- "uitje" 20-05-2007 @ 11:05
Ik blijf het moeilijk vinden om Elora los te laten maar weet dat ik niet altijd als een beschermende moeder kloek om haar heen kan hangen. Een van de manieren voor mij om rustig te wennen is om af en toe een avondje iets met Daan te doen. Verder dan de bioscoop zijn we nog niet gekomen en ik merk dat ik als een verliefde puber altijd weer terug naar het huis van mijn ouders ga om mijn kind te zien.
Zaterdag hadden Daan en ik besloten dat we Spiderman 3 wel een leuke afleiding vonden en zo gezegd, zo gedaan. Mijn nichtje May-Britt was bij mijn moeder, dus dubbele pret voor Elora die May-Britt wel heel interessant vindt.
Wij waren eerder in Scheveningen als mijn ouders en omdat we de sleutel hadden hebben we onszelf binnen gelaten. Elora was in een gezellige bui. Ze vond het maar wat spannend dat ze zo lang op mocht blijven, want normaal was het haar slaapuurtje. Toch werd ze na de voeding een beetje dreinerig en slaperig dus hebben we haar voor het eerst in haar campingbedje gelegd. Ik heb geloof ik geen foto;s genomen, dus daar baal ik wel van.
Toen mijn ouders kwamen hebben we even gegeten en daarna was het Elora tijd, want die was wakker. Ik kon met moeite afscheid nemen, wat ik zelf ergens onzin vind, want kom op... we hebben het wel eens vaker gedaan en het moet nu toch wel een beetje makkelijker worden. Ik was gewoon bijna jaloers op mijn moeder dat ze met haar mocht spelen en voelde me lichterlijk de deur uitgekeken. Maar daar geven we gewoon lekker de hormonen de schuld van. ;)
Ik moest het buiten even van me afschudden, maar halverwege naar de bios hadden Daan en ik al weer de grootste lol met zijn tweeen.
De film viel helaas tegen, maar daar konden we ook wel weer smakelijk om lachen.
Er zijn een aantal films die ik wil zien, maar sommige kan ik maar beter niet kijken. Door mijn hormonen kan ik dus niet meer naar horror films kijken. Ik krijg er echt nacht merries van. Thrillers waar er kinderen dood gaan staan ook op het "no-no" lijstje. Ik heb laatst mystic river zitten kijken, wat echt een super film is en ik kon er bijna niet van slapen. Ik vind het zo bizar wat er allemaal met me gebeurd en in hoeverre die hormonen een invloed op me hebben. Mijn nachtmerries zijn veel erger dan ooit te voren en dat is iets wat van mij wel achterwege gelaten mag worden.
Vandaag hebben we visite. Ik heb er zin in. Ik ben ontzettend fier (volgens mij een belgische uitspraak, maar ik vind hem zo leuk) op mijn dochter en show haar graag aan de wereld.
Zaterdag hadden Daan en ik besloten dat we Spiderman 3 wel een leuke afleiding vonden en zo gezegd, zo gedaan. Mijn nichtje May-Britt was bij mijn moeder, dus dubbele pret voor Elora die May-Britt wel heel interessant vindt.
Wij waren eerder in Scheveningen als mijn ouders en omdat we de sleutel hadden hebben we onszelf binnen gelaten. Elora was in een gezellige bui. Ze vond het maar wat spannend dat ze zo lang op mocht blijven, want normaal was het haar slaapuurtje. Toch werd ze na de voeding een beetje dreinerig en slaperig dus hebben we haar voor het eerst in haar campingbedje gelegd. Ik heb geloof ik geen foto;s genomen, dus daar baal ik wel van.
Toen mijn ouders kwamen hebben we even gegeten en daarna was het Elora tijd, want die was wakker. Ik kon met moeite afscheid nemen, wat ik zelf ergens onzin vind, want kom op... we hebben het wel eens vaker gedaan en het moet nu toch wel een beetje makkelijker worden. Ik was gewoon bijna jaloers op mijn moeder dat ze met haar mocht spelen en voelde me lichterlijk de deur uitgekeken. Maar daar geven we gewoon lekker de hormonen de schuld van. ;)
Ik moest het buiten even van me afschudden, maar halverwege naar de bios hadden Daan en ik al weer de grootste lol met zijn tweeen.
De film viel helaas tegen, maar daar konden we ook wel weer smakelijk om lachen.
Er zijn een aantal films die ik wil zien, maar sommige kan ik maar beter niet kijken. Door mijn hormonen kan ik dus niet meer naar horror films kijken. Ik krijg er echt nacht merries van. Thrillers waar er kinderen dood gaan staan ook op het "no-no" lijstje. Ik heb laatst mystic river zitten kijken, wat echt een super film is en ik kon er bijna niet van slapen. Ik vind het zo bizar wat er allemaal met me gebeurd en in hoeverre die hormonen een invloed op me hebben. Mijn nachtmerries zijn veel erger dan ooit te voren en dat is iets wat van mij wel achterwege gelaten mag worden.
Vandaag hebben we visite. Ik heb er zin in. Ik ben ontzettend fier (volgens mij een belgische uitspraak, maar ik vind hem zo leuk) op mijn dochter en show haar graag aan de wereld.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "geibbeld" 19-05-2007 @ 09:25
Ik word gek van mijn "bijna-ongesteld" zijn. Ik heb er nu geloof ik minstens 2 dagen in de week last van en alles duidt erop dat ik ongesteld ben, behalve het feit dat ik niet meer dan 3 druppels bloed telkens verlies. Ik zit dus WEER helemaal niet goed in mijn velletje. Mijn hormonen spelen wraaklustig op en ik voel me af entoe een emotionele vampier met deze buien. Ook doet mijn buik zeer en ben ik weer misselijk. Dit allemaal omdat ik niet aan de pil ben, dat helpt me normaal enorm. Ik ben ook dik 2 jaar erg ziek geweest van mijn periode, want we wilden een kind... dus kon ik niet de pil nemen. Nu geef ik borstvoeding, dus zit ik met het zelfde probleem. Weer een min punt van de borstvoeding. *grom*
Ik merk ook dat ik me dood erger aan de kleinste dingen. Zoals bijvoorbeeld de discussie: wel of geen oorbellen bij babies. Er zijn nogal wat dames die geschokt bij het idee raken. Ik heb er heel doel bewust voor gekozen om het wel te doen en met name omdat Elora er nu gewoon geen last van heeft, ze minder kans heeft op infectie gevaar en ze er aan kan wennen zonder ze per ongeluk uit haar oren te scheuren ofzo. Klinkt misschien heel drastisch, maar goed.
Waar bemoeien mensen zich verder mee? Ik zie zat dingen bij andere moeders waarvan ik denk: Oh... dat zou ik nou nooit zo doen. Maar het is niet mijn plaats om er wat van te zeggen tenzij: a) ze me mijn mening vragen of b) ik er direct of indirect echt last van heb. En verder houd ik gewoon mijn waffel dicht. Ik heb niemands mening gevraagd en het interesseerd me ook verder niet wie wel of geen oorbellen zou nemen. Zeg wat leuks over mijn kind, over haar foto's of over wat ik schrijf. En laat me anders verder met rust. Dat doe ik ook.
De lopende hormoonbaal heeft gesproken.
Ik merk ook dat ik me dood erger aan de kleinste dingen. Zoals bijvoorbeeld de discussie: wel of geen oorbellen bij babies. Er zijn nogal wat dames die geschokt bij het idee raken. Ik heb er heel doel bewust voor gekozen om het wel te doen en met name omdat Elora er nu gewoon geen last van heeft, ze minder kans heeft op infectie gevaar en ze er aan kan wennen zonder ze per ongeluk uit haar oren te scheuren ofzo. Klinkt misschien heel drastisch, maar goed.
Waar bemoeien mensen zich verder mee? Ik zie zat dingen bij andere moeders waarvan ik denk: Oh... dat zou ik nou nooit zo doen. Maar het is niet mijn plaats om er wat van te zeggen tenzij: a) ze me mijn mening vragen of b) ik er direct of indirect echt last van heb. En verder houd ik gewoon mijn waffel dicht. Ik heb niemands mening gevraagd en het interesseerd me ook verder niet wie wel of geen oorbellen zou nemen. Zeg wat leuks over mijn kind, over haar foto's of over wat ik schrijf. En laat me anders verder met rust. Dat doe ik ook.
De lopende hormoonbaal heeft gesproken.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Verliefd" 18-05-2007 @ 10:12
Ik word niet snel verliefd, maar als ik het word, dan ben ik ook helemaal hoteldebotel. Dan zie ik "the object of my affection" in alles en iedereen die ik zie.
Nu ben ik ook verliefd, ik ben verliefd op mijn kind. Ik eet, drink, slaap Elora. Alles wat ik doe heeft met haar te maken.
Zo is het bij mij altijd in het begin van verliefdheid. Dat had ik ook met Daan, maar ik moet zeggen dat ik het met Elora nog erger heb. Verliefdheid wordt na een tijdje houden van. Soms komen de vlindertjes dan toch nog naar boven als er iets bijzonders is of als je gewoon realiseert hoe goed je het met elkaar hebt. Dat zal bij Elora straks ook wel zijn. Maar nu ben ik nog als een puber verliefd.
Alles aan haar is mooi. Ik zie echt wel dat er mooiere babies zijn in de wereld, zo blind ben ik niet. Er zullen ook vast wel lievere babies in de wereld zijn, maar niet voor mij. Ik beleef dingen van Elora namelijk niet met mijn zintuigen, maar met mijn moeder hart. En daar is mijn kind toch echt de leukste, hoe leuk de andere kinderen ook zijn.
Ook zie ik een beetje van Elora in andere babies. Dus ik kan heel goed met andere moeders meeleven op dit moment. Ik vind (bijna) alle babies schitterend.
Laatst waren we op bezoek bij een baby. Iemand zei tegen mij achteraf: Wat een lelijk kind he? Ik was helemaal verbaast want ik vond het een prachtig kindje. Maar ook andere mensen bevestigde dat het niet zo'n mooie baby was. Ik kon het niet zien, het zullen mijn hormonen wel zijn ofzo.
Het gekke is dat ik Elora helemaal niet zo mooi vond toen ze net geboren was. Ik zocht iets herkenbaars in haar en dat kon ik maar niet vinden. Maar nu ken ik haar en de strijd woedt tussen haar ogen en haar lach wat ik het mooiste aan haar vind.
Het liefst wil ik haar de hele dag knuffelen. Ik word ook bijna de hele dag door getrakteerd op lachjes en grappige geluidjes. Als ze me ziet gaat ze vaak stralen en dan voel ik mijn knieen al knikken. Haar teentjes zijn zo schattig dat ze me bijna tranen in mijn ogen brengen. En dan die heerlijke beentjes en armpjes van haar, ze is gewoon te mooi om waar te zijn.
Als ze naar me lonkt met haar verschillende uitdrukkingen, ben ik helemaal verkocht. Ergens in mijn achterhoofd zegt een waarschuwend stemmetje: Als ze straks een beetje groter is kan ze hier misbruik van maken.
In heb begin kon ik ook niet van haar zijde wijken. Gelukkig ben ik al een beetje normaler aan het worden. De eerste weken kon ik niet eens op een andere verdieping zijn zonder haar te missen. Nu kan ik rustig beneden in de woonkamer tv gaan kijken.
Het was even moeilijk om haar in haar eigen kamertje te zetten... maar ook dat is goed geweest. Ik merk aan Elora dat ze nu makkelijker gaat slapen. En ik hoef niet noodzakelijk in haar kamer te zijn als ze slaapt, in mijn slaapkamer moest dat vaak wel. Plus dat Daan en ik beiden best snurken, is ook niet echt rustgevend voor een kind.
Ook het vreselijke regime, waar ik zoveel moeite mee had, begint nu zijn vruchten af te werpen. Het komt nu nog maar zelden voor dat Elora tussen twee voedingen wakker is. Ze slaapt nog steeds geen 2 uur met regelmaat tussen alles, maar wel vaak 45 minuten tot 1 1/2 uur, dus daar doe ik het voor. Ik denk niet dat ze die 2 uur gaat slapen.
Sinds het inbakeren gaat het eten ook beter. Ze kan nog steeds wel wild zijn, maar het is nu zonder tranen. Haar bewegingen zijn doelbewuster geworden, al is ze fysiek nog wel best druk en bewegelijk. Maar dat zal de aard van het beestje wel zijn.
De rust en regelmaat hebben haar ook meer tevreden gemaakt. Voorheen wilde ze alleen maar rechtop zitten en het liefst staan. Nu is ze ook tevreden op haar rug en kan zich nog langer vermaken. En als ze gaat mekkeren is het meestal omdat ze moe is, dus mag ze lekker naar bed. Huilen doet ze niet veel meer, maar ze was al geen huiler voor het regime. Maar nu zijn er veel dagen dat als we alle huiltjes en jengeltjes op zouden tellen, we misschien aan de 10 minuten komen. Dus dat is wel leuk. Ze laat zich ook 8 van de 10 keer makkelijk in bed leggen. Soms is het nog even drama, dan wil ze gewoon niet.
Het is ook makkelijker voor ons om te zien dat ze moe is.
Er begint een ritme in ons leven te komen en dat is best prettig. Al vind ik het nog steeds spijtig als ik haar lekker hoor babbelen door de babyfoon. Daar wil ik toch het liefst bij zijn. Want het is zo schattig om te zien.
Elora heeft met haar kletsen 100 verschillende uitdrukkingen. Soms is ze ontdeugend om te zien en soms lijkt ze haast verlegen. Ze kan ook heel boos kijken. Voor het huilen krijgen we tegenwoordig de befaamde "lip" al kunnen we na de lip het huilen vaak toch vermijden. 9 van de 10 keer zet het huiltje niet eens door.
Als twee bezeten japanse toeristen slepen wij dus camera's en fototoestellen aan om dat mooie lachje vereeuwigd te krijgen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want het is moeilijk om het ECHTE lachje er op te krijgen. Vaak heeft ze door een flits haar ogen dicht of heeft ze net bewogen. Het is ons, 2 volwassenen sterk, eindelijk gelukt. Ook hebben we uren videofilm van een kirrende Elora. Al moet ik zeggen dat het lijkt of de leukste momenten net niet op de film staan.
Nu ben ik ook verliefd, ik ben verliefd op mijn kind. Ik eet, drink, slaap Elora. Alles wat ik doe heeft met haar te maken.
Zo is het bij mij altijd in het begin van verliefdheid. Dat had ik ook met Daan, maar ik moet zeggen dat ik het met Elora nog erger heb. Verliefdheid wordt na een tijdje houden van. Soms komen de vlindertjes dan toch nog naar boven als er iets bijzonders is of als je gewoon realiseert hoe goed je het met elkaar hebt. Dat zal bij Elora straks ook wel zijn. Maar nu ben ik nog als een puber verliefd.
Alles aan haar is mooi. Ik zie echt wel dat er mooiere babies zijn in de wereld, zo blind ben ik niet. Er zullen ook vast wel lievere babies in de wereld zijn, maar niet voor mij. Ik beleef dingen van Elora namelijk niet met mijn zintuigen, maar met mijn moeder hart. En daar is mijn kind toch echt de leukste, hoe leuk de andere kinderen ook zijn.
Ook zie ik een beetje van Elora in andere babies. Dus ik kan heel goed met andere moeders meeleven op dit moment. Ik vind (bijna) alle babies schitterend.
Laatst waren we op bezoek bij een baby. Iemand zei tegen mij achteraf: Wat een lelijk kind he? Ik was helemaal verbaast want ik vond het een prachtig kindje. Maar ook andere mensen bevestigde dat het niet zo'n mooie baby was. Ik kon het niet zien, het zullen mijn hormonen wel zijn ofzo.
Het gekke is dat ik Elora helemaal niet zo mooi vond toen ze net geboren was. Ik zocht iets herkenbaars in haar en dat kon ik maar niet vinden. Maar nu ken ik haar en de strijd woedt tussen haar ogen en haar lach wat ik het mooiste aan haar vind.
Het liefst wil ik haar de hele dag knuffelen. Ik word ook bijna de hele dag door getrakteerd op lachjes en grappige geluidjes. Als ze me ziet gaat ze vaak stralen en dan voel ik mijn knieen al knikken. Haar teentjes zijn zo schattig dat ze me bijna tranen in mijn ogen brengen. En dan die heerlijke beentjes en armpjes van haar, ze is gewoon te mooi om waar te zijn.
Als ze naar me lonkt met haar verschillende uitdrukkingen, ben ik helemaal verkocht. Ergens in mijn achterhoofd zegt een waarschuwend stemmetje: Als ze straks een beetje groter is kan ze hier misbruik van maken.
In heb begin kon ik ook niet van haar zijde wijken. Gelukkig ben ik al een beetje normaler aan het worden. De eerste weken kon ik niet eens op een andere verdieping zijn zonder haar te missen. Nu kan ik rustig beneden in de woonkamer tv gaan kijken.
Het was even moeilijk om haar in haar eigen kamertje te zetten... maar ook dat is goed geweest. Ik merk aan Elora dat ze nu makkelijker gaat slapen. En ik hoef niet noodzakelijk in haar kamer te zijn als ze slaapt, in mijn slaapkamer moest dat vaak wel. Plus dat Daan en ik beiden best snurken, is ook niet echt rustgevend voor een kind.
Ook het vreselijke regime, waar ik zoveel moeite mee had, begint nu zijn vruchten af te werpen. Het komt nu nog maar zelden voor dat Elora tussen twee voedingen wakker is. Ze slaapt nog steeds geen 2 uur met regelmaat tussen alles, maar wel vaak 45 minuten tot 1 1/2 uur, dus daar doe ik het voor. Ik denk niet dat ze die 2 uur gaat slapen.
Sinds het inbakeren gaat het eten ook beter. Ze kan nog steeds wel wild zijn, maar het is nu zonder tranen. Haar bewegingen zijn doelbewuster geworden, al is ze fysiek nog wel best druk en bewegelijk. Maar dat zal de aard van het beestje wel zijn.
De rust en regelmaat hebben haar ook meer tevreden gemaakt. Voorheen wilde ze alleen maar rechtop zitten en het liefst staan. Nu is ze ook tevreden op haar rug en kan zich nog langer vermaken. En als ze gaat mekkeren is het meestal omdat ze moe is, dus mag ze lekker naar bed. Huilen doet ze niet veel meer, maar ze was al geen huiler voor het regime. Maar nu zijn er veel dagen dat als we alle huiltjes en jengeltjes op zouden tellen, we misschien aan de 10 minuten komen. Dus dat is wel leuk. Ze laat zich ook 8 van de 10 keer makkelijk in bed leggen. Soms is het nog even drama, dan wil ze gewoon niet.
Het is ook makkelijker voor ons om te zien dat ze moe is.
Er begint een ritme in ons leven te komen en dat is best prettig. Al vind ik het nog steeds spijtig als ik haar lekker hoor babbelen door de babyfoon. Daar wil ik toch het liefst bij zijn. Want het is zo schattig om te zien.
Elora heeft met haar kletsen 100 verschillende uitdrukkingen. Soms is ze ontdeugend om te zien en soms lijkt ze haast verlegen. Ze kan ook heel boos kijken. Voor het huilen krijgen we tegenwoordig de befaamde "lip" al kunnen we na de lip het huilen vaak toch vermijden. 9 van de 10 keer zet het huiltje niet eens door.
Als twee bezeten japanse toeristen slepen wij dus camera's en fototoestellen aan om dat mooie lachje vereeuwigd te krijgen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want het is moeilijk om het ECHTE lachje er op te krijgen. Vaak heeft ze door een flits haar ogen dicht of heeft ze net bewogen. Het is ons, 2 volwassenen sterk, eindelijk gelukt. Ook hebben we uren videofilm van een kirrende Elora. Al moet ik zeggen dat het lijkt of de leukste momenten net niet op de film staan.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Wat een nacht" 16-05-2007 @ 11:42
Normale ouders zouden het geweldig vinden als hun dochter een nacht door zou slapen. Ik was blij toen ik Elora vanochtend om 6:00 mocht gaan pakken. Ze sliep dan nog wel, maar ik heb ooit eens ergens gelezen dat je niet meer dan 10 uur tussen twee voedingen mag laten verstrijken. Eigenlijk had Elora dan tot 6:30, maar ik hield het niet meer.
Om 20:00 gaf ik Elora haar laatste voeding... niet wetend dat het haar laatste voeding was. We hadden een drukke dag achter de rug waarbij we met de oma's naar de Boogaard zijn geweest. Ik ben enorm verwend voor mijn aankomende verjaardag en kan er weer een beetje leuk bij lopen deze zomer. Elora is heel erg lief geweest, al vond ik haar de laatste twee dagen niet in zo'n heel beste bui. Ze sliep ook weer matigjes, al is het nog steeds beter dan het begin. (dat rot regime is toch ergens goed voor)
Toen ik haar om 21:00 in bed legde, verwachtte ik dat, net als de dag ervoor, ze rond een uur of 2 zich zou melden. Maar je weet maar nooit met mijn kind, dus ik nam me voor dat ze ook al om 22:00 kon komen, aangezien de laatste voeding 20:00 was geweest en ze tegenwoordig over het algemeen gewoon om de 2 uur eten wil. Mijn borsten zijn hier ook nu een beetje op ingesteld en het langste dat ze zonder voeden gaan is zo ongeveer 5 á 6 uur. Dat is echt de max en sta ik op springen. Elora sliep nagenoeg gelijk. Ik heb haar misschien hooguit 5 minuten gehoord.
Dus toen ik om 2:00 netjes wakker werd en ik een slapend kind aantrof in haar eigen kamer (ja daar slaapt ze nog steeds, ondanks drama van gisteren) was ik een beetje teleur gesteld.
Tussen 2:00 en 4:00 heb ik hazeslaapjes gedaan. Ieder kreuntje van de babyfoon (en dat waren er nog wat, want volgens mij praat Elora in haar slaap) was voor mij een teken dat ik eindelijk mocht gaan voeden en de nodige ontlading zou vinden.
Ik wilde niet gaan kolven want
dat vind ik een vreselijke klus, daar moest ik mijn bed voor uit om Daan niet wakker te maken, ik moest dan eerst het kolf apparaat zoeken en het flesje uitkoken, dan moest ik naar beneden om de melk in te gaan vriezen en ik wist zeker dat Elora dan precies als ik klaar was, wakker zou worden. Heel gedoe... dus ik wilde nog wel even wachten.
Om 4:00 heb ik het slapen maar opgegeven en ben gaan cryptogrammen. Ik probeerde niet aan Elora te denken, want dan deden mijn borsten nog meer pijn. Ze lag ook telkens te smakken, maar als ik dan, beladen met klotsende boobies, ging kijken was het vals alarm. Beteuterd stond ik dan in het half donkere kamertje naar mijn slapende kindje te kijken. Om 4:30 ben ik niet meer gaan kijken, het was ook storend voor Daan, om de zoveel minuten de lichten aan. Als ik haar hoorde smakken, dacht ik alleen maar: You tease!!
Ondertussen waren mijn borsten zo hard als steen. Ik kon me ineens heel goed voorstellen hoe al die siliconen vrouwen zich voelde. Ik was van een cup dubbel D naar een cup dubbel L (lolo ferrari) gegaan en had visioenen dat mijn borsten als grote ballonnen werden opgeblazen en over mijn hoofd groeide. Melig lag ik te denken aan krantenkoppen zoals: "Vrouw gestikt in eigen borsten, de melkproductie gaf de borsten te veel gewicht en ook haar ribbenkast heeft het begeven"
Om 5:45 werd Daan wakker. Ik dankte mijn lucky stars, want hij was even de nodige afleiding. Daan vond me gek dat ik zo lang wachtte en dat ik niet gekolfd had. Ja wist ik veel dat er 10 uur tussen mijn voedingen zou zitten?? Ik had ook uit gerekend dat er 1 ipv 1 portie voeding er nu 5 in moesten zitten, want we hadden 4 voedingen overgeslagen. Ik hoopte in godsnaam dat Elora honger zou hebben als ze wakker werd.
Ik vertelde Daan bijna jubelend dat ik haar om 6:30 mocht gaan pakken, want dan zat er precies 10 uur tussen het eind van de laatste voeding en het begin van de volgende. Daan zei dat hij er nu wel ging pakken een half uurtje eerder. "Je gaat dan toch niet nog een half uur wachten" vroeg hij verbaasd. Ik was hem erg dankbaar, want ondanks de borstluiers die ik braaf voor hield, was mijn bed ongeveer in een melkzwembad veranderd. Ik voelde me net cleopatra, badend in ezelinnen melk. Ik voelde me ook een beetje de ezelin die de melk had gedoneerd.
Daar kwam ze dan, mijn moppie, een beetje jengelend omdat ze uit haar coma... ik bedoel slaap, was gehaald. Gelukkig werd ze razend enthousiast toen ze mijn borst in haar visier had. Het deed echt heel veel pijn, maar wel op een opluchtende manier. Ik geloof dat Elora nog nooit zo veel gedronken heeft.
Het half uur wat ze normaal drinkt heeft ze niet vol gemaakt. Ze ging om 6:20 weer terug in haar comatose slaap. Daan heeft her voor mij op bed gelegd en als een blok ben ik in slaap gevallen.
Pas om 9:30 werd ik wakker omdat ik wat commentaar hoorde op de babyfoon. Elora had weer lekker 3 uur geslapen en vrolijk ging ik haar eten geven. Ze was een en al smiles. Ze is ook een uur en kwartier na haar voeding nog vrolijk wakker geweest voordat ze slaap ging vertonen. Het was zo gezellig.
Nu ligt ze al weer te slapen. Ik heb weinig commentaar gehad toen ik haar in bed legde en weer was ze na 5 minuten vertrokken. Dit was een beetje waar ik op gehoopt had met het regime. Maar ik moet niet te vroeg juichen, mijn dochter wil nog wel eens de regels omgooien.
Om 20:00 gaf ik Elora haar laatste voeding... niet wetend dat het haar laatste voeding was. We hadden een drukke dag achter de rug waarbij we met de oma's naar de Boogaard zijn geweest. Ik ben enorm verwend voor mijn aankomende verjaardag en kan er weer een beetje leuk bij lopen deze zomer. Elora is heel erg lief geweest, al vond ik haar de laatste twee dagen niet in zo'n heel beste bui. Ze sliep ook weer matigjes, al is het nog steeds beter dan het begin. (dat rot regime is toch ergens goed voor)
Toen ik haar om 21:00 in bed legde, verwachtte ik dat, net als de dag ervoor, ze rond een uur of 2 zich zou melden. Maar je weet maar nooit met mijn kind, dus ik nam me voor dat ze ook al om 22:00 kon komen, aangezien de laatste voeding 20:00 was geweest en ze tegenwoordig over het algemeen gewoon om de 2 uur eten wil. Mijn borsten zijn hier ook nu een beetje op ingesteld en het langste dat ze zonder voeden gaan is zo ongeveer 5 á 6 uur. Dat is echt de max en sta ik op springen. Elora sliep nagenoeg gelijk. Ik heb haar misschien hooguit 5 minuten gehoord.
Dus toen ik om 2:00 netjes wakker werd en ik een slapend kind aantrof in haar eigen kamer (ja daar slaapt ze nog steeds, ondanks drama van gisteren) was ik een beetje teleur gesteld.
Tussen 2:00 en 4:00 heb ik hazeslaapjes gedaan. Ieder kreuntje van de babyfoon (en dat waren er nog wat, want volgens mij praat Elora in haar slaap) was voor mij een teken dat ik eindelijk mocht gaan voeden en de nodige ontlading zou vinden.
Ik wilde niet gaan kolven want
dat vind ik een vreselijke klus, daar moest ik mijn bed voor uit om Daan niet wakker te maken, ik moest dan eerst het kolf apparaat zoeken en het flesje uitkoken, dan moest ik naar beneden om de melk in te gaan vriezen en ik wist zeker dat Elora dan precies als ik klaar was, wakker zou worden. Heel gedoe... dus ik wilde nog wel even wachten.
Om 4:00 heb ik het slapen maar opgegeven en ben gaan cryptogrammen. Ik probeerde niet aan Elora te denken, want dan deden mijn borsten nog meer pijn. Ze lag ook telkens te smakken, maar als ik dan, beladen met klotsende boobies, ging kijken was het vals alarm. Beteuterd stond ik dan in het half donkere kamertje naar mijn slapende kindje te kijken. Om 4:30 ben ik niet meer gaan kijken, het was ook storend voor Daan, om de zoveel minuten de lichten aan. Als ik haar hoorde smakken, dacht ik alleen maar: You tease!!
Ondertussen waren mijn borsten zo hard als steen. Ik kon me ineens heel goed voorstellen hoe al die siliconen vrouwen zich voelde. Ik was van een cup dubbel D naar een cup dubbel L (lolo ferrari) gegaan en had visioenen dat mijn borsten als grote ballonnen werden opgeblazen en over mijn hoofd groeide. Melig lag ik te denken aan krantenkoppen zoals: "Vrouw gestikt in eigen borsten, de melkproductie gaf de borsten te veel gewicht en ook haar ribbenkast heeft het begeven"
Om 5:45 werd Daan wakker. Ik dankte mijn lucky stars, want hij was even de nodige afleiding. Daan vond me gek dat ik zo lang wachtte en dat ik niet gekolfd had. Ja wist ik veel dat er 10 uur tussen mijn voedingen zou zitten?? Ik had ook uit gerekend dat er 1 ipv 1 portie voeding er nu 5 in moesten zitten, want we hadden 4 voedingen overgeslagen. Ik hoopte in godsnaam dat Elora honger zou hebben als ze wakker werd.
Ik vertelde Daan bijna jubelend dat ik haar om 6:30 mocht gaan pakken, want dan zat er precies 10 uur tussen het eind van de laatste voeding en het begin van de volgende. Daan zei dat hij er nu wel ging pakken een half uurtje eerder. "Je gaat dan toch niet nog een half uur wachten" vroeg hij verbaasd. Ik was hem erg dankbaar, want ondanks de borstluiers die ik braaf voor hield, was mijn bed ongeveer in een melkzwembad veranderd. Ik voelde me net cleopatra, badend in ezelinnen melk. Ik voelde me ook een beetje de ezelin die de melk had gedoneerd.
Daar kwam ze dan, mijn moppie, een beetje jengelend omdat ze uit haar coma... ik bedoel slaap, was gehaald. Gelukkig werd ze razend enthousiast toen ze mijn borst in haar visier had. Het deed echt heel veel pijn, maar wel op een opluchtende manier. Ik geloof dat Elora nog nooit zo veel gedronken heeft.
Het half uur wat ze normaal drinkt heeft ze niet vol gemaakt. Ze ging om 6:20 weer terug in haar comatose slaap. Daan heeft her voor mij op bed gelegd en als een blok ben ik in slaap gevallen.
Pas om 9:30 werd ik wakker omdat ik wat commentaar hoorde op de babyfoon. Elora had weer lekker 3 uur geslapen en vrolijk ging ik haar eten geven. Ze was een en al smiles. Ze is ook een uur en kwartier na haar voeding nog vrolijk wakker geweest voordat ze slaap ging vertonen. Het was zo gezellig.
Nu ligt ze al weer te slapen. Ik heb weinig commentaar gehad toen ik haar in bed legde en weer was ze na 5 minuten vertrokken. Dit was een beetje waar ik op gehoopt had met het regime. Maar ik moet niet te vroeg juichen, mijn dochter wil nog wel eens de regels omgooien.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Eerste nacht in eigen kamer" 15-05-2007 @ 09:00
Sinds het moment dat ik weet dat Elora in mijn buik zat, ben ik 's nachts nooit in een andere kamer geweest dan zij. Dat is nu dus al bijna een jaar (op ongeveer een maand na)
De navel streng is misschien bij de geboorte geknipt, maar ik heb erg veel moeite om de geestelijke navelstreng los te laten.
Eigenlijk had ik gezegd dat ze 1 Juni op haar eigen kamertje zou gaan slapen, ivm de nacht voeding, maar haar bed stond er nu toch al. Dus ik heb gelijk de knoop doorgehakt. Eens moet ik toch gaan loslaten, want het is gewoon niet gezond hoe close ik met haar ben. Gelukkig besef ik dit en ben ik stukje bij beetje los aan het laten. In het begin kon ik niet eens op een andere verdieping zijn dan zij was. Nu kan ik al redelijk relaxed beneden zitten, maar houd ik nog steeds als een havik de babyfoon in de gaten.
Dus vannacht was het zo ver. Ik was helemaal uit mijn hum, ook een beetje omdat het toch wel onverwachts was.
Ik denk van 23:30 tot 2:00 toen ze voor het eerst wakker werd, ongeveer om de 5 minuten even wakker ben geweest. Ik ben ook vaak gaan kijken want ik hoorde dan niets.
Ik droomde van defecte babyfoons en allerlei vreselijke ongelukken. Ik werd zelfs een keer half wakker overtuigd dat er een man in haar kamer was... Ik snap het ook niet.
Maar zo ver ik kan zien is Elora er zonder kleerscheuren van af gekomen.
Ik heb haar vanochtend om 5:45 eten gegeven en nu om 8:52 slaapt ze nog. Wel was ze even tussendoor wakker, maar ik merk dat als ik haar vaak toch nog even 5 of 10 minuutjes laat liggen dat ze dan weer in slaap valt. En ze heeft haar slaap zo hard nodig.
Ik trouwens ook want ik voel me gesloopt na zo'n nacht. Het ergste is nog, dat toen ze vanochtend om 5:45 lag te brabbelen, Daan MIJ heeft wakker moeten maken. Nu was er wat en sliep ik er doorheen. Hij verzekerde me dat ze pas 2 seconde aan het praten was, dus dat ik waarschijnlijk wel wakker geworden zou zijn. Ik was ook zo moe.
De navel streng is misschien bij de geboorte geknipt, maar ik heb erg veel moeite om de geestelijke navelstreng los te laten.
Eigenlijk had ik gezegd dat ze 1 Juni op haar eigen kamertje zou gaan slapen, ivm de nacht voeding, maar haar bed stond er nu toch al. Dus ik heb gelijk de knoop doorgehakt. Eens moet ik toch gaan loslaten, want het is gewoon niet gezond hoe close ik met haar ben. Gelukkig besef ik dit en ben ik stukje bij beetje los aan het laten. In het begin kon ik niet eens op een andere verdieping zijn dan zij was. Nu kan ik al redelijk relaxed beneden zitten, maar houd ik nog steeds als een havik de babyfoon in de gaten.
Dus vannacht was het zo ver. Ik was helemaal uit mijn hum, ook een beetje omdat het toch wel onverwachts was.
Ik denk van 23:30 tot 2:00 toen ze voor het eerst wakker werd, ongeveer om de 5 minuten even wakker ben geweest. Ik ben ook vaak gaan kijken want ik hoorde dan niets.
Ik droomde van defecte babyfoons en allerlei vreselijke ongelukken. Ik werd zelfs een keer half wakker overtuigd dat er een man in haar kamer was... Ik snap het ook niet.
Maar zo ver ik kan zien is Elora er zonder kleerscheuren van af gekomen.
Ik heb haar vanochtend om 5:45 eten gegeven en nu om 8:52 slaapt ze nog. Wel was ze even tussendoor wakker, maar ik merk dat als ik haar vaak toch nog even 5 of 10 minuutjes laat liggen dat ze dan weer in slaap valt. En ze heeft haar slaap zo hard nodig.
Ik trouwens ook want ik voel me gesloopt na zo'n nacht. Het ergste is nog, dat toen ze vanochtend om 5:45 lag te brabbelen, Daan MIJ heeft wakker moeten maken. Nu was er wat en sliep ik er doorheen. Hij verzekerde me dat ze pas 2 seconde aan het praten was, dus dat ik waarschijnlijk wel wakker geworden zou zijn. Ik was ook zo moe.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "mamma's blubberbillen" 14-05-2007 @ 14:12
Ik vind het al heel dapper van mezelf dat ik met Elora ga zwemmen. Tegenwoordig iedere maandag. Ik heb op dit moment een beetje het figuur van een uit de kluit gegroeide laaf. Niet charmant dus. Maar iedereen heeft toch ogen voor mijn dochter, dus daar kan ik me mooi even achter verschuilen.
Nu gingen we zwemmen met kennissen van mijn moeder. Ik vind het sowieso erg moeilijk een houding aan te nemen als ik mensen niet zo goed ken en als ik er eigenlijk niet zo veel in gemeen mee heb. Maar toch leek het me wel leuk om met 2 babies te gaan zwemmen.
Daar stond ik dan met mijn maatje blubber-butt naast het maatje 36 van de andere moeder.
Ik werd gevraagd of ze een beetje rustig was.
Nee mijn kind is alles behalve rustig. Ze is niet vervelend, maar een heel druk kind. Ze houdt van praten, lachen, kraaien en bewegen. Het is geen moment saai met haar. En dat is ook onze schuld... wij prikkelen haar teveel. We gaan in op haar nieuwsgierigheid. Wij spelen veel met haar, praten met haar en zingen voor haar.
Door Elora heb ik geleerd dat een druk kind en een vervelend kind heel verschillend zijn. Elora is namelijk meestal positief druk. Tuurlijk huilt of zeurt ze ook wel eens, maar ze is voornamelijk aan het praten. Soms praat ze alleen een beetje hard. :D
Het zwemmen viel een beetje tegen. Hoe leuk ze het vorige keer vond, zo matigjes vond ze het nu. Het gekke was, dat ik dit al verwacht had. Ik weet niet waarom, maar ik zei vorige keer al tegen mijn moeder: wedden dat ze de volgende keer gaat huilen.
Echt veel gehuild heeft ze niet, maar ze was wel aan het zeuren. Ook was ze ineens een stuk bewegelijker in het water.
Ik heb haar geprobeert te laten drijven en dat deed ik niet goed, dus ze ging kopje onder. 1 seconde maar, maar ik schrok er toch van. Ik zag zo mijn kind wegzinken. Het viel allemaal wel mee en ze ging niet huilen of zeuren, maar toch wilde ze niet gelijk meer op haar rug in het water.
Na het zwemmen heeft ze nog even met me geflirt op het aankleedkussen. En nu ligt ze in bed en weigert ze te slapen.
Ze ligt allerlei dingen naar me te roepen en het is echt super schattig.
Gisteren heeft ze bijzonder goed geslapen. Je zou bijna zeggen dat ze zich als een "normale baby" heeft gedragen.
Nu gingen we zwemmen met kennissen van mijn moeder. Ik vind het sowieso erg moeilijk een houding aan te nemen als ik mensen niet zo goed ken en als ik er eigenlijk niet zo veel in gemeen mee heb. Maar toch leek het me wel leuk om met 2 babies te gaan zwemmen.
Daar stond ik dan met mijn maatje blubber-butt naast het maatje 36 van de andere moeder.
Ik werd gevraagd of ze een beetje rustig was.
Nee mijn kind is alles behalve rustig. Ze is niet vervelend, maar een heel druk kind. Ze houdt van praten, lachen, kraaien en bewegen. Het is geen moment saai met haar. En dat is ook onze schuld... wij prikkelen haar teveel. We gaan in op haar nieuwsgierigheid. Wij spelen veel met haar, praten met haar en zingen voor haar.
Door Elora heb ik geleerd dat een druk kind en een vervelend kind heel verschillend zijn. Elora is namelijk meestal positief druk. Tuurlijk huilt of zeurt ze ook wel eens, maar ze is voornamelijk aan het praten. Soms praat ze alleen een beetje hard. :D
Het zwemmen viel een beetje tegen. Hoe leuk ze het vorige keer vond, zo matigjes vond ze het nu. Het gekke was, dat ik dit al verwacht had. Ik weet niet waarom, maar ik zei vorige keer al tegen mijn moeder: wedden dat ze de volgende keer gaat huilen.
Echt veel gehuild heeft ze niet, maar ze was wel aan het zeuren. Ook was ze ineens een stuk bewegelijker in het water.
Ik heb haar geprobeert te laten drijven en dat deed ik niet goed, dus ze ging kopje onder. 1 seconde maar, maar ik schrok er toch van. Ik zag zo mijn kind wegzinken. Het viel allemaal wel mee en ze ging niet huilen of zeuren, maar toch wilde ze niet gelijk meer op haar rug in het water.
Na het zwemmen heeft ze nog even met me geflirt op het aankleedkussen. En nu ligt ze in bed en weigert ze te slapen.
Ze ligt allerlei dingen naar me te roepen en het is echt super schattig.
Gisteren heeft ze bijzonder goed geslapen. Je zou bijna zeggen dat ze zich als een "normale baby" heeft gedragen.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Bellen en Moederdag" 13-05-2007 @ 14:26
Toen ik opstond op zaterdag 12 mei, voelde ik me een beetje gespannen. We hadden besloten vandaag met Elora oorbellen te laten prikken.
Dit is een heel bewuste beslissing geweest en niet alleen van uit een modieus aspect. Het is niet dat ik nou helemaal smelt voor babies met oorbellen, maar bij een dreumes vind ik ze wel allerliefst staan. En ook als ze later groter is, zal ze er veel plezier aan beleven. De reden waarom we er nu al voor gekozen hebben, is omdat het nu nog het minst pijn doet en ze het sneller is vergeten. Plus dat ze nog niet aan haar oortjes kan zitten of trekken om te voelen wat er nu voor vreemds in zit. Minder infectie gevaar dus.
Oorbellen waren een heikel punt tussen Daan en mij. Hij was resoluut tegen en daar heb ik me eigenlijk bij neergelegd. Mijn moeder was het daar niet zo mee eens en bracht voorzichtig het gesprek nogeens te spraken. Daan was toch wel overtuigd dat het misschien wel een goed idee was om haar jong oorbelletjes te laten hebben.
Dus vol goede moet gingen we gisteren naar de wagenstraat, naar een juwelier waar ik al tig keer onwetend langs ben gelopen op weg naar de tram. Mijn hart ging als een bezetene te keer, want ik was al zo'n watje bij de prikjes en dit was niet anders. Het winkeltje was klein maar voelde nog kleiner.
De man liet ons een assortiment met oorbelletjes zien. Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen van allen geweldig vond. De leukste vorm vond ik de vlindertjes, maar die waren goud en dat vond Daan helemaal niets. Plus dat ik ook meer voor zilver ben. Knopjes dan. Ik vond ze eigenlijk een beetje groot, zelfs het kleinste formaatje. En ik had ze liever platter gehad, maar het was wel de beste keuze.
Elora mocht op mijn schoot... niet dat ik daar nou zo blij mee was, maar ik kon gelukkig niet haar gezicht zien. Dat scheelde weer.
De juwelier vroeg mij haar hoofdje goed vast te houden, maar dat was nogal moeilijk aangezien ik haar lijfje ook moest vasthouden. Elora zat volgens mij verwonderd om zich heen te kijken. Ze vind het altijd heel spannend in nieuwe omgevingen.
Gelukkig kwam er een mevrouw en die hielp mij met haar hoofd vasthouden. Eerst werden er stipjes op haar oren gezet. Oma moest ze goedkeuren en pappa zei schertsend dat hij viltstift oorbellen ook wel een goed optie vond.
Toen kwam de juwelier met een klein plastic wapen. Ik kreeg het benauwd en Elora had niets door. Hij zette het aan haar oor en in een fractie van een seconde was het over. Ik dacht nog even dat mijn dochter zo'n bikkel was dat ze niet ging huilen... maar er was gewoon een 2 seconden vertraging. Alsof ze niet kon geloven wat er net gebeurd was.
Een afgrijselijke krijs ontsnapte aan haar kleine keeltje en ik voelde alweer dikke tranen over mijn wangen biggelen. Toen moest ook nog het andere oor. Maar dat ging gelukkig snel.
Ik vervloekte mezelf even dat ik haar oorbellen had gegeven. Maar zodra we de winkel uitwaren, nog geen 5 minuten later... was het over. We hebben gelijk een pasfoto gemaakt met haar, een aantal winkels verderop. Even ging ze weer huilen toen we de winkel instapte, alsof ze bang was dat we haar nog maals zouden kwellen.
Maar ook dat was snel over, mijn dappere dodo is gewoon leuk op de foto gegaan.
Daarna zijn we met May-Britt en mijn moeder naar Scheveningen gegaan, naar het huis van mijn ouders.
Daar hebben we heerlijk ontspannen gegeten en zelfs een spelletje valkuil met May-Britt gedaan. Elora mocht bij mijn moeder op het gastenbed slapen. We waren helaas haar inbakerdoek vergeten mee te nemen, dus heeft ze in een soort omslag doek van mijn moeder geslapen. Het variant dat je aandoet als je naar het strand gaat. Helgroen, dus Elora leek nu helemaal op een rupsje.
Tegen de tijd dat Daan en ik weg gingen naar de film "next" liet Elora even zien dat ze heel goed lang wakker kon blijven. Maar wat hadden we ook verwacht, ze had daarvoor veel te goed geslapen, dan moet er toch ook een wakkere periode tussen zitten :)
Daan en ik zijn heerlijk ontspannen naar de film geweest.
Eenmaal thuis hebben we, na het bewonderen van de video beelden, een slapende baby in de maxicosi gehezen.
Rond 1:00 heb ik haar nog even aan de borst gelegd. Om 1:30 sliep ze en ze heeft mij getrakteerd op een behoorlijke nachtrust want om 6:30 werd ze pas wakker en toen ik haar om 7:00 weglegde werd ze pas weer om 10:30 wakker.
Voor dat Elora ging slapen ben ik door haar en Daan verwend voor moederdag. Ik werd er een beetje verlegen van want Daan had behoorlijk uitgepakt, terwijl ik eigenlijk gewoon een kleinigheidje had verwacht. Ik kreeg een mp3 speler, die ik eigenlijk wel gelijk cadeau genoeg vind voor mijn verjaardag ook en van Elora haar eerst tekening. Daar werd ik zo ontroerd van!!
Ik vind Moederdag helemaal geweldig. Niet omdat ik cadeau's krijg maar omdat ik officieel mag vieren dat ik moeder ben. Al vier ik het stiekem iedere dag wel een beetje. Maar wat wil je met zo'n leuke dochter!!
Dit is een heel bewuste beslissing geweest en niet alleen van uit een modieus aspect. Het is niet dat ik nou helemaal smelt voor babies met oorbellen, maar bij een dreumes vind ik ze wel allerliefst staan. En ook als ze later groter is, zal ze er veel plezier aan beleven. De reden waarom we er nu al voor gekozen hebben, is omdat het nu nog het minst pijn doet en ze het sneller is vergeten. Plus dat ze nog niet aan haar oortjes kan zitten of trekken om te voelen wat er nu voor vreemds in zit. Minder infectie gevaar dus.
Oorbellen waren een heikel punt tussen Daan en mij. Hij was resoluut tegen en daar heb ik me eigenlijk bij neergelegd. Mijn moeder was het daar niet zo mee eens en bracht voorzichtig het gesprek nogeens te spraken. Daan was toch wel overtuigd dat het misschien wel een goed idee was om haar jong oorbelletjes te laten hebben.
Dus vol goede moet gingen we gisteren naar de wagenstraat, naar een juwelier waar ik al tig keer onwetend langs ben gelopen op weg naar de tram. Mijn hart ging als een bezetene te keer, want ik was al zo'n watje bij de prikjes en dit was niet anders. Het winkeltje was klein maar voelde nog kleiner.
De man liet ons een assortiment met oorbelletjes zien. Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen van allen geweldig vond. De leukste vorm vond ik de vlindertjes, maar die waren goud en dat vond Daan helemaal niets. Plus dat ik ook meer voor zilver ben. Knopjes dan. Ik vond ze eigenlijk een beetje groot, zelfs het kleinste formaatje. En ik had ze liever platter gehad, maar het was wel de beste keuze.
Elora mocht op mijn schoot... niet dat ik daar nou zo blij mee was, maar ik kon gelukkig niet haar gezicht zien. Dat scheelde weer.
De juwelier vroeg mij haar hoofdje goed vast te houden, maar dat was nogal moeilijk aangezien ik haar lijfje ook moest vasthouden. Elora zat volgens mij verwonderd om zich heen te kijken. Ze vind het altijd heel spannend in nieuwe omgevingen.
Gelukkig kwam er een mevrouw en die hielp mij met haar hoofd vasthouden. Eerst werden er stipjes op haar oren gezet. Oma moest ze goedkeuren en pappa zei schertsend dat hij viltstift oorbellen ook wel een goed optie vond.
Toen kwam de juwelier met een klein plastic wapen. Ik kreeg het benauwd en Elora had niets door. Hij zette het aan haar oor en in een fractie van een seconde was het over. Ik dacht nog even dat mijn dochter zo'n bikkel was dat ze niet ging huilen... maar er was gewoon een 2 seconden vertraging. Alsof ze niet kon geloven wat er net gebeurd was.
Een afgrijselijke krijs ontsnapte aan haar kleine keeltje en ik voelde alweer dikke tranen over mijn wangen biggelen. Toen moest ook nog het andere oor. Maar dat ging gelukkig snel.
Ik vervloekte mezelf even dat ik haar oorbellen had gegeven. Maar zodra we de winkel uitwaren, nog geen 5 minuten later... was het over. We hebben gelijk een pasfoto gemaakt met haar, een aantal winkels verderop. Even ging ze weer huilen toen we de winkel instapte, alsof ze bang was dat we haar nog maals zouden kwellen.
Maar ook dat was snel over, mijn dappere dodo is gewoon leuk op de foto gegaan.
Daarna zijn we met May-Britt en mijn moeder naar Scheveningen gegaan, naar het huis van mijn ouders.
Daar hebben we heerlijk ontspannen gegeten en zelfs een spelletje valkuil met May-Britt gedaan. Elora mocht bij mijn moeder op het gastenbed slapen. We waren helaas haar inbakerdoek vergeten mee te nemen, dus heeft ze in een soort omslag doek van mijn moeder geslapen. Het variant dat je aandoet als je naar het strand gaat. Helgroen, dus Elora leek nu helemaal op een rupsje.
Tegen de tijd dat Daan en ik weg gingen naar de film "next" liet Elora even zien dat ze heel goed lang wakker kon blijven. Maar wat hadden we ook verwacht, ze had daarvoor veel te goed geslapen, dan moet er toch ook een wakkere periode tussen zitten :)
Daan en ik zijn heerlijk ontspannen naar de film geweest.
Eenmaal thuis hebben we, na het bewonderen van de video beelden, een slapende baby in de maxicosi gehezen.
Rond 1:00 heb ik haar nog even aan de borst gelegd. Om 1:30 sliep ze en ze heeft mij getrakteerd op een behoorlijke nachtrust want om 6:30 werd ze pas wakker en toen ik haar om 7:00 weglegde werd ze pas weer om 10:30 wakker.
Voor dat Elora ging slapen ben ik door haar en Daan verwend voor moederdag. Ik werd er een beetje verlegen van want Daan had behoorlijk uitgepakt, terwijl ik eigenlijk gewoon een kleinigheidje had verwacht. Ik kreeg een mp3 speler, die ik eigenlijk wel gelijk cadeau genoeg vind voor mijn verjaardag ook en van Elora haar eerst tekening. Daar werd ik zo ontroerd van!!
Ik vind Moederdag helemaal geweldig. Niet omdat ik cadeau's krijg maar omdat ik officieel mag vieren dat ik moeder ben. Al vier ik het stiekem iedere dag wel een beetje. Maar wat wil je met zo'n leuke dochter!!
- "Giechelen" 12-05-2007 @ 10:28
Oh oh, ik moet echt waken dat mijn dochter me niet in het ootje neemt!!! Ze heeft nu weer iets nieuws om me af te leiden als ze naar haar bedje moet. Gisteren ging ze ineens giechelen toen ik haar aan het inbakeren was. Mijn benen werden spontaan boter en het enige wat ik nog kon doen is als een debiel gekke bekken trekken en meelachen met haar.
Elora is zo mooi als ze lacht. Ze krijgt dan van die pret oogjes en een mega big smile. En ze doet iets geks met haar tong om de geluidjes te maken, die krult ze een beetje ofzo. Maar dan is ze zo charmant dat ik haar idd niet gelijk weg kan leggen. Ik moet gewoon genieten van die lach.
Toen ik haar vanmorgen om 4 uur pakte voor eten, had ze zich weer half los gewoeld uit haar baker-doek. Maar aan de borst was ze weer lekker in slaap gevallen en 's nachts (of 's ochtends heel vroeg) kan ik haar dan gewoon terug leggen. Dit is ook de enige tijd dat ze niet wakker wordt. Gek is dat, maar ze heeft in ieder geval een goed nacht ritme.
Mijn dillema was, als ik haar half ingebakerd zou laten, zou ze wel wakker worden en gaan kreunen. Dus het doek moest af. Maar als ik haar weer zou inbakeren, zou ze waarschijnlijk wakker worden.
Ik heb het maar zonder inbakeren geprobeerd, als expiriment.
Binnen 5 minuten was ze half wakker en lag ze maar te kreunen en te steunen. Na nogmaals 5 minuten heb ik haar toch maar gepakt om in te bakeren.
Natuurlijk *grom* werd ze hiervan wakker. Ik heb haar maar wakker in haar bed gelegd. Ze was heel lief en lag heel zachtjes te morrelen. Na 15 minuten sliep ze weer en dit keer tot 8 uur. Dus het viel allemaal wel mee achteraf gezien.
Sowieso laat ze zich nu vaak gewillig weg leggen. Soms heeft ze er geen zin in, maar vaker wel dan niet.
Alleen is het slapen nog niet overtuigend. Al slaapt ze nu in ieder geval bijna elk "rust uurtje" toch wel eventjes.
Ik ben al dik tevreden als het 45 minuten tot 1 uur is. Ik denk dat er bij onze dochter gewoon geen 2 uur per keer in zitten. Maar hierdoor slaapt ze wel meer kleine slaapjes. Zolang het maar geen slaapjes van 5 tot 20 minuten zijn, dat vind ik echt te kort.
Elora is zo mooi als ze lacht. Ze krijgt dan van die pret oogjes en een mega big smile. En ze doet iets geks met haar tong om de geluidjes te maken, die krult ze een beetje ofzo. Maar dan is ze zo charmant dat ik haar idd niet gelijk weg kan leggen. Ik moet gewoon genieten van die lach.
Toen ik haar vanmorgen om 4 uur pakte voor eten, had ze zich weer half los gewoeld uit haar baker-doek. Maar aan de borst was ze weer lekker in slaap gevallen en 's nachts (of 's ochtends heel vroeg) kan ik haar dan gewoon terug leggen. Dit is ook de enige tijd dat ze niet wakker wordt. Gek is dat, maar ze heeft in ieder geval een goed nacht ritme.
Mijn dillema was, als ik haar half ingebakerd zou laten, zou ze wel wakker worden en gaan kreunen. Dus het doek moest af. Maar als ik haar weer zou inbakeren, zou ze waarschijnlijk wakker worden.
Ik heb het maar zonder inbakeren geprobeerd, als expiriment.
Binnen 5 minuten was ze half wakker en lag ze maar te kreunen en te steunen. Na nogmaals 5 minuten heb ik haar toch maar gepakt om in te bakeren.
Natuurlijk *grom* werd ze hiervan wakker. Ik heb haar maar wakker in haar bed gelegd. Ze was heel lief en lag heel zachtjes te morrelen. Na 15 minuten sliep ze weer en dit keer tot 8 uur. Dus het viel allemaal wel mee achteraf gezien.
Sowieso laat ze zich nu vaak gewillig weg leggen. Soms heeft ze er geen zin in, maar vaker wel dan niet.
Alleen is het slapen nog niet overtuigend. Al slaapt ze nu in ieder geval bijna elk "rust uurtje" toch wel eventjes.
Ik ben al dik tevreden als het 45 minuten tot 1 uur is. Ik denk dat er bij onze dochter gewoon geen 2 uur per keer in zitten. Maar hierdoor slaapt ze wel meer kleine slaapjes. Zolang het maar geen slaapjes van 5 tot 20 minuten zijn, dat vind ik echt te kort.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Drama dag" 10-05-2007 @ 09:02
Bah, gisteren was geen leuke dag. Ik voelde (trouwens ik kan beter zeggen VOEL) me nog steeds niet lekker.
Elora had er ook niet veel zin in. Ze viel telkens tijdens de borstvoeding in slaap, waarna ik haar dus wakker moest gaan maken om te gaan slapen. Daar kan ik me best wel eens aan ergeren, want dan zit ik met een wakkere chaggerijnige baby.
Ze heeft weer behoorlijk gehuild gisteren. De ochtend ging wel redelijk, al sliep ze weer voor geen meter. Maar de middag was echt dramatisch.
Ik voel me vandaag ook een beetje rebels. Vanochtend was Elora te vroeg wakker na haar voeding. Ze had een beetje een verstopte neus en was half uit haar doek geworsteld. Ik heb haar maar eruit gehaald, even getroost want ze was erg over haar toeren en aangelegd. Ik merkte dat ze een beetje verkouden was, want ze piepte een beetje door haar neus. Elora was weer in slaap gevallen aan de borst en ik kon het gewoon niet over mijn hart verkrijgen om haar wakker te maken voor het inbakeren.
Ik heb haar lekker op mijn bed laten liggen. Dat doorbreekt de routine niet echt want er staat dat het niet uitmaakt waar ze slaapt als het maar consquent is. Okay, ik speel een beetje vals, maar ze ligt maar 50 cm van haar eigen bed af, dus nog wel in dezelfde omgeving. En ze slaapt nu zo lekker, inmiddels al 45 minuten en dat heb ik haar in haar bedje overdag nogmaar zelden zien doen. De volgende ronde leg ik haar echt weer netjes in haar bed en misschien omdat ze wat meer uitgerust is gaat ze juist wat beter slapen. Want het blijft een crisis hoe weinig dat kind slaapt!
Ik weet niet wat ik er verder aan kan doen, ik ben (behalve nu dan even) ontzettend consequent. Meestal bij de eerste gaap gaat ze naar haar bed. Of als ze er moe uitziet of in haar ogen wrijft. Ik doe alles volgens het boekje en toch blijft ze veel te vaak lang wakker.
En of ze nou lief wakker is of niet lief, dat maakt niet uit. Ik had gewoon verwacht dat ze na dik een week wat meer zou gaan slapen.
Elora had er ook niet veel zin in. Ze viel telkens tijdens de borstvoeding in slaap, waarna ik haar dus wakker moest gaan maken om te gaan slapen. Daar kan ik me best wel eens aan ergeren, want dan zit ik met een wakkere chaggerijnige baby.
Ze heeft weer behoorlijk gehuild gisteren. De ochtend ging wel redelijk, al sliep ze weer voor geen meter. Maar de middag was echt dramatisch.
Ik voel me vandaag ook een beetje rebels. Vanochtend was Elora te vroeg wakker na haar voeding. Ze had een beetje een verstopte neus en was half uit haar doek geworsteld. Ik heb haar maar eruit gehaald, even getroost want ze was erg over haar toeren en aangelegd. Ik merkte dat ze een beetje verkouden was, want ze piepte een beetje door haar neus. Elora was weer in slaap gevallen aan de borst en ik kon het gewoon niet over mijn hart verkrijgen om haar wakker te maken voor het inbakeren.
Ik heb haar lekker op mijn bed laten liggen. Dat doorbreekt de routine niet echt want er staat dat het niet uitmaakt waar ze slaapt als het maar consquent is. Okay, ik speel een beetje vals, maar ze ligt maar 50 cm van haar eigen bed af, dus nog wel in dezelfde omgeving. En ze slaapt nu zo lekker, inmiddels al 45 minuten en dat heb ik haar in haar bedje overdag nogmaar zelden zien doen. De volgende ronde leg ik haar echt weer netjes in haar bed en misschien omdat ze wat meer uitgerust is gaat ze juist wat beter slapen. Want het blijft een crisis hoe weinig dat kind slaapt!
Ik weet niet wat ik er verder aan kan doen, ik ben (behalve nu dan even) ontzettend consequent. Meestal bij de eerste gaap gaat ze naar haar bed. Of als ze er moe uitziet of in haar ogen wrijft. Ik doe alles volgens het boekje en toch blijft ze veel te vaak lang wakker.
En of ze nou lief wakker is of niet lief, dat maakt niet uit. Ik had gewoon verwacht dat ze na dik een week wat meer zou gaan slapen.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Slechte moeder" 09-05-2007 @ 10:38
Ik moet ongesteld worden... nee ik ben al ongesteld! Daarmee wil ik zeggen dat het niet goed gesteld met me is, dus ben in ongesteld. Ik heb er alleen nog geen bloedverlies bij, maar alle andere gruwelijke symptomen heb ik.
Ik ben niet vooruit te branden, alles doet me zeer en ik ben oerchaggerijnig. Ik doe echt mijn best om leuk en gezellig met Elora te zijn, maar ik moet het uit mijn tenen trekken.
Ik voel me een beetje een slechte moeder momenteel, want ziek of niet ziek een moeder ben je en blijf je en je kind hoort voor te gaan.
Als ik samen met haar aan het spelen ben merk ik dat ik toch minder enthousiast ben als normaal. Ik doe nog wel spelletjes en liedjes, maar maar matigjes.
Tijdens het voeden had ik vandaag ook heel stug de tv aangehouden. Normaal neem ik echt even de tijd voor haar, vooral nu met het nieuwe regime. Maar ik was gewoon mopperig en lag Philly te kijken.
Toch kon mijn dochter me een beetje opvrolijken met haar ondeugende glimlachjes. Schaterlachen heeft ze niet gedaan.
Het valt me trouwens op dat ze veel meer babbelt als ik haar in bed leg dan als ze op schoot zit. Misschien praat ik toch te veel tegen haar. Ik probeer haar toch veel kansen te geven om wat terug te zeggen, maar soms heeft ze er gewoon geen zin in. In haar bed babbelt ze wat af. Ik kan daar echt van genieten.
Bij Daan is ze vooral erg zwijgzaam. Ik denk dat dat komt omdat ze hem heel interessant vindt en hem liever wil observeren.
Het slapen gaat volgens mij trouwen steeds beter. Gisteren in de namiddag hebben we weer even een dipje gehad en zette ze een keel op. Maar vaak accepteert ze nu dat ik haar in bed leg zonder veel protest.
We beginnen een echt ritme te krijgen. Volgende stap is dat ze even in de box mag spelen als ze wakker is.
Toch is ze nog vaak erg lang wakker als ze moet slapen. Ik hoop dat dat ook anders wordt, maar ik weet niet of Elora gewoon minder slaap nodig heeft dan 2 uur per sessie.
Ik ben niet vooruit te branden, alles doet me zeer en ik ben oerchaggerijnig. Ik doe echt mijn best om leuk en gezellig met Elora te zijn, maar ik moet het uit mijn tenen trekken.
Ik voel me een beetje een slechte moeder momenteel, want ziek of niet ziek een moeder ben je en blijf je en je kind hoort voor te gaan.
Als ik samen met haar aan het spelen ben merk ik dat ik toch minder enthousiast ben als normaal. Ik doe nog wel spelletjes en liedjes, maar maar matigjes.
Tijdens het voeden had ik vandaag ook heel stug de tv aangehouden. Normaal neem ik echt even de tijd voor haar, vooral nu met het nieuwe regime. Maar ik was gewoon mopperig en lag Philly te kijken.
Toch kon mijn dochter me een beetje opvrolijken met haar ondeugende glimlachjes. Schaterlachen heeft ze niet gedaan.
Het valt me trouwens op dat ze veel meer babbelt als ik haar in bed leg dan als ze op schoot zit. Misschien praat ik toch te veel tegen haar. Ik probeer haar toch veel kansen te geven om wat terug te zeggen, maar soms heeft ze er gewoon geen zin in. In haar bed babbelt ze wat af. Ik kan daar echt van genieten.
Bij Daan is ze vooral erg zwijgzaam. Ik denk dat dat komt omdat ze hem heel interessant vindt en hem liever wil observeren.
Het slapen gaat volgens mij trouwen steeds beter. Gisteren in de namiddag hebben we weer even een dipje gehad en zette ze een keel op. Maar vaak accepteert ze nu dat ik haar in bed leg zonder veel protest.
We beginnen een echt ritme te krijgen. Volgende stap is dat ze even in de box mag spelen als ze wakker is.
Toch is ze nog vaak erg lang wakker als ze moet slapen. Ik hoop dat dat ook anders wordt, maar ik weet niet of Elora gewoon minder slaap nodig heeft dan 2 uur per sessie.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Zou het echt???" 08-05-2007 @ 14:14
Zou het strenge blommiaanse regime vruchten af beginnen te werpen??
Elora is nog steeds lang wakker als ze in haar bed wordt gelegd overdag. Maar nu valt ze wel uiteindelijk in slaap. Heeft iedere bed-leg sessie tot nu toe geslapen. Soms maar een half uurtje en soms bijna een heel uur. Ze komt wel om de 2 uur voor eten en soms valt ze bij het eten in slaap... dan moet ze gelijk weer naar haar bed. Nu ligt ze er ook in en ze ligt te klagen. Maar goed, daar ben ik inmiddels ook al een beetje aan gewend. Al zal ik nooit aan het hysterische wennen denk ik. Nu is ze niet echt aan het huilen, maar ligt wel protest te geven.
Ik ben benieuwd of het vandaag gewoon toeval was, of dat het door zet.
Elora is nog steeds lang wakker als ze in haar bed wordt gelegd overdag. Maar nu valt ze wel uiteindelijk in slaap. Heeft iedere bed-leg sessie tot nu toe geslapen. Soms maar een half uurtje en soms bijna een heel uur. Ze komt wel om de 2 uur voor eten en soms valt ze bij het eten in slaap... dan moet ze gelijk weer naar haar bed. Nu ligt ze er ook in en ze ligt te klagen. Maar goed, daar ben ik inmiddels ook al een beetje aan gewend. Al zal ik nooit aan het hysterische wennen denk ik. Nu is ze niet echt aan het huilen, maar ligt wel protest te geven.
Ik ben benieuwd of het vandaag gewoon toeval was, of dat het door zet.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Boos" 08-05-2007 @ 11:00
Ik kom er dus net achter dat we al deze tijd het kinderzitje verkeerd in de auto zetten. Het is me potdorrie in het ziekenhuis zo uitgelegd. Op de voorbank staat ze met haar gezicht naar achter, op de achterbank met haar gezicht naar voren. Dat is dus niet goed. Ik baal van die zuster en ik baal van mezelf dat ik het niet even heb na gechecked.
Op mijn middelbare school hadden we in ons Jaarboek een gedeelte van: Voted most likely too. Een grote groep mensen heeft voor mij gestemd en ik was: Vote most likely to start a revolution.
Daar is nu dus niet meer veel van over. Het lijkt wel of ik een volgzame zombie ben geworden. Ik ga volgende keer alles goed controleren. Vooral als het om mijn dochter gaat. Zo zie je maar weer dat ook zusters niet alles weten over kinder veiligheid.
Op mijn middelbare school hadden we in ons Jaarboek een gedeelte van: Voted most likely too. Een grote groep mensen heeft voor mij gestemd en ik was: Vote most likely to start a revolution.
Daar is nu dus niet meer veel van over. Het lijkt wel of ik een volgzame zombie ben geworden. Ik ga volgende keer alles goed controleren. Vooral als het om mijn dochter gaat. Zo zie je maar weer dat ook zusters niet alles weten over kinder veiligheid.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "geheimzinnig lachje" 07-05-2007 @ 16:05
Ik heb het al eerder geschreven, Elora is een babbelkont. Ze is gek op kletsen en iedere dag ontdek ik weer nieuwe klanken bij haar. De ene keer kan ze zo ontzettend lief en zoet brabbelen, maar andere keer praat ze met een hele harde stem. Soms klinkt ze boos en soms klinkt ze heel lief. Maar het allerleukste vind ik, als ze een beetje ontdeugend klinkt. Dan zegt ze: "guh, guh" met een heel geheimzinnig lachje en daarna krijg ik een big smile met pretoogjes. Nog leuker is het als ze dan plots gaat schaterlachen. Dat doet ze ook vol overtuiging en dan heeft ze me helemaal in tuk!
Ook mijn moeder heeft dit nu een keer mogen meemaken, want het voelt echt aan als een klein wonder!
Ook mijn moeder heeft dit nu een keer mogen meemaken, want het voelt echt aan als een klein wonder!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "baby zwemmen" 07-05-2007 @ 13:50
Als een klein kind, de dag voor haar verjaardag, lag ik vannacht wakker in afwachting van vandaag. Het was eindelijk zover, vandaag is de eerst dag dat Elora mocht gaan zwemmen. Haar eerste prikken zijn achter de rug en ik had met mijn moeder afgesproken dat we naar de Fluit in Leidschendam zouden gaan. Even was ik nog een beetje in de knoop met het Blommiaanse slaapregime, maar jammer dan.
Elora werd lekker vrolijk wakker, dus dat was een bonus. Ik moest haar wel wakker maken, want ze moest een uur voor het zwemmen gegeten hebben. Dus om 8:30 ging ze verplicht aan de borst. Daarna heb ik haar even in de box gelegd om de laatste spulletjes in te pakken voor het zwemmen. En toen kwam mijn moeder al.
In de auto viel ze in slaap die arme schat. Ik heb haar toch maar wakker gemaakt, want we hadden niet heel veel tijd. Verbaasd lag ze me aan te kijken op het superhoge aankleed kussen, terwijl ik aan het worstelen was met haar badpak. Het stond haar echt snoepig, ondanks dat donkerblauw niet mijn favoriete kleur is. Maar goed, ik vind alles leuk bij mijn meisje staan.
Eerst gingen we lekker douchen. Elora is verzot op douchen dus dat was erg leuk. Voorzichtig liep ik met haar naar het water. Ik hoopte dat ze het niet koud zou krijgen van de douche naar het zwembad, maar Elora bleef lekker rustig, dus het zal wel niet. In de eerste instantie was ik bang dat ze zou gaan huilen. Het water was koeler dan ze gewend is en er komen best veel indrukken op zo'n kleintje af. Maar Elora gaf geen kik. Ze keek verwonderd en een beetje gespannen toen ik haar in het water liet zakken. Ze is dit natuurlijk wel al een beetje gewend van het bad thuis. Daar hebben we al geoefend met drijven.
Ze keek wel een beetje hoe een hertje kijkt naar de koplampen van een aankomende auto, maar ze bleef verder heel rustig. Na een tijdje durfte ze zelfs een beetje haar beentjes te bewegen. Het leek wel of we haar verdovende middelen hadden gegeven zo rustig was ze.
Mijn moeder moest de eerste keer met haar onder water gaan, want net als bijna alle "eerste keer" moeders, ben ik een mega tutje en ben ik bang dat ik mijn kind iets aan doe.
Maar ook dat ging goed en al snel durfte ik ook samen met haar onder water te gaan. We hebben het in totaal 3 x geoefend, volgende keer gaan we het weer oefenen. Elora leek het leuk te vinden, ze keek heel verbaasd en stak olijk haar tong uit om te proberen het water te likken.
Ik vond het water toch een beetje koud en na een tijdje ging ons kruimeltje een beetje zeuren (heel even maar, maar ik zag het als teken) Op naar het bubbelbad. Ook dat was een groot success. Elora vond het heerlijk en liet zich vrolijk bewonderen door alle oude dames die in het bad zaten. Mijn moeder heeft nog een paar leuke stukjes kunnen filmen.
Ook na het zwemmen was ze helemaal in haar sas. Plots had Elora weer praatjes voor tien en er werd genereus gelachen naar zowel mij als mijn moeder.
In de auto viel ze weer in slaap en we hebben haar maar even laten liggen. Na 20 minuten was ons ukkie al weer wakker en toen heeft mijn moeder nog een uitgebreid verhaal van haar gekregen, afgewisseld door haar schaterlachjes. Ik smolt weer en mijn moeder was zo vertederd, dat de tranen haar langs de wangen liepen (en zo snel huilt ze niet hoor, die mams van mij)
Na een tijdje werd ze toch moe, maar toen ik haar inbakerde was dit wel onder luid protest. Toch heeft ze in bed niet gehuild, ik heb haar toe gezongen en ze gaf zich heerlijk over aan de slaap. Nu ongeveer een uur later hoor ik haar wel weer pruttelen, dus ik ga zo maar eens even kijken. Want ze mag wel weer eten als ze honger heeft.
Elora werd lekker vrolijk wakker, dus dat was een bonus. Ik moest haar wel wakker maken, want ze moest een uur voor het zwemmen gegeten hebben. Dus om 8:30 ging ze verplicht aan de borst. Daarna heb ik haar even in de box gelegd om de laatste spulletjes in te pakken voor het zwemmen. En toen kwam mijn moeder al.
In de auto viel ze in slaap die arme schat. Ik heb haar toch maar wakker gemaakt, want we hadden niet heel veel tijd. Verbaasd lag ze me aan te kijken op het superhoge aankleed kussen, terwijl ik aan het worstelen was met haar badpak. Het stond haar echt snoepig, ondanks dat donkerblauw niet mijn favoriete kleur is. Maar goed, ik vind alles leuk bij mijn meisje staan.
Eerst gingen we lekker douchen. Elora is verzot op douchen dus dat was erg leuk. Voorzichtig liep ik met haar naar het water. Ik hoopte dat ze het niet koud zou krijgen van de douche naar het zwembad, maar Elora bleef lekker rustig, dus het zal wel niet. In de eerste instantie was ik bang dat ze zou gaan huilen. Het water was koeler dan ze gewend is en er komen best veel indrukken op zo'n kleintje af. Maar Elora gaf geen kik. Ze keek verwonderd en een beetje gespannen toen ik haar in het water liet zakken. Ze is dit natuurlijk wel al een beetje gewend van het bad thuis. Daar hebben we al geoefend met drijven.
Ze keek wel een beetje hoe een hertje kijkt naar de koplampen van een aankomende auto, maar ze bleef verder heel rustig. Na een tijdje durfte ze zelfs een beetje haar beentjes te bewegen. Het leek wel of we haar verdovende middelen hadden gegeven zo rustig was ze.
Mijn moeder moest de eerste keer met haar onder water gaan, want net als bijna alle "eerste keer" moeders, ben ik een mega tutje en ben ik bang dat ik mijn kind iets aan doe.
Maar ook dat ging goed en al snel durfte ik ook samen met haar onder water te gaan. We hebben het in totaal 3 x geoefend, volgende keer gaan we het weer oefenen. Elora leek het leuk te vinden, ze keek heel verbaasd en stak olijk haar tong uit om te proberen het water te likken.
Ik vond het water toch een beetje koud en na een tijdje ging ons kruimeltje een beetje zeuren (heel even maar, maar ik zag het als teken) Op naar het bubbelbad. Ook dat was een groot success. Elora vond het heerlijk en liet zich vrolijk bewonderen door alle oude dames die in het bad zaten. Mijn moeder heeft nog een paar leuke stukjes kunnen filmen.
Ook na het zwemmen was ze helemaal in haar sas. Plots had Elora weer praatjes voor tien en er werd genereus gelachen naar zowel mij als mijn moeder.
In de auto viel ze weer in slaap en we hebben haar maar even laten liggen. Na 20 minuten was ons ukkie al weer wakker en toen heeft mijn moeder nog een uitgebreid verhaal van haar gekregen, afgewisseld door haar schaterlachjes. Ik smolt weer en mijn moeder was zo vertederd, dat de tranen haar langs de wangen liepen (en zo snel huilt ze niet hoor, die mams van mij)
Na een tijdje werd ze toch moe, maar toen ik haar inbakerde was dit wel onder luid protest. Toch heeft ze in bed niet gehuild, ik heb haar toe gezongen en ze gaf zich heerlijk over aan de slaap. Nu ongeveer een uur later hoor ik haar wel weer pruttelen, dus ik ga zo maar eens even kijken. Want ze mag wel weer eten als ze honger heeft.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Later" 06-05-2007 @ 11:09
Zal ik me het later nog allemaal herinneren hoe het was? Hoe Elora zich nu uitrekt als een kleine gorilla? Hoe ze bolle wangen maakt als ze wakker wordt? Hoe ik boos op de hele wereld, behalve op haar, ben als ze huilt? Hoe ik het eng vind om haar nagels te knippen en eindeloos zit te veilen met weinig resultaat? Hoe ik in het begin mijn katten niet durfte te aaien als ik Elora ging oppakken? Hoe ik me voelde de eerste keer dat ik een lachje zag. En hoe ik me vervolgens voelde toen die lach een geluid kreeg. Hoe ze een ontdeugend lachje heeft? En hoe ze lekker met me babbelde, maar ook hoe ze tijdens het nieuwe slaapregime dat dus niet meer deed?
Het gaat zo hard, te hard. Als ik geen ouderschap verlof had genomen dan had ik over 10 al weer aan de slag gemoeten. De eerste 3 maanden zijn ook al weer bijna voorbij. Niet eens 3 weken meer, op mijn verjaardag 23 mei, is Elora precies 3 maanden oud. Een jaar geleden op die dag was ik nog ongesteld en een beetje depri daarover.
Ik merk het als ik haar oppak, haar gewicht zit anders verdeeld, haar lijfje wordt iets ranker. Haar bewegingen worden steeds meer doelbewust. Ik kijk naar de dingen die ik straks met haar kan doen uit, maar stiekem (en behoorlijk hormonaal) word ik er ook een beetje weemoedig van. Want dit stadium komt nooit meer terug. Ze zal me steeds minder nodig hebben en ik had nooit gedacht dat ik daar zo sentimenteel over zou zijn. Door het nieuwe slaapritme mis ik haar ook echt. Ik had stiekem gehoopt dat het regime nu al iets meer vruchten zou afwerpen. Het enige wat een positieve verandering is, is dat ze minder huilt in haar bed. Nog steeds jammert ze wel en soms zet ze het nog wel even op een bleren, maar niet meer 2 uur achter elkaar.
Toch slaapt ze niet veel meer. Ik denk zelfs dat ze minder slaapt dan voor het regime. Daar had ze tenminste nog om de 2 dagen een hele diepe slaapdag. Die heeft ze niet meer, ze slaapt nu overdag (als ze uberhaupt slaapt) bijna alleen nog maar hazeslaapjes. Gisteren in de draagdoek heeft ze voor het eerst weer goed geslapen. Maar ja, dat is bij mij. En ik zou haar graag bij me willen laten liggen, maar in mijn hart weet ik dat dat dus NIET goed is. Ook al heeft ze dan haar rust. Ik vind het vooral moeilijk om haar in bed te leggen als ze aan de borst in slaap is gevallen. Toch doe ik het, al maak ik haar dan wel wakker en bestaat de kans dat ze niet meer gaat slapen. Vooral met het inbakeren nu is het een garantie dat ze wakker wordt. Maar goed, de appel is nog steed zuur en ik blijf maar bijten.
Het speeldoosje dat ik van mijn vriendin Denise heb gekregen is echt een uitkomst. Al huilt ze heel hard, als ik dat aanzet en voor haar ogen wieg is ze stil. Ik denk dat dit een gedeelte van haar ritme is geworden. Als ze heel erg wakker lijkt voordat ik haar weg leg, houd ik haar even ingebakerd en al in mijn armen en zing ik een slaapliedje voor haar.
Dan leg ik haar neer en stop ik haar in. Soms gaat ze huilen, soms ook niet. Maar altijd breekt het mijn hart, vooral als ze zolang wakker ligt.
Ik hoop dat ik snel verbetering zie, want al zijn het maar 5 dagen, dit voelt als een eeuwigheid voor me.
Het gaat zo hard, te hard. Als ik geen ouderschap verlof had genomen dan had ik over 10 al weer aan de slag gemoeten. De eerste 3 maanden zijn ook al weer bijna voorbij. Niet eens 3 weken meer, op mijn verjaardag 23 mei, is Elora precies 3 maanden oud. Een jaar geleden op die dag was ik nog ongesteld en een beetje depri daarover.
Ik merk het als ik haar oppak, haar gewicht zit anders verdeeld, haar lijfje wordt iets ranker. Haar bewegingen worden steeds meer doelbewust. Ik kijk naar de dingen die ik straks met haar kan doen uit, maar stiekem (en behoorlijk hormonaal) word ik er ook een beetje weemoedig van. Want dit stadium komt nooit meer terug. Ze zal me steeds minder nodig hebben en ik had nooit gedacht dat ik daar zo sentimenteel over zou zijn. Door het nieuwe slaapritme mis ik haar ook echt. Ik had stiekem gehoopt dat het regime nu al iets meer vruchten zou afwerpen. Het enige wat een positieve verandering is, is dat ze minder huilt in haar bed. Nog steeds jammert ze wel en soms zet ze het nog wel even op een bleren, maar niet meer 2 uur achter elkaar.
Toch slaapt ze niet veel meer. Ik denk zelfs dat ze minder slaapt dan voor het regime. Daar had ze tenminste nog om de 2 dagen een hele diepe slaapdag. Die heeft ze niet meer, ze slaapt nu overdag (als ze uberhaupt slaapt) bijna alleen nog maar hazeslaapjes. Gisteren in de draagdoek heeft ze voor het eerst weer goed geslapen. Maar ja, dat is bij mij. En ik zou haar graag bij me willen laten liggen, maar in mijn hart weet ik dat dat dus NIET goed is. Ook al heeft ze dan haar rust. Ik vind het vooral moeilijk om haar in bed te leggen als ze aan de borst in slaap is gevallen. Toch doe ik het, al maak ik haar dan wel wakker en bestaat de kans dat ze niet meer gaat slapen. Vooral met het inbakeren nu is het een garantie dat ze wakker wordt. Maar goed, de appel is nog steed zuur en ik blijf maar bijten.
Het speeldoosje dat ik van mijn vriendin Denise heb gekregen is echt een uitkomst. Al huilt ze heel hard, als ik dat aanzet en voor haar ogen wieg is ze stil. Ik denk dat dit een gedeelte van haar ritme is geworden. Als ze heel erg wakker lijkt voordat ik haar weg leg, houd ik haar even ingebakerd en al in mijn armen en zing ik een slaapliedje voor haar.
Dan leg ik haar neer en stop ik haar in. Soms gaat ze huilen, soms ook niet. Maar altijd breekt het mijn hart, vooral als ze zolang wakker ligt.
Ik hoop dat ik snel verbetering zie, want al zijn het maar 5 dagen, dit voelt als een eeuwigheid voor me.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "5 mei, Leidschenhage" 05-05-2007 @ 17:02
Ondanks dat het onder het Blom regime niet toegestaan is om de eerst dagen van het regime er op uit te gaan, mag mevrouw Blom vandaag even bepaalde delen van mijn anatomie kussen.
We zijn naar Leidschenhage gegaan, gewapend met kruitvatbonnen voor luiers die een maatje groter zijn en zwemluiers. Ik was nogal gespannen, want na 36 uur routine in het regime opbouwen liep ik toch wel de kans om alles weer te verpesten. Maar ja, toen vertelde ik mezelf even heel realistisch dat tot nu toe het regime geen bijzonder groot success was, dus dat uurtje winkelen kon er ook wel bij.
Elora heeft bij mij in de draagdoek gelegen, dat leek me nog het meeste lijken op het inbakeren. Ze heeft een uur lang heerlijk geslapen. Daarna heb ik haar in de auto, ongeveer 5 minuten (dankzij ons gehaast) na haar ontwaken, borstvoeding gegeven. Maar een borst want het werd me een beetje teveel. Thuis heeft ze de tweede gekregen. We hebben nog even gespeeld tot ik echt overtuigd was dat ze nu wel moe moest zijn en nu ligt ze weer in haar bedje. Opzich begon het vrolijk, maar de sirene is aangegaan. Tijdens het spelen was ze voor het eerst ook weer eens gezellig. Ze babbelde en lachte weer ondeugend naar me.
Maar nu baalt ze dat ze in haar saaie bed moet liggen en niet lekker bij mamma. Dat snap ik ook wel, maar daar moeten we even doorheen. Ik kan moeilijk een kluizenaar worden tot dat ze 18 is.
We zijn naar Leidschenhage gegaan, gewapend met kruitvatbonnen voor luiers die een maatje groter zijn en zwemluiers. Ik was nogal gespannen, want na 36 uur routine in het regime opbouwen liep ik toch wel de kans om alles weer te verpesten. Maar ja, toen vertelde ik mezelf even heel realistisch dat tot nu toe het regime geen bijzonder groot success was, dus dat uurtje winkelen kon er ook wel bij.
Elora heeft bij mij in de draagdoek gelegen, dat leek me nog het meeste lijken op het inbakeren. Ze heeft een uur lang heerlijk geslapen. Daarna heb ik haar in de auto, ongeveer 5 minuten (dankzij ons gehaast) na haar ontwaken, borstvoeding gegeven. Maar een borst want het werd me een beetje teveel. Thuis heeft ze de tweede gekregen. We hebben nog even gespeeld tot ik echt overtuigd was dat ze nu wel moe moest zijn en nu ligt ze weer in haar bedje. Opzich begon het vrolijk, maar de sirene is aangegaan. Tijdens het spelen was ze voor het eerst ook weer eens gezellig. Ze babbelde en lachte weer ondeugend naar me.
Maar nu baalt ze dat ze in haar saaie bed moet liggen en niet lekker bij mamma. Dat snap ik ook wel, maar daar moeten we even doorheen. Ik kan moeilijk een kluizenaar worden tot dat ze 18 is.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Geen Jo Frost" 05-05-2007 @ 09:45
Voordat ik moeder werd keek ik altijd met vermakelijk afgrijzen naar shows zoals de Supernanny. Ik kon er niet bij met mijn hoofd dat ouders het zo ver lieten gaan met hun kinders. En dat niet alleen, maar als de te hulpschietende expert wat zei, namen veel moeder het ook niet aan. Verontwaardigd had ik altijd mijn woordje klaar.
Maar nu in de praktijk begin ik wat meer begrip voor deze "domme" moeders te krijgen. Ik moet zelf heel goed oppassen dat ik niet in dezelfde vallen loop als deze dames. Je bent namelijk zo onzeker als moeder en zo bang dat je je kind te kort doet. Het helpt ook niet dat alle boekjes elkaar tegenspreken. Daar wordt je nogal warrig van. Van de een moet je je kind juist overspoelen met aandacht, terwijl de ander haast verwacht dat je je kind haast niet aanraakt. Ik ben het met beiden niet eens.
Maar nu Elora nog zo klein is, vind ik het moeilijk om de grenzen te bepalen.
In het nieuwe regime gelden de regels: BED, BORST, BOX. Tussendoor mag ik haar even knuffelen staat er. Maar als mijn kind tussen borst en bed door maar maximaal 15 minuten (inclusief verschonen) wakker is, ga ik haar dus echt niet in de box leggen. Tegen de tijd dat ik beneden ben kan ik weer naar boven om haar in bed te leggen. Ze is soms zelfs maar 10 of zelfs 5 minuten wakker tussen door. Tenminste... nee dat zeg ik niet goed. Ze is heel erg lang wakker, maar ik moet haar na 5 of 10 minuten weg leggen. Al onze wakkere tijd wordt in bed besteed omdat ze nog steeds niet goed inslaap komt. Voor mij geen bal aan dus. Ze kan soms uren liggen kirren en kraaien, dus ik vind dat ze zich best zelf kan vermaken. En ik laat me dus niet de kleine tijd die ik met mijn dochter kan spelen afpakken om haar 2 minuten in de box te leggen. Lijkt met trouwens ook niet echt rust en regelmaat om voor die paar minuten naar beneden en dan weer naar boven gezeuld te worden.
Ik voel me nog steeds een beetje een gevangene van dit regime, maar het boekje heeft wel gelijk... ik moet ook gewoon nog wennen. Hoe zeer ik er ook, net als de moeders van nanny Jo, van baal.
Ik hoop dat Elora spoedig wat sneller gaat slapen, want ik vind het gewoon een crime om aan te zien dat ze zo lang wakker in haar bed ligt.
Vandaag gaan we naar Leidschendam om wat boodschappen te doen (zoals een zwemluier)
In het boekje staat dat we minstens een paar dagen thuis moeten zijn voor het regime. Maar ik ben al vanaf woensdag middag 13:30 thuis en heb al sinds die tijd het nieuwe regime ingesteld. Het is nu zaterdag, dus een uurtje boodschappen doen moet toch ook kunnen?
Maandag gaan we met haar zwemmen, dus morgen zal ik nog heel erg strikt zijn. Ze moet er ook mee leren leven dat er een wereld buiten de 1e verdieping van ons huis is.
Maar nu in de praktijk begin ik wat meer begrip voor deze "domme" moeders te krijgen. Ik moet zelf heel goed oppassen dat ik niet in dezelfde vallen loop als deze dames. Je bent namelijk zo onzeker als moeder en zo bang dat je je kind te kort doet. Het helpt ook niet dat alle boekjes elkaar tegenspreken. Daar wordt je nogal warrig van. Van de een moet je je kind juist overspoelen met aandacht, terwijl de ander haast verwacht dat je je kind haast niet aanraakt. Ik ben het met beiden niet eens.
Maar nu Elora nog zo klein is, vind ik het moeilijk om de grenzen te bepalen.
In het nieuwe regime gelden de regels: BED, BORST, BOX. Tussendoor mag ik haar even knuffelen staat er. Maar als mijn kind tussen borst en bed door maar maximaal 15 minuten (inclusief verschonen) wakker is, ga ik haar dus echt niet in de box leggen. Tegen de tijd dat ik beneden ben kan ik weer naar boven om haar in bed te leggen. Ze is soms zelfs maar 10 of zelfs 5 minuten wakker tussen door. Tenminste... nee dat zeg ik niet goed. Ze is heel erg lang wakker, maar ik moet haar na 5 of 10 minuten weg leggen. Al onze wakkere tijd wordt in bed besteed omdat ze nog steeds niet goed inslaap komt. Voor mij geen bal aan dus. Ze kan soms uren liggen kirren en kraaien, dus ik vind dat ze zich best zelf kan vermaken. En ik laat me dus niet de kleine tijd die ik met mijn dochter kan spelen afpakken om haar 2 minuten in de box te leggen. Lijkt met trouwens ook niet echt rust en regelmaat om voor die paar minuten naar beneden en dan weer naar boven gezeuld te worden.
Ik voel me nog steeds een beetje een gevangene van dit regime, maar het boekje heeft wel gelijk... ik moet ook gewoon nog wennen. Hoe zeer ik er ook, net als de moeders van nanny Jo, van baal.
Ik hoop dat Elora spoedig wat sneller gaat slapen, want ik vind het gewoon een crime om aan te zien dat ze zo lang wakker in haar bed ligt.
Vandaag gaan we naar Leidschendam om wat boodschappen te doen (zoals een zwemluier)
In het boekje staat dat we minstens een paar dagen thuis moeten zijn voor het regime. Maar ik ben al vanaf woensdag middag 13:30 thuis en heb al sinds die tijd het nieuwe regime ingesteld. Het is nu zaterdag, dus een uurtje boodschappen doen moet toch ook kunnen?
Maandag gaan we met haar zwemmen, dus morgen zal ik nog heel erg strikt zijn. Ze moet er ook mee leren leven dat er een wereld buiten de 1e verdieping van ons huis is.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Voorkeurskant" 04-05-2007 @ 13:58
Ik vind het vreselijk dat Elora een voorkeurskant heeft. Het was me in de eerste instantie niet opgevallen (terwijl ik er toch op gelet had) dat ze er een had. Ze beweegt haar hoofd namelijk best wel veel. Toch, nu ik weet welke kant het is, zie ik het ook. Ze beweegt wel veel, maar blijft gewoon iets langer liggen op een kant. Door haar hazeslaapjes had ik het niet gezien, maar als ik haar observeer als ze langer dan een uur slaapt, zie ik dat ze idd zo'n 3/4 van de tijd op haar rechterkant slaapt.
Ik heb haar al anders om in het bedje gelegd, probeer haar te prikkelen door allerlei leuke dingen aan de linkerkant te hangen. Leg haar nu anders op de commode etc. Toch blijft ze naar die rechterkant neigen.
Nu probeer ik ook telkens haar hoofd anders te draaien. Soms lukt het, soms draait ze hem koppig terug.
Een tip was om het in haar slaap te doen. Dit heb ik geprobeerd, maar daar werd ze wakker van: IEP!! En dat nu het slapen toch al niet lekker gaat. Ik durf het voorlopig niet in haar slaap te doen. Ik zal haar bij het volgende slaapje maar weer op haar zij leggen en haar dan als een arendsoog in de gaten houden. Want ingebakerde kinderen die op hun buik rollen, schijnen een hele hoge kans te hebben op wiegendood. Dus dan maar even niets doen en waken voor mij. Want ik wil niet dat mijn kind een plat hoofd krijgt. Dat is niet goed voor haar ontwikkeling. En ik wil wel dat ze ook rust heeft en dat ze geen gevaar loopt.
Poeh poeh zeg... en dan is het echte opvoeden nog niet eens begonnen!! ;)
Ik heb haar al anders om in het bedje gelegd, probeer haar te prikkelen door allerlei leuke dingen aan de linkerkant te hangen. Leg haar nu anders op de commode etc. Toch blijft ze naar die rechterkant neigen.
Nu probeer ik ook telkens haar hoofd anders te draaien. Soms lukt het, soms draait ze hem koppig terug.
Een tip was om het in haar slaap te doen. Dit heb ik geprobeerd, maar daar werd ze wakker van: IEP!! En dat nu het slapen toch al niet lekker gaat. Ik durf het voorlopig niet in haar slaap te doen. Ik zal haar bij het volgende slaapje maar weer op haar zij leggen en haar dan als een arendsoog in de gaten houden. Want ingebakerde kinderen die op hun buik rollen, schijnen een hele hoge kans te hebben op wiegendood. Dus dan maar even niets doen en waken voor mij. Want ik wil niet dat mijn kind een plat hoofd krijgt. Dat is niet goed voor haar ontwikkeling. En ik wil wel dat ze ook rust heeft en dat ze geen gevaar loopt.
Poeh poeh zeg... en dan is het echte opvoeden nog niet eens begonnen!! ;)
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "mini houdini" 04-05-2007 @ 09:56
Het ging best okay met het inbakeren vannacht. Maar voor de ochtend voeding, had mijn mini houdini zich uit haar doek weten te wurmen. Bij de ochtend voeding heb ik haar dus opnieuw en steviger ingebakerd. Dit keer heb ik het doek met ductape dicht geplakt. (veiligheids spelden, ook baby vriendelijke, zijn niet mijn ding... stel je voor dat ik haar prik ofzo)
Ze was nogal loom bij de voeding van 9:00 dus besloot ik haar in het doek te laten, vooral tijdens de voeding want dit schijnt het drukke gedrag tegen te gaan (nou mooi niet, ze deed me nog steeds pijn)
Toen ik haar terug legde, want ze was gewoon weer in slaap gevallen, werd ze zoals gewoonlijk na 5 minuten in haar bed weer wakker. Het janken begon en hield ineens na een minuut of 10 abrupt op. Stiekem ging ik om het hoekje van de deur kijken... en wat denk je? Ze was WEER LOS!! Ik ga haar zo dus maar opnieuw inbakeren en hopen dat het helpt!
Ze was nogal loom bij de voeding van 9:00 dus besloot ik haar in het doek te laten, vooral tijdens de voeding want dit schijnt het drukke gedrag tegen te gaan (nou mooi niet, ze deed me nog steeds pijn)
Toen ik haar terug legde, want ze was gewoon weer in slaap gevallen, werd ze zoals gewoonlijk na 5 minuten in haar bed weer wakker. Het janken begon en hield ineens na een minuut of 10 abrupt op. Stiekem ging ik om het hoekje van de deur kijken... en wat denk je? Ze was WEER LOS!! Ik ga haar zo dus maar opnieuw inbakeren en hopen dat het helpt!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "inbakeren" 03-05-2007 @ 18:46
Oh jeetje... ik heb Elora ingebakerd... wat is dat erg zeg. Ze is echt mega pissig op me. Ze krijst het ook heel hard uit en kijkt me heel beschuldigend aan. Het is zo zielig hoe van streek ze is. Haar ogen en neus zijn helemaal rood en opgezwollen en ik voel me echt een MONSTER. Mijn maag draait zich gewoon om.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "weer een rotdag dankzij nieuwe regime" 03-05-2007 @ 16:24
De aanhouders wint... nou ik hoop het maar. Want als ik na een week (wel te verstaan volgende week donderdag) nog geen verbetering zie, ga ik iets anders proberen.
Ik trek trouwens sterk mijn twijfels bij dit regime... Ik had Elora EINDELIJK in slaap gekregen. Maar ja volgens het regime mag er niet meer dan 4 uur tussen de voedingen inzitten. Dus na 2 uurtjes lekker te tukken, moest ik haar gewoon WAKKER gaan maken. Wat een ramp zeg. Dus ik zat met een half slapende baby, die minder gretig dronk dan normaal. Na het eten ben ik haar maar gaan verschonen. Ik maakte me een beetje ongerust dat ze sinds eergisteren al geen poepluier had gehad. Waarschijnlijk omdat ze zich zo druk maakt met het nieuwe regime.
Na het verschonen was ze klaarwakker en zowaar voor het eerst van de dag gezellig. De rest van de dag heeft ze alleen maar gehuild en me boos aangekeken. Maar na 15 minuten was het weer uit met de pret. Ze begon te gapen... maar net toen ik haar in bed wilde leggen, poepte ze haar hele luier vol. *Crap* (letterlijk en figuurlijk) Weer verschonen dus. En zo moest ik dus een klaarwakkere baby in bed leggen. Ze is nu al bijna een uur aan het zeuren. Echt huilen doet ze nog maar sporadisch, dus dat is al een verbetering met het hartverscheurende geschreeuw van gisteren. Maar ja... slapen doet ze nog steeds niet.
In het boekje staat er dat ze met dag 3 t/m 5 een terug slag kunnen krijgen. Dat vind ik nogal optimistisch, aangezien ik al 2 dagen bezig ben en nog niet echt verbetering in de zaak zie. Sterker nog, voor mij is de situatie verslechterd. Elora had dagen dat ze hazenslaapjes deed, maar ook dagen dat ze het klokje rond sliep (bij wijze van spreken dan) Nu slaapt ze zelfs geen hazeslaapjes en als ze een keertje slaapt, moet ik haar potdorie wakker maken. Wat een gedoe zeg. Maar goed, ik ben voor rust en regelmaat, dus ik blijf het echt nog tot volgende week donderdag volhouden. Lukt dit niet, zal ik het boekje terug brengen en aan de mevrouw van het concultatie bureau haarfijn uitleggen waar ze haar regelboekje mag stoppen. ;)
Ik trek trouwens sterk mijn twijfels bij dit regime... Ik had Elora EINDELIJK in slaap gekregen. Maar ja volgens het regime mag er niet meer dan 4 uur tussen de voedingen inzitten. Dus na 2 uurtjes lekker te tukken, moest ik haar gewoon WAKKER gaan maken. Wat een ramp zeg. Dus ik zat met een half slapende baby, die minder gretig dronk dan normaal. Na het eten ben ik haar maar gaan verschonen. Ik maakte me een beetje ongerust dat ze sinds eergisteren al geen poepluier had gehad. Waarschijnlijk omdat ze zich zo druk maakt met het nieuwe regime.
Na het verschonen was ze klaarwakker en zowaar voor het eerst van de dag gezellig. De rest van de dag heeft ze alleen maar gehuild en me boos aangekeken. Maar na 15 minuten was het weer uit met de pret. Ze begon te gapen... maar net toen ik haar in bed wilde leggen, poepte ze haar hele luier vol. *Crap* (letterlijk en figuurlijk) Weer verschonen dus. En zo moest ik dus een klaarwakkere baby in bed leggen. Ze is nu al bijna een uur aan het zeuren. Echt huilen doet ze nog maar sporadisch, dus dat is al een verbetering met het hartverscheurende geschreeuw van gisteren. Maar ja... slapen doet ze nog steeds niet.
In het boekje staat er dat ze met dag 3 t/m 5 een terug slag kunnen krijgen. Dat vind ik nogal optimistisch, aangezien ik al 2 dagen bezig ben en nog niet echt verbetering in de zaak zie. Sterker nog, voor mij is de situatie verslechterd. Elora had dagen dat ze hazenslaapjes deed, maar ook dagen dat ze het klokje rond sliep (bij wijze van spreken dan) Nu slaapt ze zelfs geen hazeslaapjes en als ze een keertje slaapt, moet ik haar potdorie wakker maken. Wat een gedoe zeg. Maar goed, ik ben voor rust en regelmaat, dus ik blijf het echt nog tot volgende week donderdag volhouden. Lukt dit niet, zal ik het boekje terug brengen en aan de mevrouw van het concultatie bureau haarfijn uitleggen waar ze haar regelboekje mag stoppen. ;)
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "huilbaby" 02-05-2007 @ 19:03
Ik had dus GEEN huilbaby. Elora had wel wat nukken, maar was over het algemeen lief en lachte meer dan ze huilde. Tot dat ik het nieuwe slaap regime introduceerde. Mijn dochter krijst nu de hele boel bij elkaar. Die oude taart die het boekje "rust en regelmaat" heeft geschreven en zowaar durft te beweren dat kinderen met tussen pauzes in totaal niet meer dan 30 tot 60 minuten huilen, kent mijn dochter nog niet. Elora houdt het vol van af het moment dat ik haar neerleg tot 2 uur later dat ik haar weer oppak voor de volgende voeding. Slapen doet ze niet... nu ja, tenzij je de maximaal 5 minuten tussendoor meetelt. Maar dat vind ik geen slapen, dat is meer dutten. Met haar hazeslaapjes sliep ze meer dan nu. En ze is telkens helemaal overstuur. En ergo, ik dus ook. Ik ben echt een hoop ellende op dit moment. Ik kom nergens aan toe en loop als een zombie door het huis waar continue de alarm kreten van mijn kind door galmen.
Ze slaapt nu alleen maar na de voeding als ze nog aan mijn borst ligt. Zodra ik haar in bed leg begint de ellende weer. Maar ik blijf haar netjes telkens weer in bed leggen als ze moe is. Al is de verleiding zo groot om haar lekker bij me te laten slapen, want dan slaapt ze tenminste. Maar ik ben door de hele zure appel heen aan het bijten. Stiekem fantaseer ik om dat mens die dat boek geschreven heeft eens lekker te mogen martelen. Wie bedenkt dit zeg??? Maar goed, ik wil dat Elora rust en regelmaat leert kennen. Ik hoop dat ze een patroon gaat krijgen en ik hoop binnenkort. Want nu heb ik het gevoel dat het bedje ineens een straf voor haar geworden is. Dat was het eerst niet. Ze gaat ook niet meer liggen pruttelen in bed nu, het is meteen huilen. Als ik haar oppak om neer te leggen al. Dit is echt NIET LEUK!!!
Ze slaapt nu alleen maar na de voeding als ze nog aan mijn borst ligt. Zodra ik haar in bed leg begint de ellende weer. Maar ik blijf haar netjes telkens weer in bed leggen als ze moe is. Al is de verleiding zo groot om haar lekker bij me te laten slapen, want dan slaapt ze tenminste. Maar ik ben door de hele zure appel heen aan het bijten. Stiekem fantaseer ik om dat mens die dat boek geschreven heeft eens lekker te mogen martelen. Wie bedenkt dit zeg??? Maar goed, ik wil dat Elora rust en regelmaat leert kennen. Ik hoop dat ze een patroon gaat krijgen en ik hoop binnenkort. Want nu heb ik het gevoel dat het bedje ineens een straf voor haar geworden is. Dat was het eerst niet. Ze gaat ook niet meer liggen pruttelen in bed nu, het is meteen huilen. Als ik haar oppak om neer te leggen al. Dit is echt NIET LEUK!!!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Stom regime" 02-05-2007 @ 10:53
Ik heb er even de pee in. Ik ben braaf met het strakke nieuwe regime weer in touw gegaan. Wakker worden, eten, spelen en bij de eerste gaapjes... slapen. Wat een butt-regime is dit zeg. Ik mis alle leuke momenten met mijn dochter. Ze wordt wakker, gaat eten dan na nog geen 10 minuten op mijn schoot begint ze al te gapen. Ik leg haar in bed en dan is ze klaar wakker. Dan kunnen er twee dingen gebeuren... ze gaat lachen of ze gaat huilen. Als ze gaat lachen vind ik het zelfs nog moeilijker om haar te laten liggen dan als ze gaat huilen. Dit houdt ze dan soms dik 2 uur vol (wakker zijn en soms zelfs 2 uur lang af en aan huilen) en dan valt ze een uurtje in slaap. En zo begint het weer op nieuw.
Leuk zo, maar niet heus. Misschien was ik eerst te soft, maar dat was wel gezelliger.
Ik hoop dat door dit door te zetten ze zo snel mogenlijk een beter ritme krijgt en zo dus ook langer wakker is bij mij.
Ze ligt nu heerlijk te kraaien en ik zit hier. Ik ga straks haar weer stiekem bekijken waar ze me niet kan zien, want het is zo leuk. Ik heb haar met mijn telefoon opgenomen omdat de camera beneden ligt. Morgen ga ik haar met de video camera opnemen want dit is zo snoepig.
Ik doe weer braaf wat goed voor haar is... maar stiekem vind ik het helemaal niet leuk voor mij.
Leuk zo, maar niet heus. Misschien was ik eerst te soft, maar dat was wel gezelliger.
Ik hoop dat door dit door te zetten ze zo snel mogenlijk een beter ritme krijgt en zo dus ook langer wakker is bij mij.
Ze ligt nu heerlijk te kraaien en ik zit hier. Ik ga straks haar weer stiekem bekijken waar ze me niet kan zien, want het is zo leuk. Ik heb haar met mijn telefoon opgenomen omdat de camera beneden ligt. Morgen ga ik haar met de video camera opnemen want dit is zo snoepig.
Ik doe weer braaf wat goed voor haar is... maar stiekem vind ik het helemaal niet leuk voor mij.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Prikjes" 01-05-2007 @ 20:15
Is er iets hartverscheurenders dan je kindje die pijn lijdt? Het snijdt mij recht door mijn ziel om het te moeten aanzien.
Vandaag heeft Elora haar prikjes gehad. Alles begon zo goed, ze was goed gemutst en het was heel gezellig met haar. Ze liet zich dit keer makkelijk uitkleden en wegen en vond het bloot zijn ook zo erg niet meer. Dat hebben we haar nu aangewend en ze vindt het best lekker volgens mij. Ze was behoorlijk gegroeid, maar daar keek ik niet van op. Ik heb al menig pakje opzij moeten hangen omdat het niet meer past. Het is zelfs zo erg dat ik nog maar 2 kruippakjes heb die overtuigend goed zitten en vandaag had ik zelfs mijn twijfels bij die twee, die zullen ook niet lang meer mee gaan. Elora is nu van 54 cm naar 58.3 cm gegaan en ze weegt nog net geen 5 kilo (4955 gram) Ook haar hoofdje heeft 2 cm bij de omtrek, van 37 naar 39 cm.
Vrolijk lachend flirtte ze met mijn moeder en mij terwijl ze op de onderzoektafel lag. Ook de dokter leek gecharmeerd van haar kirrende lachje. Ja dat geluidje moet je wel van smelten.
Maar toen kwam het prikje. Mijn moeder en ik moesten haar armpjes vast houden. Ik was al van slag voor er uberhaupt iets gebeurde. Als een soort van defecte robot voerde ik de orders van de dokter half warrig uit. Mijn kind keek me het ene moment vrolijk aan... het volgende moment heel erg geschrokken en toen kwam de pruillip... bij zowel haar als mij trouwens. Wat er toen gebeurde had ik echt nooit verwacht, Elora keek plots heel erg vuil naar mijn moeder. Ik hoorde haar bijna denken: Dit doe jij he, rotmens? Mijn moeder zag het ook. Ik hoopte nog even dat ik het verkeerd zag, maar helaas. Toen het prikje over was en ik haar getroost had, gingen we naar de apotheek voor paracetamol voor Elora. Mijn moeder wilde even wat liefs tegen haar zeggen, want nu was Elora al weer stil. Maar toen Elora haar nanna in het vizier kreeg begon ze ijselijk te krijsen. Mijn moeder vertelde me dat ze een paniek blik in haar ogen had. En telkens als ze mijn moeder zag, begon ze weer. Ik vond het echt heel erg zielig voor mamma, want dit had ze toch echt niet verdiend!!!
Gelukkig was het thuis al weer over en keek ze mijn moeder gewoon weer lief aan.
In haar bedje kreeg ik zelfs een halve glimlach van haar. Ze was een beetje loom en zwaar maar het leek mee te vallen. Tot dat ze ineens ging krijsen. Ze werd helemaal warm en bezweet en ik durfte haar toch niet te laten liggen. Stel dat het pijn of koorts was, dan moest ze paracetamol. Ik heb haar gekalmeerd en ze viel meteen in slaap. Ik ben maar even een slechte opvoedster geweest en heb haar lekker bij me laten slapen. Morgen ga ik wel weer streng beginnen. Ik heb nu een boekje en ik ben van plan me er strikt aan te houden. Al vind ik het echt vreselijk, want het ziet er naar uit dat ik toch een heel stuk van mijn quality time met mijn dochter moet gaan opgeven. Maar alles wat goed is voor mijn kind ga ik toch zeker doen.
Vandaag heeft Elora haar prikjes gehad. Alles begon zo goed, ze was goed gemutst en het was heel gezellig met haar. Ze liet zich dit keer makkelijk uitkleden en wegen en vond het bloot zijn ook zo erg niet meer. Dat hebben we haar nu aangewend en ze vindt het best lekker volgens mij. Ze was behoorlijk gegroeid, maar daar keek ik niet van op. Ik heb al menig pakje opzij moeten hangen omdat het niet meer past. Het is zelfs zo erg dat ik nog maar 2 kruippakjes heb die overtuigend goed zitten en vandaag had ik zelfs mijn twijfels bij die twee, die zullen ook niet lang meer mee gaan. Elora is nu van 54 cm naar 58.3 cm gegaan en ze weegt nog net geen 5 kilo (4955 gram) Ook haar hoofdje heeft 2 cm bij de omtrek, van 37 naar 39 cm.
Vrolijk lachend flirtte ze met mijn moeder en mij terwijl ze op de onderzoektafel lag. Ook de dokter leek gecharmeerd van haar kirrende lachje. Ja dat geluidje moet je wel van smelten.
Maar toen kwam het prikje. Mijn moeder en ik moesten haar armpjes vast houden. Ik was al van slag voor er uberhaupt iets gebeurde. Als een soort van defecte robot voerde ik de orders van de dokter half warrig uit. Mijn kind keek me het ene moment vrolijk aan... het volgende moment heel erg geschrokken en toen kwam de pruillip... bij zowel haar als mij trouwens. Wat er toen gebeurde had ik echt nooit verwacht, Elora keek plots heel erg vuil naar mijn moeder. Ik hoorde haar bijna denken: Dit doe jij he, rotmens? Mijn moeder zag het ook. Ik hoopte nog even dat ik het verkeerd zag, maar helaas. Toen het prikje over was en ik haar getroost had, gingen we naar de apotheek voor paracetamol voor Elora. Mijn moeder wilde even wat liefs tegen haar zeggen, want nu was Elora al weer stil. Maar toen Elora haar nanna in het vizier kreeg begon ze ijselijk te krijsen. Mijn moeder vertelde me dat ze een paniek blik in haar ogen had. En telkens als ze mijn moeder zag, begon ze weer. Ik vond het echt heel erg zielig voor mamma, want dit had ze toch echt niet verdiend!!!
Gelukkig was het thuis al weer over en keek ze mijn moeder gewoon weer lief aan.
In haar bedje kreeg ik zelfs een halve glimlach van haar. Ze was een beetje loom en zwaar maar het leek mee te vallen. Tot dat ze ineens ging krijsen. Ze werd helemaal warm en bezweet en ik durfte haar toch niet te laten liggen. Stel dat het pijn of koorts was, dan moest ze paracetamol. Ik heb haar gekalmeerd en ze viel meteen in slaap. Ik ben maar even een slechte opvoedster geweest en heb haar lekker bij me laten slapen. Morgen ga ik wel weer streng beginnen. Ik heb nu een boekje en ik ben van plan me er strikt aan te houden. Al vind ik het echt vreselijk, want het ziet er naar uit dat ik toch een heel stuk van mijn quality time met mijn dochter moet gaan opgeven. Maar alles wat goed is voor mijn kind ga ik toch zeker doen.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Dagje uit met de stichting" 30-04-2007 @ 17:55
Na alle drukte van de laatste dagen, hadden we eerst besloten om het lekker rustig aan te doen. Maar het zonnetje buiten lokte me toch wel... en de tuin was net iets te frisjes vandaag. Als een dappere dodo heb ik er wel een half uurtje met mijn puzzelboekjes gezeten, maar het was meer ik die achter de wegwaaiende puzzelboekjes aan rende, dan dat ik daadwerkelijk aan het puzzelen was. Voor Elora vond ik het veel te koud om gewoon stil te staan.
Om 13:30 tijdens mijn borstvoeding, belde mijn moeder. Het was toch wel leuk op de vrijmarkt in Scheveningen en er waren veel kinderboekjes. En dan heb je mijn achilleshiel... boeken. Het kriebelde van alle kanten en gelukkig was het niet moeilijk om Daan over te halen. Dus met de hele bubs in de auto en op naar Wassenaar, want dat was het dichts bij.
De vrijmarkt viel tegen en was erg druk, maar tot mijn verrukking hadden ze allerlei engelse voorleesboekjes. Ik kon helemaal mijn hart ophalen en heb voor 9 euro precies 18 boekjes gekocht. Een van mijn favorieten is: The very hungry little catepillar (rupsje nooit genoeg) die nog in de originele verpakking zat.
Het was wel erg druk voor Elora en toen we thuis kwamen was ze een beetje door het dollen heen. Ik voelde me gelijk schuldig, maar aan de andere kant is het ook niet goed als je kind nergens tegen kan. En ze heeft gewoon lekker in de wagen gelegen de hele tijd.
Ze jammerde om eten en gelukkig suste de borstvoeding haar, maar tijdens de borstvoeding voelde ik dat haar luier wel erg vies was. Dus werd ze halverwege even verschoont. Ze lag zo lekker in haar blote billen dat ik tegen Daan zei: We maken die borstvoeding straks wel af als ze weer gaat zeuren om eten, laat haar maar lekker even in haar blootje liggen.
Ze vond het heerlijk en lag weer lekker te pruttelen. Na een tijdje wilde Daan toch wel weer haar luier aandoen en heb ik de voeding afgemaakt. Daarna heb ik haar lekker weer op het aankleed kussen op de grond gelegd. Ik vond dat ze erg weinig had geslapen en hoopte dat ze even in slaap zou vallen. Maar ze ging lekker liggen babbelen tegen van alles. (ik gelijk gefilmd natuurlijk)
Na een tijdje hebben we haar toch op bed gelegd en zo kwam het drama. Ik zag Daan met machteloze ogen toekijken hoe zijn kleine grietje het uitkrijste. Ik voelde me juist minder hulpeloos nu dat hij erbij was. Het helpt voor mij als iemand met me meeleeft. Het is ook moeilijk om haar dan niet op te pakken. Na een minuut of 15 van non stop huilen hoorde ik de toon overslaan naar hysterisch. Ze was ook in haar bedje niet meer te troosten, dus ik zei tegen Daan dat hij haar wel even mocht oppakken. Tot mijn verbazing minderde het huilen niet. Daan gaf haar ontmoedigd aan mij... en.... ze stopte. Mijn hart brak op dat moment, want ik zag de teleurstelling in zijn gezicht. Het zegt echt niets, ze is mij gewoon iets meer gewend en ik weet hoe ik haar moet vasthouden. Maar ik vond het zo rot voor hem dat hij zich zo onnodig voelde. Maar er komen tijden dat de rollen omgedraaid zijn. En ik ben er van overtuigd dat daar meer tijden van zullen komen. Want dochters trekken naar hun vader toe. En ik weet zeker dat die twee straks 4 handen op 1 buik worden.
Om 13:30 tijdens mijn borstvoeding, belde mijn moeder. Het was toch wel leuk op de vrijmarkt in Scheveningen en er waren veel kinderboekjes. En dan heb je mijn achilleshiel... boeken. Het kriebelde van alle kanten en gelukkig was het niet moeilijk om Daan over te halen. Dus met de hele bubs in de auto en op naar Wassenaar, want dat was het dichts bij.
De vrijmarkt viel tegen en was erg druk, maar tot mijn verrukking hadden ze allerlei engelse voorleesboekjes. Ik kon helemaal mijn hart ophalen en heb voor 9 euro precies 18 boekjes gekocht. Een van mijn favorieten is: The very hungry little catepillar (rupsje nooit genoeg) die nog in de originele verpakking zat.
Het was wel erg druk voor Elora en toen we thuis kwamen was ze een beetje door het dollen heen. Ik voelde me gelijk schuldig, maar aan de andere kant is het ook niet goed als je kind nergens tegen kan. En ze heeft gewoon lekker in de wagen gelegen de hele tijd.
Ze jammerde om eten en gelukkig suste de borstvoeding haar, maar tijdens de borstvoeding voelde ik dat haar luier wel erg vies was. Dus werd ze halverwege even verschoont. Ze lag zo lekker in haar blote billen dat ik tegen Daan zei: We maken die borstvoeding straks wel af als ze weer gaat zeuren om eten, laat haar maar lekker even in haar blootje liggen.
Ze vond het heerlijk en lag weer lekker te pruttelen. Na een tijdje wilde Daan toch wel weer haar luier aandoen en heb ik de voeding afgemaakt. Daarna heb ik haar lekker weer op het aankleed kussen op de grond gelegd. Ik vond dat ze erg weinig had geslapen en hoopte dat ze even in slaap zou vallen. Maar ze ging lekker liggen babbelen tegen van alles. (ik gelijk gefilmd natuurlijk)
Na een tijdje hebben we haar toch op bed gelegd en zo kwam het drama. Ik zag Daan met machteloze ogen toekijken hoe zijn kleine grietje het uitkrijste. Ik voelde me juist minder hulpeloos nu dat hij erbij was. Het helpt voor mij als iemand met me meeleeft. Het is ook moeilijk om haar dan niet op te pakken. Na een minuut of 15 van non stop huilen hoorde ik de toon overslaan naar hysterisch. Ze was ook in haar bedje niet meer te troosten, dus ik zei tegen Daan dat hij haar wel even mocht oppakken. Tot mijn verbazing minderde het huilen niet. Daan gaf haar ontmoedigd aan mij... en.... ze stopte. Mijn hart brak op dat moment, want ik zag de teleurstelling in zijn gezicht. Het zegt echt niets, ze is mij gewoon iets meer gewend en ik weet hoe ik haar moet vasthouden. Maar ik vond het zo rot voor hem dat hij zich zo onnodig voelde. Maar er komen tijden dat de rollen omgedraaid zijn. En ik ben er van overtuigd dat daar meer tijden van zullen komen. Want dochters trekken naar hun vader toe. En ik weet zeker dat die twee straks 4 handen op 1 buik worden.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Vrije dag voor mams en paps" 29-04-2007 @ 12:24
Het was een heerlijke dag deze zaterdag. We hebben Elora bij mijn ouders gebracht. Een jeugdvriendin van mij kwam ook op visite met haar moeder, die weer een vriendin van mijn moeder is. Elora is schandalig verwend. Het allermooiste vond ik denk ik de zonnebril die we hebben gekregen. En laten we nu net geen camera bij ons hebben (stom stom) maar er komt vast binnekort (waarschijnlijk vandaag nog) een foto met de zonnebril!!
Daan en ik zijn om 16:00 naar de film Wild Hogs gegaan. Om 18:00 waren we weer terug en Elora was knocked out. We hebben wat gegeten bij mijn ouders, weer lekker ouderwets gezellig. Daarna heb ik maar gekolved, want ik kon niet nog een voeding overslaan en mijn humpie lag nog te slapen. Laat ze nou precies wakker worden toen ik klaar was. Dus snel een kus en de borstvoeding kon gelijk aan haar gevoerd worden. Wij op naar de volgende film die om 21:30 begon "Sunshine". Om 0:00 hebben we onze dochter opgehaald en zijn naar huis gegaan. Waar we bijna zijn aangereden door een idioot op de weg. Ik ben nog nooit zo bang geweest denk ik. Gelukkig is alles goed gekomen. Helaas had Elora toch een beetje te veel of te lang geslapen, want vannacht werd ze om de 2 uur wakker voor eten... GAAP
Daan en ik zijn om 16:00 naar de film Wild Hogs gegaan. Om 18:00 waren we weer terug en Elora was knocked out. We hebben wat gegeten bij mijn ouders, weer lekker ouderwets gezellig. Daarna heb ik maar gekolved, want ik kon niet nog een voeding overslaan en mijn humpie lag nog te slapen. Laat ze nou precies wakker worden toen ik klaar was. Dus snel een kus en de borstvoeding kon gelijk aan haar gevoerd worden. Wij op naar de volgende film die om 21:30 begon "Sunshine". Om 0:00 hebben we onze dochter opgehaald en zijn naar huis gegaan. Waar we bijna zijn aangereden door een idioot op de weg. Ik ben nog nooit zo bang geweest denk ik. Gelukkig is alles goed gekomen. Helaas had Elora toch een beetje te veel of te lang geslapen, want vannacht werd ze om de 2 uur wakker voor eten... GAAP
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Pizza hut" 29-04-2007 @ 12:18
Vrijdag 27-04 was het Daan's laatste dag bij intrum justitia. Die avond gingen we uit eten met wat collega's. Ik was nerveus want het was Elora's eerste keer naar een restaurant en ondanks dat ze heel lief kan zijn, heeft ze ook een behoorlijk hard stemgeluid. Dus stel je voor dat ze het niet zag zitten. We hebben speciaal bij Pizza hut afgesproken, zodat als ze lastig zou worden, ik met haar naar het huis van mijn ouders (wat naast de pizza hut) kon gaan.
Het liep allemaal een beetje raar, omdat Elora echt in coma was die dag. Ze heeft van 1:45 tot 17:55 geslapen, lekker in de wagen in de tuin. Ze was in ieder geval heerlijk uitgeslapen, maar wij waren wel erg laat. In de auto viel ze zowaar weer in slaap.
We waren nog geen 10 minuten in de pizzahut of madame had haar broek al volgepoept. Gewapend met luiertas ging ik met mijn kindje naar het toilet. Tot mijn schrik was het daar ongeveer 1 m2 en nergens een plek waar ik haar neer kon leggen. Met verwildere blik stapte ik het toilet uit en werd door de mijnheer van de pizzahut geinstrueerd om wat lege tafeltjes in de hoek te gebruiken. Het was een vreemd moment. Gelukkig schoot Daan me te hulp en waren we snel klaar met verschonen. Ik wou dat ik er een foto van gemaakt had!
In het restaurant is ze dik anderhalf uur super lief geweest. Wel hebben we haar ondertussen nog even eten gegeven. Rond 21:15 begon ze te zeuren en ik heb haar mee naar mijn ouders genomen. Daar zetten ze het plots op een krijsen. Het leek wel dat ik haar niet kon troosten. Ze had eigenlijk niet zo gek lang geleden gegeten maar ik besloot toch maar om haar aan de borst te leggen. Dit hielp. Alsof het iets vertrouwds was in een rare omgeving. Ze dronk en was stil en daarna ook super gezellig.
Ik was zo ontzettend trots op mijn 9 weken oude dochter. Dat ze zowaar mee kon naar een restaurant.
Het liep allemaal een beetje raar, omdat Elora echt in coma was die dag. Ze heeft van 1:45 tot 17:55 geslapen, lekker in de wagen in de tuin. Ze was in ieder geval heerlijk uitgeslapen, maar wij waren wel erg laat. In de auto viel ze zowaar weer in slaap.
We waren nog geen 10 minuten in de pizzahut of madame had haar broek al volgepoept. Gewapend met luiertas ging ik met mijn kindje naar het toilet. Tot mijn schrik was het daar ongeveer 1 m2 en nergens een plek waar ik haar neer kon leggen. Met verwildere blik stapte ik het toilet uit en werd door de mijnheer van de pizzahut geinstrueerd om wat lege tafeltjes in de hoek te gebruiken. Het was een vreemd moment. Gelukkig schoot Daan me te hulp en waren we snel klaar met verschonen. Ik wou dat ik er een foto van gemaakt had!
In het restaurant is ze dik anderhalf uur super lief geweest. Wel hebben we haar ondertussen nog even eten gegeven. Rond 21:15 begon ze te zeuren en ik heb haar mee naar mijn ouders genomen. Daar zetten ze het plots op een krijsen. Het leek wel dat ik haar niet kon troosten. Ze had eigenlijk niet zo gek lang geleden gegeten maar ik besloot toch maar om haar aan de borst te leggen. Dit hielp. Alsof het iets vertrouwds was in een rare omgeving. Ze dronk en was stil en daarna ook super gezellig.
Ik was zo ontzettend trots op mijn 9 weken oude dochter. Dat ze zowaar mee kon naar een restaurant.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "een neefje erbij" 27-04-2007 @ 10:25
Gisteren is Tomas geboren en wij zijn even gaan kijken. Het liep niet helemaal hoe we het gepland hadden. Daan was wat aan de late kant, Elora kreeg plots honger en we hadden nog geen cadeau. Ik dacht dat we tot 20:00 hadden en dat bleek 19:30 te zijn, dus ik zat helemaal gestressed in J-P (onze nieuwe auto)
Maar het was alle stress waard want ik smolt toen ik dat kleine toetje zag. Wat een hompie. Ik vond het een heel mooi mannetje.
We konden helaas maar even blijven, dus nog geen uitgebreide fotosessies met Elora en Tomas.. (maar die komen nog wel)
Wat is Elora dan al weer groot he? Alweer 9 weken en behoorlijk de pan uit gegroeid. Ik kan bijna niet geloven dat Elora ook zo klein en zo kwetsbaar was als Tomas nu is. En toch is het zo, Elora was wel iets boller, maar ze zijn bij de geboorte even lang. Het gaat zo snel allemaal... mij zelfs iets te snel
Maar het was alle stress waard want ik smolt toen ik dat kleine toetje zag. Wat een hompie. Ik vond het een heel mooi mannetje.
We konden helaas maar even blijven, dus nog geen uitgebreide fotosessies met Elora en Tomas.. (maar die komen nog wel)
Wat is Elora dan al weer groot he? Alweer 9 weken en behoorlijk de pan uit gegroeid. Ik kan bijna niet geloven dat Elora ook zo klein en zo kwetsbaar was als Tomas nu is. En toch is het zo, Elora was wel iets boller, maar ze zijn bij de geboorte even lang. Het gaat zo snel allemaal... mij zelfs iets te snel
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "te vroeg gejuigd" 26-04-2007 @ 15:29
Vanmorgen dacht ik dat het helemaal geweldig was. Elora liet zich makkelijk in haar bedje leggen. Als ze er uitkwam dan legde ik haar meteen aan de borst, net zoals de website http://www.inbakeren.nl aanbevool.
Dan gingen we even spelen en werd ik overspoeld met de meest vrolijke glimlach. Ze begint nu al een soort schaterlach te krijgen. Ook lacht ze nu echt om mij en de gezichten die ik trek. Ze stak zelfs haar tong uit en begon te lachen. Ik smolt....
En zodra Elora ging gapen en ik zag dat ze moe werd ging ze lekker naar haar bed. Dat ging 3x goed, maar de 4e keer niet. Nu moet ik eerlijk zeggen dat het mijn schuld was, want de 4e keer was ze op mijn arm in slaap gevallen. Het kwam zo dat ik het liedje kisses for me had opgezocht en daar hebben we samen op staan dansen. Ik had nog geen gaapje gezien, dus was een beetje verrast toen ik haar ineens ingedoezeld zag. Ik heb haar braaf meteen in bed gelegd... maar toen begon het drama. En ze breekt mijn hart als ze zo overstuur is. Ik kan het gewoon niet aanzien of aanhoren. Maar ik moet sterk zijn anders zit ik straks zelf met de gebakken peren.
Wat wel heel leuk is dat ik ook goed nieuws heb. Vandaag heeft mijn nichtje Linda een zoontje gekregen. Hij heet Tomas, wat ik een hele mooie naam vind! We gaan vanavond even kijken.
Elora is nu stil, dus ik hoop dat ze slaapt. Dan is ze vanavond lekker fit.
Dan gingen we even spelen en werd ik overspoeld met de meest vrolijke glimlach. Ze begint nu al een soort schaterlach te krijgen. Ook lacht ze nu echt om mij en de gezichten die ik trek. Ze stak zelfs haar tong uit en begon te lachen. Ik smolt....
En zodra Elora ging gapen en ik zag dat ze moe werd ging ze lekker naar haar bed. Dat ging 3x goed, maar de 4e keer niet. Nu moet ik eerlijk zeggen dat het mijn schuld was, want de 4e keer was ze op mijn arm in slaap gevallen. Het kwam zo dat ik het liedje kisses for me had opgezocht en daar hebben we samen op staan dansen. Ik had nog geen gaapje gezien, dus was een beetje verrast toen ik haar ineens ingedoezeld zag. Ik heb haar braaf meteen in bed gelegd... maar toen begon het drama. En ze breekt mijn hart als ze zo overstuur is. Ik kan het gewoon niet aanzien of aanhoren. Maar ik moet sterk zijn anders zit ik straks zelf met de gebakken peren.
Wat wel heel leuk is dat ik ook goed nieuws heb. Vandaag heeft mijn nichtje Linda een zoontje gekregen. Hij heet Tomas, wat ik een hele mooie naam vind! We gaan vanavond even kijken.
Elora is nu stil, dus ik hoop dat ze slaapt. Dan is ze vanavond lekker fit.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "De strijd der titanen" 26-04-2007 @ 09:05
Ik wilde het eerst eigenlijk liever niet in zien... maar mijn dochter is een pittige tante. Yup, zelfs zo jong al. Maar ik was een ding vergeten... ik ben zelf ook een pittige tante, dus met een beetje zelfvertrouwen kan ik deze strijd best aan.
Gisteren hadden we een echte strijd der titanen. Ik mag dan wel de volwassenen zijn die alle beslissingen maakt, maar Elora had haar wapen al klaar... ze kan namelijk met haar huilen dwars door mijn ziel gaan.
Ik heb besloten dat er meer regelmaat in ons leven moet komen. Elora is een ontzettend gezellig kind, maar daardoor maak ik me soms erg zorgen over haar slaappatroon. De ene dag slaapt ze bijna de hele dag door, de andere dag weigert ze gewoon te slapen. En dat is niet goed want die uk zit wel lekker te gapen.
Als je haar zo wakker weg legt ging ze in het wiegje altijd zo hard huilen dat ze er overstuur van werd. En dan kon ze helemaal niet slapen. Nu ligt ze in haar bedje en dat gaat wel beter. Ze kijkt dan vrolijk om zich heen en babbelt wat met de mobile die boven haar bed hangt. Soms krijgen de poppetjes van de mobile ook een vrolijke hengst van haar.
Het blijft wel moeilijk om haar in slaap te krijgen. Gisteren heb ik haar standvastig telkens in bed gelegd als ze begon te gapen. En ik heb een aria van verschillende geluiden gehad om te laten merken dat ze wakker was. Ze heeft met me geflirt, gelachen, gejengeld, gegild, gehuild en gebabbeld. Soms dacht ik even dat ze er in zou blijven zo boos was ze. En ik alles proberen (behalve haar eruit te halen) Ik heb haar mobile misschien wel 20 keer opgedraaid, tot het winnie the pooh liedje me letterlijk mijn strot uitkwam. Ik heb keiharde kinderliedjes gedraaid, want daar houdt ze van, wel 100 keer die stomme speen in haar mond geduwd, haar wangetje geaaid, gezongen.
Alles hielp.... 2 minuten. Ik ben heel stil geweest en juist heel luidruchtig. Ik heb me zelfs in de computer kamer zitten verstoppen want ik durfte tijdens haar hysterische bui niet te ver weg te gaan. Menig keer heb ik stiekem zelf zitten janken. Maar meer dan 20 minuten slapen... ho maar. Voor het eten heb ik haar eruit gehaald. Tijdens het eten viel ze dan in slaap en legde ik haar toch weer terug. En dan begon het weer opnieuw.
Ik moet bekennen dat ik haar uiteindelijk om 16:30 op het grote bed heb laten slapen na de borstvoeding. Zelf ben ik maar wat anders gaan doen, want ik wilde zo graag dat ze even sliep. We zouden ook visite krijgen dus ik wilde niet een heel moe en overstuur kind tonen. Ik baalde als een stekker want had het gevoel dat ik de strijd verloren had.... tot dat het avond was en tijd was om naar bed te gaan.
Daarvoor, toen ze wakker was na 1 1/2 uur op het grote bed geslapen te hebben, was ze erg paniekerig als ik haar ook maar even neerlegde. Ze ging gelijk heel hard huilen, zelfs als ze in haar wipstoeltje werd gezet.
Maar toen de visite, onze buren die kennis kwamen maken, er was veranderde ons dreinertje in een engeltje. Toch was ze nog steeds moe en viel na een uurtje in slaap op mijn schoot. Ik gaf aan dat ik haar in bed wilde leggen en gelukkig vonden de buren het ook tijd om naar huis te gaan. Ik zat alweer te wachten op een drama.
Ik legde Elora in bed... en ja hoor, na 5 minuten... ogen open. Gespannen lag ik op bed te wachten tot ze ging huilen. Maar dat deed ze niet. Een uur lang heeft ze gezellig liggen babbelen tegen Piglet die boven haar bungelde. Ze moest er soms zelfs van kraaien. Daarna ging ze gewoon slapen. Dit was ongeveer om 22:30. Maar... ze had al vanaf 19:00 niet meer gegeten, dus ik vroeg me af wanneer ze honger zou hebben. Om 00:00 heb ik haar wakker gemaakt. Ik hield het niet meer, de laatste voeding was namelijk een flesvoeding geweest. En het was inmiddels al 5 uur geleden. Ik bedacht me dat als ik nu zou gaan kolven, ze waarschijnlijk daarna wakker zou worden van de honger. Dat had geen zin. Ik ben normaal tegen haar wakker maken, maar nood breekt wetten. Na het eten kon ik haar slapend wegleggen en dat bleef ook zo.
Pas om 4:45, dik 4 uur later hoorde ik haar weer morrelen en smakken. Toen heb ik haar weer aangelegd.
Om 7:30 had ze weer honger vanochtend. Tijdens het eten viel ze weer in slaap en ik heb haar terug in haar bedje gelegd. Ineens weer klaar wakker natuurlijk, maar ze lag te gapen. Ik heb nog een zwak protest van haar gehad, ongeveer 20 minuutjes. Nu is het 9:15 en ze ligt al dik een uur te slapen. Ik hoop dat vandaag makkelijker wordt dan gisteren. En ik hoop dat de aanhouder wint (en dat ik de aanhouder ben)
Gisteren hadden we een echte strijd der titanen. Ik mag dan wel de volwassenen zijn die alle beslissingen maakt, maar Elora had haar wapen al klaar... ze kan namelijk met haar huilen dwars door mijn ziel gaan.
Ik heb besloten dat er meer regelmaat in ons leven moet komen. Elora is een ontzettend gezellig kind, maar daardoor maak ik me soms erg zorgen over haar slaappatroon. De ene dag slaapt ze bijna de hele dag door, de andere dag weigert ze gewoon te slapen. En dat is niet goed want die uk zit wel lekker te gapen.
Als je haar zo wakker weg legt ging ze in het wiegje altijd zo hard huilen dat ze er overstuur van werd. En dan kon ze helemaal niet slapen. Nu ligt ze in haar bedje en dat gaat wel beter. Ze kijkt dan vrolijk om zich heen en babbelt wat met de mobile die boven haar bed hangt. Soms krijgen de poppetjes van de mobile ook een vrolijke hengst van haar.
Het blijft wel moeilijk om haar in slaap te krijgen. Gisteren heb ik haar standvastig telkens in bed gelegd als ze begon te gapen. En ik heb een aria van verschillende geluiden gehad om te laten merken dat ze wakker was. Ze heeft met me geflirt, gelachen, gejengeld, gegild, gehuild en gebabbeld. Soms dacht ik even dat ze er in zou blijven zo boos was ze. En ik alles proberen (behalve haar eruit te halen) Ik heb haar mobile misschien wel 20 keer opgedraaid, tot het winnie the pooh liedje me letterlijk mijn strot uitkwam. Ik heb keiharde kinderliedjes gedraaid, want daar houdt ze van, wel 100 keer die stomme speen in haar mond geduwd, haar wangetje geaaid, gezongen.
Alles hielp.... 2 minuten. Ik ben heel stil geweest en juist heel luidruchtig. Ik heb me zelfs in de computer kamer zitten verstoppen want ik durfte tijdens haar hysterische bui niet te ver weg te gaan. Menig keer heb ik stiekem zelf zitten janken. Maar meer dan 20 minuten slapen... ho maar. Voor het eten heb ik haar eruit gehaald. Tijdens het eten viel ze dan in slaap en legde ik haar toch weer terug. En dan begon het weer opnieuw.
Ik moet bekennen dat ik haar uiteindelijk om 16:30 op het grote bed heb laten slapen na de borstvoeding. Zelf ben ik maar wat anders gaan doen, want ik wilde zo graag dat ze even sliep. We zouden ook visite krijgen dus ik wilde niet een heel moe en overstuur kind tonen. Ik baalde als een stekker want had het gevoel dat ik de strijd verloren had.... tot dat het avond was en tijd was om naar bed te gaan.
Daarvoor, toen ze wakker was na 1 1/2 uur op het grote bed geslapen te hebben, was ze erg paniekerig als ik haar ook maar even neerlegde. Ze ging gelijk heel hard huilen, zelfs als ze in haar wipstoeltje werd gezet.
Maar toen de visite, onze buren die kennis kwamen maken, er was veranderde ons dreinertje in een engeltje. Toch was ze nog steeds moe en viel na een uurtje in slaap op mijn schoot. Ik gaf aan dat ik haar in bed wilde leggen en gelukkig vonden de buren het ook tijd om naar huis te gaan. Ik zat alweer te wachten op een drama.
Ik legde Elora in bed... en ja hoor, na 5 minuten... ogen open. Gespannen lag ik op bed te wachten tot ze ging huilen. Maar dat deed ze niet. Een uur lang heeft ze gezellig liggen babbelen tegen Piglet die boven haar bungelde. Ze moest er soms zelfs van kraaien. Daarna ging ze gewoon slapen. Dit was ongeveer om 22:30. Maar... ze had al vanaf 19:00 niet meer gegeten, dus ik vroeg me af wanneer ze honger zou hebben. Om 00:00 heb ik haar wakker gemaakt. Ik hield het niet meer, de laatste voeding was namelijk een flesvoeding geweest. En het was inmiddels al 5 uur geleden. Ik bedacht me dat als ik nu zou gaan kolven, ze waarschijnlijk daarna wakker zou worden van de honger. Dat had geen zin. Ik ben normaal tegen haar wakker maken, maar nood breekt wetten. Na het eten kon ik haar slapend wegleggen en dat bleef ook zo.
Pas om 4:45, dik 4 uur later hoorde ik haar weer morrelen en smakken. Toen heb ik haar weer aangelegd.
Om 7:30 had ze weer honger vanochtend. Tijdens het eten viel ze weer in slaap en ik heb haar terug in haar bedje gelegd. Ineens weer klaar wakker natuurlijk, maar ze lag te gapen. Ik heb nog een zwak protest van haar gehad, ongeveer 20 minuutjes. Nu is het 9:15 en ze ligt al dik een uur te slapen. Ik hoop dat vandaag makkelijker wordt dan gisteren. En ik hoop dat de aanhouder wint (en dat ik de aanhouder ben)
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Opvoeden is moeilijk" 25-04-2007 @ 13:51
Ik heb vandaag besloten dat ik strenger moet gaan worden. Het opvoeden snijdt me in mijn ziel want als ik mijn meisje zo hoor huilen wil ik haar het liefst pakken. Maar ze moet straks in haar eigen kamertje en ze moet wennen om in het nieuwe bedje te slapen. Ze moet ook leren dat er tijden zijn dat ze echt moet gaan slapen. Ik legde haar vaak netjes in haar wiegje, maar ook haalde ik haar vaak er te snel weer uit. Na een hazenslaapje van 20 minuutjes bijvoorbeeld. Toen het wiegje aan de kleine kant werd heb ik haar vaak op het grote bed gelegd. En dat ging wel goed. Daar sliep ze rustig 2 uur achter elkaar. Nu moet ik wel bekennen dat ze dan ook op haar buik mocht slapen en dan slaapt ze beter. Nu ligt ze wel op haar rug omdat ze op haar buik nogal mobiel is. Ik stop telkens de speen in haar mond en als ze in slaap valt haal ik hem weg. Ze doet telkens kleine hazenslaapjes van maximaal 15 minuten. De laatste keer dat ze in slaap was ging na een kwartier de telefoon. Weer wakker dus, echt drama. Ook schopt of slaat ze in haar slaap tegen de spijlen aan en dan wordt ze ook wakker. Ze is ook zo wild. Wat dat betreft is ze geen kind van mij. Ik was heel rustig.
Ze huilt ook met echte tranen, nog iets waar mijn hart van breekt. Maar we hebben allemaal regelmaat nodig. Vooral nu ze wat groter wordt. Ze is nog wel klein, maar begint een beter besef van alles te krijgen en dat merk ik ook. Ze moet vroeg leren dat ze niet altijd haar zin krijgt. Ik voel me heel erg verdrietig als ik haar zo de hele tijd hoor huilen, maar ik houd het vol. Ze mag er pas uit voor de volgende voeding. Die is inmiddels waarschijnlijk al over een half uurtje. Want het is nu 2 uur geleden dat ik haar voor het laatst heb aangelegd. Ze heeft nog niet veel geslapen. Ze mag er pas uit voor of de voeding of als ze behoorlijk heeft geslapen. Het jammere is dat dit dus ook niet veel quality time geeft vandaag. Ik speel wel na het eten met haar. Maar omdat ze niet slaapt is ze moe en dan moet ze naar bed waar ze weer niet slaapt. Het is best een drama. Maar goed... de aanhouder wint... hoop ik dan maar.
Ze huilt ook met echte tranen, nog iets waar mijn hart van breekt. Maar we hebben allemaal regelmaat nodig. Vooral nu ze wat groter wordt. Ze is nog wel klein, maar begint een beter besef van alles te krijgen en dat merk ik ook. Ze moet vroeg leren dat ze niet altijd haar zin krijgt. Ik voel me heel erg verdrietig als ik haar zo de hele tijd hoor huilen, maar ik houd het vol. Ze mag er pas uit voor de volgende voeding. Die is inmiddels waarschijnlijk al over een half uurtje. Want het is nu 2 uur geleden dat ik haar voor het laatst heb aangelegd. Ze heeft nog niet veel geslapen. Ze mag er pas uit voor of de voeding of als ze behoorlijk heeft geslapen. Het jammere is dat dit dus ook niet veel quality time geeft vandaag. Ik speel wel na het eten met haar. Maar omdat ze niet slaapt is ze moe en dan moet ze naar bed waar ze weer niet slaapt. Het is best een drama. Maar goed... de aanhouder wint... hoop ik dan maar.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Voor het eerst in eigen bedje" 24-04-2007 @ 15:19
Ik heb Elora net voor het eerst in haar eigen bed in haar kamertje gelegd. In de eerste instantie vond ze het leuk, er was ook zoveel om naar te kijken. Maar toen ze zich realiseerde dat dit niet voor even te spelen was, voelde ze zich duidelijk genept. Ze zette dan ook de sirene aan. Gelukkig bleek een combinatie van winnie the pooh klingel (boven haar bed) en speentje (die ze zowaar accepteerde) te werken.
Ik zit nu achter de computer en ga om de zoveel minuten even weer het speentje in haar mond stoppen. Ze is nu heel zoet, maar slaapt niet. Het is natuurlijk ook even wennen in zo'n groot bed.
Waarschijnlijk ga ik haar aan het eind van de week ook 's nachts in haar eigen kamertje laten slapen. Het is gewoon beter voor iedereen denk ik. Toch vind ik het moeilijk. Ik ben zo'n hormonale tuthola geworden sinds ik moeder ben. Ik kan maar moeilijk los laten. Het klinkt misschien raar, maar dit voelt als een nieuwe fase, dat ze in haar eigen bedje gaat slapen. Het hele kleine babietje is er niet meer, ze wordt steeds groter. Klinkt misschien raar omdat ze pas 2 maanden is, maar het gaat zo hard!
Ik zit nu achter de computer en ga om de zoveel minuten even weer het speentje in haar mond stoppen. Ze is nu heel zoet, maar slaapt niet. Het is natuurlijk ook even wennen in zo'n groot bed.
Waarschijnlijk ga ik haar aan het eind van de week ook 's nachts in haar eigen kamertje laten slapen. Het is gewoon beter voor iedereen denk ik. Toch vind ik het moeilijk. Ik ben zo'n hormonale tuthola geworden sinds ik moeder ben. Ik kan maar moeilijk los laten. Het klinkt misschien raar, maar dit voelt als een nieuwe fase, dat ze in haar eigen bedje gaat slapen. Het hele kleine babietje is er niet meer, ze wordt steeds groter. Klinkt misschien raar omdat ze pas 2 maanden is, maar het gaat zo hard!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "wat een nacht" 24-04-2007 @ 09:06
Ik ben er van overtuigd dat de Noordelozen in dit gezin een complot tegen mijn nachtrust hebben gepleegd.
We waren gisteren erg vroeg op met zijn allen want Daan heeft Elora en mij bij mijn moeder afgezet. Elora, die gewend is na de ochtendvoeding weer in bed gelegd te worden, was helemaal van slag en wilde spontaan niet meer slapen.
Toen we om 15:00 thuis zijn gekomen, lag mijn kind bijna meteen in coma. Ze heeft het 40 minuten uitgehouden en toen werd ze klagend wakker... ze wilde eten en had een vieze luier. Eerst de luier dus maar en toen het eten. Tijdens het eten viel ze in slaap en ik wilde haar niet wakker maken om haar slaapzakje weer aan te doen. Dan maar op pappa's kant van het bed. Daar slaapt ze ook een stuk rustiger. In haar wieg ligt ze maar te kreunen en te worstelen in haar slaap. Ik ga haar ook snel in haar bedje leggen, de wieg wordt te klein.
Uren heeft ze geslapen. Ze is alleen om 6:30 voor een flesje gekomen en heeft daarna tot 22:30 geslapen. En ze wilde doorslapen, maar ik vond het toch wel een goed idee toen ze een oog open had om haar te verschonen voor de nacht en haar gelijk aan te leggen voor het eten.
Om 23:00 ging ik dus slapen en om 23:40 begon de ellende. Ik werd gewekt door een paniekerige Daan die riep dat de baby onder de kussens was beland. Mijn hart zat gelijk in mijn keel. Het koste me minstens een minuut, waarin ik als een gek naar mijn kind aan het zoeken was, om te beseffen dat Elora gewoon in de wieg lag en Daan een "night-terror" had. Mopperend draaide ik me om en keek nog een keer in de wieg. Daar lag Elora te kreunen. Vanaf dat punt is alles wazig. Ik heb weinig geslapen en werd op een bepaald punt om de 4 minuten wakker. Elora kroop steeds dichter tegen de rand van de wieg aan. En ik maar dromen dat ze aan het stikken was. Ik bleef kijken of het wel goed zat. Uiteindelijk heb ik haar toch "recht" getrokken.
Om 1:30 werd ze wakker om te eten. Halverwege boob nr 2 viel ze zo diep in slaap dat ik er niet eens een boer meer uit kreeg. In bed dan maar weer. En toen begon het drama... Mijn dochter liet haar stem horen. Nee, niet huilend, dat was nog het vreemde. Ze heeft de hele tijd heel erg hard liggen "babbelen". Zo van: HE! HE! HOEWIEOEWIEHOE! of AAAAH!!
En ik maar wiegen met die rotwieg want dan was ze even stil. Maar zodra ik stopte mocht ik weer van het mega-stemgeluid van mijn dochter genieten. Wat een pret. En mijn ogen hingen ongeveer op mijn knieeen.
Om 3:00 heeft Daan het overgenomen. Hij heeft haar toch nog een fles gegeven omdat we bang waren dat ze gewoon niet goed had gegeten. De rest van de nacht heeft ze liggen kreunen, maar dat is normaal tegenwoordig in haar wieg.
Daarom vond ik het zo eng dat ze geen geluid maakte op het grote bed en ging ik telkens kijken. Ik ben het gekreun en gezeur gewend. Maar op het grote bed slaapt ze stil en rustig. Ik ben bang dat de wieg gewoon te klein wordt. Vandaag ga ik haar wennen in haar eigen bedje. Ik denk dat ik haar daar toch aan het eind van de week in ga moeten leggen. Dat de wieg passé is. Ik hoop alleen dat ik er aan toe ben. Want om nou om de 10 minuten mijn bed uit te moeten om te zien of ze nog ademt... dat is ook wel vermoeiend. Maar ik moet er toch eens aan geloven
We waren gisteren erg vroeg op met zijn allen want Daan heeft Elora en mij bij mijn moeder afgezet. Elora, die gewend is na de ochtendvoeding weer in bed gelegd te worden, was helemaal van slag en wilde spontaan niet meer slapen.
Toen we om 15:00 thuis zijn gekomen, lag mijn kind bijna meteen in coma. Ze heeft het 40 minuten uitgehouden en toen werd ze klagend wakker... ze wilde eten en had een vieze luier. Eerst de luier dus maar en toen het eten. Tijdens het eten viel ze in slaap en ik wilde haar niet wakker maken om haar slaapzakje weer aan te doen. Dan maar op pappa's kant van het bed. Daar slaapt ze ook een stuk rustiger. In haar wieg ligt ze maar te kreunen en te worstelen in haar slaap. Ik ga haar ook snel in haar bedje leggen, de wieg wordt te klein.
Uren heeft ze geslapen. Ze is alleen om 6:30 voor een flesje gekomen en heeft daarna tot 22:30 geslapen. En ze wilde doorslapen, maar ik vond het toch wel een goed idee toen ze een oog open had om haar te verschonen voor de nacht en haar gelijk aan te leggen voor het eten.
Om 23:00 ging ik dus slapen en om 23:40 begon de ellende. Ik werd gewekt door een paniekerige Daan die riep dat de baby onder de kussens was beland. Mijn hart zat gelijk in mijn keel. Het koste me minstens een minuut, waarin ik als een gek naar mijn kind aan het zoeken was, om te beseffen dat Elora gewoon in de wieg lag en Daan een "night-terror" had. Mopperend draaide ik me om en keek nog een keer in de wieg. Daar lag Elora te kreunen. Vanaf dat punt is alles wazig. Ik heb weinig geslapen en werd op een bepaald punt om de 4 minuten wakker. Elora kroop steeds dichter tegen de rand van de wieg aan. En ik maar dromen dat ze aan het stikken was. Ik bleef kijken of het wel goed zat. Uiteindelijk heb ik haar toch "recht" getrokken.
Om 1:30 werd ze wakker om te eten. Halverwege boob nr 2 viel ze zo diep in slaap dat ik er niet eens een boer meer uit kreeg. In bed dan maar weer. En toen begon het drama... Mijn dochter liet haar stem horen. Nee, niet huilend, dat was nog het vreemde. Ze heeft de hele tijd heel erg hard liggen "babbelen". Zo van: HE! HE! HOEWIEOEWIEHOE! of AAAAH!!
En ik maar wiegen met die rotwieg want dan was ze even stil. Maar zodra ik stopte mocht ik weer van het mega-stemgeluid van mijn dochter genieten. Wat een pret. En mijn ogen hingen ongeveer op mijn knieeen.
Om 3:00 heeft Daan het overgenomen. Hij heeft haar toch nog een fles gegeven omdat we bang waren dat ze gewoon niet goed had gegeten. De rest van de nacht heeft ze liggen kreunen, maar dat is normaal tegenwoordig in haar wieg.
Daarom vond ik het zo eng dat ze geen geluid maakte op het grote bed en ging ik telkens kijken. Ik ben het gekreun en gezeur gewend. Maar op het grote bed slaapt ze stil en rustig. Ik ben bang dat de wieg gewoon te klein wordt. Vandaag ga ik haar wennen in haar eigen bedje. Ik denk dat ik haar daar toch aan het eind van de week in ga moeten leggen. Dat de wieg passé is. Ik hoop alleen dat ik er aan toe ben. Want om nou om de 10 minuten mijn bed uit te moeten om te zien of ze nog ademt... dat is ook wel vermoeiend. Maar ik moet er toch eens aan geloven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten