit te kijken)
De hele dag horen wij de worden: "Wil je ... zijn" (vul op de ... in: prinses /prins /koningin/ draak/captain hook/ etc) Leuk, maar vermoeiend. Vooral Sleeping Beauty en Prins Phillip zijn momenteel favoriet. Pappa moet de hele dag prins Phillip zijn, die hij zelf schertsend (tot Elora's grote ergernis) 'FLIP' noemt. Elora corrigeert hem dan giebelend en vertelt hem dat hij "PHILLIP" heet.
We werden zo gaar van het hele rollenspel dat we besloten Elora een van haar verjaardags cadeautjes een maandje eerder te geven, namelijk een speelset van sleeping beauty (dan kon ze zelf met 'Flip' spelen) In de auto naar huis vertelde ik Elora dat ze een verrassing kreeg als ze thuis was.
Dit was ongeveer het gesprek dat volgde:
Elora:" Is het iets voor in de kerstboom?"
Ik:"Nee, die staat er toch niet meer, dus dan kan het niet voor de kerstboom zijn"
Elora: "Is het dan iets om te snoepen?"
Ik:"Nee, het is niet om te snoepen"
Elora:"Is het iets om te spelen?"
Ik: "Ja het is iets om te spelen"
Elora:"Is het iets van Tinkerbell?"
Ik (inmiddels al lachend om deze vragen): "Nee het is niet van Tinkerbell"
Elora:" Van Cinderella?"
Ik:"Nee ook niet"
Elora:"Van sleeping beauty dan?"
Ik:"hahaha, ja goed geraden"
Het is zo'n wijs klein vrouwtje en ik blijf me verbazen over haar taalgebruik. Als ze niet nog een lekkere mompelige uitspraak had gehad, was het hele kleine er al helemaal af. Haar woordenschat is echt al heel groot, maar ze praat nog regelmatig als een alcoholist. Zo zegt ze dingen als: "Echt waar, woor" (ipv haar) en spreekt ze redden uit als rennen (ze gaat E.T. rennen) hihi.
Het is een grappig grietje en ik merk dat ik weer helemaal van haar geniet. Het is gezellig met zo'n babbelend prinsesje/prinsje/moedertje/vadertje/kindje/elfje/draakje/spookje/piraatje/riddertje/feetje in huis.
Als we haar een paar uur later weer op gaan halen heeft ze door al het druk zijn met spelen, een ongelukje gehad. Een natte broek en we hadden niet eens iets voor haar meegegeven. Ik heb er niet over nagedacht want zo vaak hebben we geen ongelukjes en als we er zelf bij zijn helpen we haar natuurlijk even herinneren dat ze, ook als ze leuk aan het spelen is, even moet plassen. Niets aan de hand verder, en Elora is vrolijk aan het vertellen dat ze twee stukken taart heeft gegeten. Ze heeft het heerlijk gehad!
Het is een bijzondere leeftijd, zo bijna drie. Ik merk dat ze weer gegroeid is en mijn taak als moeder is gelukkig weer een beetje makkelijker geworden. Zou het echt kunnen zijn dat dit het einde is van de terrible two's? Of is dit een veradelijke gezellige fase om weer extreem om te slaan. Elora heeft nog wel eens een buitje, maar net als voor de vervelende fase, is deze zo voorbij en is ze dan weer gezellig en leuk. Ze luistert weer beter en neemt weer dingen van me aan (al kan ze me soms ook best wel negeren als ze tv zit te kijken)
De hele dag horen wij de worden: "Wil je ... zijn" (vul op de ... in: prinses /prins /koningin/ draak/captain hook/ etc) Leuk, maar vermoeiend. Vooral Sleeping Beauty en Prins Phillip zijn momenteel favoriet. Pappa moet de hele dag prins Phillip zijn, die hij zelf schertsend (tot Elora's grote ergernis) 'FLIP' noemt. Elora corrigeert hem dan giebelend en vertelt hem dat hij "PHILLIP" heet.
We werden zo gaar van het hele rollenspel dat we besloten Elora een van haar verjaardags cadeautjes een maandje eerder te geven, namelijk een speelset van sleeping beauty (dan kon ze zelf met 'Flip' spelen) In de auto naar huis vertelde ik Elora dat ze een verrassing kreeg als ze thuis was.
Dit was ongeveer het gesprek dat volgde:
Elora:" Is het iets voor in de kerstboom?"
Ik:"Nee, die staat er toch niet meer, dus dan kan het niet voor de kerstboom zijn"
Elora: "Is het dan iets om te snoepen?"
Ik:"Nee, het is niet om te snoepen"
Elora:"Is het iets om te spelen?"
Ik: "Ja het is iets om te spelen"
Elora:"Is het iets van Tinkerbell?"
Ik (inmiddels al lachend om deze vragen): "Nee het is niet van Tinkerbell"
Elora:" Van Cinderella?"
Ik:"Nee ook niet"
Elora:"Van sleeping beauty dan?"
Ik:"hahaha, ja goed geraden"
Het is zo'n wijs klein vrouwtje en ik blijf me verbazen over haar taalgebruik. Als ze niet nog een lekkere mompelige uitspraak had gehad, was het hele kleine er al helemaal af. Haar woordenschat is echt al heel groot, maar ze praat nog regelmatig als een alcoholist. Zo zegt ze dingen als: "Echt waar, woor" (ipv haar) en spreekt ze redden uit als rennen (ze gaat E.T. rennen) hihi.
Het is een grappig grietje en ik merk dat ik weer helemaal van haar geniet. Het is gezellig met zo'n babbelend prinsesje/prinsje/moedertje/vadertje/kindje/elfje/draakje/spookje/piraatje/riddertje/feetje in huis.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "even een update" 10-01-2010 @ 23:42
Goh ik ben de laatste tijd niet meer zo braaf met mijn updates. Ik merk ook dat mijn baan behoorlijk veel energie van me vergt, dus dat ik minder tijd maak voor bepaalde dingen. Sorry. Ik heb idd een blogje van de vakantie bij gehouden (soms ook met moeite) en het was geweldig. Al heeft Elora wel ons laten zien dat zij toch ook echt in de peuterpubertijd is beland.
Hoe is het nu met Elora? Goed, het kind groeit als kool en ze ontwikkeld zich zo snel dat ik haar nauwelijks bij kan houden. We zijn nu in een fase terecht gekomen waarin we voorzichtig in nieuw vaarwater aan het raken zijn. Dit is echt wel een uitdaging, voor zowel Elora als voor ons. Regels moeten worden aangepast en dat is een kwestie van uitproberen wat wel en niet kan. Ik hoef Elora niet meer te helpen als ze gaat plassen. Dat doet ze zelf, ik hoef niet meer haar 'fanny' af te vegen of haar broek op te halen (hooguit nog een knoop dicht doen) en handen wassen doet ze ook zelf. Als ze dorst heeft pakt ze zelf water uit de kraan. Alleen het drinken uit de koelkast regel ik nog voor haar. Ze trekt liever zelf haar ondergoed aan en als het even kan doet ze ook haar broek zelf aan.
Met kleding is ze sowieso een beetje apart de laatste tijd. Of ze kleed zich helemaal uit en ze loopt spiertjes naakt door het huis heen, of ze pikt dingen uit de kast en trekt 6 lagen over elkaar aan. Het is een bijzonder geval.
Ze is wijs en heeft een goed gevoel voor humor. In de vakantie zagen we pas hoe sociaal Elora is. Ieder kind die in de buurt kwam was gelijk een 'slachtoffer' voor Elora's kletspraatjes. Ze pakte ze allemaal in, groot en klein en zelfs de ouders stonden vaak vermaakt toe te kijken hoe mijn dochter de clown uit hing. En Elora doet alles voor een lachje, ze is een echte performer.
Soms is het heel erg vermoeiend met ons kleine meisje. Het is net een duracell konijntje en ze houdt maar niet op. De hele dag wil ze spelen. Ik moet de prinses zijn en zij is de prins… en dan na een tijdje ruilen we om en ben ik de prins en zij de prinses. We spelen van alles. Ze speelt ook graag de slechterik. Zij is Haak en ik ben Peter Pan, zij is Ursula en ik ben Ariel. Natuurlijk worden de rollen ook weer omgedraaid. Vooral disney figuren worden nu veel na gedaan (tja de vakantie heeft indruk gemaakt) Ze gaat slapen en wij moeten haar wakker kussen. Ze heeft geen stem meer want die heeft Ursula afgepakt (mijn favoriete spelletje, want het is dan zowaar een minuut stil)
Nu begint ze zich bewuster te worden van alles om haar heen en alles krijgt een emotie eraan geplakt. Ze is boos als we niet doen wat ze wil en als ik dan aan mijn man uitleg dat ze boos is omdat ik niet haar zin doe, vraagt ze: “Daddy, wil jij mijn zin doen?” Dan kan ik het niet helpen en barst ik in lachen uit.
Ze vertelt me dat ze verdrietig is als ik haar iets niet laat doen, of ze vertelt me dat ze bang is om dingen te doen die ze niet wil. Ze is bang om naar beneden te lopen, ze is bang om te eten… allemaal dingen waar ze dus niet bang van is maar gewoon niet wil doen. Ze probeert van alles om te manipuleren, vaak met charme maar soms ook met pruilen. Ze huilt sneller dan ze ooit heeft gedaan. Ik denk dat Elora in de laatste 6 maanden meer heeft gehuild dan de 2 ½ jaar daar voor. Het is nog steeds geen huilkind.. maar toch een stuk meer dan ze was. Als we geen strakke regels hebben, raakt ze gefrustreerd. Elora houdt ervan om te weten waar ze aan toe is. Op de vakantie zijn we een paar dagen laks met de regels geweest en ik herkende mijn kind niet meer. Ze ging echt overal om huilen, was continue boos en reageerde heel erg bits. Nadat we de regels weer hadden aangescherpt zag ik ineens mijn lieve leuke meisje weer terug.
Ik merk ook dat Elora’s bui erg afhankelijk is van mijn bui. Als ik moe en chagrijnig ben lijkt zij dat ook te zijn en haalt ze me het bloed onder de nagels vandaan. Ik doe dus mijn best om zo veel mogelijk geduld voor alles op te brengen.
Slapen gaat weer slecht, vooral na de vakantie. We zitten in een raar ritme. Haar middag slaapje gaat niet lekker, ze komt niet in slaap. Maar dan redt ze het net niet tot de nacht en valt ze meestal tussen 15:30 en 16:30 in slaap. Waardoor ze pas rond 18:00 wakker wordt en pas rond 22:00 weer in slaap valt. We hebben alles al geprobeerd… ophouden, verplicht in bed laten liggen tussen de middag, uitputten overdag… niets helpt. Ze slaapt wanneer ze moe is en anders niet. Nu leggen we haar dus maar rond 20:30 in bed en houden we haar zoet met knuffels en sprookjes in de hoop dat ze in een ander ritme komt. We zien het wel, het zijn in ieder geval lange dagen, want ze is meestal rond 7 uur wakker. Dus voor ons is dit ook best vermoeiend.
Ondanks haar nukken, genieten we met volle teugen van haar. Wat een bijzonder kind vinden we haar toch (maar dat vinden alle ouders natuurlijk) De juffen op school vinden haar ook erg vermakelijk, al krijg ik te horen dat ze voor andere kinderen liever is dan voor de juffen. Ze probeert daar ook te regels uit en kan wel eens brutaal zijn. Maar als je je voet neerzet dan is ze ook wel weer poeslief en doet ze alles voor je. Het is een heel avontuur met een peuterpuber. Over 1 ½ maand is ze al weer 3. Ze wordt zo groot. Elora is heel erg bezig met haar verjaardag. Ze wil een cinderella taart (haar favoriete prinses) Op zolder liggen er al een aantal cadeautjes voor haar klaar (nog uit disney World) Behalve haar rollenspel, speelt ze ook heel erg lief (en zowaar vaak zelfstandig) met haar ‘poppetjes’ die we uit Disney hebben meegenomen. Zeemeerminnen, cinderella en vooral tiana hebben eigen stemmetjes en ze verzint hele verhalen, die steeds ingewikkelder worden. Het is zo leuk om te horen en te zien.
En zo gaat alles hier zijn gangetje. Met veel ups en een enkele down. Soms ben ik erg sentimenteel en mis ik de babytijd. En soms kan ik niet wachten tot ze weer een beetje verder is in de ontwikkeling… maar dat zijn maar vlagen. Meestal ben ik bezig om haar bij proberen te houden!
Hoe is het nu met Elora? Goed, het kind groeit als kool en ze ontwikkeld zich zo snel dat ik haar nauwelijks bij kan houden. We zijn nu in een fase terecht gekomen waarin we voorzichtig in nieuw vaarwater aan het raken zijn. Dit is echt wel een uitdaging, voor zowel Elora als voor ons. Regels moeten worden aangepast en dat is een kwestie van uitproberen wat wel en niet kan. Ik hoef Elora niet meer te helpen als ze gaat plassen. Dat doet ze zelf, ik hoef niet meer haar 'fanny' af te vegen of haar broek op te halen (hooguit nog een knoop dicht doen) en handen wassen doet ze ook zelf. Als ze dorst heeft pakt ze zelf water uit de kraan. Alleen het drinken uit de koelkast regel ik nog voor haar. Ze trekt liever zelf haar ondergoed aan en als het even kan doet ze ook haar broek zelf aan.
Met kleding is ze sowieso een beetje apart de laatste tijd. Of ze kleed zich helemaal uit en ze loopt spiertjes naakt door het huis heen, of ze pikt dingen uit de kast en trekt 6 lagen over elkaar aan. Het is een bijzonder geval.
Ze is wijs en heeft een goed gevoel voor humor. In de vakantie zagen we pas hoe sociaal Elora is. Ieder kind die in de buurt kwam was gelijk een 'slachtoffer' voor Elora's kletspraatjes. Ze pakte ze allemaal in, groot en klein en zelfs de ouders stonden vaak vermaakt toe te kijken hoe mijn dochter de clown uit hing. En Elora doet alles voor een lachje, ze is een echte performer.
Soms is het heel erg vermoeiend met ons kleine meisje. Het is net een duracell konijntje en ze houdt maar niet op. De hele dag wil ze spelen. Ik moet de prinses zijn en zij is de prins… en dan na een tijdje ruilen we om en ben ik de prins en zij de prinses. We spelen van alles. Ze speelt ook graag de slechterik. Zij is Haak en ik ben Peter Pan, zij is Ursula en ik ben Ariel. Natuurlijk worden de rollen ook weer omgedraaid. Vooral disney figuren worden nu veel na gedaan (tja de vakantie heeft indruk gemaakt) Ze gaat slapen en wij moeten haar wakker kussen. Ze heeft geen stem meer want die heeft Ursula afgepakt (mijn favoriete spelletje, want het is dan zowaar een minuut stil)
Nu begint ze zich bewuster te worden van alles om haar heen en alles krijgt een emotie eraan geplakt. Ze is boos als we niet doen wat ze wil en als ik dan aan mijn man uitleg dat ze boos is omdat ik niet haar zin doe, vraagt ze: “Daddy, wil jij mijn zin doen?” Dan kan ik het niet helpen en barst ik in lachen uit.
Ze vertelt me dat ze verdrietig is als ik haar iets niet laat doen, of ze vertelt me dat ze bang is om dingen te doen die ze niet wil. Ze is bang om naar beneden te lopen, ze is bang om te eten… allemaal dingen waar ze dus niet bang van is maar gewoon niet wil doen. Ze probeert van alles om te manipuleren, vaak met charme maar soms ook met pruilen. Ze huilt sneller dan ze ooit heeft gedaan. Ik denk dat Elora in de laatste 6 maanden meer heeft gehuild dan de 2 ½ jaar daar voor. Het is nog steeds geen huilkind.. maar toch een stuk meer dan ze was. Als we geen strakke regels hebben, raakt ze gefrustreerd. Elora houdt ervan om te weten waar ze aan toe is. Op de vakantie zijn we een paar dagen laks met de regels geweest en ik herkende mijn kind niet meer. Ze ging echt overal om huilen, was continue boos en reageerde heel erg bits. Nadat we de regels weer hadden aangescherpt zag ik ineens mijn lieve leuke meisje weer terug.
Ik merk ook dat Elora’s bui erg afhankelijk is van mijn bui. Als ik moe en chagrijnig ben lijkt zij dat ook te zijn en haalt ze me het bloed onder de nagels vandaan. Ik doe dus mijn best om zo veel mogelijk geduld voor alles op te brengen.
Slapen gaat weer slecht, vooral na de vakantie. We zitten in een raar ritme. Haar middag slaapje gaat niet lekker, ze komt niet in slaap. Maar dan redt ze het net niet tot de nacht en valt ze meestal tussen 15:30 en 16:30 in slaap. Waardoor ze pas rond 18:00 wakker wordt en pas rond 22:00 weer in slaap valt. We hebben alles al geprobeerd… ophouden, verplicht in bed laten liggen tussen de middag, uitputten overdag… niets helpt. Ze slaapt wanneer ze moe is en anders niet. Nu leggen we haar dus maar rond 20:30 in bed en houden we haar zoet met knuffels en sprookjes in de hoop dat ze in een ander ritme komt. We zien het wel, het zijn in ieder geval lange dagen, want ze is meestal rond 7 uur wakker. Dus voor ons is dit ook best vermoeiend.
Ondanks haar nukken, genieten we met volle teugen van haar. Wat een bijzonder kind vinden we haar toch (maar dat vinden alle ouders natuurlijk) De juffen op school vinden haar ook erg vermakelijk, al krijg ik te horen dat ze voor andere kinderen liever is dan voor de juffen. Ze probeert daar ook te regels uit en kan wel eens brutaal zijn. Maar als je je voet neerzet dan is ze ook wel weer poeslief en doet ze alles voor je. Het is een heel avontuur met een peuterpuber. Over 1 ½ maand is ze al weer 3. Ze wordt zo groot. Elora is heel erg bezig met haar verjaardag. Ze wil een cinderella taart (haar favoriete prinses) Op zolder liggen er al een aantal cadeautjes voor haar klaar (nog uit disney World) Behalve haar rollenspel, speelt ze ook heel erg lief (en zowaar vaak zelfstandig) met haar ‘poppetjes’ die we uit Disney hebben meegenomen. Zeemeerminnen, cinderella en vooral tiana hebben eigen stemmetjes en ze verzint hele verhalen, die steeds ingewikkelder worden. Het is zo leuk om te horen en te zien.
En zo gaat alles hier zijn gangetje. Met veel ups en een enkele down. Soms ben ik erg sentimenteel en mis ik de babytijd. En soms kan ik niet wachten tot ze weer een beetje verder is in de ontwikkeling… maar dat zijn maar vlagen. Meestal ben ik bezig om haar bij proberen te houden!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "2009 - 2010" 01-01-2010 @ 11:37
Er is alweer een jaar voorbij... dit is het jaar dat Elora drie wordt. Wat gaat het toch hard.
Dan kijk ik naar het kleine meisje waarmee we het jaar hebben afgesloten. Wat is er toch veel veranderd in een jaar. Ik had niet verwacht dat het verschil tussen bijna twee en bijna drie zo groot zou zijn. Toen ze bijna twee was zag ik niet zo veel verschil tussen Elora en de bijna of al driejarigen, maar nu zie ik toch echt wel een enorm verschil tussen Elora toen en Elora nu.
Vooral in het bewust zijn. Wat is ze toch wijs geworden en ook zo anders. Het is niet altijd makkelijk, maar wel altijd fascinerend.
Er zit een kleine puber op mijn bed momenteel. Compleet met mood swings! Het ene moment is ze zo heerlijk knuffelig, lief en gezellig... en dan plots draait haar persoonlijkheid helemaal om en is ze stug en ongehoorzaam.
Een van haar favoriete dingen om te zeggen is: "WAA-rom???" (ook op die manier, als een echte puber)
En als ik iets van haar gedaan wil krijgen en ze besluit het toch maar wel te doen zegt ze: "Foorfuit (vooruit), dat doe ik wel even dan". Wat een kind!!!
Ze is zo wijs en mensen lachen vaak om haar oudelijke uitdrukkingen. Dit is niet altijd handig, want ze weet dat ze grappig is en ze gebruikt dit ook op momenten dat ze gewoon ondeugend is. En ondeugend is ze!!! Brutaal kan ze ook zijn! Niet altijd, maar ze heeft van die momenten... zucht.
Haar fantasie is ook heel bijzonder. Soms maak ik me zelfs wel eens zorgen hoe ver ze opgaat in haar wereldje. Maar goed, volgens mij deed ik dit ook als kind, dus ze zal het wel van mij hebben. Ze heeft een soort 'imaginary friends' die ze vast houdt en knuffelt. Ze zijn vaak heel klein.
Ook geeft ze graag andere dingen de schuld als ze iets gedaan heeft. Van de prinses moest ze laatst iets slopen, of Lily (onze kat) heeft het gedaan. Hier ben ik minder blij mee. Toch komt ze het me ook vaak vertellen als ze iets heeft gedaan wat niet mag.
Het is vermoeiend, want het lijkt wel of we soms niet tot haar doordringen als ze ondeugend of stout is. Dat is echt heel frustrerend.
Ze is zo levendig en het is grappig om te horen wat ze allemaal bedenkt. Ze speelt al hele scenario's uit met haar poppen.
Elora is ook de hele dag aan het zingen. Ze verzint graag zelf liedjes. Dit komt door ons. Wij hebben dit vanaf klein af aan gedaan. Overal hadden we wel een liedje voor (the stinky diaper song, the going down the stairs song... etc) en nu doet Elora dat zelf ook. Haar teksten zijn nog best goed voor zo'n klein meisje.
Soms vergeet ik wel eens hoe klein ze eigenlijk nog is. Ze gaat zo hard en ze is zo wijs. Wat is deze leeftijd toch bijzonder. Als ik haar dan bezig zie op haar Dora computer waar ze steeds beter wordt met haar letters en vormen, dan blijf ik me verbazen.
En daarbij wordt ze ook nog eens heel lang. Ze begint al echt het figuur van een kleuter te krijgen ipv van dat mollige dreumes figuurtje. Lange benen en geen luier kontje meer.
Van haar speen is ze nu echt af, dankzij onze reis naar Amerika. Het enige wat ze nog heeft van haar 'babytijd' is dat ze nog steeds niet zindelijk voor de nacht is. Na alle ongelukjes durft ze het niet meer aan om zonder luier te gaan slapen. Ze roept dat ze dan in haar bed gaat plassen. Dus we laten het nog maar even zo.
Ik ben trots op mijn kleine wervelwind. Die peuterpuberteit valt me zwaar, maar ik vind het ook heel bijzonder om te zien hoe Elora zich zo geweldig ontwikkeld.
Ik ben benieuwd wat 2010 voor ons gaat brengen.
Dan kijk ik naar het kleine meisje waarmee we het jaar hebben afgesloten. Wat is er toch veel veranderd in een jaar. Ik had niet verwacht dat het verschil tussen bijna twee en bijna drie zo groot zou zijn. Toen ze bijna twee was zag ik niet zo veel verschil tussen Elora en de bijna of al driejarigen, maar nu zie ik toch echt wel een enorm verschil tussen Elora toen en Elora nu.
Vooral in het bewust zijn. Wat is ze toch wijs geworden en ook zo anders. Het is niet altijd makkelijk, maar wel altijd fascinerend.
Er zit een kleine puber op mijn bed momenteel. Compleet met mood swings! Het ene moment is ze zo heerlijk knuffelig, lief en gezellig... en dan plots draait haar persoonlijkheid helemaal om en is ze stug en ongehoorzaam.
Een van haar favoriete dingen om te zeggen is: "WAA-rom???" (ook op die manier, als een echte puber)
En als ik iets van haar gedaan wil krijgen en ze besluit het toch maar wel te doen zegt ze: "Foorfuit (vooruit), dat doe ik wel even dan". Wat een kind!!!
Ze is zo wijs en mensen lachen vaak om haar oudelijke uitdrukkingen. Dit is niet altijd handig, want ze weet dat ze grappig is en ze gebruikt dit ook op momenten dat ze gewoon ondeugend is. En ondeugend is ze!!! Brutaal kan ze ook zijn! Niet altijd, maar ze heeft van die momenten... zucht.
Haar fantasie is ook heel bijzonder. Soms maak ik me zelfs wel eens zorgen hoe ver ze opgaat in haar wereldje. Maar goed, volgens mij deed ik dit ook als kind, dus ze zal het wel van mij hebben. Ze heeft een soort 'imaginary friends' die ze vast houdt en knuffelt. Ze zijn vaak heel klein.
Ook geeft ze graag andere dingen de schuld als ze iets gedaan heeft. Van de prinses moest ze laatst iets slopen, of Lily (onze kat) heeft het gedaan. Hier ben ik minder blij mee. Toch komt ze het me ook vaak vertellen als ze iets heeft gedaan wat niet mag.
Het is vermoeiend, want het lijkt wel of we soms niet tot haar doordringen als ze ondeugend of stout is. Dat is echt heel frustrerend.
Ze is zo levendig en het is grappig om te horen wat ze allemaal bedenkt. Ze speelt al hele scenario's uit met haar poppen.
Elora is ook de hele dag aan het zingen. Ze verzint graag zelf liedjes. Dit komt door ons. Wij hebben dit vanaf klein af aan gedaan. Overal hadden we wel een liedje voor (the stinky diaper song, the going down the stairs song... etc) en nu doet Elora dat zelf ook. Haar teksten zijn nog best goed voor zo'n klein meisje.
Soms vergeet ik wel eens hoe klein ze eigenlijk nog is. Ze gaat zo hard en ze is zo wijs. Wat is deze leeftijd toch bijzonder. Als ik haar dan bezig zie op haar Dora computer waar ze steeds beter wordt met haar letters en vormen, dan blijf ik me verbazen.
En daarbij wordt ze ook nog eens heel lang. Ze begint al echt het figuur van een kleuter te krijgen ipv van dat mollige dreumes figuurtje. Lange benen en geen luier kontje meer.
Van haar speen is ze nu echt af, dankzij onze reis naar Amerika. Het enige wat ze nog heeft van haar 'babytijd' is dat ze nog steeds niet zindelijk voor de nacht is. Na alle ongelukjes durft ze het niet meer aan om zonder luier te gaan slapen. Ze roept dat ze dan in haar bed gaat plassen. Dus we laten het nog maar even zo.
Ik ben trots op mijn kleine wervelwind. Die peuterpuberteit valt me zwaar, maar ik vind het ook heel bijzonder om te zien hoe Elora zich zo geweldig ontwikkeld.
Ik ben benieuwd wat 2010 voor ons gaat brengen.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "we moeten penny redden" 21-11-2009 @ 19:20
"Bernard!", roept mijn dochter met haar flair voor drama, "We moeten Penny redden!"
Elora heeft de reddertjes gekeken en is momenteel helemaal weg van alle figuren. Allemaal... behalve medusa. Nee de heks van sneeuwwitje is niet eng... maar medusa.... *bibber*
Eerst speelde ze Penny zelf en moesten we haar in het 'gat stoppen om de diamand te vinden' (het gat was keurig onder onze eettafel gesitueerd en Elora kroop met een zaklamp tussen de stoelen door om goed te zoeken)
Het zelf spelen gaat steeds beter. Het enige nadeel is dat ze steeds dingen doet die voor ons niet zo fijn zijn. Ze haalt kasten overhoop of verstopt dingen in haar spel. Lastig, want ik wil haar ook niet de hele tijd op haar lip zitten en ik geniet zo om haar heerlijk te horen spelen. Want een ding is zeker, er zit bijzonder veel fantasie in dat kleine bolletje van Elora. Het is een genot om naar te kijken
Elora heeft de reddertjes gekeken en is momenteel helemaal weg van alle figuren. Allemaal... behalve medusa. Nee de heks van sneeuwwitje is niet eng... maar medusa.... *bibber*
Eerst speelde ze Penny zelf en moesten we haar in het 'gat stoppen om de diamand te vinden' (het gat was keurig onder onze eettafel gesitueerd en Elora kroop met een zaklamp tussen de stoelen door om goed te zoeken)
Het zelf spelen gaat steeds beter. Het enige nadeel is dat ze steeds dingen doet die voor ons niet zo fijn zijn. Ze haalt kasten overhoop of verstopt dingen in haar spel. Lastig, want ik wil haar ook niet de hele tijd op haar lip zitten en ik geniet zo om haar heerlijk te horen spelen. Want een ding is zeker, er zit bijzonder veel fantasie in dat kleine bolletje van Elora. Het is een genot om naar te kijken
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "de kaboutertjes" 16-11-2009 @ 16:11
"Ja dat zullen de kaboutertjes dan wel weer gedaan hebben", hoor ik mijn moeder nog tegen me zeggen als er vroeger iets miste in huis.
Later zijn deze kaboutertjes meeverhuisd en werden ze ook regelmatig gebruikt als iemand weer iets kwijt was geraakt zonder te weten hoe.
Maar nu is alles anders, want nu hebben we een ECHT kaboutertje die ALLES, maar dan ook ALLES kwijt maakt. Elora is een schatzoeker en een schatverstopper. Zodra je ons kaboutertje uit het oog verliest verdwijnt er van alles.
Ze begon hier al heel vroeg mee. Zodra Elora kon lopen werd het meubulair verplaatst. Stoelen schoven door de kamer en dingen stonden ineens in hele andere plekken in het huis.
Het is niet makkelijk met zo'n kaboutertje in huis. En ik weet ook zeker, dat als Elora later groot is, ik later verwijtend tegen haar ga zeggen als er iets onverklaarbaar ontbreekt: "Ja, dat zullen de kaboutertjes wel gedaan hebben"
Later zijn deze kaboutertjes meeverhuisd en werden ze ook regelmatig gebruikt als iemand weer iets kwijt was geraakt zonder te weten hoe.
Maar nu is alles anders, want nu hebben we een ECHT kaboutertje die ALLES, maar dan ook ALLES kwijt maakt. Elora is een schatzoeker en een schatverstopper. Zodra je ons kaboutertje uit het oog verliest verdwijnt er van alles.
Ze begon hier al heel vroeg mee. Zodra Elora kon lopen werd het meubulair verplaatst. Stoelen schoven door de kamer en dingen stonden ineens in hele andere plekken in het huis.
Het is niet makkelijk met zo'n kaboutertje in huis. En ik weet ook zeker, dat als Elora later groot is, ik later verwijtend tegen haar ga zeggen als er iets onverklaarbaar ontbreekt: "Ja, dat zullen de kaboutertjes wel gedaan hebben"
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Nachtmerrie" 11-10-2009 @ 19:24
"Mamma, ik heb lekker geslapen!" roept Elora vrolijk terwijl ze met Heffalump en Bunny de kamer binnen hupst. Kreunend kijk ik op de wekker: 1:00.
*zucht*... "Elora go to bed, it's the middle of the night". Met grote blauwe kijkers kijkt mijn meisje me vrolijk aan en zegt: "Ik ben klaar met slapen, ik hoef niet meer te slapen als ik ben nu wakker" (ja haar zinsbouw is nog een beetje funny)
"Elora ga naar bed" bromt ook haar vader. We waren blij dat ze eindelijk sliep, want ze heeft ons tot 22:30 bezig gehouden. Zelfs een luier aandoen 's nachts helpt niet. Elora slaapt slecht en heeft geen zin in bed. Ze haalt de makkelijke babytijd in en laat ons een voelen hoe het is om iedere nacht een gebroken nacht te hebben.
"Mamma, mag ik dan bij jou slapen?" vraagt Elora en ze voegt er een beetje angstig aan toe: "Want ik wil niet in mijn bedje slapen"
Nou vooruit dan maar, kruip er maar bij. Na een uur of twee van handen in mijn gezicht en voeten in mijn rug, terwijl mijn meisje lekker ligt te snurken ben ik blij als ze even half wakker wordt en zegt: "Mag ik naar mijn eigen bedje?"
Pappa tilt haar op en legt haar in haar eigen bed. De lakens van haar eigen bed zijn koeler en maken haar weer wakker en vervolgens komt ze weer haar bed uit, maar wij sturen haar onverbiddelijk terug naar bed. Het is inmiddels rond 3en en we vallen allemaal weer inslaap... tot dat... om 4 uur mijn kamer deur weer open gaat. Ik ben net een beetje naar dromeland vertrokken en... OH NEE, daar is ze weer.
Weer met het zelfde verhaal. Ze heeft toch goed geslapen? Elora begrijpt niet dat wij niet vinden dat ze goed slaapt en laat zich met moeite terug sturen. Nog even een verhaaltje dan en dan echt slapen hoor.
Elora doezelt weg, maar ik ben klaar wakker. Op mijn wekker zie ik het 6:30 worden en dan... om 7:25 komt Elora onze kamer weer in en verklaard dat het ochtend is. We geven het op, ze mag er uit. Gelukkig heeft pappa iets meer slaap gehad dan ik en hij laat me nog even liggen. Maar het heeft al geen zin meer, ik ben over mijn slaap heen.
Vermoeid breng ik het weekend door want dit herhaald zich de volgende nacht weer. Als dit door gaat gaat ze gewoon weer terug in het babybedje. En er wordt ook niet meer gepraat 's nachts. Jammer dan, ik ga het niet meer uitleggen. Ze gaat maar gewoon slapen, want wij hebben ook onze slaap nodig anders worden we langzaam gek.
Godzijdank gaat ze morgen weer naar nanna en opa. Ik had nooit gedacht dat ik zo zou denken. Ze is lief en leuk, maar oh zo vermoeiend.
*zucht*... "Elora go to bed, it's the middle of the night". Met grote blauwe kijkers kijkt mijn meisje me vrolijk aan en zegt: "Ik ben klaar met slapen, ik hoef niet meer te slapen als ik ben nu wakker" (ja haar zinsbouw is nog een beetje funny)
"Elora ga naar bed" bromt ook haar vader. We waren blij dat ze eindelijk sliep, want ze heeft ons tot 22:30 bezig gehouden. Zelfs een luier aandoen 's nachts helpt niet. Elora slaapt slecht en heeft geen zin in bed. Ze haalt de makkelijke babytijd in en laat ons een voelen hoe het is om iedere nacht een gebroken nacht te hebben.
"Mamma, mag ik dan bij jou slapen?" vraagt Elora en ze voegt er een beetje angstig aan toe: "Want ik wil niet in mijn bedje slapen"
Nou vooruit dan maar, kruip er maar bij. Na een uur of twee van handen in mijn gezicht en voeten in mijn rug, terwijl mijn meisje lekker ligt te snurken ben ik blij als ze even half wakker wordt en zegt: "Mag ik naar mijn eigen bedje?"
Pappa tilt haar op en legt haar in haar eigen bed. De lakens van haar eigen bed zijn koeler en maken haar weer wakker en vervolgens komt ze weer haar bed uit, maar wij sturen haar onverbiddelijk terug naar bed. Het is inmiddels rond 3en en we vallen allemaal weer inslaap... tot dat... om 4 uur mijn kamer deur weer open gaat. Ik ben net een beetje naar dromeland vertrokken en... OH NEE, daar is ze weer.
Weer met het zelfde verhaal. Ze heeft toch goed geslapen? Elora begrijpt niet dat wij niet vinden dat ze goed slaapt en laat zich met moeite terug sturen. Nog even een verhaaltje dan en dan echt slapen hoor.
Elora doezelt weg, maar ik ben klaar wakker. Op mijn wekker zie ik het 6:30 worden en dan... om 7:25 komt Elora onze kamer weer in en verklaard dat het ochtend is. We geven het op, ze mag er uit. Gelukkig heeft pappa iets meer slaap gehad dan ik en hij laat me nog even liggen. Maar het heeft al geen zin meer, ik ben over mijn slaap heen.
Vermoeid breng ik het weekend door want dit herhaald zich de volgende nacht weer. Als dit door gaat gaat ze gewoon weer terug in het babybedje. En er wordt ook niet meer gepraat 's nachts. Jammer dan, ik ga het niet meer uitleggen. Ze gaat maar gewoon slapen, want wij hebben ook onze slaap nodig anders worden we langzaam gek.
Godzijdank gaat ze morgen weer naar nanna en opa. Ik had nooit gedacht dat ik zo zou denken. Ze is lief en leuk, maar oh zo vermoeiend.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Ik word GEK van haar" 09-10-2009 @ 13:35
Vroeger stond ik met medelijden in mijn ogen te kijken naar moeder met kinderen die zich vervelend gedroegen in de supermarkt. Met Elora had ik daar gelukkig geen last van... tot vandaag.
Wat een ellende is dat zeg. Elora greep iedere gelegenheid aan om in discussie met me te gaan. Ze was vervelend, jengelig en vooral ook hondsbrutaal. Ze heeft het zelfs een keer voor elkaar gekregen om te roepen: "Ik ga lekker weglopen"
Als ik dan iets tegen haar siste in de trend van: Dan mag jij niet in het hamsterbootje (van de AH, toen ze nog lief was had ik beloofd dat al ze zich netjes gedroeg, ze een ritje mocht maken) kreeg ik een weerwoord op een niet al te zachte en vriendelijke toon. Ik schaamde me dood en was zo nijdig als een spin.
Uiteindelijk heb ik haar boos in het wagentje geheven waarna ze na een tijdje weer poeslief was. "Ik ben nu toch lief mamma, mag ik weer lopen?" Nou ja vooruit dan maar, lief gedrag moet beloond worden. Ze bleef ook even lief, tot we naar de kassa gingen en toen liep ze ineens weer weg en moest ik haar WEER waarschuwen. Wat een gedoe.
Natuurlijk was ze na mijn boze reactie weer heel lief en toen we bij het hamsterbootje liepen zei ze heel schattig:"Ik ben nu toch lief, he, mamma?" Maar voor mij was de maat vol en ik vertelde haar dat ze het niet verdiend had want ze had zich niet netjes gedragen in de supermarkt. Elora bleef stug bij het bootje staan en ik liep de winkel uit (en bleef stiekem om het hoekje wachten en kon haar door het raam zien) Geschrokken kwam ze snel achter me aan en opgelucht vertelde ze de mevrouw die de dakloze krant verkocht daar haar mamma daar stond.
Maar toen we bij de auto kwamen was het weer raak. Ze gilde naar me en sloeg me in het gezicht, de draak!! Ik was het helemaal zat. Thuis wist ze zich gelukkig weer te beheersen, maar gezellig is het niet zo, met zo'n klein monster. Ik heb medelijden met de moeders die dit regelmatig hebben en ik hoop stiekem dat dit bij ons niet zo vaak zal voorkomen, het liefst helemaal niet. Want al ben je nog zo consequent, kinderen hebben nu eenmaal wel eens rotbuien.
Wat een ellende is dat zeg. Elora greep iedere gelegenheid aan om in discussie met me te gaan. Ze was vervelend, jengelig en vooral ook hondsbrutaal. Ze heeft het zelfs een keer voor elkaar gekregen om te roepen: "Ik ga lekker weglopen"
Als ik dan iets tegen haar siste in de trend van: Dan mag jij niet in het hamsterbootje (van de AH, toen ze nog lief was had ik beloofd dat al ze zich netjes gedroeg, ze een ritje mocht maken) kreeg ik een weerwoord op een niet al te zachte en vriendelijke toon. Ik schaamde me dood en was zo nijdig als een spin.
Uiteindelijk heb ik haar boos in het wagentje geheven waarna ze na een tijdje weer poeslief was. "Ik ben nu toch lief mamma, mag ik weer lopen?" Nou ja vooruit dan maar, lief gedrag moet beloond worden. Ze bleef ook even lief, tot we naar de kassa gingen en toen liep ze ineens weer weg en moest ik haar WEER waarschuwen. Wat een gedoe.
Natuurlijk was ze na mijn boze reactie weer heel lief en toen we bij het hamsterbootje liepen zei ze heel schattig:"Ik ben nu toch lief, he, mamma?" Maar voor mij was de maat vol en ik vertelde haar dat ze het niet verdiend had want ze had zich niet netjes gedragen in de supermarkt. Elora bleef stug bij het bootje staan en ik liep de winkel uit (en bleef stiekem om het hoekje wachten en kon haar door het raam zien) Geschrokken kwam ze snel achter me aan en opgelucht vertelde ze de mevrouw die de dakloze krant verkocht daar haar mamma daar stond.
Maar toen we bij de auto kwamen was het weer raak. Ze gilde naar me en sloeg me in het gezicht, de draak!! Ik was het helemaal zat. Thuis wist ze zich gelukkig weer te beheersen, maar gezellig is het niet zo, met zo'n klein monster. Ik heb medelijden met de moeders die dit regelmatig hebben en ik hoop stiekem dat dit bij ons niet zo vaak zal voorkomen, het liefst helemaal niet. Want al ben je nog zo consequent, kinderen hebben nu eenmaal wel eens rotbuien.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "kleine kinderen, klein zorgen, grote kinderen grote zorgen" 27-09-2009 @ 19:55
"Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen" vertrouwd een collega mij toe terwijl ze de telefoon, waar tot voor kort haar zoon aan de andere kant hing, op hangt. Ze rolt met haar ogen.
Ik begrijp haar wel, want de zorgen om je kind blijven volgens mij je hele leven. Het verschil is dat met kleine kinderen je bang bent dat ze giftige stoffen drinken en met grote kinderen ben je bang dat ze zoveel alcohol drinken dat het schadelijk is. Een verschillende manier van 'jezelf het ziekenhuis in drinken', maar alletwee net zo ernstig.
Als je kind van twee door een ander kind geterrorriseerd wordt is dit een stuk minder eng als ze beiden 2 jaar zijn dan als ze alletwee 18 zijn.
's Nachts wakker liggen omdat je puber tot in de vroege uurtjes de bloemetjes aan het buiten zetten is, lijkt mij ook niet ideaal. En dan maar niet over de grote monden te spreken en het opstandige gedrag... alhoewel... dat hebben we met 2 jaar toch ook wel een beetje hoor.
Maar toch wil ik de moeders van de pubers, ondanks mijn begrip, toch er nog even op wijzen dat ondanks het vervelende gedrag van de pubers het ook zijn voordelen heeft. Natuurlijk is het vervelend dat je steeds minder overzicht krijgt op het leven van je kind. Maar daar staat wel tegenover dat je ook wel wat meer vrije tijd voor jezelf krijgt. Misschien is het lastig dat je puber telkens de telefoon rekening tot belachelijke bedragen laat oplopen, maar je hoeft geen doodsangsten uit te staan als je kind uit het zicht is en je paniekerig af te vragen: "Wat is ze nu weer aan het doen?"
Je brutale puber kan heerlijk zelf naar het toilet en zelf zijn of haar billen afvegen. Je hoeft met je puber niet in paniek in het winkelcentrum naar een toilet te zoeken omdat je puber spontaan mede deelt dat hij of zij moet plassen. En al zouden ze dat wel doen, dan kunnen ze dat vast wel even ophouden. De peuter laat het pas weten als je nog een marge van een minuut ofzo hebt.
Nee het is alletwee niet makkelijk. Kinderen hebben is gewoon niet makkelijk. En je weet pas hoe niet makkelijk het is, als je kinderen hebt. De verantwoordelijkheid, de doodsangsten die je uitstaat, die kun je van te voren niet inschatten.
Maar toch wil ik zeggen dat die kleine zorgen niet altijd even 'klein' zijn bij kleine kinderen ;)
Ik begrijp haar wel, want de zorgen om je kind blijven volgens mij je hele leven. Het verschil is dat met kleine kinderen je bang bent dat ze giftige stoffen drinken en met grote kinderen ben je bang dat ze zoveel alcohol drinken dat het schadelijk is. Een verschillende manier van 'jezelf het ziekenhuis in drinken', maar alletwee net zo ernstig.
Als je kind van twee door een ander kind geterrorriseerd wordt is dit een stuk minder eng als ze beiden 2 jaar zijn dan als ze alletwee 18 zijn.
's Nachts wakker liggen omdat je puber tot in de vroege uurtjes de bloemetjes aan het buiten zetten is, lijkt mij ook niet ideaal. En dan maar niet over de grote monden te spreken en het opstandige gedrag... alhoewel... dat hebben we met 2 jaar toch ook wel een beetje hoor.
Maar toch wil ik de moeders van de pubers, ondanks mijn begrip, toch er nog even op wijzen dat ondanks het vervelende gedrag van de pubers het ook zijn voordelen heeft. Natuurlijk is het vervelend dat je steeds minder overzicht krijgt op het leven van je kind. Maar daar staat wel tegenover dat je ook wel wat meer vrije tijd voor jezelf krijgt. Misschien is het lastig dat je puber telkens de telefoon rekening tot belachelijke bedragen laat oplopen, maar je hoeft geen doodsangsten uit te staan als je kind uit het zicht is en je paniekerig af te vragen: "Wat is ze nu weer aan het doen?"
Je brutale puber kan heerlijk zelf naar het toilet en zelf zijn of haar billen afvegen. Je hoeft met je puber niet in paniek in het winkelcentrum naar een toilet te zoeken omdat je puber spontaan mede deelt dat hij of zij moet plassen. En al zouden ze dat wel doen, dan kunnen ze dat vast wel even ophouden. De peuter laat het pas weten als je nog een marge van een minuut ofzo hebt.
Nee het is alletwee niet makkelijk. Kinderen hebben is gewoon niet makkelijk. En je weet pas hoe niet makkelijk het is, als je kinderen hebt. De verantwoordelijkheid, de doodsangsten die je uitstaat, die kun je van te voren niet inschatten.
Maar toch wil ik zeggen dat die kleine zorgen niet altijd even 'klein' zijn bij kleine kinderen ;)
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "kleine genie" 27-09-2009 @ 12:43
"Oefent ze bij jullie thuis met de muis van de computer?" vraagt mijn moeder me op een dag aan de telefoon.
"Nee bij mij niet", zeg ik en ik kijk Daan vragend aan. "Soms, maar echt heel soms en dan meestal doet ze het uit zich zelf als ze denkt dat ik niet kijk" is het antwoord, "Tenminste dan zit ze eraan... oefenen is het niet echt"
"Je moet haar toch eens met die muis laten spelen", zegt mijn moeder, "Je weet niet wat je ziet"
En zodoende laten wij Elora die avond met de muis van de computer spelen. Op internet heb ik op aanraden van mijn moeder een nijntje spelletje gevonden (http://www.nijntje.nl) en Elora gaat te werk als een oude rot in het vak. Vakkundig manoeuvreert ze de muis langs alle velden en kiest ze een kleurplaat uit. Met precisie vult ze alle vakjes in met een kleurtje. En sommig vakjes zijn heel klein en moeilijk te raken met de muis. Soms zit ze ingespannen te werken, maar het lukt haar telkens weer, hoe klein de vakjes ook zijn. Vaak maakt ze alles de zelfde kleur en kiest ze daarna een andere kleur om het zelfde ritueel te herhalen. En ze weet wat ze doet, het is duidelijk te zien in haar acties dat ze nadenkt over wat ze wil doen. Eerst alle vakjes van het zelfde formaat en dezelfde form, of juist eerst alle lichaamsdelen van nijntje. Wat ze kiest kiest ze doelbewust. Het is echt bijzonder om naar te kijken.
Dan zijn de spelletjes aan de beurt. Appelsplukken en dat is best moeilijk. Na zeven appels is ze het zat en we gaan weer iets anders doen.
Samen memory spelen gaat ook goed. Ik moet nog wel veel helpen, maar ze snapt het principe en als ik haar vertel waar ze naar toe moet dan gaat ze daar ook naar toe.
Het boekje dat online wordt voorgelezen is ook een success. Ik hoef alleen maar te zeggen dat ze op het blauwe driehoekje moet klikken (ik hoef niets aan te wijzen) en ze vindt het driehoekje en klikt erop. De muis is soms wat lastig want hij moet precies goed staan (niet een programma voor de allerkleinste dus)
Voor Sinterklaas krijgt ze dit jaar haar eigen computer, ik ben benieuwd hoe ze daar mee is. Ze vindt het leuk mijn grote kleine meid en ik ben zo trots op haar. Ze denkt zo goed na en is zo slim.
De sfeer is ook weer een stuk gezelliger geworden. Vorige week was ze een beetje dwars, maar deze week is ze weer mijn lieve leuke meisje. Alleen naar bed gaan levert wat problemen op. Geen drama's of nare dingen, maar ze komt gewoon tachtig keer haar bed uit. Het feit dat ze nu zonder luier slaapt is een goed excuus voor haar geworden om toch nog even te plassen.
Gisteren avond heeft ze het voor elkaar gekregen om 4 grote plassen te doen en nog hebben we ons eerste ongelukje gehad!! (iep)
Ze was er zelf heel verdrietig om, maar ik vond het niet zo erg moet ik zeggen. Ze had ook precies op haar zeiltje geplast en aangezien die maar een kwart van het bed bedekt voelde ik me nogal een mazzelaar. Het bed was zo weer opgemaakt, al vond ik Elora echt hardverscheurend hoe ze zachtjes stond te huilen. Toen ze zag dat ik het niet erg vond en toen ik haar vertelde dat ongelukjes wel eens konden gebeuren vrolijkte ze al op en ging ze heerlijk in haar schone bedje liggen. Ik kreeg nog even haar stralende glimlach voor ze ging slapen.
Nu ligt ze ook in bed, maar ik hoor haar deur weer open gaan. Ze komt zich dus weer even melden. Heel zachtjes gaat mijn deur dan op een kier open en kijkt ze om het hoekje.
Het suffe is dat ze meestal om 12:00 zelf aangeeft dat ze zo moe is, maar vervolgens gaan we door een soort speelritueel waarin het dus uiteindelijk 2 uur duurt voor ze gaat slapen. Het hoort er even bij en we doen er niet boos om en gaan er gewoon in mee. Soms begint ze om 10:30 al te roepen dat ze moe is en naar bed wil, maar aangezien ik weet dat ze niet voor 14:00 slaapt probeer ik dit uit te rekken tot 12:00 voor ze naar bed mag. Het is een raar ritueel, maar ik laat het maar zo. Het zal eerdaags wel gaan vervelen. Ze is trouwens wel moe want ze gaapt telkens en is sneller uit haar doen als ze bijvoorbeeld valt.
En nu gaat ze weer lekker haar bed in. Ik vind het prima. Makkelijk is anders, maar zo lang we geen drama;s of gekke dingen hebben... waarom niet? Als zij dit nu leuk vindt.
"Nee bij mij niet", zeg ik en ik kijk Daan vragend aan. "Soms, maar echt heel soms en dan meestal doet ze het uit zich zelf als ze denkt dat ik niet kijk" is het antwoord, "Tenminste dan zit ze eraan... oefenen is het niet echt"
"Je moet haar toch eens met die muis laten spelen", zegt mijn moeder, "Je weet niet wat je ziet"
En zodoende laten wij Elora die avond met de muis van de computer spelen. Op internet heb ik op aanraden van mijn moeder een nijntje spelletje gevonden (http://www.nijntje.nl) en Elora gaat te werk als een oude rot in het vak. Vakkundig manoeuvreert ze de muis langs alle velden en kiest ze een kleurplaat uit. Met precisie vult ze alle vakjes in met een kleurtje. En sommig vakjes zijn heel klein en moeilijk te raken met de muis. Soms zit ze ingespannen te werken, maar het lukt haar telkens weer, hoe klein de vakjes ook zijn. Vaak maakt ze alles de zelfde kleur en kiest ze daarna een andere kleur om het zelfde ritueel te herhalen. En ze weet wat ze doet, het is duidelijk te zien in haar acties dat ze nadenkt over wat ze wil doen. Eerst alle vakjes van het zelfde formaat en dezelfde form, of juist eerst alle lichaamsdelen van nijntje. Wat ze kiest kiest ze doelbewust. Het is echt bijzonder om naar te kijken.
Dan zijn de spelletjes aan de beurt. Appelsplukken en dat is best moeilijk. Na zeven appels is ze het zat en we gaan weer iets anders doen.
Samen memory spelen gaat ook goed. Ik moet nog wel veel helpen, maar ze snapt het principe en als ik haar vertel waar ze naar toe moet dan gaat ze daar ook naar toe.
Het boekje dat online wordt voorgelezen is ook een success. Ik hoef alleen maar te zeggen dat ze op het blauwe driehoekje moet klikken (ik hoef niets aan te wijzen) en ze vindt het driehoekje en klikt erop. De muis is soms wat lastig want hij moet precies goed staan (niet een programma voor de allerkleinste dus)
Voor Sinterklaas krijgt ze dit jaar haar eigen computer, ik ben benieuwd hoe ze daar mee is. Ze vindt het leuk mijn grote kleine meid en ik ben zo trots op haar. Ze denkt zo goed na en is zo slim.
De sfeer is ook weer een stuk gezelliger geworden. Vorige week was ze een beetje dwars, maar deze week is ze weer mijn lieve leuke meisje. Alleen naar bed gaan levert wat problemen op. Geen drama's of nare dingen, maar ze komt gewoon tachtig keer haar bed uit. Het feit dat ze nu zonder luier slaapt is een goed excuus voor haar geworden om toch nog even te plassen.
Gisteren avond heeft ze het voor elkaar gekregen om 4 grote plassen te doen en nog hebben we ons eerste ongelukje gehad!! (iep)
Ze was er zelf heel verdrietig om, maar ik vond het niet zo erg moet ik zeggen. Ze had ook precies op haar zeiltje geplast en aangezien die maar een kwart van het bed bedekt voelde ik me nogal een mazzelaar. Het bed was zo weer opgemaakt, al vond ik Elora echt hardverscheurend hoe ze zachtjes stond te huilen. Toen ze zag dat ik het niet erg vond en toen ik haar vertelde dat ongelukjes wel eens konden gebeuren vrolijkte ze al op en ging ze heerlijk in haar schone bedje liggen. Ik kreeg nog even haar stralende glimlach voor ze ging slapen.
Nu ligt ze ook in bed, maar ik hoor haar deur weer open gaan. Ze komt zich dus weer even melden. Heel zachtjes gaat mijn deur dan op een kier open en kijkt ze om het hoekje.
Het suffe is dat ze meestal om 12:00 zelf aangeeft dat ze zo moe is, maar vervolgens gaan we door een soort speelritueel waarin het dus uiteindelijk 2 uur duurt voor ze gaat slapen. Het hoort er even bij en we doen er niet boos om en gaan er gewoon in mee. Soms begint ze om 10:30 al te roepen dat ze moe is en naar bed wil, maar aangezien ik weet dat ze niet voor 14:00 slaapt probeer ik dit uit te rekken tot 12:00 voor ze naar bed mag. Het is een raar ritueel, maar ik laat het maar zo. Het zal eerdaags wel gaan vervelen. Ze is trouwens wel moe want ze gaapt telkens en is sneller uit haar doen als ze bijvoorbeeld valt.
En nu gaat ze weer lekker haar bed in. Ik vind het prima. Makkelijk is anders, maar zo lang we geen drama;s of gekke dingen hebben... waarom niet? Als zij dit nu leuk vindt.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "luierloze nacht" 25-09-2009 @ 16:27
Het kostte een klein beetje overredings en wat omkoopkracht, maar Elora wilde het toch wel een nachtje proberen, zonder luier.
Net als destijds met haar zindelijkheid overdag vond ze het moeilijk om het idee van de luier los te laten. Maanden hebben we haar met luier meegeleept terwijl ze thuis eigenlijk gewoon al zindelijk was. Thuis ging ze wel al naar het potje of de toilet, maar als we weg gingen trokken we haar toch weer een luier aan. Toen we eenmaal besloten dit gewoon niet meer te doen merkten we dat ze gewoon zindelijk was.
Maar ik wilde haar niet zonder luier laten slapen totdat ze het zelf zou aangeven. Ik vroeg het haar wel iedere middag en avond, maar Elora verklaarde altijd stellig dat ze graag een luier wilde.
Nu hebben we nog een kist met kleine cadeautjes die nog over is van de zindelijkheidstraining (overdag) Met stickers werken we allang niet meer, maar Daan kwam met het brilliante idee dat Elora wel een cadeautje mocht kiezen uit de bak als ze een nacht droog kon blijven.
En ja hoor, zo gezegd, zo gedaan legde we ons kind trots zonder luier in bed. 's middags hadden we al een beetje geoefend en toen was het gelukt.
's Nachts hebben we twee keer geprobeerd haar naar het toilet te laten gaan, maar Elora deelde ons (niet zonder de nodige chaggerin) mede dat zij niet 'hoefde'.
Nerveus onderzochten we haar bed de volgende ochtend... maar ze was helemaal droog gebleven.
Zou het eindelijk zo ver zijn? Kunnen we die vieze luiers eindelijk vaarwel zeggen? Het lijkt mij heerlijk om geen luiers meer te hoeven kopen.
Wat wordt ze toch groot, die kleine meid van ons!!
Net als destijds met haar zindelijkheid overdag vond ze het moeilijk om het idee van de luier los te laten. Maanden hebben we haar met luier meegeleept terwijl ze thuis eigenlijk gewoon al zindelijk was. Thuis ging ze wel al naar het potje of de toilet, maar als we weg gingen trokken we haar toch weer een luier aan. Toen we eenmaal besloten dit gewoon niet meer te doen merkten we dat ze gewoon zindelijk was.
Maar ik wilde haar niet zonder luier laten slapen totdat ze het zelf zou aangeven. Ik vroeg het haar wel iedere middag en avond, maar Elora verklaarde altijd stellig dat ze graag een luier wilde.
Nu hebben we nog een kist met kleine cadeautjes die nog over is van de zindelijkheidstraining (overdag) Met stickers werken we allang niet meer, maar Daan kwam met het brilliante idee dat Elora wel een cadeautje mocht kiezen uit de bak als ze een nacht droog kon blijven.
En ja hoor, zo gezegd, zo gedaan legde we ons kind trots zonder luier in bed. 's middags hadden we al een beetje geoefend en toen was het gelukt.
's Nachts hebben we twee keer geprobeerd haar naar het toilet te laten gaan, maar Elora deelde ons (niet zonder de nodige chaggerin) mede dat zij niet 'hoefde'.
Nerveus onderzochten we haar bed de volgende ochtend... maar ze was helemaal droog gebleven.
Zou het eindelijk zo ver zijn? Kunnen we die vieze luiers eindelijk vaarwel zeggen? Het lijkt mij heerlijk om geen luiers meer te hoeven kopen.
Wat wordt ze toch groot, die kleine meid van ons!!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "baby en schoolreisje" 19-09-2009 @ 09:44
"Kijk mamma, dit is Doortje, hij zit in het wagentje en we gaan eventjes wandelen", verteld Elora me stralend, terwijl ze achter haar poppenwagen loopt.
"Zij", verbeter ik haar automatisch, "Doortje is een meisje"
"Nee hoor", zegt Elora eigenwijs, "Hij is een jongen". Verbaasd kijk ik haar aan. "Maar Doortje heeft een jurkje aan en allemaal roze dingen?"
"Nee hoor", zegt Elora (ze zet er graag 'hoor' achter) "Doortje is een jongen, kijk maar naar zijn haar" Idd doortje is kaal. Ik probeer Elora uit te leggen dat de meeste babietjes kaal zijn, maar ze houdt stug vol dat "Doortje" een jongen is. Misschien moeten we hem dan maar Doris noemen en een broek voor het arme kind kopen.
Op dit moment speelt Elora graag doktertje. Ze vindt het erg leuk om te spelen dat ze een baby in haar buik heeft. Dan vertelt ze na een tijdje dat de baby geboren is en dan houdt ze haar hand op alsof de baby zo groot is als een mier. Als ze het zat is moet de baby weer terug in haar buik. Wij moeten daar altijd smakelijk om lachen.
Het is leuk om te zien hoe haar gedachtengang steeds complexer wordt. Ze denkt echt over dingen na en komt met de meest geweldige conclusies.
Laatst vroeg iemand of ze bijna drie werd en toen zei ze: "Als de paperclips op zijn, dan word ik drie"
We hebben boven mijn bed een rij van paperclips hangen. Iedere zondag gaat er een paperclip af en als alle paperclips op zijn gaan we naar Disney World. Ik heb Elora verteld, toen ze vroeg of ze jarig was, dat ze pas NA disney world jarig zou zijn en dat duurde nog heeeel lang. Ze moest maar denken aan de rij met paperclips. Ik moest erg lachen toen ze aan haar juf vertelde dat ze jarig was als de paperclips op waren.
Met school zijn we op schoolreis geweest. Elora was een klein beetje chaggo en ze jammerde wat snel en dat vond ik erg jammer. Verder is ze gelukkig wel lief geweest en ze vond alles interessant.
Elora was 'haantje de voorste' toen ze de kippen mochten voeren en er moest echt even gezegd worden dat andere kindertjes ook even mochten. Mijn kind kent gelukkig nog geen gene en komt goed voor zich zelf op.
Ook de bijtjes waren interessant en toen we de paardjes en de koe gingen voeren, probeerde Elora de koe zelf een worteltje te geven. Helaas stond er een moeder met haar kind die beter bij de koe kon en ze gunde het mijn kind niet om ook een worteltje te geven. Ik was foto's aan het maken dus kon haar ook niet oppakken. Erg vervelend dus.
Daarna kregen de kids een klein hapje op een kleed in het zand en toen mochten ze op het paardje. Elora was als laatste en het wachten duurde zo lang, maar Elora ging lief in het zand spelen om zich te vermaken en ik was erg trots op haar.
Ze vond het paard rijden geweldig. Misschien moet ik zoiets toch vaker met haar gaan doen.
Het was een geslaagd schoolreisje.
"Zij", verbeter ik haar automatisch, "Doortje is een meisje"
"Nee hoor", zegt Elora eigenwijs, "Hij is een jongen". Verbaasd kijk ik haar aan. "Maar Doortje heeft een jurkje aan en allemaal roze dingen?"
"Nee hoor", zegt Elora (ze zet er graag 'hoor' achter) "Doortje is een jongen, kijk maar naar zijn haar" Idd doortje is kaal. Ik probeer Elora uit te leggen dat de meeste babietjes kaal zijn, maar ze houdt stug vol dat "Doortje" een jongen is. Misschien moeten we hem dan maar Doris noemen en een broek voor het arme kind kopen.
Op dit moment speelt Elora graag doktertje. Ze vindt het erg leuk om te spelen dat ze een baby in haar buik heeft. Dan vertelt ze na een tijdje dat de baby geboren is en dan houdt ze haar hand op alsof de baby zo groot is als een mier. Als ze het zat is moet de baby weer terug in haar buik. Wij moeten daar altijd smakelijk om lachen.
Het is leuk om te zien hoe haar gedachtengang steeds complexer wordt. Ze denkt echt over dingen na en komt met de meest geweldige conclusies.
Laatst vroeg iemand of ze bijna drie werd en toen zei ze: "Als de paperclips op zijn, dan word ik drie"
We hebben boven mijn bed een rij van paperclips hangen. Iedere zondag gaat er een paperclip af en als alle paperclips op zijn gaan we naar Disney World. Ik heb Elora verteld, toen ze vroeg of ze jarig was, dat ze pas NA disney world jarig zou zijn en dat duurde nog heeeel lang. Ze moest maar denken aan de rij met paperclips. Ik moest erg lachen toen ze aan haar juf vertelde dat ze jarig was als de paperclips op waren.
Met school zijn we op schoolreis geweest. Elora was een klein beetje chaggo en ze jammerde wat snel en dat vond ik erg jammer. Verder is ze gelukkig wel lief geweest en ze vond alles interessant.
Elora was 'haantje de voorste' toen ze de kippen mochten voeren en er moest echt even gezegd worden dat andere kindertjes ook even mochten. Mijn kind kent gelukkig nog geen gene en komt goed voor zich zelf op.
Ook de bijtjes waren interessant en toen we de paardjes en de koe gingen voeren, probeerde Elora de koe zelf een worteltje te geven. Helaas stond er een moeder met haar kind die beter bij de koe kon en ze gunde het mijn kind niet om ook een worteltje te geven. Ik was foto's aan het maken dus kon haar ook niet oppakken. Erg vervelend dus.
Daarna kregen de kids een klein hapje op een kleed in het zand en toen mochten ze op het paardje. Elora was als laatste en het wachten duurde zo lang, maar Elora ging lief in het zand spelen om zich te vermaken en ik was erg trots op haar.
Ze vond het paard rijden geweldig. Misschien moet ik zoiets toch vaker met haar gaan doen.
Het was een geslaagd schoolreisje.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "verbaal grietje" 04-09-2009 @ 18:53
Onze dochter wordt steeds eigenwijzer. Aan de ene kant is dit erg grappig en ook best schattig, maar het is ook dodelijk vermoeiend als je daar de hele dag mee om gaat.
Vandaag stonden Daan en ik te wachten voor haar schooltje om haar op te halen. De juf kwam naar me toe en vertelde dat Elora zo'n grappig meisje was. De juf zei dat zij en haar collega's soms met open mond zaten te luisteren wat Elora nu weer te zeggen had. "Wat praat ze wijs", zei de juf, "en de woorden die ze gebruikt... waar haalt ze het vandaan?"
Wij vragen ons dat ook regelmatig af. Gisteren vroeg ze aan ons of ze bij de "old mac donald (mc donald)" mocht eten. Toen wij zeiden dat we er even over na zouden denken zei ze: "Dat vind ik heel erg leuk van jullie". Daan en ik proestten het uit. Zo heeft ze heel wat opmerkingen waar wij hard om moeten lachen en helaas weet ze dit ook.
Toen ik haar vertelde dat ik poppenkast ging spelen voor de kinderen vroeg ze of Bert en Ernie er ook waren. Dit omdat ze de laatste keer poppenkast in Madurodam heeft gezien en ze moest vroeg weg omdat ze met Bert en Ernie op de foto zou gaan.
Toen ik zei dat er geen Bert en Ernie waren vroeg ze of er dan misschien Elmo zou zijn. En toen ik weer nee zei, riep ze: "Inniminie dan misschien? Of Tommie?" Gek grietje.
Vandaag stonden Daan en ik te wachten voor haar schooltje om haar op te halen. De juf kwam naar me toe en vertelde dat Elora zo'n grappig meisje was. De juf zei dat zij en haar collega's soms met open mond zaten te luisteren wat Elora nu weer te zeggen had. "Wat praat ze wijs", zei de juf, "en de woorden die ze gebruikt... waar haalt ze het vandaan?"
Wij vragen ons dat ook regelmatig af. Gisteren vroeg ze aan ons of ze bij de "old mac donald (mc donald)" mocht eten. Toen wij zeiden dat we er even over na zouden denken zei ze: "Dat vind ik heel erg leuk van jullie". Daan en ik proestten het uit. Zo heeft ze heel wat opmerkingen waar wij hard om moeten lachen en helaas weet ze dit ook.
Toen ik haar vertelde dat ik poppenkast ging spelen voor de kinderen vroeg ze of Bert en Ernie er ook waren. Dit omdat ze de laatste keer poppenkast in Madurodam heeft gezien en ze moest vroeg weg omdat ze met Bert en Ernie op de foto zou gaan.
Toen ik zei dat er geen Bert en Ernie waren vroeg ze of er dan misschien Elmo zou zijn. En toen ik weer nee zei, riep ze: "Inniminie dan misschien? Of Tommie?" Gek grietje.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Eerste schooldag" 24-08-2009 @ 14:29
Na een late avond, waar ons meisje om 21:30 kwam melden dat ze 'echt niet kon slapen'. Met een ondeugende glimlach, een bunny en een heffalump kwam ze onze kamer in. Haar vader dreigde dat ze in het 'babybedje' moest als ze weer uit bed kwam en Elora gaf zelf al aan dat ze wil in het babybedje wilde.
De volgende ochtend hebben we haar voorzichtig om 7:45 wakker gemaakt en het eerste wat ze zei was: "Vandaag mag ik naar school". Met een slaperige blik zat ze te stralen. Dat er een broodtrommeltje in haar 'draakje' mocht vond ze spectaculair en in de auto was ze met het draakje hele verhalen aan het ophangen. Ik was nerveuzer dan mijn kind.
Bij de school aangekomen sloeg ze een beetje om. De klas wilde ze niet in en de directe aandacht van de juffen vond ze helemaal niets. Ze verschool zich een beetje achter mijn been en hield mijn hand vast. Fijn voor mamma, maar ik vond het toch ook wel een beetje vervelend voor mijn kleine meid.
Voorzichtig kon ik haar overhalen om de klas in te lopen. Ze keek wat rond, maar was niet onder de indruk, leek het even. Er zat een kind onder de tafel hard te gillen en Elora ging even kijken wat er aan de hand was.
Juffrouw Anneke vertelde haar waar ze haar tasje mocht laten en die gingen we in de krat op de gang leggen. Daarna greep Elora mijn hand en zei ze: "Kom mamma, dan gaan we naar de speeltuin". Ik legde haar uit dat ze straks met de klas in de speeltuin mocht spelen en toen ik haar mee naar de klas nam, gaf ze even stilletjes wat protest.
Met een puzzel kon ik haar wel omkopen en ze ging even puzzelen.
"Gelukkig"(voor ons) was er in de klas weer een kindje hysterisch aan het huilen en Elora voelde zich geroepen om het kindje te troosten. Dit was weer wat afleiding voor ons meisje.
Wij gaven haar toen snel een kus en zeiden haar gedag in de hoop zo weg te glippen. Maar dat ging niet door. Lichtelijk paniekerig liep ze met een pruillip achter ons aan. "Ik wil niet naar school", klaagde ze. Maar Juffrouw Anneke pakte het goed op. Ze tilde Elora op en zei dat we even dag door het raam zouden zeggen. Voor het raam stonden we uitbundig te zwaaien en toen gingen we weg. Plots voelde ik me niet zo stoer meer en in de auto heb ik stiekem een traantje weg gepinkt.
Heftig hoor, als je kind zo groot wordt....
De volgende ochtend hebben we haar voorzichtig om 7:45 wakker gemaakt en het eerste wat ze zei was: "Vandaag mag ik naar school". Met een slaperige blik zat ze te stralen. Dat er een broodtrommeltje in haar 'draakje' mocht vond ze spectaculair en in de auto was ze met het draakje hele verhalen aan het ophangen. Ik was nerveuzer dan mijn kind.
Bij de school aangekomen sloeg ze een beetje om. De klas wilde ze niet in en de directe aandacht van de juffen vond ze helemaal niets. Ze verschool zich een beetje achter mijn been en hield mijn hand vast. Fijn voor mamma, maar ik vond het toch ook wel een beetje vervelend voor mijn kleine meid.
Voorzichtig kon ik haar overhalen om de klas in te lopen. Ze keek wat rond, maar was niet onder de indruk, leek het even. Er zat een kind onder de tafel hard te gillen en Elora ging even kijken wat er aan de hand was.
Juffrouw Anneke vertelde haar waar ze haar tasje mocht laten en die gingen we in de krat op de gang leggen. Daarna greep Elora mijn hand en zei ze: "Kom mamma, dan gaan we naar de speeltuin". Ik legde haar uit dat ze straks met de klas in de speeltuin mocht spelen en toen ik haar mee naar de klas nam, gaf ze even stilletjes wat protest.
Met een puzzel kon ik haar wel omkopen en ze ging even puzzelen.
"Gelukkig"(voor ons) was er in de klas weer een kindje hysterisch aan het huilen en Elora voelde zich geroepen om het kindje te troosten. Dit was weer wat afleiding voor ons meisje.
Wij gaven haar toen snel een kus en zeiden haar gedag in de hoop zo weg te glippen. Maar dat ging niet door. Lichtelijk paniekerig liep ze met een pruillip achter ons aan. "Ik wil niet naar school", klaagde ze. Maar Juffrouw Anneke pakte het goed op. Ze tilde Elora op en zei dat we even dag door het raam zouden zeggen. Voor het raam stonden we uitbundig te zwaaien en toen gingen we weg. Plots voelde ik me niet zo stoer meer en in de auto heb ik stiekem een traantje weg gepinkt.
Heftig hoor, als je kind zo groot wordt....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten