- "gevaarlijk charmant" 22-08-2009 @ 14:27
Het wordt er niet makkelijker op, nu onze dochter nog verbaler is. Ze kan nu al babbelen als een echte mini advocate.
Zo is bedtijd ineens een stuk lastiger geworden dan voorheen. En dit pas sinds een dag of wat. Vooral het middagslaapje is lastig. En dit omdat ik het moeilijk vind in te schatten wanneer ze nu eigenlijk naar bed moet. Want tja, als ze niet moe is, hoeft ze van mij niet naar bed... maar als ze wel moe is... dan heb ik alleen mezelf ermee als ik haar laat opblijven.
Wat ook niet helpt is dat haar ritme bij haar opa en nanna heel anders is dan het hier is. Dus Elora heeft niet echt een standaard ritme.
Zo kwam ze vandaag uit haar bed geklommen met een ontzettend ondeugende glimlach. Ze was zo schattig dat ik het moeilijk vond om haar terug naar bed te sturen (tja daar ga je dus al fout als moeder zijnde)
Ze vertelde me heel parmantig dat zij echt nog niet kon slapen en dat ze een boekje aan Heffalump aan het voorlezen was. Ze wilde dit boekje ook wel even met mij delen. We hebben het volgende besloten, omdat ze toch nog niet zo moe was als wij dachten, mocht ze nog even wakker blijven... MAAR, we hebben haar wel verteld dat ze beslist niet meer haar bed uit mocht komen.
Toen we haar een uurtje later, toen ze toch een beetje vervelend van vermoeidheid begon te worden, alsnog in bed legden, had madamme een loophole gevonden.
Ze kwam niet uit haar kamer en riep me na een half uurtje heel hard. Toen ik haar kamer in liep zag ik dat ze wel uit bed was geweest, maar waarschijnlijk maar even. Ze had een hele stapel boekjes in bed gelegd en was aan haar knuffels aan het voorlezen. Oh, oh wat een portret is het toch.
Ze is een charmeur en een omkoopster (van wie zou ze dit nu hebben, mam / nanna?) Elora probeert me constant te lijmen met beloftes voor cadeau's en snoepjes. Dit is ook de reden waarom ik haar niet beloon met snoep ;)
Ik ga zo nog maar eens kijken, want ik hoor haar nog steeds spelen en de kans is aanwezig dat ze toch weer haar bed is uitgegaan. Elora vindt de nieuwe vrijheid toch wel erg fijn! Ik wat minder...
Zo is bedtijd ineens een stuk lastiger geworden dan voorheen. En dit pas sinds een dag of wat. Vooral het middagslaapje is lastig. En dit omdat ik het moeilijk vind in te schatten wanneer ze nu eigenlijk naar bed moet. Want tja, als ze niet moe is, hoeft ze van mij niet naar bed... maar als ze wel moe is... dan heb ik alleen mezelf ermee als ik haar laat opblijven.
Wat ook niet helpt is dat haar ritme bij haar opa en nanna heel anders is dan het hier is. Dus Elora heeft niet echt een standaard ritme.
Zo kwam ze vandaag uit haar bed geklommen met een ontzettend ondeugende glimlach. Ze was zo schattig dat ik het moeilijk vond om haar terug naar bed te sturen (tja daar ga je dus al fout als moeder zijnde)
Ze vertelde me heel parmantig dat zij echt nog niet kon slapen en dat ze een boekje aan Heffalump aan het voorlezen was. Ze wilde dit boekje ook wel even met mij delen. We hebben het volgende besloten, omdat ze toch nog niet zo moe was als wij dachten, mocht ze nog even wakker blijven... MAAR, we hebben haar wel verteld dat ze beslist niet meer haar bed uit mocht komen.
Toen we haar een uurtje later, toen ze toch een beetje vervelend van vermoeidheid begon te worden, alsnog in bed legden, had madamme een loophole gevonden.
Ze kwam niet uit haar kamer en riep me na een half uurtje heel hard. Toen ik haar kamer in liep zag ik dat ze wel uit bed was geweest, maar waarschijnlijk maar even. Ze had een hele stapel boekjes in bed gelegd en was aan haar knuffels aan het voorlezen. Oh, oh wat een portret is het toch.
Ze is een charmeur en een omkoopster (van wie zou ze dit nu hebben, mam / nanna?) Elora probeert me constant te lijmen met beloftes voor cadeau's en snoepjes. Dit is ook de reden waarom ik haar niet beloon met snoep ;)
Ik ga zo nog maar eens kijken, want ik hoor haar nog steeds spelen en de kans is aanwezig dat ze toch weer haar bed is uitgegaan. Elora vindt de nieuwe vrijheid toch wel erg fijn! Ik wat minder...
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Niet de makkelijkste" 22-08-2009 @ 09:50
Elora is momenteel niet de makkelijkste en ik merk dat ik hier soms erg onder lijd.
Ze heeft onwijs veel aandacht nodig en het liefste van mij. Soms heb ik het gevoel dat ze in me wil kruipen. Maar de aandacht die ik van haar krijg is niet altijd lief, vaak zit er een hardhandig tintje aan. Ze wil 'rare' spelletjes spelen die voor mij meestal in blauwe plekken of hoofdpijn eindigen.
De ganse dag vraagt ze of ik wil voorlezen (en dan het liefst het zelfde boekje) en ik moet met haar spelen. Maar ik wil juist dat zij een beetje meer zelfstandig gaat spelen, dus vaak zeg ik na een kwartiertje dat het nu tijd is dat ze zelf gaat spelen. Hiervoor krijg ik vaak luid protest.
Gelukkig gebruikt ze nog steeds voornamelijk haar woorden voor dit protest, maar we hebben dagen dat ze bovengemiddeld jengelt. Daar word ik tuureluurs van en de regel is: als je gaat jengelen voor niets, dan ga je dat maar op de gang doen.
Het eerste wat ze dan roept is: "sorry mamma, sorry mamma, ik ga het niet meer doen". Dit zinnetje kan ik wel dromen... sterker nog, ik droom er van. hele nachtmerries.
Als Daan thuis is dan krijg ik altijd even een uurtje rust. Dan ga ik even naar boven en doe ik even leuke dingen zonder dat er een kind op me klimt of constant tegen me aan het wauwelen is. Want ik merk dat ik de laatste tijd erg moe en geibbeld ben en dat ik moeilijk rust kan vinden. Elora is namelijk tegenwoordig rond 6:30 wakker en ze komt ineens met regelmaat uit haar bed 's avonds (niet dat ze er dan moeilijk weer in te krijgen is, maar je staat toch op scherp en het is geen relaxte avond) Vaak slaapt ze pas rond 21:30, hoe vroeg we haar ook in bed leggen. Het zal wel weer een 'sprongetje' zijn.
Toch blijf ik streng en consequent, al lijken de dingen om me heen telkens te veranderen. En het helpt, want deze fase zijn gelukkig vaak maar kort en mijn kind luistert verder erg goed naar me!
Ook kan ik nu echt oprecht zeggen dat Elora wakker zindelijk is. Heel soms hebben we nog een ongelukje (en heel heel soms hebben we een expresje) maar over het algemeen gaat het goed en Elora heeft overdag geen luier meer aan. Alleen nog maar als ze gaat slapen.
Ze heeft onwijs veel aandacht nodig en het liefste van mij. Soms heb ik het gevoel dat ze in me wil kruipen. Maar de aandacht die ik van haar krijg is niet altijd lief, vaak zit er een hardhandig tintje aan. Ze wil 'rare' spelletjes spelen die voor mij meestal in blauwe plekken of hoofdpijn eindigen.
De ganse dag vraagt ze of ik wil voorlezen (en dan het liefst het zelfde boekje) en ik moet met haar spelen. Maar ik wil juist dat zij een beetje meer zelfstandig gaat spelen, dus vaak zeg ik na een kwartiertje dat het nu tijd is dat ze zelf gaat spelen. Hiervoor krijg ik vaak luid protest.
Gelukkig gebruikt ze nog steeds voornamelijk haar woorden voor dit protest, maar we hebben dagen dat ze bovengemiddeld jengelt. Daar word ik tuureluurs van en de regel is: als je gaat jengelen voor niets, dan ga je dat maar op de gang doen.
Het eerste wat ze dan roept is: "sorry mamma, sorry mamma, ik ga het niet meer doen". Dit zinnetje kan ik wel dromen... sterker nog, ik droom er van. hele nachtmerries.
Als Daan thuis is dan krijg ik altijd even een uurtje rust. Dan ga ik even naar boven en doe ik even leuke dingen zonder dat er een kind op me klimt of constant tegen me aan het wauwelen is. Want ik merk dat ik de laatste tijd erg moe en geibbeld ben en dat ik moeilijk rust kan vinden. Elora is namelijk tegenwoordig rond 6:30 wakker en ze komt ineens met regelmaat uit haar bed 's avonds (niet dat ze er dan moeilijk weer in te krijgen is, maar je staat toch op scherp en het is geen relaxte avond) Vaak slaapt ze pas rond 21:30, hoe vroeg we haar ook in bed leggen. Het zal wel weer een 'sprongetje' zijn.
Toch blijf ik streng en consequent, al lijken de dingen om me heen telkens te veranderen. En het helpt, want deze fase zijn gelukkig vaak maar kort en mijn kind luistert verder erg goed naar me!
Ook kan ik nu echt oprecht zeggen dat Elora wakker zindelijk is. Heel soms hebben we nog een ongelukje (en heel heel soms hebben we een expresje) maar over het algemeen gaat het goed en Elora heeft overdag geen luier meer aan. Alleen nog maar als ze gaat slapen.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Voorlezen" 20-08-2009 @ 18:29
Rustig voorlezen is er niet meer bij in huize Noordeloos. Elora is daar veel te mondig voor geworden en ze bemoeit zich overal mee.
Als ik het verhaaltje van Hopla voorlees, waar hij in het bos verdwaald zonder lampje, wrijft ze met haar kleine vingertjes over het plaatje. "Niet bang zijn Hopla", zegt mijn kleine meisje, "Ik heb wel een ander lampje voor je" Als ik dan lees dat hij de tent kwijt is zegt Elora lief: "Ik weet nog wel een tent... een andere tent"
Elora heeft namelijk zelf een tent in de kamer, die heeft haar pappa voor haar gebouwd. Daarin mag ze met de zaklamp spelen.
Vandaag heb ik het boekje van Hopla twee keer voorgelezen en ze kan nu al hele stukken letterlijk navertellen. Ze heeft zo'n bijzonder geheugen. Dat heeft ze niet van mij. Kikker is bang kan ze geloof ik bijna helemaal uit haar hoofd na vertellen, en the very hungry catepillar kan ze ook vertellen alsof ze het boekje leest. Nog wel een een lichtelijk spraakgebrek, maar ook dat wordt steeds minder. Ze gaat steeds duidelijker praten.
Voorlezen blijft leuk! En ik merk dat Elora steeds meer uitdaging zoekt in haar verhaaltjes.
Als ik het verhaaltje van Hopla voorlees, waar hij in het bos verdwaald zonder lampje, wrijft ze met haar kleine vingertjes over het plaatje. "Niet bang zijn Hopla", zegt mijn kleine meisje, "Ik heb wel een ander lampje voor je" Als ik dan lees dat hij de tent kwijt is zegt Elora lief: "Ik weet nog wel een tent... een andere tent"
Elora heeft namelijk zelf een tent in de kamer, die heeft haar pappa voor haar gebouwd. Daarin mag ze met de zaklamp spelen.
Vandaag heb ik het boekje van Hopla twee keer voorgelezen en ze kan nu al hele stukken letterlijk navertellen. Ze heeft zo'n bijzonder geheugen. Dat heeft ze niet van mij. Kikker is bang kan ze geloof ik bijna helemaal uit haar hoofd na vertellen, en the very hungry catepillar kan ze ook vertellen alsof ze het boekje leest. Nog wel een een lichtelijk spraakgebrek, maar ook dat wordt steeds minder. Ze gaat steeds duidelijker praten.
Voorlezen blijft leuk! En ik merk dat Elora steeds meer uitdaging zoekt in haar verhaaltjes.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Naar school" 20-08-2009 @ 09:46
Het is weer donderdag en Elora en ik hebben samen een dagje thuis. Het wordt als het goed is vandaag heel heet, dus ik heb besloten dat het vandaag een 'tuindag' wordt. Lekker met water in de tuin spelen en ook een beetje rust.
Het nadeel is als ik er niet op uit ga met Elora dat ze dan vaak een beetje rusteloos wordt. Toch moet ze leren dat we er niet iedere dag opuit kunnen.
Morgen gaan we weer iets leuks doen. Misschien wel naar de vlindertuin aan de Vliet waar ik gisteren met mijn werk was. Dat is niet zo heel druk. De dierentuin is voorlopig geen optie, want het is gewoon niet leuk als het zo ontzettend druk is. Na de vakantie gaan we weer vanalles doen.
Nu ja, van alles... ik heb natuurlijk minder tijd want... ELORA GAAT NAAR SCHOOL.
Spannend hoor, op de maandag en de vrijdag. (Stiekem baal ik een beetje van de vrijdag, vooral omdat zo'n lekkere dag is om iets te gaan doen en ik donderdag toch vaak nog een beetje gaar ben van mijn werkweek)
Toch vind ik het ook erg leuk voor haar. Ze is er erg aan toe. Ik ben benieuwd hoe ze het vindt met alle andere kindertjes. Elora is een heel sociaal kind en ze speelt graag met anderen.
Vanochtend vroeg Elora of ik haar teennagels wilde knippen. Heerlijk dat dat geen drama meer is (toen ze baby was, was dat wel anders) En terwijl ik aan het knippen was zei Elora heel wijs: Zo doet de pedicure met knippen.
Ik moest erg om haar lachen, de wijsneus. Ze is natuurlijk wel eens met haar nanna meegegaan naar de pedicure.
Het nadeel is als ik er niet op uit ga met Elora dat ze dan vaak een beetje rusteloos wordt. Toch moet ze leren dat we er niet iedere dag opuit kunnen.
Morgen gaan we weer iets leuks doen. Misschien wel naar de vlindertuin aan de Vliet waar ik gisteren met mijn werk was. Dat is niet zo heel druk. De dierentuin is voorlopig geen optie, want het is gewoon niet leuk als het zo ontzettend druk is. Na de vakantie gaan we weer vanalles doen.
Nu ja, van alles... ik heb natuurlijk minder tijd want... ELORA GAAT NAAR SCHOOL.
Spannend hoor, op de maandag en de vrijdag. (Stiekem baal ik een beetje van de vrijdag, vooral omdat zo'n lekkere dag is om iets te gaan doen en ik donderdag toch vaak nog een beetje gaar ben van mijn werkweek)
Toch vind ik het ook erg leuk voor haar. Ze is er erg aan toe. Ik ben benieuwd hoe ze het vindt met alle andere kindertjes. Elora is een heel sociaal kind en ze speelt graag met anderen.
Vanochtend vroeg Elora of ik haar teennagels wilde knippen. Heerlijk dat dat geen drama meer is (toen ze baby was, was dat wel anders) En terwijl ik aan het knippen was zei Elora heel wijs: Zo doet de pedicure met knippen.
Ik moest erg om haar lachen, de wijsneus. Ze is natuurlijk wel eens met haar nanna meegegaan naar de pedicure.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "druktemaker" 14-08-2009 @ 12:18
Pfft, Elora lijkt steeds meer aandacht te vragen en dat is niet altijd makkelijk. Het grappige is dat ze eigenlijk heel goed zelf kan spelen en zich goed kan vermaken. Elora heeft een fantasie leven waar je U tegen zegt. Maar als ze het even de kans krijgt probeert ze mij (of wie er ook aanwezig is) bij haar spel te betrekken.
Het maakt haar ook echt niet uit wie haar aandacht geeft. Vreemden op straat, andere kinderen etc. Ze praat tegen alles en iedereen. Veel mensen vinden het heel leuk als zo'n klein meisje zo wijs tegen ze praat, maar niet iedereen kan het waarderen. En vooral andere kinderen vinden het niet altijd leuk. Sommige zijn zelf verlegen of vinden zichzelf te groot en dan negeren ze Elora. Daar kan ons meisje slecht tegen en ze begrijpt niet dat ze niet terug praten.
Dit is onze schuld. Wij hebben eigenlijk altijd antwoord gegeven en we belonen het als ze verbaal is en straffen het af als ze jengelt of raar doet. Het voordeel is dat je heel veel met haar kan overleggen en dat we eigenlijk weinig jengelbuien hebben. Het nadeel is dat ons kind het liefst de hele dag in gesprek is met iemand. Ze is gek op kletsen en dat laat ze de hele dag door weten.
Ook is ze erg ondeugend momenteel. Vooral als ik aan de telefoon ben (en dat is echt niet vaak, want ik bel alleen maar met mijn moeder of met Daan) misdraagt mijn kind zich enorm.
Wat wel heel goed gaat momenteel is de zindelijkheidstraining. We hebben besloten dat we het aandurven om haar overdag gewoon geen luier meer aan te geven, zelfs als we op pad gaan. Dit blijft een beetje eng en we moeten wennen aan voor de zekerheid schone onderbroeken mee te nemen als we weg gaan.
Wat een beetje vervelend is, dat Elora zelf telkens haar plasje weg gooit. Nu doet ze dit trouwens erg netjes, heel af en toe wat druppeltjes op de bril, maar ik vind het een vies idee. Ze gaat namelijk zonder iets te zeggen op het potje en vertelt me pas achteraf dat ze is geweest of ik hoor ineens de wc doorgetrokken worden... *iep*
Gisteren had ze het wel heel bont gemaakt. Ze heeft in de waterbak van de kat geplast!!! Nou vraag ik je!!??
Het was echt heel vies, al had ze er geen druppel naast geplast. tja het lijkt op een potje, maar we hebben haar toch even uitgelegd dat dat NIET de bedoeling is!! Raar kind!
Het maakt haar ook echt niet uit wie haar aandacht geeft. Vreemden op straat, andere kinderen etc. Ze praat tegen alles en iedereen. Veel mensen vinden het heel leuk als zo'n klein meisje zo wijs tegen ze praat, maar niet iedereen kan het waarderen. En vooral andere kinderen vinden het niet altijd leuk. Sommige zijn zelf verlegen of vinden zichzelf te groot en dan negeren ze Elora. Daar kan ons meisje slecht tegen en ze begrijpt niet dat ze niet terug praten.
Dit is onze schuld. Wij hebben eigenlijk altijd antwoord gegeven en we belonen het als ze verbaal is en straffen het af als ze jengelt of raar doet. Het voordeel is dat je heel veel met haar kan overleggen en dat we eigenlijk weinig jengelbuien hebben. Het nadeel is dat ons kind het liefst de hele dag in gesprek is met iemand. Ze is gek op kletsen en dat laat ze de hele dag door weten.
Ook is ze erg ondeugend momenteel. Vooral als ik aan de telefoon ben (en dat is echt niet vaak, want ik bel alleen maar met mijn moeder of met Daan) misdraagt mijn kind zich enorm.
Wat wel heel goed gaat momenteel is de zindelijkheidstraining. We hebben besloten dat we het aandurven om haar overdag gewoon geen luier meer aan te geven, zelfs als we op pad gaan. Dit blijft een beetje eng en we moeten wennen aan voor de zekerheid schone onderbroeken mee te nemen als we weg gaan.
Wat een beetje vervelend is, dat Elora zelf telkens haar plasje weg gooit. Nu doet ze dit trouwens erg netjes, heel af en toe wat druppeltjes op de bril, maar ik vind het een vies idee. Ze gaat namelijk zonder iets te zeggen op het potje en vertelt me pas achteraf dat ze is geweest of ik hoor ineens de wc doorgetrokken worden... *iep*
Gisteren had ze het wel heel bont gemaakt. Ze heeft in de waterbak van de kat geplast!!! Nou vraag ik je!!??
Het was echt heel vies, al had ze er geen druppel naast geplast. tja het lijkt op een potje, maar we hebben haar toch even uitgelegd dat dat NIET de bedoeling is!! Raar kind!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "update" 13-08-2009 @ 08:07
Zo, ik ben al een aantal dagen ziek en niet geinspireerd om wat te schrijven, maar nu moet ik er toch echt even aan geloven, want we hebben weer heel wat meegemaakt vorige week.
De vrijdag was een leuke dag. Elora en ik hebben een vriendin van Elora, Lilah en haar mamma Marinka (een vriendin van mamma) opgehaald in Amsterdam en zijn naar Bodengraven gereden. Wat was het daar gezellig, want er waren heel wat vriendinnetjes en een vriendje. Norah, Feline, Kayden, Lilah en zelfs Tessa renden rond door de gezellige tuin samen met Elora. En terwijl de moeders aan het beppen waren, speelden de kinderen. Er werd veel gespeeld met het houten huisje. Toen de bengels het stoepkrijt vonden, kregen we peuter vandalisme en werd het hele huisje onder geklad. Gelukkig waren er een aantal verantwoordelijke peuters en er werd met een spons ook weer schoon gemaakt.
Er werd met het badje gespeeld en er werd winkeltje gespeeld door Elora en Lilah. Norah keek grijzend toe en na een tijdje kwam ze helemaal uit haar schulp.
Voor de kinderen waren er pannenkoeken en voor de mamma's een lekkere salade. Ik blijf me verbazen over de gastvrouw-skills van Petra.
De terug weg was wel erg lang en Elora heeft niet geslapen die dag. Dat merkten we ook aan de nacht, want... niet slapen overdag = niet slapen 's nachts in Elora haar geval. Wat een ellende. Vrijdag avond voelde ik me ook niet echt lekker en we hebben de verdere plannen voor die avond afgezegd.
Zaterdag was ook een drukke dag, maar wel een super leuke. Al vroeg gingen we op pad naar Apeldoorn toe en bij de ingang van de Apenheul zagen we Coen en Miriam, die we al lang niet hadden gezien. Wat was het gezellig in de apenheul. Elora keek haar ogen uit. Al leek ze de vissen in het water net zo interessant te vinden als sommige apen. De leukste apen vond Elora waar ze dicht in de buurt mocht komen.
De Apenheul is nogal veranderd sinds ik er het laatst was. Er is erg veel te doen. Een van de leukste dingen is een enorm soort boomhuis waar je doorheen kan lopen en daar lopen de aapjes los. Heel schattig. Elora vond het een beetje spannend en wilde zowaar mijn hand vast houden. Het was zo schattig. Niet dat ze tuttig was, want nu werd ik gewoon meegesleurd.
Toen we wat gingen eten mocht ze met Coen in de speeltuin. Elora was verrukt dat Coen mee ging op de glijbaan. Coen vertelde me dat hij niet wist hoeveel Elora al alleen kon en mocht, dus daarom was hij maar meegegaan. Ik vond het erg grappig en Elora was echt over the moon (ze heeft het er nu, bijna een week later, nog steeds over)
Aan het eind hebben we nog een apenspeurtocht gemaakt. De mevrouw vertelde dat er ergens een enge aap zat (wat een grapje was) en Elora had gelijk een missie... zij ging die enge aap zoeken. Elora kreeg een eigen paspoort en ze mocht stempels gaan halen.
Toen een mevrouw van we ze een stempel zou krijgen vroeg: Kun jij mij een aap aanwijzen?" Draaide Elora haar paspoort om, waar een foto van een aap zat en wees deze aan. De mevrouw keek eerst verbaasd, want ze dacht dat Elora een echte aap die rondliep zou aanwijzen, maar toen moest ze heel hard lachen om onze wijsneus.
De speurtocht was heel leuk, maar Elora was doodop en werd een beetje 'mekkerig'. Op naar het huis van Coen en Miriam dus.
Ook daar was het een waar feest. Miriam heeft Ball jointed dolls, en al mocht Elora er (van mamma) niet aankomen, ze keek er (met haar handen op haar rug) de hele tijd naar. Ze vond ze zo mooi.
We hebben haar bedje in de slaapkamer van Coen en Mir gezet en daar heeft ze heerlijk geslapen. toen ze wakker werd, werd ze verwend met Sushi. Maar helaas had ze niet zo'n ontzettende trek (wel vaker de laatste tijd niet) en heeft ze niet veel gegeten.
Na de sushi zijn we naar huis gegaan en het was echt een super leuke dag. Elora heeft echt genoten en wij ook.
De vrijdag was een leuke dag. Elora en ik hebben een vriendin van Elora, Lilah en haar mamma Marinka (een vriendin van mamma) opgehaald in Amsterdam en zijn naar Bodengraven gereden. Wat was het daar gezellig, want er waren heel wat vriendinnetjes en een vriendje. Norah, Feline, Kayden, Lilah en zelfs Tessa renden rond door de gezellige tuin samen met Elora. En terwijl de moeders aan het beppen waren, speelden de kinderen. Er werd veel gespeeld met het houten huisje. Toen de bengels het stoepkrijt vonden, kregen we peuter vandalisme en werd het hele huisje onder geklad. Gelukkig waren er een aantal verantwoordelijke peuters en er werd met een spons ook weer schoon gemaakt.
Er werd met het badje gespeeld en er werd winkeltje gespeeld door Elora en Lilah. Norah keek grijzend toe en na een tijdje kwam ze helemaal uit haar schulp.
Voor de kinderen waren er pannenkoeken en voor de mamma's een lekkere salade. Ik blijf me verbazen over de gastvrouw-skills van Petra.
De terug weg was wel erg lang en Elora heeft niet geslapen die dag. Dat merkten we ook aan de nacht, want... niet slapen overdag = niet slapen 's nachts in Elora haar geval. Wat een ellende. Vrijdag avond voelde ik me ook niet echt lekker en we hebben de verdere plannen voor die avond afgezegd.
Zaterdag was ook een drukke dag, maar wel een super leuke. Al vroeg gingen we op pad naar Apeldoorn toe en bij de ingang van de Apenheul zagen we Coen en Miriam, die we al lang niet hadden gezien. Wat was het gezellig in de apenheul. Elora keek haar ogen uit. Al leek ze de vissen in het water net zo interessant te vinden als sommige apen. De leukste apen vond Elora waar ze dicht in de buurt mocht komen.
De Apenheul is nogal veranderd sinds ik er het laatst was. Er is erg veel te doen. Een van de leukste dingen is een enorm soort boomhuis waar je doorheen kan lopen en daar lopen de aapjes los. Heel schattig. Elora vond het een beetje spannend en wilde zowaar mijn hand vast houden. Het was zo schattig. Niet dat ze tuttig was, want nu werd ik gewoon meegesleurd.
Toen we wat gingen eten mocht ze met Coen in de speeltuin. Elora was verrukt dat Coen mee ging op de glijbaan. Coen vertelde me dat hij niet wist hoeveel Elora al alleen kon en mocht, dus daarom was hij maar meegegaan. Ik vond het erg grappig en Elora was echt over the moon (ze heeft het er nu, bijna een week later, nog steeds over)
Aan het eind hebben we nog een apenspeurtocht gemaakt. De mevrouw vertelde dat er ergens een enge aap zat (wat een grapje was) en Elora had gelijk een missie... zij ging die enge aap zoeken. Elora kreeg een eigen paspoort en ze mocht stempels gaan halen.
Toen een mevrouw van we ze een stempel zou krijgen vroeg: Kun jij mij een aap aanwijzen?" Draaide Elora haar paspoort om, waar een foto van een aap zat en wees deze aan. De mevrouw keek eerst verbaasd, want ze dacht dat Elora een echte aap die rondliep zou aanwijzen, maar toen moest ze heel hard lachen om onze wijsneus.
De speurtocht was heel leuk, maar Elora was doodop en werd een beetje 'mekkerig'. Op naar het huis van Coen en Miriam dus.
Ook daar was het een waar feest. Miriam heeft Ball jointed dolls, en al mocht Elora er (van mamma) niet aankomen, ze keek er (met haar handen op haar rug) de hele tijd naar. Ze vond ze zo mooi.
We hebben haar bedje in de slaapkamer van Coen en Mir gezet en daar heeft ze heerlijk geslapen. toen ze wakker werd, werd ze verwend met Sushi. Maar helaas had ze niet zo'n ontzettende trek (wel vaker de laatste tijd niet) en heeft ze niet veel gegeten.
Na de sushi zijn we naar huis gegaan en het was echt een super leuke dag. Elora heeft echt genoten en wij ook.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "waar blijft de tijd" 03-08-2009 @ 09:10
Het gaat hard... soms een beetje te hard voor mijn smaak. Af en toe heb ik het gevoel dat ik nog niet helemaal 'bij' ben in de volgende fase waar Elora in tuimelt.
Wat ik erg moeilijk vind is het onderscheiden tussen 'dat vindt mamma eng' en 'daar is Elora aan toe'. Als voorbeeld kan ik traplopen nemen. Elora loopt al denk ik een jaar op de trap (als het niet langer is) maar altijd met mij ervoor of er achter (ligt er aan of ze naar boven of naar beneden gaat) zodat als ze valt, ik haar kan opvangen. Maar Elora is het daar duidelijk niet meer mee eens en soms klimt ze spontaan ineens de trap op of gaat ze naar beneden.
Mijn hart is er goed voor haar dit te verbieden, maar ik twijfel of dat wel zo verstandig is. Want ik wil haar niet bang of truttig maken, maar ik vind het een eng idee dat ze kan vallen. Wat moet ik nu met dit soort dingen? Er zijn regels die zwart wit zijn: Niet met messen spelen, niet bij het stopcontact.... maar traplopen... tja? Waar valt dat onder? Dat is erg grijs.
Sinds vrijdag is Elora ook weer druk bezig met uitproberen. Erg vermoeiend dus en ik merk dat ik er soms een kort lontje van krijg. Want ik ben moe... heel moe, mijn nieuwe leefritme moet nog even wennen. En volgens mij merkt Elora dit. Ze is ook wat kribbiger mijn kant op, zeurt meer en is heel duidelijk haar grenzen aan het opzoeken.
Aan de andere kant is ze ook een koddige wijsneus en kan ze zo ontzettend goed communiceren. Zo vertelde ze Daan, ipv te huilen, dat ze boos en verdrietig was omdat ze zo graag in bad wilde. Omdat ze het zo netjes vertelde mocht ze ook in bad.
Ze is constant bezig met verzinnen. Vraag je Elora wat ze die dag gedaan heeft kan ze of klakkeloos vertellen wat ze heeft gedaan... of ze verzint een heel verhaal en het klinkt nog zo dat je het zou geloven ook. Grappig grietje
Wat ik erg moeilijk vind is het onderscheiden tussen 'dat vindt mamma eng' en 'daar is Elora aan toe'. Als voorbeeld kan ik traplopen nemen. Elora loopt al denk ik een jaar op de trap (als het niet langer is) maar altijd met mij ervoor of er achter (ligt er aan of ze naar boven of naar beneden gaat) zodat als ze valt, ik haar kan opvangen. Maar Elora is het daar duidelijk niet meer mee eens en soms klimt ze spontaan ineens de trap op of gaat ze naar beneden.
Mijn hart is er goed voor haar dit te verbieden, maar ik twijfel of dat wel zo verstandig is. Want ik wil haar niet bang of truttig maken, maar ik vind het een eng idee dat ze kan vallen. Wat moet ik nu met dit soort dingen? Er zijn regels die zwart wit zijn: Niet met messen spelen, niet bij het stopcontact.... maar traplopen... tja? Waar valt dat onder? Dat is erg grijs.
Sinds vrijdag is Elora ook weer druk bezig met uitproberen. Erg vermoeiend dus en ik merk dat ik er soms een kort lontje van krijg. Want ik ben moe... heel moe, mijn nieuwe leefritme moet nog even wennen. En volgens mij merkt Elora dit. Ze is ook wat kribbiger mijn kant op, zeurt meer en is heel duidelijk haar grenzen aan het opzoeken.
Aan de andere kant is ze ook een koddige wijsneus en kan ze zo ontzettend goed communiceren. Zo vertelde ze Daan, ipv te huilen, dat ze boos en verdrietig was omdat ze zo graag in bad wilde. Omdat ze het zo netjes vertelde mocht ze ook in bad.
Ze is constant bezig met verzinnen. Vraag je Elora wat ze die dag gedaan heeft kan ze of klakkeloos vertellen wat ze heeft gedaan... of ze verzint een heel verhaal en het klinkt nog zo dat je het zou geloven ook. Grappig grietje
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "hyper maar wel leuk" 26-07-2009 @ 10:41
Wat is dat kind van ons toch hyper... ze is de hele dag aanwezig. Het is zelfs zo erg, dat mensen ons regelmatig vragen of er een 'uitknop' op zit.
Maar toch heb ik het gevoel dat we wel 'spekkopers' zijn geweest met onze hypere dame. Want ondanks dat het best vermoeiend is met een kind die nog meer praat dan haar moeder ;), hebben we ook niet vaak 'drama'. Elora heeft geen driftbuien, zij gaat er liever verbaal tegen in. Ik houd mijn hart vast als ze straks een puber is, want ondanks dat ik heel sterk ben verbaal, ben ik bang dat ik niet tegen haar op ga kunnen. Ze is nu al zo sterk en ze is nog geen 2 1/2. Overal gaat ze tegen in en dat is erg vermoeiend, maar ook erg 2. Gelukkig gaat het wel 90% van de tijd erg gemoedelijk. En die 10% kan wel eens in huilen of jammerbuien uitlopen. Maar ook die zijn vaak snel weer over.
Wat een van de vermoeiendste dingen is op dit moment is het constante vragen. Ook als we al nee hebben gezegd. En nu zijn wij echt geen ouders die na 20x nee zeggen ineens ja gaan zeggen... maar dat houdt niet over dat ze het wel 80x vraagt.
"Mamma mag ik een snoepje?". "Nee Elora"
"Mamma mag ik een snoepje" "Wat zeg ik nu net?"
"Nee?", "Juist, vraag het dan niet meer"... "Pappa mag ik een snoepje?"... "Wat zegt mamma?"... "Mamma zegt nee", "Dan zeg ik ook nee", "Mamma.. pappa zegt ook nee", "Goed zo", "Mamma?", "Ja?", "Mag ik een snoepje?"
AAAAAAAARGL!!!!
Het sneue is, soms heb ik te snel nee gezegd en denk ik... eigenlijk mag ze het wel. Maar omdat ze dan zo gaat doordringen krijgt ze het snoepje (of wat ze ook vraagt) alsnog niet (ik wil dit namelijk niet stimuleren, dit vreselijke vraag gedrag) dus als ik er dan later aan denk krijgt ze van mij alsnog een snoepje, maar wel als deze vraagbui is vergeten.
Elora is het liefst de hele dag aan het rennen. Ze is geen wagentjes kind en houdt liever geen handjes vast. Toch kan ik heel goed met haar op stap. We hebben een goede afspraak samen, ik moet haar kunnen zien en zij moet mij kunnen horen. En daar houdt ze zich over het algemeen echt heel goed aan. In de dierentuin mag ze bijvoorbeeld vrij lopen en als ze verder wil komt ze dat even melden. Dan probeert ze me aan mijn hand mee te trekken, want als ze ergens naar toe wil waar het eigenlijk niet mag, mag het wel met een mamma of pappa erbij en dat weet ze dondersgoed. Heel soms vergeet ze het even, maar ik houd haar natuurlijk ook goed in de gaten. Maar ze vergeet het bijna nooit en dat is toch een fijn gevoel. Want vrijheden moet je verdienen. Het vreemde is dat ze bij mijn ouders en bij Daan dus wel heel erg wegloperig is. Ik begrijp dit dus echt niet want ze kan het zo goed en het is zo gezellig als we samen ergens naar toe willen.
Ik merk dat ik toch wel erg geniet van de donderdagen en vrijdagen dat we samen dingen gaan doen. Dan merk ik ineens hoe groot mijn kleine meisje al is en hoe wijs. Hoe leuk we het samen hebben (al kom ik echt als een wrak terug na een dagje op Elora energie gedraaid te hebben)
Ik las trouwens ergens een artikel over een mevrouw die met haar tweejarige zoontje naar Disney World was geweest en dat vond ik heel interessant. Wij gaan immers zelf met Elora naar Disney als ze nog geen drie is. Wat een onzin kraamde die vrouw uit, of ze heeft een heel suf kind.
Ze zei dat het leuk voor haar en haar familie was, maar dat haar zoontje er eigenlijk nog niets aan had... het kon het kind niet schelen. Het kind keek een beetje maar vond het verder niet interessant.
Dat kan ik me niet voorstellen met een tweejarige. Wel met een kind van 8 maanden ofzo, maar toch niet als ze twee zijn? Naar de efteling met Elora was al feest toen ze 11 maanden was, laat staan toen ze twee was. Ze ging in gesprek met de grobbenbollen, ze riep naar vrouwholle en was gefascineerd door roodkapje. We hebben minder gezien dan de jaren zonder kind, maar we hebben toch echt MEER plezier gehad. Natuurlijk snappen kinderen niet alles. Ik begreep the hall of presidents ook niet toen ik 4 was en ik de eerste keer in Amerika was, maar ik vond het wel heel mooi om naar te kijken. Met Elora zijn pretparken een echt feest, dus mevrouw... of u heeft echt een heel saai kind of u heeft toch niet goed doorgehad dat uw kind het wel degelijk leuk vond ;) (of het is een kind die gewoon niet van pretparken houdt, dat kan natuurlijk ook) maar denk maar niet dat alle tweejarigen zo zijn!!! ;)
Maar toch heb ik het gevoel dat we wel 'spekkopers' zijn geweest met onze hypere dame. Want ondanks dat het best vermoeiend is met een kind die nog meer praat dan haar moeder ;), hebben we ook niet vaak 'drama'. Elora heeft geen driftbuien, zij gaat er liever verbaal tegen in. Ik houd mijn hart vast als ze straks een puber is, want ondanks dat ik heel sterk ben verbaal, ben ik bang dat ik niet tegen haar op ga kunnen. Ze is nu al zo sterk en ze is nog geen 2 1/2. Overal gaat ze tegen in en dat is erg vermoeiend, maar ook erg 2. Gelukkig gaat het wel 90% van de tijd erg gemoedelijk. En die 10% kan wel eens in huilen of jammerbuien uitlopen. Maar ook die zijn vaak snel weer over.
Wat een van de vermoeiendste dingen is op dit moment is het constante vragen. Ook als we al nee hebben gezegd. En nu zijn wij echt geen ouders die na 20x nee zeggen ineens ja gaan zeggen... maar dat houdt niet over dat ze het wel 80x vraagt.
"Mamma mag ik een snoepje?". "Nee Elora"
"Mamma mag ik een snoepje" "Wat zeg ik nu net?"
"Nee?", "Juist, vraag het dan niet meer"... "Pappa mag ik een snoepje?"... "Wat zegt mamma?"... "Mamma zegt nee", "Dan zeg ik ook nee", "Mamma.. pappa zegt ook nee", "Goed zo", "Mamma?", "Ja?", "Mag ik een snoepje?"
AAAAAAAARGL!!!!
Het sneue is, soms heb ik te snel nee gezegd en denk ik... eigenlijk mag ze het wel. Maar omdat ze dan zo gaat doordringen krijgt ze het snoepje (of wat ze ook vraagt) alsnog niet (ik wil dit namelijk niet stimuleren, dit vreselijke vraag gedrag) dus als ik er dan later aan denk krijgt ze van mij alsnog een snoepje, maar wel als deze vraagbui is vergeten.
Elora is het liefst de hele dag aan het rennen. Ze is geen wagentjes kind en houdt liever geen handjes vast. Toch kan ik heel goed met haar op stap. We hebben een goede afspraak samen, ik moet haar kunnen zien en zij moet mij kunnen horen. En daar houdt ze zich over het algemeen echt heel goed aan. In de dierentuin mag ze bijvoorbeeld vrij lopen en als ze verder wil komt ze dat even melden. Dan probeert ze me aan mijn hand mee te trekken, want als ze ergens naar toe wil waar het eigenlijk niet mag, mag het wel met een mamma of pappa erbij en dat weet ze dondersgoed. Heel soms vergeet ze het even, maar ik houd haar natuurlijk ook goed in de gaten. Maar ze vergeet het bijna nooit en dat is toch een fijn gevoel. Want vrijheden moet je verdienen. Het vreemde is dat ze bij mijn ouders en bij Daan dus wel heel erg wegloperig is. Ik begrijp dit dus echt niet want ze kan het zo goed en het is zo gezellig als we samen ergens naar toe willen.
Ik merk dat ik toch wel erg geniet van de donderdagen en vrijdagen dat we samen dingen gaan doen. Dan merk ik ineens hoe groot mijn kleine meisje al is en hoe wijs. Hoe leuk we het samen hebben (al kom ik echt als een wrak terug na een dagje op Elora energie gedraaid te hebben)
Ik las trouwens ergens een artikel over een mevrouw die met haar tweejarige zoontje naar Disney World was geweest en dat vond ik heel interessant. Wij gaan immers zelf met Elora naar Disney als ze nog geen drie is. Wat een onzin kraamde die vrouw uit, of ze heeft een heel suf kind.
Ze zei dat het leuk voor haar en haar familie was, maar dat haar zoontje er eigenlijk nog niets aan had... het kon het kind niet schelen. Het kind keek een beetje maar vond het verder niet interessant.
Dat kan ik me niet voorstellen met een tweejarige. Wel met een kind van 8 maanden ofzo, maar toch niet als ze twee zijn? Naar de efteling met Elora was al feest toen ze 11 maanden was, laat staan toen ze twee was. Ze ging in gesprek met de grobbenbollen, ze riep naar vrouwholle en was gefascineerd door roodkapje. We hebben minder gezien dan de jaren zonder kind, maar we hebben toch echt MEER plezier gehad. Natuurlijk snappen kinderen niet alles. Ik begreep the hall of presidents ook niet toen ik 4 was en ik de eerste keer in Amerika was, maar ik vond het wel heel mooi om naar te kijken. Met Elora zijn pretparken een echt feest, dus mevrouw... of u heeft echt een heel saai kind of u heeft toch niet goed doorgehad dat uw kind het wel degelijk leuk vond ;) (of het is een kind die gewoon niet van pretparken houdt, dat kan natuurlijk ook) maar denk maar niet dat alle tweejarigen zo zijn!!! ;)
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "ze lijkt op mij" 24-07-2009 @ 17:03
Ik krijg altijd te horen hoe Elora op Daan lijkt... en dat doet ze ook... maar als Elora zelf aan het spelen is met haar poppen... dan lijkt ze op mij. Een beetje qua uiterlijk, maar heel erg qua karakter. Ze geeft haar poppen een eigen stem en is zo ontzettend lief aan het spelen dat ik er stiekem een beetje emotioneel van word.
Zo biedt ze haar knuffels ijsjes aan en vraagt ze of ze citroen of roze willen. En dan antwoord een van haar knuffels in een hoog stemmetje: "Ik vind citroen wel lekker" waarop Elora :"Ja okay" zegt. Het is zo schattig om haar te zien spelen voor 'obert' Ze zoekt ook iets wat op een notitie boekje lijkt en schrijft het dan op. Momenteel zit ze beneden in de gang te spelen, omdat ik boven achter de computer zit en Daan beneden is. Zo zit ze toch nog een beetje waar ze met ons alletwee kan praten. Het is zo'n bijzonder meisje. Ik ben nog steeds gewoon verliefd op haar!
Zo biedt ze haar knuffels ijsjes aan en vraagt ze of ze citroen of roze willen. En dan antwoord een van haar knuffels in een hoog stemmetje: "Ik vind citroen wel lekker" waarop Elora :"Ja okay" zegt. Het is zo schattig om haar te zien spelen voor 'obert' Ze zoekt ook iets wat op een notitie boekje lijkt en schrijft het dan op. Momenteel zit ze beneden in de gang te spelen, omdat ik boven achter de computer zit en Daan beneden is. Zo zit ze toch nog een beetje waar ze met ons alletwee kan praten. Het is zo'n bijzonder meisje. Ik ben nog steeds gewoon verliefd op haar!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Roodkapje en de dierentuin met Norah" 23-07-2009 @ 23:22
Op dit moment is Roodkapje helemaal populair in huize Noordeloos. Het sprookjes wordt wat afgedraaid hier. Elora kan het al bijna mee vertellen en ze weet heel goed waar het over gaat. Alleen het stukje met de stenen in de buik en de jager begrijpt ze geloof ik niet heel erg goed. Maar verder weet ze alles. Ik moet ook regelmatig roodkapje of de grootmoeder spelen. En Elora zegt vaak in een 'griezelig stemmetje' "Trek maar aan het touwtje, dan gaat de deur vanzelf open" Ik lach me dan een ongeluk.
Vandaag had ze een blauwe wintermuts uit de kast gepikt en vertelde ze me dat ze roodkapje was. Ze had zelf haar jurk uitgetrokken en een hempje aangedaan en zo huppelde ze met een 'tigger-tasje' die als mandje fungeerde door het huis. Ik was grootmoeder en ze ging koekjes naar mij brengen... de schat.
Ik zie haar nog de wolf roepen in de dierentuin en toen vroeg ze me ook of de wolf haar wilde opeten... maar echt bang leek ze niet.
Vandaag zijn we weer naar de dierentuin geweest. En al was het weer een beetje een teleurstelling, was het erg gezellig. We zijn namelijk met Norah en haar mamma op stap geweest. En dat is natuurlijk niet alleen gezellig voor mij, maar ook vooral voor Elora. Het was feest voor haar want Daan had het wandelwagentje nog in zijn auto en omdat ik geen zin had de zware tas de hele tijd te dragen, hebben we een wagentje bij de dierentuin gehuurd. Elora mocht kiezen tussen een kangaroe, een walvis en een giraf en... surprise surprise, ze koos de giraf. Norah koos ook een giraf en al snel waren we onderweg. We hebben niet veel dieren gezien want we waren een tikkeltje laat (tja, sinds Elora 2 is zijn er soms nog wel eens wat discussies en lijntrekkerijtjes voor we de deur uit gaan en van mijn vroegere punctualiteit is helaas niet heel veel meer over) maar ik zag dat beide meiden er echt van genoten.
Het Oceanium was weer het hoogtepunt (Dat blijft gewoon het leukste voor Elora) En toen ik mijn dochter vroeg wat ze het leukste vond zei ze met glunderoogjes: de visjes. Ze vond het ook geweldig dat ze tussen de vissen mocht eten.
De meiden hebben samen echt gelachen en het was een lust voor het oog (en het oor) Norah is sowieso een schatje, ik krijg altijd enorme stralende glimlachjes van haar en dan smelt ik echt. En wat kan dat kind toch goed de 'R' uitspreken. Elora heeft toch duidelijk een sterker 'spjaakgebjek"
Het was gezellig en Elora was helemaal opgelaten toen we in de auto zaten. Roodkapje werd natuurlijk weer gespeeld maar ook de wolf en de zeven geitjes vindt ze steeds leuker worden en zelfs sneeuwwitje kreeg vandaag de goedkeuring van madamme. Ze kiest trouwens steeds vaker voor sprookjes in de auto ipv liedjes. Elora mag altijd kiezen voor we gaan rijden, maar ik waarschuw haar wel dat ik het niet meer verander als we eenmaal gaan rijden.
Vanavond heeft ze me ook weer verbluft met haar fantasie. Want behalve het naspelen van de verhaaltjes en de karakters die ze kent, verzint ze ook vanalles. Ze had een handdoek omgebonden en verklaarde dat ze een prinses was. Zij is altijd Cinderella (tja dat blijft haar favoriet) en ik was sneeuwitje (die ochtend was Daan trouwens sneeuwwitje en Elora verklaarde dat ze de prins was, ze heeft haar vader zelfs wakker gezoend)
Toen ik haar naar bed bracht en ik haar verhaaltjes had voorgelezen, probeerde ze de tijd even te rekken. Ze gaat nog steeds ontzettend makkelijk naar bed, maar tegenwoordig als ze in bed ligt probeert ze op een manier de 'lijn te trekken' door te vragen of ik nog wat wil voorlezen (nog 1 verhaaltje mamma, 1tje maar) of dat zij me wat mag vertellen en als dat allemaal niet lukt gaat ze proberen voor mij voor te lezen.
Ze bladert dan door een boek en naar aanleiding wat ze op de plaatjes ziet vertelt ze een verhaal, wat tot mijn verbazing nog redelijk samenhangend was. Toen ik jonger was deed ik dit ook, dan pakte ik boekjes of stripboeken en verzon ik mijn eigen verhaal bij de plaatjes. Het kan zijn dat het is omdat ik mijn maandelijkse opoe bezoek heb, maar ik werd er een heel klein beetje emotioneel van, zo gaaf vond ik het. Wat een bijzonder kind heb ik toch en wat is ze toch lief en gezellig.
Want laat ik eerlijk zijn, ondanks dat ik toch wel vaak met haar in discussie moet gaan, gaat het allemaal erg gemoedelijk. Ik ben toch maar een bofkont met die kwebbelkous van mij.
Vandaag had ze een blauwe wintermuts uit de kast gepikt en vertelde ze me dat ze roodkapje was. Ze had zelf haar jurk uitgetrokken en een hempje aangedaan en zo huppelde ze met een 'tigger-tasje' die als mandje fungeerde door het huis. Ik was grootmoeder en ze ging koekjes naar mij brengen... de schat.
Ik zie haar nog de wolf roepen in de dierentuin en toen vroeg ze me ook of de wolf haar wilde opeten... maar echt bang leek ze niet.
Vandaag zijn we weer naar de dierentuin geweest. En al was het weer een beetje een teleurstelling, was het erg gezellig. We zijn namelijk met Norah en haar mamma op stap geweest. En dat is natuurlijk niet alleen gezellig voor mij, maar ook vooral voor Elora. Het was feest voor haar want Daan had het wandelwagentje nog in zijn auto en omdat ik geen zin had de zware tas de hele tijd te dragen, hebben we een wagentje bij de dierentuin gehuurd. Elora mocht kiezen tussen een kangaroe, een walvis en een giraf en... surprise surprise, ze koos de giraf. Norah koos ook een giraf en al snel waren we onderweg. We hebben niet veel dieren gezien want we waren een tikkeltje laat (tja, sinds Elora 2 is zijn er soms nog wel eens wat discussies en lijntrekkerijtjes voor we de deur uit gaan en van mijn vroegere punctualiteit is helaas niet heel veel meer over) maar ik zag dat beide meiden er echt van genoten.
Het Oceanium was weer het hoogtepunt (Dat blijft gewoon het leukste voor Elora) En toen ik mijn dochter vroeg wat ze het leukste vond zei ze met glunderoogjes: de visjes. Ze vond het ook geweldig dat ze tussen de vissen mocht eten.
De meiden hebben samen echt gelachen en het was een lust voor het oog (en het oor) Norah is sowieso een schatje, ik krijg altijd enorme stralende glimlachjes van haar en dan smelt ik echt. En wat kan dat kind toch goed de 'R' uitspreken. Elora heeft toch duidelijk een sterker 'spjaakgebjek"
Het was gezellig en Elora was helemaal opgelaten toen we in de auto zaten. Roodkapje werd natuurlijk weer gespeeld maar ook de wolf en de zeven geitjes vindt ze steeds leuker worden en zelfs sneeuwwitje kreeg vandaag de goedkeuring van madamme. Ze kiest trouwens steeds vaker voor sprookjes in de auto ipv liedjes. Elora mag altijd kiezen voor we gaan rijden, maar ik waarschuw haar wel dat ik het niet meer verander als we eenmaal gaan rijden.
Vanavond heeft ze me ook weer verbluft met haar fantasie. Want behalve het naspelen van de verhaaltjes en de karakters die ze kent, verzint ze ook vanalles. Ze had een handdoek omgebonden en verklaarde dat ze een prinses was. Zij is altijd Cinderella (tja dat blijft haar favoriet) en ik was sneeuwitje (die ochtend was Daan trouwens sneeuwwitje en Elora verklaarde dat ze de prins was, ze heeft haar vader zelfs wakker gezoend)
Toen ik haar naar bed bracht en ik haar verhaaltjes had voorgelezen, probeerde ze de tijd even te rekken. Ze gaat nog steeds ontzettend makkelijk naar bed, maar tegenwoordig als ze in bed ligt probeert ze op een manier de 'lijn te trekken' door te vragen of ik nog wat wil voorlezen (nog 1 verhaaltje mamma, 1tje maar) of dat zij me wat mag vertellen en als dat allemaal niet lukt gaat ze proberen voor mij voor te lezen.
Ze bladert dan door een boek en naar aanleiding wat ze op de plaatjes ziet vertelt ze een verhaal, wat tot mijn verbazing nog redelijk samenhangend was. Toen ik jonger was deed ik dit ook, dan pakte ik boekjes of stripboeken en verzon ik mijn eigen verhaal bij de plaatjes. Het kan zijn dat het is omdat ik mijn maandelijkse opoe bezoek heb, maar ik werd er een heel klein beetje emotioneel van, zo gaaf vond ik het. Wat een bijzonder kind heb ik toch en wat is ze toch lief en gezellig.
Want laat ik eerlijk zijn, ondanks dat ik toch wel vaak met haar in discussie moet gaan, gaat het allemaal erg gemoedelijk. Ik ben toch maar een bofkont met die kwebbelkous van mij.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "moeder leeuw" 17-07-2009 @ 17:49
Een dagje Balorig in de vakantie tijd is niet mijn idee van een leuke ochtend, kwam ik vanochtend achter. De bedoeling was dat we met pappa naar de dierentuin zouden gaan maar de ochtend liep door een converence call uit de hand.
Het regende buiten dus Balorig leek een goede optie. Niets was minder waar, al had Elora daar weinig last van. Zij vond het wel leuk met al die kinderen. Tot dat ze een vreselijk jongetje ontmoette.
Er liepen er een paar van rond. Van die knulletjes die liever dingen kapot maakte, die met de bouwblokken en de ballen van de ballen bak naar andere kinderen gooide en die de kleintjes aan het bedreigen waren.
Geschrokken kwam Elora naar me toe en ze zei: "Ik mag daar niet in van de jongens". In mij roerde de moederleeuw het trotse hoofd. Mijn kind mag dat dus WEL. Al ben ik juf geweest en kan ik goed met kinderen omgaan, ik merkte dat ik na een aantal keer gewoon een beetje boos begon te worden. Het was ook telkens het zelfde jongetje.
Toen Elora op de trampoline stond was hij haar duidelijk aan het pesten. Hij ging zo springen dat zij in een hoekje werd gedreven en daarna duwde hij haar van de trampoline af. Ik greep in, kon er niets aan doen. Achteraf voelde ik me lullig... Elora moet hier ook tegen kunnen, maar ik vond het zo flauw om dit grotere kind mijn kind zo te zien treiteren.
Vlak voordat we naar huis gingen kwam Elora huilend naar me toe. Op haar wang zaten allemaal krabbels en er zaten zelfs wat druppeltjes bloed op haar wang. Iemand had haar goed te grazen genomen. Ik weet het niet zeker maar volgens mij was het weer dat zelfde jongetje. Want Elora wees zijn kant op.
Met een rot gevoel ben ik naar huis gegaan. Maar ja... zo werkt de wereld wel en Elora moet zich daar ook tegen kunnen weren. Ik mag daar eigenlijk gewoon niet te veel aan doen, alleen haar leren hoe ze er mee om kan gaan. Maar het liefst had ik dit ellendige rotjong bij zijn lurven gepakt en zijn vader een pak rammel gegeven met zijn eigen kind met de woorden dat hij zijn monster maar beter aan de ketting moest houden.
Ik denk dat het voor Elora wel goed is als we eens voor een peuter speelzaal gaan kijken, dan kan ze leren met dit soort kinderen om te gaan. Want als ik er bij ben dan blijft de verleiding groot om in te grijpen... en dat is niet de bedoeling, want ik wil niet zo'n gekke overdreven moeder worden. Maar mijn hart is er goed voor... *zucht*
Het regende buiten dus Balorig leek een goede optie. Niets was minder waar, al had Elora daar weinig last van. Zij vond het wel leuk met al die kinderen. Tot dat ze een vreselijk jongetje ontmoette.
Er liepen er een paar van rond. Van die knulletjes die liever dingen kapot maakte, die met de bouwblokken en de ballen van de ballen bak naar andere kinderen gooide en die de kleintjes aan het bedreigen waren.
Geschrokken kwam Elora naar me toe en ze zei: "Ik mag daar niet in van de jongens". In mij roerde de moederleeuw het trotse hoofd. Mijn kind mag dat dus WEL. Al ben ik juf geweest en kan ik goed met kinderen omgaan, ik merkte dat ik na een aantal keer gewoon een beetje boos begon te worden. Het was ook telkens het zelfde jongetje.
Toen Elora op de trampoline stond was hij haar duidelijk aan het pesten. Hij ging zo springen dat zij in een hoekje werd gedreven en daarna duwde hij haar van de trampoline af. Ik greep in, kon er niets aan doen. Achteraf voelde ik me lullig... Elora moet hier ook tegen kunnen, maar ik vond het zo flauw om dit grotere kind mijn kind zo te zien treiteren.
Vlak voordat we naar huis gingen kwam Elora huilend naar me toe. Op haar wang zaten allemaal krabbels en er zaten zelfs wat druppeltjes bloed op haar wang. Iemand had haar goed te grazen genomen. Ik weet het niet zeker maar volgens mij was het weer dat zelfde jongetje. Want Elora wees zijn kant op.
Met een rot gevoel ben ik naar huis gegaan. Maar ja... zo werkt de wereld wel en Elora moet zich daar ook tegen kunnen weren. Ik mag daar eigenlijk gewoon niet te veel aan doen, alleen haar leren hoe ze er mee om kan gaan. Maar het liefst had ik dit ellendige rotjong bij zijn lurven gepakt en zijn vader een pak rammel gegeven met zijn eigen kind met de woorden dat hij zijn monster maar beter aan de ketting moest houden.
Ik denk dat het voor Elora wel goed is als we eens voor een peuter speelzaal gaan kijken, dan kan ze leren met dit soort kinderen om te gaan. Want als ik er bij ben dan blijft de verleiding groot om in te grijpen... en dat is niet de bedoeling, want ik wil niet zo'n gekke overdreven moeder worden. Maar mijn hart is er goed voor... *zucht*
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Romantiek vermoord door een poepluier" 15-07-2009 @ 21:46
Nietsvermoedend kwam ik thuis van een avondje naar de film met mijn moeder. Harry Potter 6 ging vandaag in premiere en het is voor ons een traditie om samen naar de nieuwe Harry Potter films te gaan.
Op de trap stonden twee laptops (een van het werk en een die we gratis bij onze internet verbinding hebben gekregen) met romantische tekst en muziek. Geen bloemblaadjes, want dat heeft mijn lieverd al eens gedaan en dit is weer iets origineels. Boven stond het bericht dat ik stil moest zijn voor de kleine... maar dat hoefde al niet meer.
"Mamma, ben je daar?" klonk er uit het slaapkamertje van Elora, "Mamma ik heb een poepluier"
.....
En weg was de romantiek. Elora was uitgelaten en begon enthousiast te vertellen. "Mag ik even uit bed?" vroeg ze me met haar meest engelachtige gezichtje. Plots overviel het me weer hoe groot mijn kleine meisje werd. Hoe groot en hoe wijs.
Ze smeekte haar vader of ze nog even uit bed mocht en ging om zijn nek hangen terwijl ze hem met kusjes en knuffels bedolf. Natuurlijk mog ze nog even uit bed. Ze mog nog even in het 'grote bed' van mamma en pappa.
Daar maakten we een trein van het bed. Als we dan aan Elora vroegen wat ze buiten de ramen van de trein zag, verzon ze de gekste dingen. Op een gegeven moment 'reden' we door de dierentuin en vertelde ze ons welke dieren ze zag. Het was zo schattig.
Het was ook een van de weinige keren dat ik moeite heb gehad om haar naar bed te krijgen, want normaal gaat ze vrijwillig. Vooral omdat ze echt heel moe was en ze zat bijna te knikkenbollen. De ondelhandel drift kwam in haar naar boven. Ze vroeg of ze nog 1 minuutje mocht spelen en toen ik haar in bed legde en een verhaaltje had voorgelezen vroeg ze of ik nog 1 verhaaltje van Jip en Janneke wilde voorlezen. En toen ik nog 1 verhaaltje had voorgelezen vroeg ze of ik nog 1 verhaaltje van Nijntje wilde voorlezen. Maar ik vond het wel genoeg en heb haar teleurgesteld neergelegd. 2 minuten later sliep ze.
Op de trap stonden twee laptops (een van het werk en een die we gratis bij onze internet verbinding hebben gekregen) met romantische tekst en muziek. Geen bloemblaadjes, want dat heeft mijn lieverd al eens gedaan en dit is weer iets origineels. Boven stond het bericht dat ik stil moest zijn voor de kleine... maar dat hoefde al niet meer.
"Mamma, ben je daar?" klonk er uit het slaapkamertje van Elora, "Mamma ik heb een poepluier"
.....
En weg was de romantiek. Elora was uitgelaten en begon enthousiast te vertellen. "Mag ik even uit bed?" vroeg ze me met haar meest engelachtige gezichtje. Plots overviel het me weer hoe groot mijn kleine meisje werd. Hoe groot en hoe wijs.
Ze smeekte haar vader of ze nog even uit bed mocht en ging om zijn nek hangen terwijl ze hem met kusjes en knuffels bedolf. Natuurlijk mog ze nog even uit bed. Ze mog nog even in het 'grote bed' van mamma en pappa.
Daar maakten we een trein van het bed. Als we dan aan Elora vroegen wat ze buiten de ramen van de trein zag, verzon ze de gekste dingen. Op een gegeven moment 'reden' we door de dierentuin en vertelde ze ons welke dieren ze zag. Het was zo schattig.
Het was ook een van de weinige keren dat ik moeite heb gehad om haar naar bed te krijgen, want normaal gaat ze vrijwillig. Vooral omdat ze echt heel moe was en ze zat bijna te knikkenbollen. De ondelhandel drift kwam in haar naar boven. Ze vroeg of ze nog 1 minuutje mocht spelen en toen ik haar in bed legde en een verhaaltje had voorgelezen vroeg ze of ik nog 1 verhaaltje van Jip en Janneke wilde voorlezen. En toen ik nog 1 verhaaltje had voorgelezen vroeg ze of ik nog 1 verhaaltje van Nijntje wilde voorlezen. Maar ik vond het wel genoeg en heb haar teleurgesteld neergelegd. 2 minuten later sliep ze.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "gek grietje" 10-07-2009 @ 14:37
En net als ik haar mentaal echt een klap met een roeispaan wil verkopen, draait ze weer helemaal om en hebben we samen de slappe lach.
Het is genieten met mijn kleine meisje, maar soms is ze oh zo vermoeiend. Zoals met het uitkiezen en opplakken van haar stickers. Als je even haast hebt is dat geen goed idee (en ze moet natuurlijk altijd net een plas of een poep doen als je net op het punt staat om weg te gaan)
"Jij mag niet kijken naar mij, mamma" krijg ik regelmatig te horen. Vooral als ze een sticker moet uitkiezen. Ze wil ook alles zelf doen, maar dat duurt zo belachelijk lang!!! Dan gaat ze met haar rug naar me toe staan en is ze aan het friemelen met het stickervel. Ik houd haar in de smiezen want anders heeft ze straks alle stickers gesloopt (missus descructive) Ze is zo traag dat ze soms eerst even een liedje wil zingen voor de sticker die ze heeft uitgekozen. Echt... ik verdenk haar ervan dat ze dit doet om mij gek te krijgen (en het lukt haar hoor!!)
Ze kan zo goed de lijn trekken en daar word ik helemaal kierewiet van. Niet dat ze stout is, ze weet het precies hoe ze me gek krijgt zonder echt stout te zijn.
Maar dan, op zo'n punt dat ze eigenlijk al had moeten slapen, maar ze de slaap niet kan vatten en dus nog maar even bij mij op het grote bed zit.... dan heeft ze de hik en probeer ik haar te laten schrikken (wat dan niet werkt) Dan besluit Elora mij te laten schrikken en ze roept: "Boe". Als ik dan een verrast gilletje geef schrikt ze alsnog en is ze spontaan haar hik kwijt. Ik moet lachen omdat ze schrikt en omdat haar hik weg is en zij moet lachen omdat ze denkt dat ik schrik. En samen lachen we tot de tranen over mijn wangen rollen. De frustratie van de stickers ben ik al weer kwijt en ik ben zo dankbaar dat ik een dochter als Elora heb.
Het is genieten met mijn kleine meisje, maar soms is ze oh zo vermoeiend. Zoals met het uitkiezen en opplakken van haar stickers. Als je even haast hebt is dat geen goed idee (en ze moet natuurlijk altijd net een plas of een poep doen als je net op het punt staat om weg te gaan)
"Jij mag niet kijken naar mij, mamma" krijg ik regelmatig te horen. Vooral als ze een sticker moet uitkiezen. Ze wil ook alles zelf doen, maar dat duurt zo belachelijk lang!!! Dan gaat ze met haar rug naar me toe staan en is ze aan het friemelen met het stickervel. Ik houd haar in de smiezen want anders heeft ze straks alle stickers gesloopt (missus descructive) Ze is zo traag dat ze soms eerst even een liedje wil zingen voor de sticker die ze heeft uitgekozen. Echt... ik verdenk haar ervan dat ze dit doet om mij gek te krijgen (en het lukt haar hoor!!)
Ze kan zo goed de lijn trekken en daar word ik helemaal kierewiet van. Niet dat ze stout is, ze weet het precies hoe ze me gek krijgt zonder echt stout te zijn.
Maar dan, op zo'n punt dat ze eigenlijk al had moeten slapen, maar ze de slaap niet kan vatten en dus nog maar even bij mij op het grote bed zit.... dan heeft ze de hik en probeer ik haar te laten schrikken (wat dan niet werkt) Dan besluit Elora mij te laten schrikken en ze roept: "Boe". Als ik dan een verrast gilletje geef schrikt ze alsnog en is ze spontaan haar hik kwijt. Ik moet lachen omdat ze schrikt en omdat haar hik weg is en zij moet lachen omdat ze denkt dat ik schrik. En samen lachen we tot de tranen over mijn wangen rollen. De frustratie van de stickers ben ik al weer kwijt en ik ben zo dankbaar dat ik een dochter als Elora heb.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Nt2 en Mega Mindy" 10-07-2009 @ 08:24
In het verleden heb ik NT2 les gegeven. Ik heb momenteel het gevoel dat ik weer les aan het geven ben. Ja ik spreek voornamelijk engels tegen Elora, maar als ik hoor dat ze iets fout zegt in het Nederlands, dan corrigeer ik haar ook. Het is zo schattig om te horen hoe ze sommige dingen omdraait. Zo vraagt ze: "Hoe oud jij ben?" Ik had vroeger een kindje in de klas (wel ouder natuurlijk) uit marokko die dezelfde fout maakte. Het bracht me weer even terug. Het is heel bijzonder om die taal ontwikkeling van een kind van zo dichtbij mee te maken. Elora's woordenschat wordt ook steeds interessanter en ik verbaas me soms over wat ze allemaal al weet.
Vanochtend bedacht ik me ineens dat ik volgens mij helemaal geen 'verslag' heb gemaakt over ons bezoek aan de Zomershow van Studio 100, wat toch wel heel bijzonder is.
Om eerlijk te zijn ik heb persoonlijk niet zo veel met studio 100, maar Elora wel, en het leek ons een leuk idee om alvast voor onze vakantie naar Disney World te oefenen met het 'kijken naar show's' en te peilen of Elora dat een beetje kan volhouden.
Het was een groot success. We zaten best ver weg, maar konden alles goed zien. We hadden alleen het clowntje dat licht gaf uit het circus moeten meenemen want alle kinderen hadden van die gloei dingen en Elora vroeg ook meteen of zij "een clowntje" mocht (al waren het hier natuurlijk geen clowntjes). Gelukkig vond ze het niet erg toen we zeiden dat we haar clowntje waren vergeten.
De show was al begonnen toen we binnenkwamen, maar maar net. Het begin was niet zo heel interessant voor Elora maar toen Piet Piraat en zijn crew binnen kwamen kon het feest beginnen. De verbazing van Elora die aankondigde dat zij Piet Piraat op het podium kon zien, bracht bijna tranen in mijn ogen. (tja je bent een emo moeder of je bent het niet... *bloos*)
Ook Buma was groot feest en Elora heeft gedanst op de kabouter Plop dans. Er zaten een paar acts tussen die wij niet kende, maar desalniettemin was de text van de liedjes zo simpel dat Elora na een paar coupletten ook gewoon mee kon zingen. En dat deed ze uit volle borst.
Samson en Gert vonden we niet zo interessant en dat vond ik zelf ook een beetje langdradig. Elora ook want ze was ineens niet meer aan het opletten terwijl ze bij alle andere dingen wel helemaal in de show zat.
Maar toen kwam Mega Mindy, een show die Elora altijd met haar pappa kijkt en dat was heel spectaculair. Mega Mindy vloog door de lucht en zong haar liedje en Elora was er stil van. Met open mond en ogen zo groot als schoteltjes keek ze gehypnotiseerd naar haar vliegende roze heldin.
Tijdens het optreden (het bijna laatste optreden) van K3 zijn we weggegaan. Elora is niet weg van K3 en wij ook niet, dus we wilden de drommen mensen voor zijn. We hebben 2 liedjes geluisterd en zijn toen naar huis gegaan. Het voelde kort maar toen we op de klok keken hadden we dik 1 1/2 uur van de show genoten. Ik was erg verbaasd en ook gelijk heel blij om te zien dat 1 1/2 uur duidelijk niet te lang was voor onze peuter. Dat gaat helemaal goed komen in Amerika in December!
Vanochtend bedacht ik me ineens dat ik volgens mij helemaal geen 'verslag' heb gemaakt over ons bezoek aan de Zomershow van Studio 100, wat toch wel heel bijzonder is.
Om eerlijk te zijn ik heb persoonlijk niet zo veel met studio 100, maar Elora wel, en het leek ons een leuk idee om alvast voor onze vakantie naar Disney World te oefenen met het 'kijken naar show's' en te peilen of Elora dat een beetje kan volhouden.
Het was een groot success. We zaten best ver weg, maar konden alles goed zien. We hadden alleen het clowntje dat licht gaf uit het circus moeten meenemen want alle kinderen hadden van die gloei dingen en Elora vroeg ook meteen of zij "een clowntje" mocht (al waren het hier natuurlijk geen clowntjes). Gelukkig vond ze het niet erg toen we zeiden dat we haar clowntje waren vergeten.
De show was al begonnen toen we binnenkwamen, maar maar net. Het begin was niet zo heel interessant voor Elora maar toen Piet Piraat en zijn crew binnen kwamen kon het feest beginnen. De verbazing van Elora die aankondigde dat zij Piet Piraat op het podium kon zien, bracht bijna tranen in mijn ogen. (tja je bent een emo moeder of je bent het niet... *bloos*)
Ook Buma was groot feest en Elora heeft gedanst op de kabouter Plop dans. Er zaten een paar acts tussen die wij niet kende, maar desalniettemin was de text van de liedjes zo simpel dat Elora na een paar coupletten ook gewoon mee kon zingen. En dat deed ze uit volle borst.
Samson en Gert vonden we niet zo interessant en dat vond ik zelf ook een beetje langdradig. Elora ook want ze was ineens niet meer aan het opletten terwijl ze bij alle andere dingen wel helemaal in de show zat.
Maar toen kwam Mega Mindy, een show die Elora altijd met haar pappa kijkt en dat was heel spectaculair. Mega Mindy vloog door de lucht en zong haar liedje en Elora was er stil van. Met open mond en ogen zo groot als schoteltjes keek ze gehypnotiseerd naar haar vliegende roze heldin.
Tijdens het optreden (het bijna laatste optreden) van K3 zijn we weggegaan. Elora is niet weg van K3 en wij ook niet, dus we wilden de drommen mensen voor zijn. We hebben 2 liedjes geluisterd en zijn toen naar huis gegaan. Het voelde kort maar toen we op de klok keken hadden we dik 1 1/2 uur van de show genoten. Ik was erg verbaasd en ook gelijk heel blij om te zien dat 1 1/2 uur duidelijk niet te lang was voor onze peuter. Dat gaat helemaal goed komen in Amerika in December!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "bazig tiepje" 07-07-2009 @ 20:40
"huh, wat was dat" vraag ik met het slaap nog in mijn ogen. Door een raar geluid ben ik wakker geschrokken. "Ik was het" hoor ik een stemmetje van uit de deuropening, "Ik was het mamma, ik ben hier... ik ben wakker!"
Er zijn mensen die gelijk helemaal 100% helder zijn als ze net wakker zijn, ik ben daar niet een van. Vermoeid laat ik Elora bij ons op het bed kruipen. Eigenlijk mag ze er pas uit als wij haar geroepen hebben en normaal houdt ze zich heel braaf aan deze regel. Maar in onze slaapkamer staat de ventilator aan en dat betekent waarschijnlijk dat we haar niet hebben horen roepen. Ik mompel van onder mijn kussen dat ze het eerst even moet vragen als ze uit bed wil en Elora vraagt dan in haar liefste stemmetje: "Mamma? Mag ik uit bed?" Dan kan je toch alleen maar lachen?
Elora is een bijzonder kind (maar dat vinden alle moeders natuurlijk van hun kinderen) Ik lach me dagelijks een ongeluk om haar. Ze is heel erg sociaal. Zolang mensen haar geen directe aandacht geven als ze ze net ziet, dan heeft ze het hoogste woord. Ze praat tegen alles en iedereen en vooral 'grote jongens' van de leeftijd 8 tot en met een jaar of 14 zijn erg favoriet. Het leuke is dat de jongens ook echt vaak op haar in gaan als ze iets zegt. Ik had haar vandaag een ijsje belooft en ze vertelde aan iedereen die het maar horen wilde dat ze een ijsje zou krijgen. Een aantal opgeschoten knullen vonden het prachtig dat dit kleine grietje haar verhaal kwam doen. Ze gingen ook heel erg mee in haar verhaal.
Daarna waren twee oude dametjes aan de beurt die Elora eigenwijs 'oma's' noemde. Ze vertelde over wat ze vorige week in de dierentuin had gezien en dat ze in het donker had gelopen. De dames vonden het net als de jonge knullen prachtig en zoals gewoonlijk had Elora haar publiek.
Aandacht komt ze sowieso niet te kort want ze is echt heel sociaal. Ze kan ook heel erg leuk met andere kinderen spelen. Zelfs al is ze een tikkeltje bazig. Elora verzint graag het spel en het verhaal. Ze was voor we naar huis gingen nog even met ons buurmeisje aan het spelen, die dik 4 jaar ouder is.
"Elize, kom" hoorde ik mijn kleine commandant zeggen, "Dan was dit een hele hoge berg en dan gaan wij jennen (rennen), kom maar Elize" Grappig genoeg doet bijna iedereen wat zij wil, of ze nu groter, kleiner of even groot zijn. En als ze het niet doen, vindt Elora het ook best.
Het is sowieso momenteel een groot feest met haar. Ik heb een jaar abonnement gehaald voor de dierentuin en daar maken we dankbaar gebruik van. We zijn nu al drie keer naar de dierentuin geweest en hebben nog steeds niet alles gezien. Elora is zo leuk en ze weet zo veel te vertellen.
Haar taal wordt ook steeds beter. Niet alleen blijft haar woordenschat me echt verbazen, maar ook gaat ze vanalles steeds beter uitspreken.
Ze is een heel vrolijk en uitgelaten kind. Natuurlijk is ze ook oereigenwijs en dat is soms lastig. Als ik iets van haar wil gaat ze er meestal tegen in en dat kan soms dood vermoeiend zijn. Maar toch luistert ze best goed, heeft ze niet echt last van drifbuien (meer zeurstemmetjes) en kan je heel erg met haar lachen. Ik ben best tevreden met de peutertijd... al moet ik zeggen dat ik het wel ongelovelijk intensief vind allemaal.
Er zijn mensen die gelijk helemaal 100% helder zijn als ze net wakker zijn, ik ben daar niet een van. Vermoeid laat ik Elora bij ons op het bed kruipen. Eigenlijk mag ze er pas uit als wij haar geroepen hebben en normaal houdt ze zich heel braaf aan deze regel. Maar in onze slaapkamer staat de ventilator aan en dat betekent waarschijnlijk dat we haar niet hebben horen roepen. Ik mompel van onder mijn kussen dat ze het eerst even moet vragen als ze uit bed wil en Elora vraagt dan in haar liefste stemmetje: "Mamma? Mag ik uit bed?" Dan kan je toch alleen maar lachen?
Elora is een bijzonder kind (maar dat vinden alle moeders natuurlijk van hun kinderen) Ik lach me dagelijks een ongeluk om haar. Ze is heel erg sociaal. Zolang mensen haar geen directe aandacht geven als ze ze net ziet, dan heeft ze het hoogste woord. Ze praat tegen alles en iedereen en vooral 'grote jongens' van de leeftijd 8 tot en met een jaar of 14 zijn erg favoriet. Het leuke is dat de jongens ook echt vaak op haar in gaan als ze iets zegt. Ik had haar vandaag een ijsje belooft en ze vertelde aan iedereen die het maar horen wilde dat ze een ijsje zou krijgen. Een aantal opgeschoten knullen vonden het prachtig dat dit kleine grietje haar verhaal kwam doen. Ze gingen ook heel erg mee in haar verhaal.
Daarna waren twee oude dametjes aan de beurt die Elora eigenwijs 'oma's' noemde. Ze vertelde over wat ze vorige week in de dierentuin had gezien en dat ze in het donker had gelopen. De dames vonden het net als de jonge knullen prachtig en zoals gewoonlijk had Elora haar publiek.
Aandacht komt ze sowieso niet te kort want ze is echt heel sociaal. Ze kan ook heel erg leuk met andere kinderen spelen. Zelfs al is ze een tikkeltje bazig. Elora verzint graag het spel en het verhaal. Ze was voor we naar huis gingen nog even met ons buurmeisje aan het spelen, die dik 4 jaar ouder is.
"Elize, kom" hoorde ik mijn kleine commandant zeggen, "Dan was dit een hele hoge berg en dan gaan wij jennen (rennen), kom maar Elize" Grappig genoeg doet bijna iedereen wat zij wil, of ze nu groter, kleiner of even groot zijn. En als ze het niet doen, vindt Elora het ook best.
Het is sowieso momenteel een groot feest met haar. Ik heb een jaar abonnement gehaald voor de dierentuin en daar maken we dankbaar gebruik van. We zijn nu al drie keer naar de dierentuin geweest en hebben nog steeds niet alles gezien. Elora is zo leuk en ze weet zo veel te vertellen.
Haar taal wordt ook steeds beter. Niet alleen blijft haar woordenschat me echt verbazen, maar ook gaat ze vanalles steeds beter uitspreken.
Ze is een heel vrolijk en uitgelaten kind. Natuurlijk is ze ook oereigenwijs en dat is soms lastig. Als ik iets van haar wil gaat ze er meestal tegen in en dat kan soms dood vermoeiend zijn. Maar toch luistert ze best goed, heeft ze niet echt last van drifbuien (meer zeurstemmetjes) en kan je heel erg met haar lachen. Ik ben best tevreden met de peutertijd... al moet ik zeggen dat ik het wel ongelovelijk intensief vind allemaal.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "neuroot in de dop" 20-06-2009 @ 21:42
Elora mag stickers plakken als ze naar het potje gaat. Als ze twintig stickers heeft krijgt ze een 'cadeautje' (een kleur boekje, krijtjes, klei... voornamelijk knutsel spulletjes)
Ze mag de stickers zelf opplakken en dat vindt ze geweldig. Ze heeft de keuze uit veel prinsessen maar kiest vooral cinderella. Het viel me op dat ze ze heel netjes in een rij plakte en om en om een cinderella. Ze plakt ze ook keurig recht
Een van de stickers had ze niet zo goed opgeplakt, hij zat half los en een stukje over een anders sticker heen. Ik had hem losgehaald en iets naar beneden geplakt. Elora heeft toen ik niet keek de sticker weer losgehaald en terug in het rijtje geplaatst (dit keer niet over de andere sticker heen trouwens)
Het ging echt om deze sticker, want de rest had ze netjes laten zitten. Ik zag het net toen ik zelf naar het toilet ging... een mini neurootje???
Ze mag de stickers zelf opplakken en dat vindt ze geweldig. Ze heeft de keuze uit veel prinsessen maar kiest vooral cinderella. Het viel me op dat ze ze heel netjes in een rij plakte en om en om een cinderella. Ze plakt ze ook keurig recht
Een van de stickers had ze niet zo goed opgeplakt, hij zat half los en een stukje over een anders sticker heen. Ik had hem losgehaald en iets naar beneden geplakt. Elora heeft toen ik niet keek de sticker weer losgehaald en terug in het rijtje geplaatst (dit keer niet over de andere sticker heen trouwens)
Het ging echt om deze sticker, want de rest had ze netjes laten zitten. Ik zag het net toen ik zelf naar het toilet ging... een mini neurootje???
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Moeder en dochter dagje uit naar de dierentuin" 19-06-2009 @ 15:26
Al een tijdje voel ik me schuldig omdat ik van alles door de weeks heb. Sollicitatie gesprekken, lesjes geven, en weet ik wat allemaal. Vorig weekend zijn we zelfs een heel weekend weg geweest en Elora is dus erg veel aan het logeren geweest de laatste tijd.
Vandaag vond ik het eens tijd om het goed te maken met mijn dochter. Al weken vraagt ze me, als ze een giraf of een olifant op tv ziet: "Gaam (gaan) we daar stjakjes (strakjes) naar toe? Gaam we naar de dierentuin toe?" En vandaag vond ik het een goed idee om echt eens echt naar de dierentuin te gaan.
Dus de broodjes werden gepakt en de pakjes appelsap en koekjes werden in de tas gedaan. In de supermarkt mocht Elora iets lekkers uitkiezen en ze koos zoals altijd snoep banaantjes. Nog even tanken en hè, hè, eindelijk waren we onderweg naar Blijdorp. Iets voor tienen kwamen we aan maar ik kon de ingang van de parkeerplaats niet vinden, want ik was naar het verkeerde parkeer terrein gegaan en die was gesloten. Net na tienen had ik de ingang gevonden en al snel liepen we in de dierentuin, tot grote vreugde van Elora.
Ik vroeg haar of ze eerst naar het Oceanium wilde gaan, om naar de haaien en de visjes te kijken (dit is tot nu toe altijd haar favoriete gedeelte geweest van Blijdorp) maar madame antwoordde: “Nee hoor, ik wil naar de giraffen kijken”. Tja en wat moet je dan? Op naar de giraffen! We gingen via de olifanten route, want daar zouden we ook de giraffen vinden en toen Elora plaatjes van olifanten zag werd ze nog enthousiaster en kwam er weer iets bij op haar lijstje van dieren die ze wilde zien.
Op de olifanten route keek Elora haar ogen uit. Alles was even leuk en interessant. De prairiehonden kwamen zo dichtbij dat we ze bijna konden aanraken. Ik waarschuwde Elora wel dat de prairiehonden beten, dus ze hield wijs haar vingers bij zich.
Het viel me op dat Elora vooral door volgens gefascineerd was en dat ze ook niet snel bang is voor dingen, tenzij ze heel veel lawaai maken (de haan is nog steeds het gesprek van de dag in huize Noordeloos)
Ik baalde als een stekker dat ik mijn fototoestel niet bij me had, maar ja die zit in de luiertas en die heeft pappa nog in zijn auto liggen *zucht*. Vooral toen Elora wel heel dichtbij een enorme vogel ging staan en de vogel haar nieuwsgierig aankeek. Ik heb de foto met mijn telefoon genomen, maar ik weet niet hoe goed hij gelukt is. Volgende week zal het beter gaan met mijn nieuwe telefoon, maar ja dat is achteraf gekletst.
De vleermuizen grot maakte een hele grote indruk op Elora. Ze vond het fantastisch in het donker. Telkens vroeg ze aan mij: “Is dit eng?” (tja ze is geobsedeerd door enge dingen momenteel, hoe enger hoe beter) Toen ik zei: “Nee het is gewoon donker, en dat is niet eng” was ze duidelijk teleurgesteld. Toen ze door kleine en vooral lage gangetjes ging lopen zag ik dat niet zitten en riep ik haar terug. Weer vroeg ze: “Waarom? Is dat eng daar?” Ze hoopte toch zo dat het eng zou worden.
Na de vleermuizen hadden we de olifanten gevonden en na nog een hele reeks dieren vonden we ook de giraffen. Daar gingen we even wat eten en Elora at met smaak het leeuwendeel van haar puntje op, terwijl we nanna even belden. Daarna gingen we weer verder. Het was inmiddels al na 12:00 en het leek me wel een wijs plan om naar het Oceanium te gaan. Elora wilde dolgraag nog even naar de vleermuizen en vroeg me of ze naar het ‘donker’ mocht. Maar dat was een flink stuk terug van waar we waren dus ik beloofde haar dat er ook donkere stukken in het Oceanium waren.
Het was al rond Elora’s slaaptijd, dus dat betekent dat alles wat we doen een discussie wordt. Als ik ‘rechts’ zeg, vindt Elora dat we links moeten gaan en andersom. Over het algemeen gaat het allemaal gemoedelijk en zijn er verder geen drama’s of boze buien, maar ik had niet zo’n zin in om de twee meter Elora te moeten overhalen om de kant op te gaan waar ik naar toe wilde of om haar telkens aan te sporen wat sneller te lopen of juist dat ze niet zo hard moet rennen. Dus ik heb haar tijdens de lange wandeling naar de andere kant van het park even in het wagentje gezet.
Ze vond het prima, al was ze wel blij dat ze bij het Oceanium zelf weer mocht lopen. Weer keek ze haar ogen uit, want vissen kijken vindt ze toch wel zo machtig. Aan iedereen die maar naar haar wilde luisteren vertelde ze wat ze zag. Veel mensen bleven geamuseerd staan en lieten zich hele verhalen ophangen door mijn kleine tweejarige tourgids.
Na een tijdje merkte ik dat ze erg moe was geworden. Ze struikelde over haar eigen voeten, wilde zelf haar eigen pad maken en als ik het ergens niet mee eens was ging ze met haar bekende ‘jankstem’ praten. Vreselijk vind ik dat en ik merk dat ik daar niet zo’n geduld voor heb. Ik heb haar zelfs 2 keer voor straf moeten zetten omdat ze opzettelijk niet luisterde. Dat probeert ze wel vaker uit tegenwoordig, al helpt het echt geweldig als ik haar even voor straf zet.
We hebben het Oceanium 2x doorgelopen in totaal tot ik besloot dat het genoeg was. Elora wilde graag naar nog meer dieren kijken, maar ze was heel bleek geworden en ze had dikke wallen onder haar ogen. Dus ‘hup’ het wagentje in en naar de auto. Ze legde zich er gelukkig gelijk bij neer toen ik zei dat we naar huis gingen en ze was zelfs blij dat ze naar haar bedje mocht.
Tot mijn verbazing bleef ze toch wakker in het ritje terug naar huis en eenmaal thuis wilde ze nog heel even spelen voor ze naar bed ging. Ze vertelde honderduit over de dieren die ze had gezien en ze zei dat ze de olifanten en het ‘donker’ het leukste vond. Maar dat kan straks weer veranderen als ze het hele verhaal nog eens verteld. Het wordt steeds leuker met Elora naar de dierentuin te gaan en het was echt genieten vandaag. Wat heb ik toch een gezellig en enthousiast kind!
Vandaag vond ik het eens tijd om het goed te maken met mijn dochter. Al weken vraagt ze me, als ze een giraf of een olifant op tv ziet: "Gaam (gaan) we daar stjakjes (strakjes) naar toe? Gaam we naar de dierentuin toe?" En vandaag vond ik het een goed idee om echt eens echt naar de dierentuin te gaan.
Dus de broodjes werden gepakt en de pakjes appelsap en koekjes werden in de tas gedaan. In de supermarkt mocht Elora iets lekkers uitkiezen en ze koos zoals altijd snoep banaantjes. Nog even tanken en hè, hè, eindelijk waren we onderweg naar Blijdorp. Iets voor tienen kwamen we aan maar ik kon de ingang van de parkeerplaats niet vinden, want ik was naar het verkeerde parkeer terrein gegaan en die was gesloten. Net na tienen had ik de ingang gevonden en al snel liepen we in de dierentuin, tot grote vreugde van Elora.
Ik vroeg haar of ze eerst naar het Oceanium wilde gaan, om naar de haaien en de visjes te kijken (dit is tot nu toe altijd haar favoriete gedeelte geweest van Blijdorp) maar madame antwoordde: “Nee hoor, ik wil naar de giraffen kijken”. Tja en wat moet je dan? Op naar de giraffen! We gingen via de olifanten route, want daar zouden we ook de giraffen vinden en toen Elora plaatjes van olifanten zag werd ze nog enthousiaster en kwam er weer iets bij op haar lijstje van dieren die ze wilde zien.
Op de olifanten route keek Elora haar ogen uit. Alles was even leuk en interessant. De prairiehonden kwamen zo dichtbij dat we ze bijna konden aanraken. Ik waarschuwde Elora wel dat de prairiehonden beten, dus ze hield wijs haar vingers bij zich.
Het viel me op dat Elora vooral door volgens gefascineerd was en dat ze ook niet snel bang is voor dingen, tenzij ze heel veel lawaai maken (de haan is nog steeds het gesprek van de dag in huize Noordeloos)
Ik baalde als een stekker dat ik mijn fototoestel niet bij me had, maar ja die zit in de luiertas en die heeft pappa nog in zijn auto liggen *zucht*. Vooral toen Elora wel heel dichtbij een enorme vogel ging staan en de vogel haar nieuwsgierig aankeek. Ik heb de foto met mijn telefoon genomen, maar ik weet niet hoe goed hij gelukt is. Volgende week zal het beter gaan met mijn nieuwe telefoon, maar ja dat is achteraf gekletst.
De vleermuizen grot maakte een hele grote indruk op Elora. Ze vond het fantastisch in het donker. Telkens vroeg ze aan mij: “Is dit eng?” (tja ze is geobsedeerd door enge dingen momenteel, hoe enger hoe beter) Toen ik zei: “Nee het is gewoon donker, en dat is niet eng” was ze duidelijk teleurgesteld. Toen ze door kleine en vooral lage gangetjes ging lopen zag ik dat niet zitten en riep ik haar terug. Weer vroeg ze: “Waarom? Is dat eng daar?” Ze hoopte toch zo dat het eng zou worden.
Na de vleermuizen hadden we de olifanten gevonden en na nog een hele reeks dieren vonden we ook de giraffen. Daar gingen we even wat eten en Elora at met smaak het leeuwendeel van haar puntje op, terwijl we nanna even belden. Daarna gingen we weer verder. Het was inmiddels al na 12:00 en het leek me wel een wijs plan om naar het Oceanium te gaan. Elora wilde dolgraag nog even naar de vleermuizen en vroeg me of ze naar het ‘donker’ mocht. Maar dat was een flink stuk terug van waar we waren dus ik beloofde haar dat er ook donkere stukken in het Oceanium waren.
Het was al rond Elora’s slaaptijd, dus dat betekent dat alles wat we doen een discussie wordt. Als ik ‘rechts’ zeg, vindt Elora dat we links moeten gaan en andersom. Over het algemeen gaat het allemaal gemoedelijk en zijn er verder geen drama’s of boze buien, maar ik had niet zo’n zin in om de twee meter Elora te moeten overhalen om de kant op te gaan waar ik naar toe wilde of om haar telkens aan te sporen wat sneller te lopen of juist dat ze niet zo hard moet rennen. Dus ik heb haar tijdens de lange wandeling naar de andere kant van het park even in het wagentje gezet.
Ze vond het prima, al was ze wel blij dat ze bij het Oceanium zelf weer mocht lopen. Weer keek ze haar ogen uit, want vissen kijken vindt ze toch wel zo machtig. Aan iedereen die maar naar haar wilde luisteren vertelde ze wat ze zag. Veel mensen bleven geamuseerd staan en lieten zich hele verhalen ophangen door mijn kleine tweejarige tourgids.
Na een tijdje merkte ik dat ze erg moe was geworden. Ze struikelde over haar eigen voeten, wilde zelf haar eigen pad maken en als ik het ergens niet mee eens was ging ze met haar bekende ‘jankstem’ praten. Vreselijk vind ik dat en ik merk dat ik daar niet zo’n geduld voor heb. Ik heb haar zelfs 2 keer voor straf moeten zetten omdat ze opzettelijk niet luisterde. Dat probeert ze wel vaker uit tegenwoordig, al helpt het echt geweldig als ik haar even voor straf zet.
We hebben het Oceanium 2x doorgelopen in totaal tot ik besloot dat het genoeg was. Elora wilde graag naar nog meer dieren kijken, maar ze was heel bleek geworden en ze had dikke wallen onder haar ogen. Dus ‘hup’ het wagentje in en naar de auto. Ze legde zich er gelukkig gelijk bij neer toen ik zei dat we naar huis gingen en ze was zelfs blij dat ze naar haar bedje mocht.
Tot mijn verbazing bleef ze toch wakker in het ritje terug naar huis en eenmaal thuis wilde ze nog heel even spelen voor ze naar bed ging. Ze vertelde honderduit over de dieren die ze had gezien en ze zei dat ze de olifanten en het ‘donker’ het leukste vond. Maar dat kan straks weer veranderen als ze het hele verhaal nog eens verteld. Het wordt steeds leuker met Elora naar de dierentuin te gaan en het was echt genieten vandaag. Wat heb ik toch een gezellig en enthousiast kind!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Waar ben ik aan begonnen?" 18-06-2009 @ 15:57
Ik vond het tijd om het 'belonen met snoepjes' af te leren. Ik ben eigenlijk heel erg anti belonen of straffen met snoep, maar het leek me voor de potty-training toch wel handig. Stiekem heeft het me altijd een beetje dwars gezeten om het zo te doen en nu heb ik besloten dat we op een andere manier gaan belonen. (Het feit dat Elora zo'n vijftien keer op een dag naar de wc gaat met resultaat (nee ik overdrijf niet) heeft ook meegespeeld in deze beslissing. Ons kind is nogal gevoelig voor suiker en al zijn het kleine snoepjes, zijn het nog steeds 15 snoepjes)
Met stickers. Als Elora een plas heeft gemaakt mag ze 1 sticker op plakken en als ze een poep heeft gemaakt dan mag ze er 2.
Om haar een beetje enthousiast te krijgen voor dit idee en de pijn van het geen snoepjes meer krijgen te verzachten, heb ik speciale disney prinsessen stickers gekocht.
Ze vindt de stickers helemaal geweldig en al heeft ze een paar keer om een snoepje gevraagd, lijkt ze er niet al te rouwig om dat de snoepjes zijn vervangen door stickers.
We hebben een a-4 aan de deur gehangen, maar ik wil eigenlijk een boekje voor haar halen waar het in mag.
Het uitkiezen van een sticker gaat nog relatief snel. Meestal kiest ze voor Cinderella, ik geloof dat dat haar favoriet is van het hele groepje prinsessen.
Helaas gaat het opplakken niet zo snel. Ik mag niet kijken en moet weg terwijl ze staat te dubben waar op het papier ze het stickertje wil plakken. Van mij mag ze ze niet over elkaar plakken dus ik probeer soms een beetje te sturen, maar dan wordt ik kranig weggestuurd.
Oh oh waar ben ik aan begonnen het is een tijdrovend ritueel op deze manier. Maar goed, toch beter dan snoepen.
Momenteel staat Elora met haar blote billen voor de tv. Ze is de film van winnie the pooh aan het kijken met de Heffalump (lolifant) En zojuist heeft ze even het verhaal van kikker is bang aan me verteld. Niet zo maar verteld maar echt letterlijk stukken van de tekst voorgedragen. Ik blijf me verbazen over dat kind. Het is soms een tikkeltje onverstaanbaar omdat ze het snel wil doen, maar ook haar uitspraak wordt steeds beter. Ik ben en ik blijf een trotse moeder.
Met stickers. Als Elora een plas heeft gemaakt mag ze 1 sticker op plakken en als ze een poep heeft gemaakt dan mag ze er 2.
Om haar een beetje enthousiast te krijgen voor dit idee en de pijn van het geen snoepjes meer krijgen te verzachten, heb ik speciale disney prinsessen stickers gekocht.
Ze vindt de stickers helemaal geweldig en al heeft ze een paar keer om een snoepje gevraagd, lijkt ze er niet al te rouwig om dat de snoepjes zijn vervangen door stickers.
We hebben een a-4 aan de deur gehangen, maar ik wil eigenlijk een boekje voor haar halen waar het in mag.
Het uitkiezen van een sticker gaat nog relatief snel. Meestal kiest ze voor Cinderella, ik geloof dat dat haar favoriet is van het hele groepje prinsessen.
Helaas gaat het opplakken niet zo snel. Ik mag niet kijken en moet weg terwijl ze staat te dubben waar op het papier ze het stickertje wil plakken. Van mij mag ze ze niet over elkaar plakken dus ik probeer soms een beetje te sturen, maar dan wordt ik kranig weggestuurd.
Oh oh waar ben ik aan begonnen het is een tijdrovend ritueel op deze manier. Maar goed, toch beter dan snoepen.
Momenteel staat Elora met haar blote billen voor de tv. Ze is de film van winnie the pooh aan het kijken met de Heffalump (lolifant) En zojuist heeft ze even het verhaal van kikker is bang aan me verteld. Niet zo maar verteld maar echt letterlijk stukken van de tekst voorgedragen. Ik blijf me verbazen over dat kind. Het is soms een tikkeltje onverstaanbaar omdat ze het snel wil doen, maar ook haar uitspraak wordt steeds beter. Ik ben en ik blijf een trotse moeder.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "huildag" 18-06-2009 @ 10:06
Elora heeft een huildag en wil echt helemaal niets vandaag. Ze wil niets en alles tegelijk. Ik heb haar nog nooit zo jengelig meegemaakt als vandaag.
Het zijn ook rare dagen geweest en ik ben een beetje gespannen. Volgens mij pikt Elora dit ook op. Vandaag is dus een beetje een hangdag want ik weet ook niet zo goed wat ik hier mee aan moet.
Ze zoekt ook gewoon dingen om over te jengelen en wil de hele tijd knuffelen (dit vind ik natuurlijk niet erg maar juist heel leuk) en ik word bedolven in zoentjes.
Maar ze is moe en ze slaapt slecht. Ze is ook telkens wakker 's nachts en houdt mij daar ook mee wakker. Het is lastig hoor, want ze wordt moe wakker.
Ze vraagt ook ineens weer de hele dag of ze een luier mag en dat wil ze al een tijdje niet meer. Gelukkig trekt ze de luier gewoon uit om naar het potje te gaan, maar het gaat niet zo heel lekker met de potje vandaag. Want normaal heb ik rond deze tijd al meerdere plasjes opgevangen en nu pas 1 en een heel kleintje. Ik ben dus bang dat er toch wat dingen in haar luier terecht zijn gekomen. Ze vindt het sticker plakken trouwens geweldig!
Het zijn ook rare dagen geweest en ik ben een beetje gespannen. Volgens mij pikt Elora dit ook op. Vandaag is dus een beetje een hangdag want ik weet ook niet zo goed wat ik hier mee aan moet.
Ze zoekt ook gewoon dingen om over te jengelen en wil de hele tijd knuffelen (dit vind ik natuurlijk niet erg maar juist heel leuk) en ik word bedolven in zoentjes.
Maar ze is moe en ze slaapt slecht. Ze is ook telkens wakker 's nachts en houdt mij daar ook mee wakker. Het is lastig hoor, want ze wordt moe wakker.
Ze vraagt ook ineens weer de hele dag of ze een luier mag en dat wil ze al een tijdje niet meer. Gelukkig trekt ze de luier gewoon uit om naar het potje te gaan, maar het gaat niet zo heel lekker met de potje vandaag. Want normaal heb ik rond deze tijd al meerdere plasjes opgevangen en nu pas 1 en een heel kleintje. Ik ben dus bang dat er toch wat dingen in haar luier terecht zijn gekomen. Ze vindt het sticker plakken trouwens geweldig!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "een beetje TE zelfstandig" 15-06-2009 @ 10:50
Ik merk dat ik een beetje moet wennen aan de nieuwe zelfstandigheid van mijn dochter. Soms is ze zelfs een beetje ondeugend met de dingen die ze doet.
Vandaag had ze een plas gedaan op het potje (ze gaat tegenwoordig overdag bijna alleen nog maar op het potje en heeft alleen bij het slapen of als we op pad gaan nog maar een luier aan) en toen ze opstond, nog voor ik haar kon afvegen, liep ze naar de keuken om een snoepje uit de la te halen.
Nu had ze het snoepje verdiend, maar ik vind het lastig dat ze het zelf al pakt. Moet ik dit nu goed vinden, want ze doet het netjes, of niet?
En zo mag ik haar haast niet meer helpen. Ze doet alles zelf. In haar nieuwe speelhoek pakt ze het speelgoed waar ze mee wil spelen. Het opruimen gaat soms heel goed en soms is het dramatisch en wil ze beslist niet opruimen. Maar ik houd mijn poot stijf, ze MOET.
Ze wil zo graag alles zelf doen en als ik dan vraag of ik even moet helpen zegt ze heel wijs: "Nee mamma, dat kan ik zelf wel hoor" Dan kun je mij opvegen.
Het lijkt wel of ze iedere dag een beetje verbaler wordt en een beetje wijzer. Ik ben zo trots op mijn kleine slimme meisje... maar ik merk wel dat ik haar steeds scherper in de gaten moet houden want als je haar een vinger geeft, neemt ze de hele hand ;)
Vandaag had ze een plas gedaan op het potje (ze gaat tegenwoordig overdag bijna alleen nog maar op het potje en heeft alleen bij het slapen of als we op pad gaan nog maar een luier aan) en toen ze opstond, nog voor ik haar kon afvegen, liep ze naar de keuken om een snoepje uit de la te halen.
Nu had ze het snoepje verdiend, maar ik vind het lastig dat ze het zelf al pakt. Moet ik dit nu goed vinden, want ze doet het netjes, of niet?
En zo mag ik haar haast niet meer helpen. Ze doet alles zelf. In haar nieuwe speelhoek pakt ze het speelgoed waar ze mee wil spelen. Het opruimen gaat soms heel goed en soms is het dramatisch en wil ze beslist niet opruimen. Maar ik houd mijn poot stijf, ze MOET.
Ze wil zo graag alles zelf doen en als ik dan vraag of ik even moet helpen zegt ze heel wijs: "Nee mamma, dat kan ik zelf wel hoor" Dan kun je mij opvegen.
Het lijkt wel of ze iedere dag een beetje verbaler wordt en een beetje wijzer. Ik ben zo trots op mijn kleine slimme meisje... maar ik merk wel dat ik haar steeds scherper in de gaten moet houden want als je haar een vinger geeft, neemt ze de hele hand ;)
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "beetje van alles wat" 11-06-2009 @ 19:58
Er zullen wel meer mensen in de wereld het zelfde denken (en dat mag) maar als trotse moeder zijnde wil ik graag verklaren dat ik het grappigste kind heb... hihi.
Ik kan zo genieten als ik luister naar Elora die aan het spelen is. Ze is momenteel haar pop haar 'knock knock' mopje aan het leren en net was ze bezig met het spelletje: 'dames paard, heren paard en boeren paard' wat wij altijd met haar speelden toen ze klein was. Als je haar ook hoort kletsen tegen haar speelgoed, dat is zo ontzettend aandoenlijk.
Vorige week zijn we naar een bruiloft geweest en toen heeft Elora verklaard dat de bruid Patricia een prinses was. Ze was ook zo groot tijdens de bruiloft, want al heeft ze wel gekletst, ze heeft ook veel gefluisterd. Toch was de ceremonie iets te lang voor haar en zijn we naar beneden gegaan zodat ze even kon spelen.
Ik voel me deze week een ontaarde moeder. Momenteel heb ik veel aan mijn hoofd, een nieuwe baan, een schrijfwedstrijd waar ik graag aan mee wil doen en waar ik veel voor moet schrijven en we gaan een weekendje weg. Elora is dus erg veel bij mijn moeder. Niet dat Elora het erg vindt.
Gisteren avond zijn we in Swanenburg geweest bij Tim, Desi en Lotte en Elora heeft heerlijk met Lotte gespeeld. Het was zo schattig om te zien hoe die twee meisjes zo enthousiast met elkaar speelden. Lotte is net zo'n lekkere bep als Elora en ze konden het prima vinden met elkaar.
Volgende week moet ik het maar goed met Elora maken dat ik deze week niet zo veel tijd voor haar had.
Ik kan zo genieten als ik luister naar Elora die aan het spelen is. Ze is momenteel haar pop haar 'knock knock' mopje aan het leren en net was ze bezig met het spelletje: 'dames paard, heren paard en boeren paard' wat wij altijd met haar speelden toen ze klein was. Als je haar ook hoort kletsen tegen haar speelgoed, dat is zo ontzettend aandoenlijk.
Vorige week zijn we naar een bruiloft geweest en toen heeft Elora verklaard dat de bruid Patricia een prinses was. Ze was ook zo groot tijdens de bruiloft, want al heeft ze wel gekletst, ze heeft ook veel gefluisterd. Toch was de ceremonie iets te lang voor haar en zijn we naar beneden gegaan zodat ze even kon spelen.
Ik voel me deze week een ontaarde moeder. Momenteel heb ik veel aan mijn hoofd, een nieuwe baan, een schrijfwedstrijd waar ik graag aan mee wil doen en waar ik veel voor moet schrijven en we gaan een weekendje weg. Elora is dus erg veel bij mijn moeder. Niet dat Elora het erg vindt.
Gisteren avond zijn we in Swanenburg geweest bij Tim, Desi en Lotte en Elora heeft heerlijk met Lotte gespeeld. Het was zo schattig om te zien hoe die twee meisjes zo enthousiast met elkaar speelden. Lotte is net zo'n lekkere bep als Elora en ze konden het prima vinden met elkaar.
Volgende week moet ik het maar goed met Elora maken dat ik deze week niet zo veel tijd voor haar had.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "professor wijsneus" 09-06-2009 @ 12:18
Momenteel is Elora erg met de letters bezig. Het abc lied is in twee talen nog steeds favoriet en ze is op haar manier bezig met 'schrijven'. Het lijkt natuurlijk nog nergens op, maar heel soms zie je (als je goed kijkt en je weet wat ze aan het schrijven is) er echt al een soort van vorm in.
Ook de treinrails van de megabloks zorgen voor mooie letters die ze maakt. Ze kan de o, de c en de e maken met de rails en komt deze dan trots laten zien. Ik moet erg lachen om mijn wijze meisje.
En wijs is ze, soms een beetje TE!. Het is niet altijd makkelijk met zo'n kleine oude dame. Ze bemoeid zich overal mee. Zelfs met mijn rijstijl. Telkens vertelt ze me dat de stoplichten rood zijn, en dat ik moet stoppen. Vervolgens probeert ze de stoplichten dan 'groen te blazen', want dat heeft ze van haar opa en nanna geleerd.
Wat soms wat moeilijker is, is dat ze erg tegendraads kan zijn. Als ik haar voor straf naar de gang stuur probeert ze nog wel eens uit dat ze gewoon "nee ik wil niet naar de gang" zegt en dan blijft ze staan. Uiteindelijk gaat ze altijd wel hoor, maar de strijd is niet leuk. Dat hoort vast bij de terrible two's.
Gelukkig is Elora erg van het communiceren en ik heb verder weinig echte drama van haar. Ze kan verbaal wel erg ondeugend zijn en dwars. Twee dagen heeft ze me uit geprobeerd door haar antwoorden naar me te gillen. Dat was snel over toen ze realiseerde dat ze dan helemaal niets meer gedaan van me kreeg en erg vaak op de gang moest zitten.
Opruimen vindt ze ook nog steeds een ramp en als ze een dwarse bui heeft dan ruimt ze niets op en weigert ze het ook. Dan moet ik echt boos op haar worden voor ze doet wat ik wil. Gelukkig heeft ze niet zo vaak van die dwarse buien en over het algemeen ruimt ze trots op en pakt dan het volgende speelgoed. Haar nieuwe speelhoek valt erg goed in de smaak. Ze is er ook zo zelfstandig mee, ze kan overal bij en lijkt heel gelukkig met haar nieuwe zelfstandigheid.
Ik heb sowieso een verandering in haar gezien sinds ze haar nieuwe kamer heeft. Ze gedraagt zich ook 'groter' en zelfstandiger. Tot nu toe komt ze ook niet uit bed en gaat ze er over het algemeen met veel plezier in. Ik mag haar alleen niet meer voorlezen en dat vind ik erg jammer, ik hoop dat die fase over gaat.
Ik ben zo ontzettend trots op mijn kleine slimme meisje.
Ook de treinrails van de megabloks zorgen voor mooie letters die ze maakt. Ze kan de o, de c en de e maken met de rails en komt deze dan trots laten zien. Ik moet erg lachen om mijn wijze meisje.
En wijs is ze, soms een beetje TE!. Het is niet altijd makkelijk met zo'n kleine oude dame. Ze bemoeid zich overal mee. Zelfs met mijn rijstijl. Telkens vertelt ze me dat de stoplichten rood zijn, en dat ik moet stoppen. Vervolgens probeert ze de stoplichten dan 'groen te blazen', want dat heeft ze van haar opa en nanna geleerd.
Wat soms wat moeilijker is, is dat ze erg tegendraads kan zijn. Als ik haar voor straf naar de gang stuur probeert ze nog wel eens uit dat ze gewoon "nee ik wil niet naar de gang" zegt en dan blijft ze staan. Uiteindelijk gaat ze altijd wel hoor, maar de strijd is niet leuk. Dat hoort vast bij de terrible two's.
Gelukkig is Elora erg van het communiceren en ik heb verder weinig echte drama van haar. Ze kan verbaal wel erg ondeugend zijn en dwars. Twee dagen heeft ze me uit geprobeerd door haar antwoorden naar me te gillen. Dat was snel over toen ze realiseerde dat ze dan helemaal niets meer gedaan van me kreeg en erg vaak op de gang moest zitten.
Opruimen vindt ze ook nog steeds een ramp en als ze een dwarse bui heeft dan ruimt ze niets op en weigert ze het ook. Dan moet ik echt boos op haar worden voor ze doet wat ik wil. Gelukkig heeft ze niet zo vaak van die dwarse buien en over het algemeen ruimt ze trots op en pakt dan het volgende speelgoed. Haar nieuwe speelhoek valt erg goed in de smaak. Ze is er ook zo zelfstandig mee, ze kan overal bij en lijkt heel gelukkig met haar nieuwe zelfstandigheid.
Ik heb sowieso een verandering in haar gezien sinds ze haar nieuwe kamer heeft. Ze gedraagt zich ook 'groter' en zelfstandiger. Tot nu toe komt ze ook niet uit bed en gaat ze er over het algemeen met veel plezier in. Ik mag haar alleen niet meer voorlezen en dat vind ik erg jammer, ik hoop dat die fase over gaat.
Ik ben zo ontzettend trots op mijn kleine slimme meisje.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "potty training" 30-05-2009 @ 09:47
Vanaf donderdag middag heb ik Elora rond laten lopen in haar blote billen of gewoon een onderbroek. Het valt me op dat dit de beste manier is om haar zindelijk te krijgen.
We hebben 2 ongelukjes gehad, 1x een poep op de grond en 1x een plasje (een heel klein beetje want de rest is op het potje gegaan) op de bank. Maar verder heeft Elora alles netjes aangegeven. Ik ben echt super trots op haar.
Ook heb ik de tip van mijn moeder opgevolgd met alleen een onderbroek aan. Maar dat werkte toch minder goed dan gewoon blote billen.
Op naar de zindelijkheid! Ik hoop dat we haar in ieder geval voor december helemaal zindelijk hebben, dat zal wel lekker zijn ivm de vakantie!!
We hebben 2 ongelukjes gehad, 1x een poep op de grond en 1x een plasje (een heel klein beetje want de rest is op het potje gegaan) op de bank. Maar verder heeft Elora alles netjes aangegeven. Ik ben echt super trots op haar.
Ook heb ik de tip van mijn moeder opgevolgd met alleen een onderbroek aan. Maar dat werkte toch minder goed dan gewoon blote billen.
Op naar de zindelijkheid! Ik hoop dat we haar in ieder geval voor december helemaal zindelijk hebben, dat zal wel lekker zijn ivm de vakantie!!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "nieuwe kamer en de efteling" 28-05-2009 @ 10:04
Pffft we hebben een paar drukke dagen achter de rug, hier in het huishouden van Jan Steen. Het begon allemaal met een schommel en een poppenhuis. Elora haar surrogaat opa had een oud poppenhuis wat ik van mijn oudcollega had gekregen opgeknapt en hij had ook meteen een schommel meegenomen voor in de tuin. Het poppenhuis was heel mooi geworden, maar omdat het een enorm ding was, moest ik er even plek voor maken in onze woonkamer. Elora had al een soort speelplek in de kamer, maar die was niet heel erg ruim en handig geplaatst, dus besloot ik de hele woonkamer anders neer te zetten om Elora wat meer ruimte te geven. Toen de woonkamer op z'n plek stond en Elora een redelijke speelhoek had, besloot ik dat het eens tijd werd om haar speelgoed en oude kleertjes uit te zoeken en weg te doen. Ik had nog zakken van oude kleertjes op zolder en in de kledingkast staan en die moesten allemaal worden uitgezocht wat er nog goed genoeg was om weg te geven en wat er eigenlijk gewoon niet meer uit zag. Elora's oude speelgoed idem dito.
Het was veel werk en ook een tikkeltje emotioneel. Ik kan zo slecht dingen weggooien en vooral als er veel herinneringen aanhangen. Maar goed, korte pijn en er werd veel gedoneerd aan de surrogaat opa van wie de dochter ook zwanger is.
Dinsdag was een superdag en zijn we naar de Efteling gegaan. Even zag het er naar uit alsof ons dagje uit verwaaid zou zijn, want er stonden belachelijk veel files. Maar uiteindelijk viel dat hartstikke mee en werd het echt een super dag. We hebben zelfs in de zon gelopen (al heeft het ook wel gemiezerd hoor)
Elora had er helemaal zin in, ze zat te vertellen dat ze naar de Efteling ging achter in de auto. We hadden een leuke kinder cd meegenomen en Elora zat hard mee te zingen op de achterbank. Ook zat ze grapjes te maken en daarna heel hard te schaterlachen. Het was een gezellige rit. Vooral toen we dichterbij kwamen en gingen zoeken naar de bordjes met Efteling erop en het hotel. Elora zag ze echt vliegen.
Ze rende enthousiast het park binnen en kwam als eerste uit bij twee grobbebollen. Die zaten hoog op een soort huisje waarin twee poppenspelers zaten. De grobbenbollen waren dus diep in gesprek met Elora, die het gelijk weer over haar schoenen had. Vervolgens ging ze de grobbenbollen op een nabije poster aanwijzen en vertelde ze wie wie was. We moesten erg lachen om haar en het was zo koddig hoe ze hele verhalen tegen de grobbenbollen ophing. Elora is niet snel bang, ik zag het ook al in Madurodam met Elmo.
Onze eerste attractie was de droomvlucht. Het was zo rustig dat we wel drie keer achter elkaar zijn gegaan, je kon gewoon doorlopen. Elora vond het schitterend en genoot van alles. Ze wees alles aan en vertelde hele verhalen over de elfjes. Ook het donkere stuk vond ze heel gaaf, vooral met de lampjes. Ze vertelde me dat ze dacht dat Tinkerbell dat had gedaan (die laat ook vaak lichtjes achter) en ik vond dat een leuke conclusie.
Het sprookjesbos was ook erg leuk. Elora's nanna had haar verteld van het sprookje van roodkapje en we kijken thuis wel eens de sprookjesboom. Ooit heb ik wel eens sprookjes aan haar geprobeerd te vertellen maar toen was ze er nog iets te klein voor. Nu lijkt ze er wel klaar voor te zijn en ik ga het weer proberen. Elora en ik gingen op sprookjesjacht en we gingen telkens kijken welk sprookje er nu kwam. Alles wat interactief was vond ze het leukst. Zelfs de draak, die ze toch wel spannend vond, vond ze heel interessant. Voorzichtig trok ze aan de kroon in de schatkist en toen de draak ging bewegen sloeg ze op de vlucht en ging ze uitdagend van een afstand de draak roepen. Want bravado bezit mijn kind beslist.
Ook de heks van hans en grietje werd om de 3 seconden tevoorschijn getoverd, terwijl ik daar vroeger erg bang van was. Maar het leukste vond ik haar reactie op vrouw Holle. Die moest je roepen en dan kwam ze tevoorschijn. Elora riep op haar hardst: "VOUW WOLLUF" (vrouw holle) en zelfs de mensen om haar heen moesten om haar enthousiasme lachen. De reus van klein duimpje probeerde ze ook wakker te roepen, maar dat is haar niet gelukt
Aan het eind van het sprookjesbos was ze moe en het behoorlijk zat. Toch besloten we om nog naar de carnival attractie te gaan met alle clowntjes. En ik heb er geen spijt van, want ze vond het weer zo geweldig. En ook hier konden we zo doorlopen en zijn we ook twee keer gegaan. Elora vroeg om nog een derde keer, maar inmiddels begon ze er uit te zien als een zombie en besloten we dat het genoeg was geweest. Het was al 16:15 en Elora slaapt nog overdag (dat moet ook wel wat het kind verbruikt zo veel energie, dat is echt niet meer normaal) dus in de auto kon ze lekker uitrusten.
Eenmaal thuis aangekomen werden we door nanna en opa beer uitgenodigd om mee te gaan eten en Elora begon meteen te juichen: "Jaaa gaan we sushi eten!" Dus het werd ook Sushi. Ze was ook zo lief geweest, de hele dag, ondanks dat ze heel moe was aan het eind. Ik was erg trots op mijn lieve vrolijke meisje dat zo goed luistert.
Bijkomen van een drukke Efteling dag zat er alleen niet bij gisteren, want Elora heeft een nieuwe kamer gekregen. Ze moest namelijk een nieuw bed (een grote meiden bed zoals wij het noemen) en ik had bedacht dat er een nieuwe kamer bij zou komen. (Ik weet het, ze is nog geen drie... ik spoor ook gewoon niet) Elora heeft een lila tinkerbell kamer gekregen.
In de eerste instantie vond ze het niets. We hadden haar meubels in ons zijkamertje gezet en Elora moest er echt van huilen dat al haar spullen niet meer in haar kamer stonden, ze snapte er niets van en wilde haar spulletjes terug. En dat ze in onze kamer moest slapen in haar oude bed vond ze helemaal zuur. Ze wilde niet in onze kamer en volgens mij baalde ze ook van haar oude bed, want ik had een nieuwe beloofd. Of ze geslapen heeft weet ik niet, maar toen ik om het hoekje ging kijken zag ik dat Elora mijn nachtkastje, mijn ondergoed en sokken la en mijn kast had leeggehaald en alles lag in haar bedje. Zelfs een doosje tandenstokers lag versprijd over haar lakens. Ik baalde als een stekker en we hebben haar maar uit bed gevist.
Toen haar kamer klaar was, was Elora door het dollen heen. Ze heeft de hele avond in haar kamer gespeeld en klom telkens in haar grote bed. Ze heeft echt bijna alle fairies en tinkerbellen aangewezen in haar kamer en vond alles 'sow mooi"
Ook vandaag vind ik haar telkens terug in haar bed. Ze vindt het geweldig allemaal.
Het was veel werk en ook een tikkeltje emotioneel. Ik kan zo slecht dingen weggooien en vooral als er veel herinneringen aanhangen. Maar goed, korte pijn en er werd veel gedoneerd aan de surrogaat opa van wie de dochter ook zwanger is.
Dinsdag was een superdag en zijn we naar de Efteling gegaan. Even zag het er naar uit alsof ons dagje uit verwaaid zou zijn, want er stonden belachelijk veel files. Maar uiteindelijk viel dat hartstikke mee en werd het echt een super dag. We hebben zelfs in de zon gelopen (al heeft het ook wel gemiezerd hoor)
Elora had er helemaal zin in, ze zat te vertellen dat ze naar de Efteling ging achter in de auto. We hadden een leuke kinder cd meegenomen en Elora zat hard mee te zingen op de achterbank. Ook zat ze grapjes te maken en daarna heel hard te schaterlachen. Het was een gezellige rit. Vooral toen we dichterbij kwamen en gingen zoeken naar de bordjes met Efteling erop en het hotel. Elora zag ze echt vliegen.
Ze rende enthousiast het park binnen en kwam als eerste uit bij twee grobbebollen. Die zaten hoog op een soort huisje waarin twee poppenspelers zaten. De grobbenbollen waren dus diep in gesprek met Elora, die het gelijk weer over haar schoenen had. Vervolgens ging ze de grobbenbollen op een nabije poster aanwijzen en vertelde ze wie wie was. We moesten erg lachen om haar en het was zo koddig hoe ze hele verhalen tegen de grobbenbollen ophing. Elora is niet snel bang, ik zag het ook al in Madurodam met Elmo.
Onze eerste attractie was de droomvlucht. Het was zo rustig dat we wel drie keer achter elkaar zijn gegaan, je kon gewoon doorlopen. Elora vond het schitterend en genoot van alles. Ze wees alles aan en vertelde hele verhalen over de elfjes. Ook het donkere stuk vond ze heel gaaf, vooral met de lampjes. Ze vertelde me dat ze dacht dat Tinkerbell dat had gedaan (die laat ook vaak lichtjes achter) en ik vond dat een leuke conclusie.
Het sprookjesbos was ook erg leuk. Elora's nanna had haar verteld van het sprookje van roodkapje en we kijken thuis wel eens de sprookjesboom. Ooit heb ik wel eens sprookjes aan haar geprobeerd te vertellen maar toen was ze er nog iets te klein voor. Nu lijkt ze er wel klaar voor te zijn en ik ga het weer proberen. Elora en ik gingen op sprookjesjacht en we gingen telkens kijken welk sprookje er nu kwam. Alles wat interactief was vond ze het leukst. Zelfs de draak, die ze toch wel spannend vond, vond ze heel interessant. Voorzichtig trok ze aan de kroon in de schatkist en toen de draak ging bewegen sloeg ze op de vlucht en ging ze uitdagend van een afstand de draak roepen. Want bravado bezit mijn kind beslist.
Ook de heks van hans en grietje werd om de 3 seconden tevoorschijn getoverd, terwijl ik daar vroeger erg bang van was. Maar het leukste vond ik haar reactie op vrouw Holle. Die moest je roepen en dan kwam ze tevoorschijn. Elora riep op haar hardst: "VOUW WOLLUF" (vrouw holle) en zelfs de mensen om haar heen moesten om haar enthousiasme lachen. De reus van klein duimpje probeerde ze ook wakker te roepen, maar dat is haar niet gelukt
Aan het eind van het sprookjesbos was ze moe en het behoorlijk zat. Toch besloten we om nog naar de carnival attractie te gaan met alle clowntjes. En ik heb er geen spijt van, want ze vond het weer zo geweldig. En ook hier konden we zo doorlopen en zijn we ook twee keer gegaan. Elora vroeg om nog een derde keer, maar inmiddels begon ze er uit te zien als een zombie en besloten we dat het genoeg was geweest. Het was al 16:15 en Elora slaapt nog overdag (dat moet ook wel wat het kind verbruikt zo veel energie, dat is echt niet meer normaal) dus in de auto kon ze lekker uitrusten.
Eenmaal thuis aangekomen werden we door nanna en opa beer uitgenodigd om mee te gaan eten en Elora begon meteen te juichen: "Jaaa gaan we sushi eten!" Dus het werd ook Sushi. Ze was ook zo lief geweest, de hele dag, ondanks dat ze heel moe was aan het eind. Ik was erg trots op mijn lieve vrolijke meisje dat zo goed luistert.
Bijkomen van een drukke Efteling dag zat er alleen niet bij gisteren, want Elora heeft een nieuwe kamer gekregen. Ze moest namelijk een nieuw bed (een grote meiden bed zoals wij het noemen) en ik had bedacht dat er een nieuwe kamer bij zou komen. (Ik weet het, ze is nog geen drie... ik spoor ook gewoon niet) Elora heeft een lila tinkerbell kamer gekregen.
In de eerste instantie vond ze het niets. We hadden haar meubels in ons zijkamertje gezet en Elora moest er echt van huilen dat al haar spullen niet meer in haar kamer stonden, ze snapte er niets van en wilde haar spulletjes terug. En dat ze in onze kamer moest slapen in haar oude bed vond ze helemaal zuur. Ze wilde niet in onze kamer en volgens mij baalde ze ook van haar oude bed, want ik had een nieuwe beloofd. Of ze geslapen heeft weet ik niet, maar toen ik om het hoekje ging kijken zag ik dat Elora mijn nachtkastje, mijn ondergoed en sokken la en mijn kast had leeggehaald en alles lag in haar bedje. Zelfs een doosje tandenstokers lag versprijd over haar lakens. Ik baalde als een stekker en we hebben haar maar uit bed gevist.
Toen haar kamer klaar was, was Elora door het dollen heen. Ze heeft de hele avond in haar kamer gespeeld en klom telkens in haar grote bed. Ze heeft echt bijna alle fairies en tinkerbellen aangewezen in haar kamer en vond alles 'sow mooi"
Ook vandaag vind ik haar telkens terug in haar bed. Ze vindt het geweldig allemaal.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Ik ben de mamma en jij bent de baby" 21-05-2009 @ 19:48
"Ik ben de mamma en jij bent de baby, ga maar huilen", hoor ik Elora tegen haar pappa zeggen. Er komt steeds meer diepgang in haar spel. Zij speelt voor moeder en geeft ons eten, troosts ons als we dan zo genaamd gaan huilen.
Met een foldertje van de afhaal shoarma tent speelt ze voor ober. Ze neemt onze bestelling op en raadt de pizza aan. Wij moeten erg om haar lachen.
Ook speelt ze graag met andere kinderen en gaat er van uit dat alle kinderen het leuk vinden om met haar te spelen, ongeacht de leeftijd. Soms is het ook zo.
Van de week ging ik haar ophalen na een sollicitatie gesprek. Mijn moeder was met haar gaan wandelen en toen ik mijn moeder belde om te vragen waar ze waren, vertelde een onthutste nanna dat ze voor een tuin hek stond terwijl Elora aan het spelen was IN de tuin met 3 grote jongens aan het spelen. Ik gok dat de jongens ongeveer tussen de 8 en 10 jaar waren en Elora liep ze te comanderen alsof ze de koningin was. De jongens accepteerde dit ook en deden braaf wat ze wilde.
Elora wil graag op haar manier spelen en ze vertelt ook precies wat ze van ons verwacht. Ze wordt zo groot en het is echt leuk om met haar te spelen.
Met een foldertje van de afhaal shoarma tent speelt ze voor ober. Ze neemt onze bestelling op en raadt de pizza aan. Wij moeten erg om haar lachen.
Ook speelt ze graag met andere kinderen en gaat er van uit dat alle kinderen het leuk vinden om met haar te spelen, ongeacht de leeftijd. Soms is het ook zo.
Van de week ging ik haar ophalen na een sollicitatie gesprek. Mijn moeder was met haar gaan wandelen en toen ik mijn moeder belde om te vragen waar ze waren, vertelde een onthutste nanna dat ze voor een tuin hek stond terwijl Elora aan het spelen was IN de tuin met 3 grote jongens aan het spelen. Ik gok dat de jongens ongeveer tussen de 8 en 10 jaar waren en Elora liep ze te comanderen alsof ze de koningin was. De jongens accepteerde dit ook en deden braaf wat ze wilde.
Elora wil graag op haar manier spelen en ze vertelt ook precies wat ze van ons verwacht. Ze wordt zo groot en het is echt leuk om met haar te spelen.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Oefenen" 18-05-2009 @ 19:44
Elora heeft opgevangen dat ik volgende week jarig ben en nu krijg ik om de twee minuten een 'tadootje' van haar. Ze pakt iets in met een stuk papier van een reclame blaadje die ze uit de brievenbus pikt of met een hydrofiel luier die ze van mij als 'dekentje voor de pop' heeft gekregen.
Er wordt de hele dag voor me gezongen en gejuicht, het is erg aandoenlijk allemaal.
Wat wat minder aandoenlijk is, is dat Elora vandaag het voor elkaar heeft gekregen om naast de pot in haar luier heeft zitten poepen. En ze is ook weer behoorlijk hardhandig aan het spelen. Ook de kat moest het dit keer ondervinden hoe ruw ze kan zijn, want ze trok erg hard aan Lily's staart. Lily is gelukkig een lieverd en die kan veel hebben, ze leek niet heel erg beledigd, maar ik was goed boos.
Ook ik lijd onder haar hardhandigheid. Niet dat ze me slaat, maar haar spelletjes zijn zo ruw. En het liefst is ze ook nog smerig. Ze wil het liefst de hele dag likken en dat vind ik naar. Bij mij doet ze het gelukkig niet, omdat ik het niet wil en ze het wel netjes altijd even vraagt, maar ze vertelt er ook bij dat haar 'pappa het wel leuk vindt'. hihi.
Haar grote vriend is de berenpot, daar praat ze tegen alsof hij een oude vriend is.
Een paar grappige woorden die ze zegt die ik toch even in haar dagboek wilde zetten zijn: Sckeezers (tweezers =pincet), bussenbrief, measure (meet lint) en jiemom (riem of ter wijl riem om)
Er wordt de hele dag voor me gezongen en gejuicht, het is erg aandoenlijk allemaal.
Wat wat minder aandoenlijk is, is dat Elora vandaag het voor elkaar heeft gekregen om naast de pot in haar luier heeft zitten poepen. En ze is ook weer behoorlijk hardhandig aan het spelen. Ook de kat moest het dit keer ondervinden hoe ruw ze kan zijn, want ze trok erg hard aan Lily's staart. Lily is gelukkig een lieverd en die kan veel hebben, ze leek niet heel erg beledigd, maar ik was goed boos.
Ook ik lijd onder haar hardhandigheid. Niet dat ze me slaat, maar haar spelletjes zijn zo ruw. En het liefst is ze ook nog smerig. Ze wil het liefst de hele dag likken en dat vind ik naar. Bij mij doet ze het gelukkig niet, omdat ik het niet wil en ze het wel netjes altijd even vraagt, maar ze vertelt er ook bij dat haar 'pappa het wel leuk vindt'. hihi.
Haar grote vriend is de berenpot, daar praat ze tegen alsof hij een oude vriend is.
Een paar grappige woorden die ze zegt die ik toch even in haar dagboek wilde zetten zijn: Sckeezers (tweezers =pincet), bussenbrief, measure (meet lint) en jiemom (riem of ter wijl riem om)
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Wat een kind hebben we toch" 15-05-2009 @ 20:55
"Waarom werkt de afstandsbediening toch niet?", vragen we ons af terwijl we het ding maar op de tv richten. Batterijen omwisselen lukt niet... "Hij is kapot" is de conclusie. Tot dat we er ineens achterkomen dat dit de afstandsbediening van de tv beneden is.
"He, hoe komt die nou hier?" begin ik, maar dan kijken mijn man en ik elkaar aan en zeggen: "Elora!"
Onze kleine meid weet soms behoorlijk wat chaos te creëren in ons huishouden. Het is of we een kleine mini oma bij ons hebben wonen die zich overal mee bemoeid.
Tegenwoordig heb ik dus ook last van een 'backseat driver'. Zo iemand die je aanwijzingen geeft terwijl je aan het rijden bent. Als Elora een rood stoplicht ziet roept ze: "Mamma jij moeten stoppen, jichtjes (lichtjes) zijn rood". Dit kan nog wel eens voor verwarring zorgen, vooral als het stoplicht waar ze naar kijkt... NIET mijn stoplicht is.
Met veel plezier luister ik naar haar lange, en soms een tikkeltje onsamenhangede, verhalen. Toch als je goed luistert en even geduldig bent kun je echt heel veel opmaken uit haar verhalen. Ze weet zo veel en kan zo goed vertellen wat er is gebeurd. Ze wordt al zo groot en ze kan zoveel indrukken na vertellen. Ik ben oertrots op haar, maar tegelijkertijd word ik soms ook doodmoe van het eeuwige gebrabbel.
Vandaag zijn we naar Madurodam geweest. Ik had Elora er al op voorbereid en ze had er zin in. Het is leuk om het van te voren te vertellen want je hebt echt voorpret met haar. Ze leeft ergens echt naar toe, net als ik.
Eerst was ze niet zo in haar hum toen we Madurodam binnen kwamen. Ze was ook niet chaggerijnig... maar ze was gewoon wat stil en niet op haar gemak. Toen ze in de klompjes wilde gaan staan en een grote groep volwassenen voor haar aan de beurt waren werd ze een beetje dwars. Ze vond het niet zo geweldig dat de mensen, die toeristen waren en zo'n klein Nederlands meisje erg leuk vonden, graag met haar op de foto wilde. Ze liet zich niet lokken (goed zo kind) en ondanks dat ze ook niet stout, jengelig of drammerig was, liet ze wel duidelijk weten dat ze hier niet van gediend was.
Al ging ze blaaf in de klompen staan voor de foto, weigerde ze ook te lachen. Maar gelukkig kwam ze al snel los toen we het park in liepen. Alles was prachtig. Van de bootjes en de huisjes tot de raven die er rond vlogen toe. Ze vond het allemaal spectaculair. Overal wist ze wel iets over te vragen of te vertellen.
Maar het toppunt van de dag was het sesamstraat gebouwtje. Ze rende heen en weer en wilde het liefste de hele dag de trap op en af rennen. Ze onderzocht alles en net toen ik haar schoenen had uit getrokken zodat ze in de voorleeshoek mocht zitten, kwam Elmo te voorschijn.
Alle kindertjes stonden netjes met hun mamma's en pappa's in de rij te wachten tot ze met Elmo op de foto mochten. Maar Elora ontglipte me en ze rende dwars de rij door. Een boze buitenlandse mevrouw zei nors dat er een "cue" (rij) was. Ik vertelde de mevrouw een tikkeltje verontwaardigd: "She's two, so the concept of a cue is still a little to complex for her" Ondertussen had mijn moeder haar al onderschept.
Ze zat te hupsen op de schoot van een mevrouw die daar werkte, omdat ze niet kon wachten om Elmo te knuffelen. En toen ze aan de beurt was en Elmo vroeg of ze bij hem kwam zitten ging ze heel gezellig naast hem zitten en hield hele gesprekken met Elmo.
"Kan jij niet pjaten? (praten)", vroeg Elora aan Elmo. Toen deze zijn hoofd schudde zei Elora: "Aw, sjielug (zielig) maar jij hebben wel mooie oogjes". Ik moest zo om haar lachen. Ze was helemaal smoor op Elmo en gelukkig waren er niet veel kinderen dus kreeg ze veel aandacht.
Ze ging ook dansen met Elmo, al rende ze soms heel hard weg en ging Elmo dan heel hard roepen van een afstandje. Ze hoopte dat Elmo haar zou volgen. Elmo was haar beste vriend.
Na een tijdje ging Elmo weer weg en konden we Elora nog even naar buiten lokken en naar de huisjes kijken. Ondanks dat het weer erg laat was geworden en ze erg moe was, was ze ook weer super lief.
"He, hoe komt die nou hier?" begin ik, maar dan kijken mijn man en ik elkaar aan en zeggen: "Elora!"
Onze kleine meid weet soms behoorlijk wat chaos te creëren in ons huishouden. Het is of we een kleine mini oma bij ons hebben wonen die zich overal mee bemoeid.
Tegenwoordig heb ik dus ook last van een 'backseat driver'. Zo iemand die je aanwijzingen geeft terwijl je aan het rijden bent. Als Elora een rood stoplicht ziet roept ze: "Mamma jij moeten stoppen, jichtjes (lichtjes) zijn rood". Dit kan nog wel eens voor verwarring zorgen, vooral als het stoplicht waar ze naar kijkt... NIET mijn stoplicht is.
Met veel plezier luister ik naar haar lange, en soms een tikkeltje onsamenhangede, verhalen. Toch als je goed luistert en even geduldig bent kun je echt heel veel opmaken uit haar verhalen. Ze weet zo veel en kan zo goed vertellen wat er is gebeurd. Ze wordt al zo groot en ze kan zoveel indrukken na vertellen. Ik ben oertrots op haar, maar tegelijkertijd word ik soms ook doodmoe van het eeuwige gebrabbel.
Vandaag zijn we naar Madurodam geweest. Ik had Elora er al op voorbereid en ze had er zin in. Het is leuk om het van te voren te vertellen want je hebt echt voorpret met haar. Ze leeft ergens echt naar toe, net als ik.
Eerst was ze niet zo in haar hum toen we Madurodam binnen kwamen. Ze was ook niet chaggerijnig... maar ze was gewoon wat stil en niet op haar gemak. Toen ze in de klompjes wilde gaan staan en een grote groep volwassenen voor haar aan de beurt waren werd ze een beetje dwars. Ze vond het niet zo geweldig dat de mensen, die toeristen waren en zo'n klein Nederlands meisje erg leuk vonden, graag met haar op de foto wilde. Ze liet zich niet lokken (goed zo kind) en ondanks dat ze ook niet stout, jengelig of drammerig was, liet ze wel duidelijk weten dat ze hier niet van gediend was.
Al ging ze blaaf in de klompen staan voor de foto, weigerde ze ook te lachen. Maar gelukkig kwam ze al snel los toen we het park in liepen. Alles was prachtig. Van de bootjes en de huisjes tot de raven die er rond vlogen toe. Ze vond het allemaal spectaculair. Overal wist ze wel iets over te vragen of te vertellen.
Maar het toppunt van de dag was het sesamstraat gebouwtje. Ze rende heen en weer en wilde het liefste de hele dag de trap op en af rennen. Ze onderzocht alles en net toen ik haar schoenen had uit getrokken zodat ze in de voorleeshoek mocht zitten, kwam Elmo te voorschijn.
Alle kindertjes stonden netjes met hun mamma's en pappa's in de rij te wachten tot ze met Elmo op de foto mochten. Maar Elora ontglipte me en ze rende dwars de rij door. Een boze buitenlandse mevrouw zei nors dat er een "cue" (rij) was. Ik vertelde de mevrouw een tikkeltje verontwaardigd: "She's two, so the concept of a cue is still a little to complex for her" Ondertussen had mijn moeder haar al onderschept.
Ze zat te hupsen op de schoot van een mevrouw die daar werkte, omdat ze niet kon wachten om Elmo te knuffelen. En toen ze aan de beurt was en Elmo vroeg of ze bij hem kwam zitten ging ze heel gezellig naast hem zitten en hield hele gesprekken met Elmo.
"Kan jij niet pjaten? (praten)", vroeg Elora aan Elmo. Toen deze zijn hoofd schudde zei Elora: "Aw, sjielug (zielig) maar jij hebben wel mooie oogjes". Ik moest zo om haar lachen. Ze was helemaal smoor op Elmo en gelukkig waren er niet veel kinderen dus kreeg ze veel aandacht.
Ze ging ook dansen met Elmo, al rende ze soms heel hard weg en ging Elmo dan heel hard roepen van een afstandje. Ze hoopte dat Elmo haar zou volgen. Elmo was haar beste vriend.
Na een tijdje ging Elmo weer weg en konden we Elora nog even naar buiten lokken en naar de huisjes kijken. Ondanks dat het weer erg laat was geworden en ze erg moe was, was ze ook weer super lief.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "dappere dodo" 13-05-2009 @ 22:42
Gewapend met een zakje oude peentjes en een melig appeltje gingen Elora en ik vandaag weer naar de kinderboerderij.
De kinderboerderij is niet bepaald om de hoek, maar aangezien het goed voor mijn lijn is, ben ik dapper weer gaan wandelen. Elora vond het geweldig en ze liet het me ook echt weten dat ze graag naar de 'boejdejij' wilde gaan. Ze wilde graag het zakje met appel en peentjes vasthouden, maar dat leek mij geen wijs plan. Om haar af te leiden gaf ik haar een niet melig appeltje en daar zat ze lekker op te knagen.
Uit volle borst begon Elora haar half Engelse - half Nederlands versie van "de jielen (wielen) van de bus gaan jond en jond (rond en rond)" te zingen. Het was grappig om haar zo vrolijk in het wagentje te zien.
Bij ieder vreemd geluidje, beestje of bloemetje vroeg Elora me de oren van mijn hoofd. Ze vertelde me ook wat ze allemaal op de kinderboerderij had meegemaakt de vorige keren. De bloed knie en de poepschoen kwamen ook weer boven. Ze wilde ook weten of ik een flesje had voor de 'jammetjes' (lammetjes), en toen ik vertelde dan ik dat niet had, zei ze heel eigenzinnig: "Nanna hebben jel flesje" Tja... met nanna was ze ook naar boerderij Geertje geweest en daar mag je de lammetjes pap geven.
Toen we aankwamen zag ik dat er net een klasje op schooluitje was. We konden de dieren ook niet meteen vinden omdat ze in de hokken stonden. We moesten even zoeken waar ze waren.
Tot onze teleurstelling wilde de konijntjes niets weten van onze peentjes en appeltjes. Maar, toen we eenmaal de geitjes in de hokken vonden, vertelde de mevrouw die op de boerderij werkte dat de geitjes naar het veld mochten.
Door het hek van het veld heen gingen we de geitjes voeren (als je namelijk achter de hekken gaat staan, springen ze je echt omver) Elora gaf heel dapper de geitjes appeltjes en peentjes. Ze liet zich niet afschrikken door een nogal aggressieve geit die de anderen kopstoten gaf en zichzelf haast ophing omdat hij over het hek heen de peentjes en appeltjes aanpakte. Elora leek hem zelfs het leukst te vinden. Toen de appeltjes en peentjes op waren wilde Elora wel wat dichterbij gaan kijken.
Elora wilde naar het veld waar de geiten, schapen en koeien losliepen en gewapend met een borstel rende ze op de grootste geit af. Na meerdere geiten geborsteld te hebben waren de schapen aan de beurt. Toen een van de schapen weg liep rende Elora vrolijk op een hele kudde schapen af terwijl ze verkondigde: "Hij jil (wil) jel (wel)" Een wit schaap liet zich gewillig borstelen.
Na de schapen zocht Elora een grotere uitdaging en was de koe aan de beurt. Ook de koe werd geaaid en geborsteld. Zo maar... terwijl ik angstvallig toekeek. Gelukkig zag ik al snel dat het niet eng was.
Het grappige is, dat toen we langs het kippen hok liepen, waar een groep kleine kipjes en een mini haan zaten, Elora er met een grote boog omheen liep. Ze vertelde me dat ze de "haam" eng vond en toen zei ze "Elora is scared". Terwijl er kippen en een enorme haan los liepen, maar die vond ze niet eng. Maar die kleine haan, die niet uit zijn hok kon en dus niet in de buurt kon komen, vond ze vreselijk. Nu was dat ook wel het luidruchtigste beest op de boerderij. Toch was ze ook wel geinteresseerd, want ze wilde hem telkens van een afstandje bekijken.
Na nog wat getekend te hebben, op banken geklommen te zijn en een houten nep koe gemolken te hebben, had ik het wel gehad. Het was tijd om naar huis te gaan. Onderweg zijn we nog even bij het speeltuintje gestopt. Zo kreeg ik Elora ook met gemak mee van de kinderboerderij, want ik vrees dat we daar anders hadden moeten blijven wonen.
Elora is zo gek van dieren, dat we maar regelmatig naar de kinderboerderij moeten blijven gaan. Van de zomer gaan we ook weer met haar naar de dierentuin, want dat is ook altijd een hele leuke ervaring.
Toen we rond een uurtje of een weer thuis kwamen (en we waren voor half tien vertrokken) waren we alletwee dood op. Na een snelle lunch heb ik mijn meisje lekker in bed gelegd. Ze was nog vol van haar ervaring met de dieren... en de haan... die bleef toch wel het aller-interessants!
De kinderboerderij is niet bepaald om de hoek, maar aangezien het goed voor mijn lijn is, ben ik dapper weer gaan wandelen. Elora vond het geweldig en ze liet het me ook echt weten dat ze graag naar de 'boejdejij' wilde gaan. Ze wilde graag het zakje met appel en peentjes vasthouden, maar dat leek mij geen wijs plan. Om haar af te leiden gaf ik haar een niet melig appeltje en daar zat ze lekker op te knagen.
Uit volle borst begon Elora haar half Engelse - half Nederlands versie van "de jielen (wielen) van de bus gaan jond en jond (rond en rond)" te zingen. Het was grappig om haar zo vrolijk in het wagentje te zien.
Bij ieder vreemd geluidje, beestje of bloemetje vroeg Elora me de oren van mijn hoofd. Ze vertelde me ook wat ze allemaal op de kinderboerderij had meegemaakt de vorige keren. De bloed knie en de poepschoen kwamen ook weer boven. Ze wilde ook weten of ik een flesje had voor de 'jammetjes' (lammetjes), en toen ik vertelde dan ik dat niet had, zei ze heel eigenzinnig: "Nanna hebben jel flesje" Tja... met nanna was ze ook naar boerderij Geertje geweest en daar mag je de lammetjes pap geven.
Toen we aankwamen zag ik dat er net een klasje op schooluitje was. We konden de dieren ook niet meteen vinden omdat ze in de hokken stonden. We moesten even zoeken waar ze waren.
Tot onze teleurstelling wilde de konijntjes niets weten van onze peentjes en appeltjes. Maar, toen we eenmaal de geitjes in de hokken vonden, vertelde de mevrouw die op de boerderij werkte dat de geitjes naar het veld mochten.
Door het hek van het veld heen gingen we de geitjes voeren (als je namelijk achter de hekken gaat staan, springen ze je echt omver) Elora gaf heel dapper de geitjes appeltjes en peentjes. Ze liet zich niet afschrikken door een nogal aggressieve geit die de anderen kopstoten gaf en zichzelf haast ophing omdat hij over het hek heen de peentjes en appeltjes aanpakte. Elora leek hem zelfs het leukst te vinden. Toen de appeltjes en peentjes op waren wilde Elora wel wat dichterbij gaan kijken.
Elora wilde naar het veld waar de geiten, schapen en koeien losliepen en gewapend met een borstel rende ze op de grootste geit af. Na meerdere geiten geborsteld te hebben waren de schapen aan de beurt. Toen een van de schapen weg liep rende Elora vrolijk op een hele kudde schapen af terwijl ze verkondigde: "Hij jil (wil) jel (wel)" Een wit schaap liet zich gewillig borstelen.
Na de schapen zocht Elora een grotere uitdaging en was de koe aan de beurt. Ook de koe werd geaaid en geborsteld. Zo maar... terwijl ik angstvallig toekeek. Gelukkig zag ik al snel dat het niet eng was.
Het grappige is, dat toen we langs het kippen hok liepen, waar een groep kleine kipjes en een mini haan zaten, Elora er met een grote boog omheen liep. Ze vertelde me dat ze de "haam" eng vond en toen zei ze "Elora is scared". Terwijl er kippen en een enorme haan los liepen, maar die vond ze niet eng. Maar die kleine haan, die niet uit zijn hok kon en dus niet in de buurt kon komen, vond ze vreselijk. Nu was dat ook wel het luidruchtigste beest op de boerderij. Toch was ze ook wel geinteresseerd, want ze wilde hem telkens van een afstandje bekijken.
Na nog wat getekend te hebben, op banken geklommen te zijn en een houten nep koe gemolken te hebben, had ik het wel gehad. Het was tijd om naar huis te gaan. Onderweg zijn we nog even bij het speeltuintje gestopt. Zo kreeg ik Elora ook met gemak mee van de kinderboerderij, want ik vrees dat we daar anders hadden moeten blijven wonen.
Elora is zo gek van dieren, dat we maar regelmatig naar de kinderboerderij moeten blijven gaan. Van de zomer gaan we ook weer met haar naar de dierentuin, want dat is ook altijd een hele leuke ervaring.
Toen we rond een uurtje of een weer thuis kwamen (en we waren voor half tien vertrokken) waren we alletwee dood op. Na een snelle lunch heb ik mijn meisje lekker in bed gelegd. Ze was nog vol van haar ervaring met de dieren... en de haan... die bleef toch wel het aller-interessants!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Kinderboerderij" 10-05-2009 @ 14:55
Er is bij ons in de wijk een kinderboerderij. Omdat het vandaag moederdag was, mocht ik kiezen wat we gingen doen en ik besloot dat we gingen wandelen naar de kinderboerderij.
Het was een behoorlijke tippel, want ik denk dat het toch wel zo'n 20 minuten lopen is naar de boerderij. Omdat we niet zeker wisten of de boerderij al open was hebben we het nog een beetje als verrassing voor Elora gehouden. Die baalde dat ze niet op haar fiets mocht maar in de kinderwagen moest. Maar ja, zo'n afstand lopen met een kind dat telkens af wil stappen, is geen doen. Het was wel een klein beetje een spontane beslissing toen we al buiten stonden, dus Elora was niet helemaal op de kinderboerderij gekleed.
Toch was ze druk aan het zingen in de wagen (ja mam, sorry weer de cuppycake song) en het zonnetje scheen heerlijk.
De boerderij was allerschattigst. Gisteren was er een nieuw kalfje geboren (een stiertje) en die mochten we bewonderen. Elora kreeg beschuit met blauwe muisjes die veel loslopende kippen aantrok.
Ook was er een pasgeboren geitje en ook die vond Elora erg interessant. Er liepen kippen los rond en er waren een paar in een ren. In de ren zat een kleine maar een beetje opgeblazen haan. Die kraaide zo hard dat Elora op een veilig afstandje ging staan en haar vingertje corrigerend naar hem opstak. "Haam (haan)", zei ze streng, "Jij mag niet zo zeggen, kukuluku" en ze zwaaide haar vingertje op en neer, "Jij moeten stil zijn en jief (lief) zijn en goed juisteren (luisteren)". Het geprek tussen Elora en de haan, die telkens harder ging kraaien (waardoor Elora dan toch weer een stapje naar achteren ging) duurde wel vijf minuten. Tot Elora er genoeg van kreeg en haar beklach bij mij kwam doen omdat de haan niet luisterde.
Daan en ik stonden van een afstandje hartelijk te lachen om onze kleine oude dame.
De geitjes borstelen was erg leuk. Al was het jammer dat Elora sandalen aanhad en meerdere keren in de poep ging staan. Ze was erg onder de indruk van haar poepschoen en had het er de hele terug weg over.
Ze is trouwens wel dapper met die grote geiten. Ze aaide ze als ze langs kwamen lopen en durfte zelfs een peentje te geven. Ook bemoeide ze zich met de geitjes en probeerde een geit (wat niet eens een jonkie was) naar een andere geit te leiden terwijl ze heel serieus zei: "Kom maar mee, daar, dat is jouw mamma, kom maar, ga maar naar jouw mamma toe". Ik had het niet meer.
Telkens als de haan trouwens ging kraaien van een afstand zei Elora heel enthousiast: "Hey... wat hooj (hoor) ik?"
Op de terug weg hebben we het brood dat we hadden aan de eendjes gevoerd. We hebben vlinders gezien en kikkers gehoord. En dan denk ik telkens weer... wat wonen we hier toch leuk!
Het was een behoorlijke tippel, want ik denk dat het toch wel zo'n 20 minuten lopen is naar de boerderij. Omdat we niet zeker wisten of de boerderij al open was hebben we het nog een beetje als verrassing voor Elora gehouden. Die baalde dat ze niet op haar fiets mocht maar in de kinderwagen moest. Maar ja, zo'n afstand lopen met een kind dat telkens af wil stappen, is geen doen. Het was wel een klein beetje een spontane beslissing toen we al buiten stonden, dus Elora was niet helemaal op de kinderboerderij gekleed.
Toch was ze druk aan het zingen in de wagen (ja mam, sorry weer de cuppycake song) en het zonnetje scheen heerlijk.
De boerderij was allerschattigst. Gisteren was er een nieuw kalfje geboren (een stiertje) en die mochten we bewonderen. Elora kreeg beschuit met blauwe muisjes die veel loslopende kippen aantrok.
Ook was er een pasgeboren geitje en ook die vond Elora erg interessant. Er liepen kippen los rond en er waren een paar in een ren. In de ren zat een kleine maar een beetje opgeblazen haan. Die kraaide zo hard dat Elora op een veilig afstandje ging staan en haar vingertje corrigerend naar hem opstak. "Haam (haan)", zei ze streng, "Jij mag niet zo zeggen, kukuluku" en ze zwaaide haar vingertje op en neer, "Jij moeten stil zijn en jief (lief) zijn en goed juisteren (luisteren)". Het geprek tussen Elora en de haan, die telkens harder ging kraaien (waardoor Elora dan toch weer een stapje naar achteren ging) duurde wel vijf minuten. Tot Elora er genoeg van kreeg en haar beklach bij mij kwam doen omdat de haan niet luisterde.
Daan en ik stonden van een afstandje hartelijk te lachen om onze kleine oude dame.
De geitjes borstelen was erg leuk. Al was het jammer dat Elora sandalen aanhad en meerdere keren in de poep ging staan. Ze was erg onder de indruk van haar poepschoen en had het er de hele terug weg over.
Ze is trouwens wel dapper met die grote geiten. Ze aaide ze als ze langs kwamen lopen en durfte zelfs een peentje te geven. Ook bemoeide ze zich met de geitjes en probeerde een geit (wat niet eens een jonkie was) naar een andere geit te leiden terwijl ze heel serieus zei: "Kom maar mee, daar, dat is jouw mamma, kom maar, ga maar naar jouw mamma toe". Ik had het niet meer.
Telkens als de haan trouwens ging kraaien van een afstand zei Elora heel enthousiast: "Hey... wat hooj (hoor) ik?"
Op de terug weg hebben we het brood dat we hadden aan de eendjes gevoerd. We hebben vlinders gezien en kikkers gehoord. En dan denk ik telkens weer... wat wonen we hier toch leuk!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "waar blijft de tijd" 08-05-2009 @ 10:28
Ik kan me niet meer voorstellen dat Elora 2 jaar geleden nog niet eens een speeltje kon vasthouden. Dat ik het bijzonder vond dat ze voor het eerst mijn vinger volgde met haar ogen. Als ik nu dat kleine wijze kindje zie puzzelen en hoor kletsen en zingen, dan kan ik me die babytijd nauwelijks voorstellen.
Elora is een week geleden op haar knietjes gevallen bij de kinderboerderij. De sensatie dat ze bloed aan haar knieën had houdt haar erg bezig. Telkens als ze het inmiddels korstje op haar knie ziet, vertelt ze me met veel drama: "Ik ben vuvallen op de boejdejij. Toen bjoed op mij knietjes. Ik huijen, maar nanna kusje geven op mij knie"
Waar ik me over blijf verbazen is haar zangtalenten. Ze kent zo veel liedjes en een aantal die ze maar 2 of 3 keer gehoord heeft. Als ik de engelse kinderliedjes op zet die ik op een cd heb staan, zingt ze met heel veel mee en dat is zo schattig. Elora's versie van de cuppycake song wordt ook steeds schattiger. Ze verwacht na haar liedjes altijd wel een daverend applaus trouwens.
Ook haar "little teapot" is zo schattig. Helaas is het me nog niet gelukt om deze op video te krijgen, want zodra ik met de camera aankom wil ze OF kijken wat ik aan het doen ben of ze doet heel raar, net of ze verlegen is.
Ik vind het ook erg koddig als ze engels en nederlands door elkaar haalt tijdens het zingen. Zo zingt ze het abc in twee talen en door elkaar. En ze zingt: Ba ba, black sheep, heb je witte wol, yes sir yes sir, drie zakken vol... hihi.
De hokey pokey dansen is ook echt erg grappig om te zien. Het is nog leuker als ze meezingt. Ze is en blijft mijn kleine trots en ik blijf versteld staan van haar kunsten.
Elora is een week geleden op haar knietjes gevallen bij de kinderboerderij. De sensatie dat ze bloed aan haar knieën had houdt haar erg bezig. Telkens als ze het inmiddels korstje op haar knie ziet, vertelt ze me met veel drama: "Ik ben vuvallen op de boejdejij. Toen bjoed op mij knietjes. Ik huijen, maar nanna kusje geven op mij knie"
Waar ik me over blijf verbazen is haar zangtalenten. Ze kent zo veel liedjes en een aantal die ze maar 2 of 3 keer gehoord heeft. Als ik de engelse kinderliedjes op zet die ik op een cd heb staan, zingt ze met heel veel mee en dat is zo schattig. Elora's versie van de cuppycake song wordt ook steeds schattiger. Ze verwacht na haar liedjes altijd wel een daverend applaus trouwens.
Ook haar "little teapot" is zo schattig. Helaas is het me nog niet gelukt om deze op video te krijgen, want zodra ik met de camera aankom wil ze OF kijken wat ik aan het doen ben of ze doet heel raar, net of ze verlegen is.
Ik vind het ook erg koddig als ze engels en nederlands door elkaar haalt tijdens het zingen. Zo zingt ze het abc in twee talen en door elkaar. En ze zingt: Ba ba, black sheep, heb je witte wol, yes sir yes sir, drie zakken vol... hihi.
De hokey pokey dansen is ook echt erg grappig om te zien. Het is nog leuker als ze meezingt. Ze is en blijft mijn kleine trots en ik blijf versteld staan van haar kunsten.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "wijsneus" 07-05-2009 @ 10:12
"Oh mamma", roept Elora enthousiast als ze ons computer kamertje in loopt. Ze wijst naar ons kampeerbedje en roept: "Dat is Miema bedje". Ik sta verbaasd te kijken, want dat is idd het bedje wat bij mijn tante 'miema' stond toen ze daar in November van vorig jaar logeerde. Dat ze dat nog weet. Maar zo weet ze nog heel veel dingen. Elora heeft duidelijk een beter geheugen dan haar moeder.
Ze is een kleine wijsneus. Vanochtend vertelde ze me dat ze "hongjer" had en ze wilde graag een "boterjam". Toen ik vroeg of ze een boterham met worst wilde, zei ze "Nee met smeerkaas". De vorige keer dat ze om smeerkaas vroeg (al weer bijna 2 weken geleden) hadden we geen smeerkaas, maar we hadden nieuwe gehaald. Dus ik zei tegen Elora dat ik wel een boterham met smeerkaas wilde maken. Toen antwoorde mijn kleine opoe: "Oh, heb jij nieuwe smeerkaas gekoopt voor mij?" Ik moest zo lachen om haar. Vooral omdat ze vervolgens ook besloot dat ze ook boter op haar brood wilde en toen ze haar boterham kreeg vertelde ze me: "Ik vind het jekker (lekker) zo met boter en smeerkaas" Mini muts.
Gisteren hadden we bezoek van mijn achterneefje en nichtje, Tomas en Naniek. Het was erg gezellig (al was ik stiekem wel blij toen iedereen naar huis was en Elora op bed lag) Ik paste op omdat de mamma van Tomas en Naniek met haar twee oudste kinderen naar Eurodisney was en er even een oppas nodig was.
Het is zo leuk om te zien hoe kinderen nu samen spelen. Het is zo'n verschil met een jaar geleden en al helemaal met de babytijd. Rond anderhalf begon Elora echt een beetje met anderen te spelen, maar toen was het nog wat timide en was er niet heel veel interactie. Het was voornamelijk nog naast elkaar spelen en af en toe samen ongein uithalen. Maar nu merkte ik dat er echt samen gedold en gestoeid werd. Vooral Naniek en Elora hingen hele verhalen met elkaar op.
Toen mijn weegschaal per post kwam in een belachelijk grote doos, maakte Naniek en Elora een boot en een huis van de doos. Ze hebben echt zitten keten met z'n tweetjes. Het was zo schattig om te zien.
Ze is een kleine wijsneus. Vanochtend vertelde ze me dat ze "hongjer" had en ze wilde graag een "boterjam". Toen ik vroeg of ze een boterham met worst wilde, zei ze "Nee met smeerkaas". De vorige keer dat ze om smeerkaas vroeg (al weer bijna 2 weken geleden) hadden we geen smeerkaas, maar we hadden nieuwe gehaald. Dus ik zei tegen Elora dat ik wel een boterham met smeerkaas wilde maken. Toen antwoorde mijn kleine opoe: "Oh, heb jij nieuwe smeerkaas gekoopt voor mij?" Ik moest zo lachen om haar. Vooral omdat ze vervolgens ook besloot dat ze ook boter op haar brood wilde en toen ze haar boterham kreeg vertelde ze me: "Ik vind het jekker (lekker) zo met boter en smeerkaas" Mini muts.
Gisteren hadden we bezoek van mijn achterneefje en nichtje, Tomas en Naniek. Het was erg gezellig (al was ik stiekem wel blij toen iedereen naar huis was en Elora op bed lag) Ik paste op omdat de mamma van Tomas en Naniek met haar twee oudste kinderen naar Eurodisney was en er even een oppas nodig was.
Het is zo leuk om te zien hoe kinderen nu samen spelen. Het is zo'n verschil met een jaar geleden en al helemaal met de babytijd. Rond anderhalf begon Elora echt een beetje met anderen te spelen, maar toen was het nog wat timide en was er niet heel veel interactie. Het was voornamelijk nog naast elkaar spelen en af en toe samen ongein uithalen. Maar nu merkte ik dat er echt samen gedold en gestoeid werd. Vooral Naniek en Elora hingen hele verhalen met elkaar op.
Toen mijn weegschaal per post kwam in een belachelijk grote doos, maakte Naniek en Elora een boot en een huis van de doos. Ze hebben echt zitten keten met z'n tweetjes. Het was zo schattig om te zien.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "mini meeting met Norah, Feline, Lilah en Kayden" 29-04-2009 @ 23:20
Het is nu 20:00 en Elora ligt na een lange dag eindelijk in haar bedje. Ik voel me een tikkeltje een ontaarde moeder, want we hebben vandaag ons avondeten in de auto gegeten (een portie kibbeling... mamma moest toch wat)
Wel hebben we een hele bijzondere dag gehad. Vanochtend zijn we vroeg de deur uit gegaan om Luna en Lilah om te halen uit Leiden. Daarna door naar Peetje26, Norah en Feline waar ook WendyZ en Kayden naar toe kwamen.
Lilah zat nog maar net in de auto of de dames gingen druk met elkaar in gesprek over de schoenen die ze aanhadden. Het was zo snoezig. Daarna werd er heen en weer geruild met speelgoed telefoons, beren, tassen en zonnebrillen. Elora had zich op een gegeven moment geloof ik alles toegeëigend en ik moest haar er weer even aan herinneren dat ze wel samen moest delen. Toen de dames samen "Poesje mauw" gingen zingen smolt ik bijna op mijn stuur, zo ontzettend schattig.
Norah stond met haar mam en haar "zussie" al voor het raam te zwaaien toen we kwamen aanrijden. Ik vond het best spannend om te zien hoe ze zou reageren met de invasie meiden en knul die op bezoek kwamen. Eerst was ze nog erg nerveus en stopte ze net als de eerste keer dat we haar hadden ontmoet haar vuistjes bijna helemaal in haar mond. Ondertussen haalden Elora met Lilah voorop haar hele speelkeukentje overhoop. Het werd een drukke boel. Maar na een tijdje begon Norah helemaal los te komen en haar schattige lachje hoorde door de tuin heen.
De drie dames hadden een echt thee partijtje. Elora schonk de kopjes vol met de denkbeeldige thee, en Lilah riep goedkeurend: "Echt lekker zeg!". Als iemand op stond vertelde Lilah ze meteen dat ze weer moesten gaan zitten en als het kind in kwestie niet luisterde ging ze tot vier tellen. Je kon mij wel opvegen, het was zoooo ontzettend schattig.
Kayden kwam was later en was niet zo lekker. Hij zag ook erg pips en moest echt even tot rust komen. Maar net als Norah kwam hij na een tijdje los.
En toen was er taart! en wat zag hij er lekker uit!! Elora had zich er al helemaal op verheugd. Ze was er van overtuigd dat Kayden nog steeds jarig was en ze begon ook spontaan happy birthday te zingen. (want tja als er taart is, is er iemand jarig... )
Norah en Lilah speelden samen "kiekeboe" in de bakfiets van Peetje26 en ik had even het gevoel dat ik in Disneyworlds 'small world' zat, zo snoezig was het om te zien. Norah schaterde het ook uit als Lilah Kiekeboe riep.
Toen ook Marguerita op bezoek kwam was het helemaal gezellig.
Peetje had ook pannekoeken voor de kids. Elora was helemaal in haar nopjes met haar pannekoek met aardbei. Lilah kon zelf keurig stroop schenken en Norah was een kei in het beleggen van haar pannekoek. Met z'n viertjes zaten ze rond het kleine tafeltje en het was een lust voor het oog.
Iedereen was reuze gezellig, maar plots sloeg Elora een beetje om. Ze begon zich een beetje af te zonderen en wilde de hele tijd bij mij op schoot zitten. Ik wist niet hoe ik het had. Elora zoekt normaal juist heel erg andere kinderen op en is luidruchtig, druk en vrolijk. Nu was ze wat stilletjes en zat zachtjes op mijn schoot te zingen. Elora wil echt normaal nooit op schoot en vooral niet als er iets anders te doen is. Ze gloeide ook een beetje dus ik vond haar stiekem wel een beetje zielig. Stiekem heb ik ook wel een beetje zitten genieten van mijn rustige dochter die zo graag bij haar mamma wilde zitten.
Omdat het zo gezellig was zijn we ook iets langer gebleven en Elora vroeg me ineens heel zielig: "Mamma mag ik eigen bed, met bunny en heffalump (lolifant)" Toen was het toch wel tijd om te gaan.
Op de terugweg was Lilah snel in dromenland in de auto. Elora heeft Luna ongeveer om de 2 seconden een vraag gesteld. Luun... wat heb je een geduld meid. Gelukkig viel ook Elora na een tijdje in slaap. Helaas sliep ze niet lang en de lange reis van A-dam naar Leidschenveen heeft ze niet meer geslapen.
Wel heeft ze me verteld dat ze moe was en pijn in haar buikje had. Ik vond het zo zielig en ondanks de airco was het warm in de auto. Toch was ze echt heel erg lief in de auto en ondanks dat ze met een piepstemmetje praatte was ze niet huilerig of drammerig. Ze was voornamelijk gewoon erg bedeesd en dat is bijzonder voor Elora.
Pas om 17:15 waren we thuis en toen wilde ik haar niet meer in bed leggen. Het erge was nog dat we er weer op uit moesten om iets op te halen. Toch zag Elora het allemaal weer vrolijker in toen haar pappa thuis kwam en ze ging vertellen dat ze pannekoeken met aardei had gegeten en dat er taart was. En dat ze met Lilah en Norah en Kayden had gespeeld en dat dat heel 'jeuk' (leuk) was.
Maar toen we weer met de auto weg moesten, had Elora het aan het eind van de rit echt gehad. Ze zei weer dat ze naar haar eigen bed wilde en ik voelde me een beetje schuldig. Ze had nog steeds een verhoging en ik was blij toen ik haar in bed kon leggen. Toch was ze weer enthousiast over haar dag toen ik haar in bedje legde. Ze vertelde me dat ze "morgen met Jija (Lilah) spelen, en Jorah (Norah) en Kayden"
Wel hebben we een hele bijzondere dag gehad. Vanochtend zijn we vroeg de deur uit gegaan om Luna en Lilah om te halen uit Leiden. Daarna door naar Peetje26, Norah en Feline waar ook WendyZ en Kayden naar toe kwamen.
Lilah zat nog maar net in de auto of de dames gingen druk met elkaar in gesprek over de schoenen die ze aanhadden. Het was zo snoezig. Daarna werd er heen en weer geruild met speelgoed telefoons, beren, tassen en zonnebrillen. Elora had zich op een gegeven moment geloof ik alles toegeëigend en ik moest haar er weer even aan herinneren dat ze wel samen moest delen. Toen de dames samen "Poesje mauw" gingen zingen smolt ik bijna op mijn stuur, zo ontzettend schattig.
Norah stond met haar mam en haar "zussie" al voor het raam te zwaaien toen we kwamen aanrijden. Ik vond het best spannend om te zien hoe ze zou reageren met de invasie meiden en knul die op bezoek kwamen. Eerst was ze nog erg nerveus en stopte ze net als de eerste keer dat we haar hadden ontmoet haar vuistjes bijna helemaal in haar mond. Ondertussen haalden Elora met Lilah voorop haar hele speelkeukentje overhoop. Het werd een drukke boel. Maar na een tijdje begon Norah helemaal los te komen en haar schattige lachje hoorde door de tuin heen.
De drie dames hadden een echt thee partijtje. Elora schonk de kopjes vol met de denkbeeldige thee, en Lilah riep goedkeurend: "Echt lekker zeg!". Als iemand op stond vertelde Lilah ze meteen dat ze weer moesten gaan zitten en als het kind in kwestie niet luisterde ging ze tot vier tellen. Je kon mij wel opvegen, het was zoooo ontzettend schattig.
Kayden kwam was later en was niet zo lekker. Hij zag ook erg pips en moest echt even tot rust komen. Maar net als Norah kwam hij na een tijdje los.
En toen was er taart! en wat zag hij er lekker uit!! Elora had zich er al helemaal op verheugd. Ze was er van overtuigd dat Kayden nog steeds jarig was en ze begon ook spontaan happy birthday te zingen. (want tja als er taart is, is er iemand jarig... )
Norah en Lilah speelden samen "kiekeboe" in de bakfiets van Peetje26 en ik had even het gevoel dat ik in Disneyworlds 'small world' zat, zo snoezig was het om te zien. Norah schaterde het ook uit als Lilah Kiekeboe riep.
Toen ook Marguerita op bezoek kwam was het helemaal gezellig.
Peetje had ook pannekoeken voor de kids. Elora was helemaal in haar nopjes met haar pannekoek met aardbei. Lilah kon zelf keurig stroop schenken en Norah was een kei in het beleggen van haar pannekoek. Met z'n viertjes zaten ze rond het kleine tafeltje en het was een lust voor het oog.
Iedereen was reuze gezellig, maar plots sloeg Elora een beetje om. Ze begon zich een beetje af te zonderen en wilde de hele tijd bij mij op schoot zitten. Ik wist niet hoe ik het had. Elora zoekt normaal juist heel erg andere kinderen op en is luidruchtig, druk en vrolijk. Nu was ze wat stilletjes en zat zachtjes op mijn schoot te zingen. Elora wil echt normaal nooit op schoot en vooral niet als er iets anders te doen is. Ze gloeide ook een beetje dus ik vond haar stiekem wel een beetje zielig. Stiekem heb ik ook wel een beetje zitten genieten van mijn rustige dochter die zo graag bij haar mamma wilde zitten.
Omdat het zo gezellig was zijn we ook iets langer gebleven en Elora vroeg me ineens heel zielig: "Mamma mag ik eigen bed, met bunny en heffalump (lolifant)" Toen was het toch wel tijd om te gaan.
Op de terugweg was Lilah snel in dromenland in de auto. Elora heeft Luna ongeveer om de 2 seconden een vraag gesteld. Luun... wat heb je een geduld meid. Gelukkig viel ook Elora na een tijdje in slaap. Helaas sliep ze niet lang en de lange reis van A-dam naar Leidschenveen heeft ze niet meer geslapen.
Wel heeft ze me verteld dat ze moe was en pijn in haar buikje had. Ik vond het zo zielig en ondanks de airco was het warm in de auto. Toch was ze echt heel erg lief in de auto en ondanks dat ze met een piepstemmetje praatte was ze niet huilerig of drammerig. Ze was voornamelijk gewoon erg bedeesd en dat is bijzonder voor Elora.
Pas om 17:15 waren we thuis en toen wilde ik haar niet meer in bed leggen. Het erge was nog dat we er weer op uit moesten om iets op te halen. Toch zag Elora het allemaal weer vrolijker in toen haar pappa thuis kwam en ze ging vertellen dat ze pannekoeken met aardei had gegeten en dat er taart was. En dat ze met Lilah en Norah en Kayden had gespeeld en dat dat heel 'jeuk' (leuk) was.
Maar toen we weer met de auto weg moesten, had Elora het aan het eind van de rit echt gehad. Ze zei weer dat ze naar haar eigen bed wilde en ik voelde me een beetje schuldig. Ze had nog steeds een verhoging en ik was blij toen ik haar in bed kon leggen. Toch was ze weer enthousiast over haar dag toen ik haar in bedje legde. Ze vertelde me dat ze "morgen met Jija (Lilah) spelen, en Jorah (Norah) en Kayden"
- "23 april verliefd op mijn slimmertje" 29-04-2009 @ 22:51
Het is donderdag ochtend en Elora is net wakker. Samen zitten we op het ‘grote’ bed en kijken koekeloere. Elora heeft een lekker pyjama papje en ik zit achter de laptop. De ochtend begint altijd langzaam in ons huis, want niemand hier is een ochtend persoon, zelfs Elora moet ’s ochtends altijd even ‘bijkomen’
Moffel en Piertje, de hoofdrolspelers van Koekeloere zijn een wip aan het maken. Het lukt ze niet echt en Moffel zegt dat de wip handsvaten nodig heeft. Elora kijkt kritisch naar het scherm en zegt: “Piertje hebben geen handen!” Ik kijk haar verbaasd aan… dat klopt, Piertje is een grote worm (ja de ironie dat haar beste vriend een mol is, is me niet ontgaan) “Moffel hebben wel handen”, observeert Elora nonchalant. Ja, het klopt weer, en vervolgens vertelt ze me dat de wip die ze gemaakt hebben een plank is. Ik voel me zo trots als ik zie hoe groot ze wordt en hoe snel ze aan het ontwikkelen is.
Wat ik het aller leukst aan deze leeftijd vind is de communicatie en op dat front heb ik ook niets te klagen, want Elora kwettert de hele dag door. Elora is erg nieuwsgierig en wil overal het fijne van weten (soms tot irritant toe hoor!)
“Ga je sporten?” vraagt Elora me als ze me in mijn sport kleren ziet. Ze heeft geen idee wat sporten is maar ze weet dat mamma soms even een uurtje weg gaat en dat pappa dan thuis is met haar. Aan haar vader vraagt ze als ze wakker is en hij gaat naar zijn werk: “Ga je jerken? (werken), op katoor? (kantoor)” En als hij dan de deur uit gaat roept ze: “Dat jieverd (lieverd)”. Dan kun je mij opvegen!
Ze verzint ook van alles. Een tijdje geleden hebben we in de dierentuin een ezel gezien. Nu ziet ze overal ‘donkeys’. Gisteren reden we langs het bos en riep ze dolenthousiast: “Ik zie een donkey in de boom!” Ik probeerde nog of het een “monkey” was, maar ze zei heel verontwaardigd: “Nee, ik zie een donkey!” En daar moeten wij dan in mee gaan, want mevrouw is een echte directrice.
Ik ben dol gelukkig dat de lente er weer is. De hele dag zitten we heerlijk in de tuin met z’n tweetjes of maken we een ommetje naar de speeltuin. Elora vertelde me vandaag al dat zij geen jipjap (wipwap) had, maar wel een gommel (schommel) en een gjijbaan (glijbaan). Daarmee bedoelde ze de speeltuin die vlak bij ons huis ligt. Elora mag lekker met water in de tuin spelen en bellenblazen is haar favoriete bezigheid. Het is grappig om haar te zien blazen, want het ziet er echt niet uit. Maar toch lukt het haar soms wel om echte bellen te blazen. Maar de bellenblaas kan ook een reden zijn tot zeuren. Als het sop op is (omdat Elora het voor de zoveelste keer heeft laten vallen of express leeg heeft gegooid) en ik even geen zin meer in de bellenblaas heb, kan dit leiden tot een zeur-tirade. Het kan zelfs tot tranen uitlopen. Ik merk hiermee dat Elora het een stuk erger opneemt dan vroeger als ze haar zin niet krijgt. Ze lijkt veel meer gefrustreerd.
Waar ik me soms ook een beetje zorgen overmaak is het ‘trillen’ als ze spanning voelt. Dit doet ze als ze gefrustreerd is, maar dus ook als ze heel blij, bang of iets spannend vindt. En het ziet er naar uit, zelfs als ze blij is.
Momenteel vindt ze het ook heel interessant om ergens pijn te hebben. En de hele dag krijgen we te horen dat ze pijn in haar buik, oog, vinger, teen en weet ik veel wat heeft. Ik merk gelukkig het verschil tussen echte pijn en aandacht vragen.
Gelukkig is ze voornamelijk de hele dag vrolijk en grappig. Ze is een echte kleine komiek. En ik? Ik ben hartstikke verliefd op mijn kleine meisje. Niet alleen omdat ze mijn kind is, maar ook omdat ik vind dat ze een super leuk karakter heeft.
Moffel en Piertje, de hoofdrolspelers van Koekeloere zijn een wip aan het maken. Het lukt ze niet echt en Moffel zegt dat de wip handsvaten nodig heeft. Elora kijkt kritisch naar het scherm en zegt: “Piertje hebben geen handen!” Ik kijk haar verbaasd aan… dat klopt, Piertje is een grote worm (ja de ironie dat haar beste vriend een mol is, is me niet ontgaan) “Moffel hebben wel handen”, observeert Elora nonchalant. Ja, het klopt weer, en vervolgens vertelt ze me dat de wip die ze gemaakt hebben een plank is. Ik voel me zo trots als ik zie hoe groot ze wordt en hoe snel ze aan het ontwikkelen is.
Wat ik het aller leukst aan deze leeftijd vind is de communicatie en op dat front heb ik ook niets te klagen, want Elora kwettert de hele dag door. Elora is erg nieuwsgierig en wil overal het fijne van weten (soms tot irritant toe hoor!)
“Ga je sporten?” vraagt Elora me als ze me in mijn sport kleren ziet. Ze heeft geen idee wat sporten is maar ze weet dat mamma soms even een uurtje weg gaat en dat pappa dan thuis is met haar. Aan haar vader vraagt ze als ze wakker is en hij gaat naar zijn werk: “Ga je jerken? (werken), op katoor? (kantoor)” En als hij dan de deur uit gaat roept ze: “Dat jieverd (lieverd)”. Dan kun je mij opvegen!
Ze verzint ook van alles. Een tijdje geleden hebben we in de dierentuin een ezel gezien. Nu ziet ze overal ‘donkeys’. Gisteren reden we langs het bos en riep ze dolenthousiast: “Ik zie een donkey in de boom!” Ik probeerde nog of het een “monkey” was, maar ze zei heel verontwaardigd: “Nee, ik zie een donkey!” En daar moeten wij dan in mee gaan, want mevrouw is een echte directrice.
Ik ben dol gelukkig dat de lente er weer is. De hele dag zitten we heerlijk in de tuin met z’n tweetjes of maken we een ommetje naar de speeltuin. Elora vertelde me vandaag al dat zij geen jipjap (wipwap) had, maar wel een gommel (schommel) en een gjijbaan (glijbaan). Daarmee bedoelde ze de speeltuin die vlak bij ons huis ligt. Elora mag lekker met water in de tuin spelen en bellenblazen is haar favoriete bezigheid. Het is grappig om haar te zien blazen, want het ziet er echt niet uit. Maar toch lukt het haar soms wel om echte bellen te blazen. Maar de bellenblaas kan ook een reden zijn tot zeuren. Als het sop op is (omdat Elora het voor de zoveelste keer heeft laten vallen of express leeg heeft gegooid) en ik even geen zin meer in de bellenblaas heb, kan dit leiden tot een zeur-tirade. Het kan zelfs tot tranen uitlopen. Ik merk hiermee dat Elora het een stuk erger opneemt dan vroeger als ze haar zin niet krijgt. Ze lijkt veel meer gefrustreerd.
Waar ik me soms ook een beetje zorgen overmaak is het ‘trillen’ als ze spanning voelt. Dit doet ze als ze gefrustreerd is, maar dus ook als ze heel blij, bang of iets spannend vindt. En het ziet er naar uit, zelfs als ze blij is.
Momenteel vindt ze het ook heel interessant om ergens pijn te hebben. En de hele dag krijgen we te horen dat ze pijn in haar buik, oog, vinger, teen en weet ik veel wat heeft. Ik merk gelukkig het verschil tussen echte pijn en aandacht vragen.
Gelukkig is ze voornamelijk de hele dag vrolijk en grappig. Ze is een echte kleine komiek. En ik? Ik ben hartstikke verliefd op mijn kleine meisje. Niet alleen omdat ze mijn kind is, maar ook omdat ik vind dat ze een super leuk karakter heeft.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Eigenwijs" 13-04-2009 @ 09:50
"Zo", zegt Elora en ze pakt het pak appelsap dat op de ontbijttafel staat en maakt het open. Voor dat ik mijn bezwaar kan uitspreken schenkt ze haar glas keurig netjes half vol en zet het pak weer neer. Ik zit verslagen met open mond toe te kijken. Alsof ze dit al jaren doet...
Ik merk dat ik er niet eens boos om kan worden. Ik zeg haar wel dat ze het voortaan eerst moet vragen als ze iets te drinken wil pakken, ze mag niet zomaar zelf dingen doen.
"Mamma?", vraagt Elora me na mijn preek, "Mag ik djinken pakken?". Haar helderblauwe ogen kijken me met engelenonschuld aan.
"Ja, nou heb je al drinken", zeg ik een beetje mokkend, "Nu is het te laat".
Ik merk dat ik gewoon nog steeds maar niet kan wennen dat ze zo veel groter is, dat ze dingen zelf wil doen. Gelukkig moet ik vaak nog even helpen (vooral als ze haar schoenen nog wel eens aan de verkeerde voet doet) maar wat ze alleen kan, wil ze alleen doen.
We eten tegenwoordig ook ongelijk gesneden komkommer, tomaat en champignons voor het avondeten, want Elora wil dol graag helpen met koken. Laatst heb ik haar maar tauge laten snijden omdat ik eigenlijk niets te snijden had voor haar.
Ze helpt zelf met het wassen van haar lichaam en haar en wil zich het liefst bemoeien met haar luier verschonen (daar trek ik dus mijn grens)
En ze blijft ook een kleine directrice. De hele dag verzint zij de spelletjes die wij moeten doen. Het is wel heel grappig om te zien. Verstoppertje spelen is iets wat ze met heel veel plezier doet. Gelukkig roept ze nog steeds waar ze is.
"Elora where are you?"
"Ik ben onder de deken, kom maar zoeken!" roept ze dan vrolijk. Gelukkig maar, want ik moet er niet aan denken als ze zich straks "echt" gaat verstoppen.
Een minder spelletje vind ik als ze voor "postbode" speelt. Dan gaat geheid de post weer door de "bussenbrief" (zoals Elora het noemt) naar buiten. Ik ben volgens mij al een paar keer iets kwijt geraakt hier door. Niet leuk en ze doet het ook echt stiekem.
Als ze mijn aandacht niet snel genoeg krijgt dan roept ze :"Chantol" of "Chant"
Ik ben ook niet altijd "mamma" meer maar wordt regelmatig "mam" genoemd.
Omdat ik aan de lijn ben ga ik regelmatig sporten. Manlief en ik wisselen elkaar dan af. De laatste keer dat ik ging sporten was Elora door de brievenbus naar me aan het roepen. Ik moest erg om lachen om die twee oogjes die uit het gleufje tuurde.
Potty training gaat weer wat minder de laatste tijd. Voorheen vingen we twee plasjes per dag en soms een poep op, plots ben ik al blij als ze een plasje per dag op het potje doet. Het kan zijn omdat ik zo ziek geweest ben en er ook niet zo veel naar gevraagd heb. Ik hoop dat als het straks warmer wordt en ze in haar blote billen mag lopen het beter gaat.
We zien het wel.
Ik merk dat ik er niet eens boos om kan worden. Ik zeg haar wel dat ze het voortaan eerst moet vragen als ze iets te drinken wil pakken, ze mag niet zomaar zelf dingen doen.
"Mamma?", vraagt Elora me na mijn preek, "Mag ik djinken pakken?". Haar helderblauwe ogen kijken me met engelenonschuld aan.
"Ja, nou heb je al drinken", zeg ik een beetje mokkend, "Nu is het te laat".
Ik merk dat ik gewoon nog steeds maar niet kan wennen dat ze zo veel groter is, dat ze dingen zelf wil doen. Gelukkig moet ik vaak nog even helpen (vooral als ze haar schoenen nog wel eens aan de verkeerde voet doet) maar wat ze alleen kan, wil ze alleen doen.
We eten tegenwoordig ook ongelijk gesneden komkommer, tomaat en champignons voor het avondeten, want Elora wil dol graag helpen met koken. Laatst heb ik haar maar tauge laten snijden omdat ik eigenlijk niets te snijden had voor haar.
Ze helpt zelf met het wassen van haar lichaam en haar en wil zich het liefst bemoeien met haar luier verschonen (daar trek ik dus mijn grens)
En ze blijft ook een kleine directrice. De hele dag verzint zij de spelletjes die wij moeten doen. Het is wel heel grappig om te zien. Verstoppertje spelen is iets wat ze met heel veel plezier doet. Gelukkig roept ze nog steeds waar ze is.
"Elora where are you?"
"Ik ben onder de deken, kom maar zoeken!" roept ze dan vrolijk. Gelukkig maar, want ik moet er niet aan denken als ze zich straks "echt" gaat verstoppen.
Een minder spelletje vind ik als ze voor "postbode" speelt. Dan gaat geheid de post weer door de "bussenbrief" (zoals Elora het noemt) naar buiten. Ik ben volgens mij al een paar keer iets kwijt geraakt hier door. Niet leuk en ze doet het ook echt stiekem.
Als ze mijn aandacht niet snel genoeg krijgt dan roept ze :"Chantol" of "Chant"
Ik ben ook niet altijd "mamma" meer maar wordt regelmatig "mam" genoemd.
Omdat ik aan de lijn ben ga ik regelmatig sporten. Manlief en ik wisselen elkaar dan af. De laatste keer dat ik ging sporten was Elora door de brievenbus naar me aan het roepen. Ik moest erg om lachen om die twee oogjes die uit het gleufje tuurde.
Potty training gaat weer wat minder de laatste tijd. Voorheen vingen we twee plasjes per dag en soms een poep op, plots ben ik al blij als ze een plasje per dag op het potje doet. Het kan zijn omdat ik zo ziek geweest ben en er ook niet zo veel naar gevraagd heb. Ik hoop dat als het straks warmer wordt en ze in haar blote billen mag lopen het beter gaat.
We zien het wel.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "mijn schatje" 11-04-2009 @ 19:53
"Kijk mam, ik ben poesje", roept mijn dochter terwijl ze over de rugleuning van de bank kruipt, net als onze kat. Haar fantasie lijkt me de dag rijkelijker te worden en haar humor groeit ook telkens.
Ze is onze kleine clown en zo kondigt ze zichzelf ook aan. "Mamma ben clowntje, echt jel (wel)"
Een tijdje hebben Elora en ik best wel koppen gestoten. Ze was erg dwars en maakte overal een 'discussie' van. Maar het lijkt weer voorbij te zijn en mijn super lieve kleine meisje is weer helemaal terug.
Ik ben een weekje goed ziek geweest en dat is niet altijd makkelijk als je een drukke peuter om je heen hebt rennen. Elora is mijn kleine zuster geweest. Ze is zo lief voor me geweest en heeft me helemaal suf geknuffeld. Ze heeft zich ook wat rustiger gehouden dan normaal.
Ik voel me een klein beetje schuldig over het vele tv kijken wat we deze week hebben gedaan, maar ik was echt zo beroerd. Het mag ook wel eens een weekje niet zo goed en gestructureerd allemaal. Vandaag heb ik het weer helemaal goed gemaakt met haar.
Onze tante weet ook echt precies wat ze wil. En probeer haar maar niet op andere gedachten te brengen... Ze weet wat ze wil eten, drinken, kijken, lezen, spelen, welk muziekje ze wil horen voor het slapen gaan, etc. En toch kan je haar makkelijk iets verbieden. Als je pech hebt krijg je alleen de "Ahttp://www jammer" speech, maar verder weet ze dat nee ook echt nee is.
Ik moet altijd smakelijk lachen om haar versie van kinderliedjes. Ze zijn zeker herkenbaar, maar het is net of iemand uit het buitenland, die nog nooit Nederlands heeft gehoord ze zingt in de Nederlandse taal. Iedere avond zingt ze zichzelf ook in slaap.
Verder gaat alles helemaal goed. Gisterenavond waren we even bang dat ze koorts had, maar vandaag zag ze er toch wel weer kwiek uit. Ik wou dat ik het zelfde kon zeggen.
Ze is onze kleine clown en zo kondigt ze zichzelf ook aan. "Mamma ben clowntje, echt jel (wel)"
Een tijdje hebben Elora en ik best wel koppen gestoten. Ze was erg dwars en maakte overal een 'discussie' van. Maar het lijkt weer voorbij te zijn en mijn super lieve kleine meisje is weer helemaal terug.
Ik ben een weekje goed ziek geweest en dat is niet altijd makkelijk als je een drukke peuter om je heen hebt rennen. Elora is mijn kleine zuster geweest. Ze is zo lief voor me geweest en heeft me helemaal suf geknuffeld. Ze heeft zich ook wat rustiger gehouden dan normaal.
Ik voel me een klein beetje schuldig over het vele tv kijken wat we deze week hebben gedaan, maar ik was echt zo beroerd. Het mag ook wel eens een weekje niet zo goed en gestructureerd allemaal. Vandaag heb ik het weer helemaal goed gemaakt met haar.
Onze tante weet ook echt precies wat ze wil. En probeer haar maar niet op andere gedachten te brengen... Ze weet wat ze wil eten, drinken, kijken, lezen, spelen, welk muziekje ze wil horen voor het slapen gaan, etc. En toch kan je haar makkelijk iets verbieden. Als je pech hebt krijg je alleen de "Ahttp://www jammer" speech, maar verder weet ze dat nee ook echt nee is.
Ik moet altijd smakelijk lachen om haar versie van kinderliedjes. Ze zijn zeker herkenbaar, maar het is net of iemand uit het buitenland, die nog nooit Nederlands heeft gehoord ze zingt in de Nederlandse taal. Iedere avond zingt ze zichzelf ook in slaap.
Verder gaat alles helemaal goed. Gisterenavond waren we even bang dat ze koorts had, maar vandaag zag ze er toch wel weer kwiek uit. Ik wou dat ik het zelfde kon zeggen.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Pas 2" 02-04-2009 @ 09:29
"Mamma ik hebbe vieze snottebel", zegt Elora met een besnot gezichtje. Ik ben aan de telefoon en zeg: "Go whipe your nose then". Mijn moeder, die aan de andere kant van de lijn hangt zegt:"Ze is pas twee hoor!"
"Ja maar mam, dat doet ze al zelf" hoor ik mezelf antwoorden. Natuurlijk moet ik haar soms wel helpen, want als ze haast heeft veegt ze het regelmatig door haar hele gezicht. Lekker dus. Maar aan de andere kant is het ook geen strijd meer om haar neus af te vegen. Hoe meer ik haar zelf laat doen, hoe minder ik met haar in discussie hoef te gaan. Want ALLES is tegenwoordig een excuus om eens een goed gesprek over te houden voor mijn dochter. Ze wil haar mening over alles graag geven. Ik hoor de hele dag wat ze wel of niet leuk of lekker vindt. Wat ze wel of niet wil doen en wat ze ook daadwerkelijk aan het doen is.
De meeste discussies worden gelukkig nog op vriendelijke toon gevoerd, maar soms gooit mijn kleine meisje ineens haar kont tegen de krib. Dat is minder gezellig. Dan rent ze weg en is haar stem ook alles behalve vriendelijk.
Ik laat Elora idd veel zelf doen. Altijd al gedaan. Maar ook omdat ze het zelf aangeeft. Als ze me vraagt iets te doen help ik haar natuurlijk (behalve als ze me telkens ergens naar toe probeert te sturen om haar speelgoed te pakken, dat doet ze maar lekker zelf) Ik merk ook dat Elora trots is als ze iets zelf heeft gedaan. Ik probeer, als ik haar help, haar ook zo veel mogenlijk te leren. Want: "Give a man a fish and he can eat for a day... but teach a man to fish and he can eat for a lifetime!"
"Ja maar mam, dat doet ze al zelf" hoor ik mezelf antwoorden. Natuurlijk moet ik haar soms wel helpen, want als ze haast heeft veegt ze het regelmatig door haar hele gezicht. Lekker dus. Maar aan de andere kant is het ook geen strijd meer om haar neus af te vegen. Hoe meer ik haar zelf laat doen, hoe minder ik met haar in discussie hoef te gaan. Want ALLES is tegenwoordig een excuus om eens een goed gesprek over te houden voor mijn dochter. Ze wil haar mening over alles graag geven. Ik hoor de hele dag wat ze wel of niet leuk of lekker vindt. Wat ze wel of niet wil doen en wat ze ook daadwerkelijk aan het doen is.
De meeste discussies worden gelukkig nog op vriendelijke toon gevoerd, maar soms gooit mijn kleine meisje ineens haar kont tegen de krib. Dat is minder gezellig. Dan rent ze weg en is haar stem ook alles behalve vriendelijk.
Ik laat Elora idd veel zelf doen. Altijd al gedaan. Maar ook omdat ze het zelf aangeeft. Als ze me vraagt iets te doen help ik haar natuurlijk (behalve als ze me telkens ergens naar toe probeert te sturen om haar speelgoed te pakken, dat doet ze maar lekker zelf) Ik merk ook dat Elora trots is als ze iets zelf heeft gedaan. Ik probeer, als ik haar help, haar ook zo veel mogenlijk te leren. Want: "Give a man a fish and he can eat for a day... but teach a man to fish and he can eat for a lifetime!"
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Opoe Tjaade" 01-04-2009 @ 18:37
"Elora, can you sing the cuppycake song for daddy?" vraag ik mijn dochter die op de hoge barkruk haar vader aan het helpen is om een salade te maken.
"Nee mamma, ik ben nu even bezig" zegt mijn kleine opoe. Ik kan mijn lachen niet inhouden en Elora lacht smakelijk mee. "Elowa gjapje memaakt (Elora grapje gemaakt)" zegt ze trots.
Wat een grappig grietje is het toch. De hele dag komt ze met van die opmerkelijke uitspraken. Als ik haar bijvoorbeeld vraag waar ze een speeltje heeft gelaten waar ze mee aan het spelen was, zegt ze:" Op de gjond in de badkamej, denk ik" Dan kun je mij dus opvegen.
En als ze iets wil laten zien roept ze: "Mamma, kom kijken, is echt jeuk (leuk), Mamma let op! Goed kijken!" Dan smelt ik van haar.
Ze weet zo goed wat ze wil en kan al zo veel zelfstandig. Wat is die peutertijd toch weer anders dan die dreumestijd.
Het grappige is als ze zelf liedjes verzint. Ze zingt nu: abcdefg... mamma heeft een goed idee.
Ik weet niet of ze dit van mijn moeder heeft geleerd, maar niet van ons in ieder geval. Als ze het niet van mijn moeder heeft geleerd (dat zal ik haar eens vragen) dan heeft ze het zelf verzonnen. En zo verzint ze meer dingen, soms een tikkeltje onsamenhangend. Vooral over de poes kan ze zelf hele liedjes verzinnen.
Aankleden is aan de ene kant veel lastiger geworden en aan de andere kant veel makkelijker. Ze kan dus heel behulpzaam zijn, zelf haar romper uit of aan trekken (mits het wel een makkelijke romper is hoor) en zelf haar broek of sokken aantrekken. Maar dat is als ze er zin in heeft. Helaas is het meestal een strijd en is ze het zelden met me eens wat ik voor haar uitkies. Dan wordt er "nee" geroepen en rent mijn speelse peuter hard weg. Ik word daar altijd kriegelig van.
Mijn regel is (en dat zeg ik haar ook) ik vraag het twee keer netjes... de derde keer niet meer. En als ze het te bont maakt, dan krijgt ze straf. Ik merk ook dat ze vaker straf heeft dan een aantal maanden geleden.
Dan moet ze op de stoutplek omdat ze niet heeft geluisterd, omdat ze me heeft geslagen of gekrabbeld... en tegenwoordig omdat ze tegen me heeft gegild. Dat vind ik toch zo irritant. Ik kan er niet tegen als ze een grote mond tegen me opzet. Ik hoop ook dat dit snel overgaat. Ze heeft het een keer gepresteerd om de boel bij elkaar te schreeuwen toen ze op de stoutplek zat. Toen zat ze met een hele harde schreeuwstem te eisen dat ze "sorry wilde zeggen". Ze heeft dat 1 keer gedaan, daarna gelukkig niet meer want ik ben heel boos geworden.
Gelukkig is ze veel vaker lief dan dat ze stout is en geniet ik echt wel van deze peutertijd... misschien wat minder van de peuterpubertijd.
"Nee mamma, ik ben nu even bezig" zegt mijn kleine opoe. Ik kan mijn lachen niet inhouden en Elora lacht smakelijk mee. "Elowa gjapje memaakt (Elora grapje gemaakt)" zegt ze trots.
Wat een grappig grietje is het toch. De hele dag komt ze met van die opmerkelijke uitspraken. Als ik haar bijvoorbeeld vraag waar ze een speeltje heeft gelaten waar ze mee aan het spelen was, zegt ze:" Op de gjond in de badkamej, denk ik" Dan kun je mij dus opvegen.
En als ze iets wil laten zien roept ze: "Mamma, kom kijken, is echt jeuk (leuk), Mamma let op! Goed kijken!" Dan smelt ik van haar.
Ze weet zo goed wat ze wil en kan al zo veel zelfstandig. Wat is die peutertijd toch weer anders dan die dreumestijd.
Het grappige is als ze zelf liedjes verzint. Ze zingt nu: abcdefg... mamma heeft een goed idee.
Ik weet niet of ze dit van mijn moeder heeft geleerd, maar niet van ons in ieder geval. Als ze het niet van mijn moeder heeft geleerd (dat zal ik haar eens vragen) dan heeft ze het zelf verzonnen. En zo verzint ze meer dingen, soms een tikkeltje onsamenhangend. Vooral over de poes kan ze zelf hele liedjes verzinnen.
Aankleden is aan de ene kant veel lastiger geworden en aan de andere kant veel makkelijker. Ze kan dus heel behulpzaam zijn, zelf haar romper uit of aan trekken (mits het wel een makkelijke romper is hoor) en zelf haar broek of sokken aantrekken. Maar dat is als ze er zin in heeft. Helaas is het meestal een strijd en is ze het zelden met me eens wat ik voor haar uitkies. Dan wordt er "nee" geroepen en rent mijn speelse peuter hard weg. Ik word daar altijd kriegelig van.
Mijn regel is (en dat zeg ik haar ook) ik vraag het twee keer netjes... de derde keer niet meer. En als ze het te bont maakt, dan krijgt ze straf. Ik merk ook dat ze vaker straf heeft dan een aantal maanden geleden.
Dan moet ze op de stoutplek omdat ze niet heeft geluisterd, omdat ze me heeft geslagen of gekrabbeld... en tegenwoordig omdat ze tegen me heeft gegild. Dat vind ik toch zo irritant. Ik kan er niet tegen als ze een grote mond tegen me opzet. Ik hoop ook dat dit snel overgaat. Ze heeft het een keer gepresteerd om de boel bij elkaar te schreeuwen toen ze op de stoutplek zat. Toen zat ze met een hele harde schreeuwstem te eisen dat ze "sorry wilde zeggen". Ze heeft dat 1 keer gedaan, daarna gelukkig niet meer want ik ben heel boos geworden.
Gelukkig is ze veel vaker lief dan dat ze stout is en geniet ik echt wel van deze peutertijd... misschien wat minder van de peuterpubertijd.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Dag speentje" 27-03-2009 @ 18:50
Vandaag heb ik spontaan een knoop doorgehakt, het speentje gaat de deur uit. Het is namelijk niet wijs om nog langer te wachten, want hoe ouder ze wordt, hoe moeilijker het wordt. Ze is nu al zo bewust van alles.
Ik hoorde van mijn vriendin dat haar dochter, die een jaartje ouder is, er heel veel moeite mee heeft om 'af te kicken' van haar speen.
Nu gebruikte we de speen alleen maar bij het slapen gaan, maar Elora is gek op haar speen. Soms pikte ze hem wel eens uit haar bed als ik niet aan het opletten was.
Vanmiddag was de eerste keer zonder speen. Ze heeft er niet om gevraagd maar een drama was het wel. Slapen deed ze voor geen meter en ze moest erg huilen. Als ik haar dan vroeg waarom ze huilde, gaf mijn normaal mondige kindje geen antwoord.
Nu ligt ze in bed en Elora huilt bijna nooit als ze naar bed moet (alleen als ze ziek is of als ik haar veel te laat naar bed doe en ze zit er door heen) maar anders is het geen probleem. Bed is voor haar geen straf. Maar ik hoor tussen de gezellige kletspraatjes af en toe ook echt een jankstemmetje uit haar kamertje komen. En soms moet ze er zelfs een beetje van huilen.
Maar ja, beter nu dan als ze zindelijk is. Ik hoor van mijn vriendin dat haar dochter spontaan weer ging bedplassen toen de speen de deur uit ging.
Het is even hard, maar uiteindelijk is het beter voor haar. Ik ben wel nog steeds bang dat ze gaat duimen... maar dat zien we dan wel weer.
Ik hoorde van mijn vriendin dat haar dochter, die een jaartje ouder is, er heel veel moeite mee heeft om 'af te kicken' van haar speen.
Nu gebruikte we de speen alleen maar bij het slapen gaan, maar Elora is gek op haar speen. Soms pikte ze hem wel eens uit haar bed als ik niet aan het opletten was.
Vanmiddag was de eerste keer zonder speen. Ze heeft er niet om gevraagd maar een drama was het wel. Slapen deed ze voor geen meter en ze moest erg huilen. Als ik haar dan vroeg waarom ze huilde, gaf mijn normaal mondige kindje geen antwoord.
Nu ligt ze in bed en Elora huilt bijna nooit als ze naar bed moet (alleen als ze ziek is of als ik haar veel te laat naar bed doe en ze zit er door heen) maar anders is het geen probleem. Bed is voor haar geen straf. Maar ik hoor tussen de gezellige kletspraatjes af en toe ook echt een jankstemmetje uit haar kamertje komen. En soms moet ze er zelfs een beetje van huilen.
Maar ja, beter nu dan als ze zindelijk is. Ik hoor van mijn vriendin dat haar dochter spontaan weer ging bedplassen toen de speen de deur uit ging.
Het is even hard, maar uiteindelijk is het beter voor haar. Ik ben wel nog steeds bang dat ze gaat duimen... maar dat zien we dan wel weer.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "suffe mamma" 27-03-2009 @ 12:04
Het was weer eens zo'n dag waar alles net even anders liep dan ik het gepland had. Plots had ik door onverwachte redenen haast, terwijl ik de hele ochtend het gevoel had dat ik ruim op tijd was.
Voor die reden ging ik dus ook als een kip zonder kop de deur uit. De luiertas hing nog vrolijk aan de kapstok (maar gelukkig heb ik altijd luiers en doekjes in mijn auto) en mijn telefoon was bijna leeg.
In snel tempo probeerde ik naar mijn auto te komen, maar Elora liep tergend langzaam. Ze was iets aan het mompelen, maar ik had haast, dus lette niet goed op. Het regende buiten en de straat lag vol met plassen.
"Come on Elora, run run run" probeerde ik haar nog aan te sporen. Maar dat hielp beslist niet en Elora bleef maar mompelen. Iets over haar maillot, maar ze had geen maillot aan, maar sokken. Dus ik nam het niet al te serieus.
Toen ik haar oppakte vroeg ze: "Mag dat mamma? Met de maillot?"
Ik dacht:"He? Wat bedoelt ze toch?" En weer vroeg mijn dochter: "Mag dat mamma? Met de maillot?"
Ik zei nog dat ze sokken aan had en toen zei ze: "Mag dat mamma met de sokken?"
En plots had ik door waar ze het over had... ik was in mijn haast vergeten mijn dochter schoenen aan te doen!!! Op sokkenvoeten had ze door de plassen gebanjerd... o o o wat kan ik toch suf zijn af en toe!!
Voor die reden ging ik dus ook als een kip zonder kop de deur uit. De luiertas hing nog vrolijk aan de kapstok (maar gelukkig heb ik altijd luiers en doekjes in mijn auto) en mijn telefoon was bijna leeg.
In snel tempo probeerde ik naar mijn auto te komen, maar Elora liep tergend langzaam. Ze was iets aan het mompelen, maar ik had haast, dus lette niet goed op. Het regende buiten en de straat lag vol met plassen.
"Come on Elora, run run run" probeerde ik haar nog aan te sporen. Maar dat hielp beslist niet en Elora bleef maar mompelen. Iets over haar maillot, maar ze had geen maillot aan, maar sokken. Dus ik nam het niet al te serieus.
Toen ik haar oppakte vroeg ze: "Mag dat mamma? Met de maillot?"
Ik dacht:"He? Wat bedoelt ze toch?" En weer vroeg mijn dochter: "Mag dat mamma? Met de maillot?"
Ik zei nog dat ze sokken aan had en toen zei ze: "Mag dat mamma met de sokken?"
En plots had ik door waar ze het over had... ik was in mijn haast vergeten mijn dochter schoenen aan te doen!!! Op sokkenvoeten had ze door de plassen gebanjerd... o o o wat kan ik toch suf zijn af en toe!!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "zangvogeltje" 25-03-2009 @ 08:19
Als ik echt van Elora's talenten wil genieten, ga ik vlak voor haar deur zitten als ze in bed ligt. Dan zingt Elora zichzelf in slaap met een eigen musical.
Als ik het eens allemaal op tel dan ben ik best onder de indruk van haar repertoire. Er zijn al behoorlijk wat liedjes die ze op z'n Eloriaans kan zingen.
Klap eens in je handjes, poesje mauw, abc, in de manenschijn, op een grote paddenstoel, alle eendjes zwemmen in het water, zagen zagen wiede wiede wagen, 1234 hoedje van papier, visje visje in het water, itsy bitsy spider, en nu dank zij haar nanna kan ze ook het liedje "rood zijn de lichtjes"
En waarschijnlijk bedenk ik me er straks nog meer.
Ze is ook zo wijs in wat ze doet en wat ze zegt. Je merkt dat ze ons erg napraat. Vooral haar nanna praat ze veel na. Soms als ze druk bezig is zegt ze ineens iets waarvan ik denk: "Oh het is of ik mijn moeder hoor"
Gisteren zijn we naar de bioscoop geweest, naar Bolt. Maar een hele film is gewoon nog steeds veel te lang voor mijn kleine meid. Ze was op zich erg lief, maar gelukkig was de bioscoop bijna leeg (op een klein groepje jongens na) want Elora zat de hele tijd door de film heen te kwekken.
We moeten toch maar eens wat meer films gaan kijken met onze kleine meid, want als we straks naar Amerika gaan hoop ik dat ze ook van de shows kan genieten.
Toen we gisteren avond thuis kwamen zei Daan: "Tjonge, 2 dagen niet gezien en het lijkt wel of onze dochter 6 maanden ouder is geworden" Het is als we haar een paar dagen niet zien dat we ons pas beseffen hoe snel die ontwikkeling gaat. Hoe ouder ze wordt hoe sneller het lijkt te gaan. Ze doet ook al zoveel zelf momenteel. Het is ook heerlijk hoe ze mij af en toe helpt met dingen. Maar aan de andere kant zet ze zich ook veel meer tegen me af.
Zo probeert Elora tegenwoordig haar zin te krijgen door heel hard te gaan roepen. Als ze voor straf zit schreeuwt ze heel hard:"MAMMA, SORRY ZEGGEN... MAMMA!" En dat is niet prettig. Dus we zijn haar nu aan het leren om niet te schreeuwen.
Een van de leukste dingen vind ik momenteel dat zij mij veel wil voorlezen. Ze weet ook echt veel te vertellen over haar boekjes. En het is zo koddig als zo'n klein peutertje je voorleest.
Als ik het eens allemaal op tel dan ben ik best onder de indruk van haar repertoire. Er zijn al behoorlijk wat liedjes die ze op z'n Eloriaans kan zingen.
Klap eens in je handjes, poesje mauw, abc, in de manenschijn, op een grote paddenstoel, alle eendjes zwemmen in het water, zagen zagen wiede wiede wagen, 1234 hoedje van papier, visje visje in het water, itsy bitsy spider, en nu dank zij haar nanna kan ze ook het liedje "rood zijn de lichtjes"
En waarschijnlijk bedenk ik me er straks nog meer.
Ze is ook zo wijs in wat ze doet en wat ze zegt. Je merkt dat ze ons erg napraat. Vooral haar nanna praat ze veel na. Soms als ze druk bezig is zegt ze ineens iets waarvan ik denk: "Oh het is of ik mijn moeder hoor"
Gisteren zijn we naar de bioscoop geweest, naar Bolt. Maar een hele film is gewoon nog steeds veel te lang voor mijn kleine meid. Ze was op zich erg lief, maar gelukkig was de bioscoop bijna leeg (op een klein groepje jongens na) want Elora zat de hele tijd door de film heen te kwekken.
We moeten toch maar eens wat meer films gaan kijken met onze kleine meid, want als we straks naar Amerika gaan hoop ik dat ze ook van de shows kan genieten.
Toen we gisteren avond thuis kwamen zei Daan: "Tjonge, 2 dagen niet gezien en het lijkt wel of onze dochter 6 maanden ouder is geworden" Het is als we haar een paar dagen niet zien dat we ons pas beseffen hoe snel die ontwikkeling gaat. Hoe ouder ze wordt hoe sneller het lijkt te gaan. Ze doet ook al zoveel zelf momenteel. Het is ook heerlijk hoe ze mij af en toe helpt met dingen. Maar aan de andere kant zet ze zich ook veel meer tegen me af.
Zo probeert Elora tegenwoordig haar zin te krijgen door heel hard te gaan roepen. Als ze voor straf zit schreeuwt ze heel hard:"MAMMA, SORRY ZEGGEN... MAMMA!" En dat is niet prettig. Dus we zijn haar nu aan het leren om niet te schreeuwen.
Een van de leukste dingen vind ik momenteel dat zij mij veel wil voorlezen. Ze weet ook echt veel te vertellen over haar boekjes. En het is zo koddig als zo'n klein peutertje je voorleest.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Niet jarig zijn" 21-03-2009 @ 08:31
Kayden viert vandaag zijn feestje en we gaan er strakjes naar toe. Omdat we cadeautjes meenemen bereiden we Elora alvast voor. "Kayden is jarig" leggen we geduldig uit, "Dus Kayden krijgt cadeautjes en die zijn niet voor Elora". Het vorige feestje had Elora namelijk in de auto het cadeautje te pakken gehad en de boel uitgepakt. Het is toch wel een tikkeltje genant als je met een half uitgepakt cadeau aan komt. En dat is niet de eerste keer.
Onze dochter reageert behoorlijk emotioneel. "Elowa niet jarug?" zegt ze met een pruillip. "Nee, Kayden is jarig". Het lipje pruilt nog iets meer naar buiten en met een heel zielig stemmetje zegt Elora: "Ahttp://wwwww, niet jarig.... Elowa geen taart... aaaahttp://www" Ze houd haar handjes met de palmen omhoog en als een martelaar beweegt ze haar armpjes op en neer. Het duurt even voor dat ze door heeft dat ze wel taart mag maar toch echt NIET jarig is.
Het is zo'n grappig grietje af en toe. :lol:
Onze dochter reageert behoorlijk emotioneel. "Elowa niet jarug?" zegt ze met een pruillip. "Nee, Kayden is jarig". Het lipje pruilt nog iets meer naar buiten en met een heel zielig stemmetje zegt Elora: "Ahttp://wwwww, niet jarig.... Elowa geen taart... aaaahttp://www" Ze houd haar handjes met de palmen omhoog en als een martelaar beweegt ze haar armpjes op en neer. Het duurt even voor dat ze door heeft dat ze wel taart mag maar toch echt NIET jarig is.
Het is zo'n grappig grietje af en toe. :lol:
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "beekse bergen" 18-03-2009 @ 18:10
"Dit is het antwoordapperaat van mamma, momenteel ben ik even niet bereikbaar"
Had ik maar zo'n antwoordapperaat.... vooral op die momenten dat Elora net even wat luidruchtiger is dan normaal, of als ik hoofdpijn heb. Mijn man is een lieverd, die heeft de laatste paar dagen 'daddy-duty' op zich genomen zodat ik af en toe eens kan uitslapen of even rust aan mijn hoofd heb.
Maar als ik in bad ga, staat mijn dochter onder aan de trap te roepen: "Mamma!!! Mamma!!! Mag Elowa ook in bad? Samen in bad? Ja mamma? Ja okay?? Samen??" En samen is bad is erg gezellig, maar voor mamma niet echt ontspannend. Want mijn kleine glibberige aal kan geen seconde stil zitten. En erger dan dan, haar kaken staan geen moment op elkaar.
Het is ontzettend vermoeiend als je kind echt de hele dag door kletst. Ik vraag me af of er ouders zijn die dit ook herkennen. Ik vind het echt heel leuk hoor dat ze zo goed kan praten, maar er is dus geen stil moment meer in ons huis. En soms heb je daar best behoefte aan, als moeder zijnde. Alleen als Elora slaapt en zelfs dan is het niet altijd stil, want ze praat en huilt zelfs in haar slaap.
Elora komt wel met de grappigste uitdrukkingen: "Eigenlijk" zei ze laatst tegen me, "Moet Djodje (george) even bij Elowa op schoot zittuh" Dan kan ik mijn lachen niet inhouden. En als ze aan het spelen is, vraag ik me vaak af: "Van wie heeft ze dat nu weer geleerd?". Ze verteld me ook regelmatig dat zij of haar knuffel "Zo moe is" en dan moeten er bedjes gemaakt worden.
Vandaag zijn we naar de Beekse Bergen geweest met onze wijsneus. Het was echt heerlijk weer. Elora vond het heel interessant om de dieren te zien op de wandel safari. Ze riep heel hard naar de dieren op haar nogal dwingende toon: "Hallo aap/ giraf/ leeuw/ hetje (hertje)... kijk hier, kijk naar Elowa, hier kijken!!" En ze heeft een stemmetje die behoorlijk ver kan komen. Ze was door het dollen heen. Helaas had ze overdag nogal weinig geslapen en viel ze dus om de 5 minuten op haar hoofd of billen.
De auto safari viel een klein beetje tegen. Elora was meer geintereseerd in de knopjes van de auto (ze mocht voorin zitten) dan in de dieren. Tja die had ze net al gezien. Soms was er wel een beest die haar kon bekoren.
Toch was de rit net iets te lang voor haar, op de terug weg, vlak voordat we thuis waren, moest ze er van spugen. Als ik zie hoe druk en vrolijk ze nu weer is, verdenk ik haar ervan dat ze gewoon wagenziek was. Momenteel zit ze naast me op de bank en speelt ze voor spook. Want spoken zijn nog steeds favoriet.
Had ik maar zo'n antwoordapperaat.... vooral op die momenten dat Elora net even wat luidruchtiger is dan normaal, of als ik hoofdpijn heb. Mijn man is een lieverd, die heeft de laatste paar dagen 'daddy-duty' op zich genomen zodat ik af en toe eens kan uitslapen of even rust aan mijn hoofd heb.
Maar als ik in bad ga, staat mijn dochter onder aan de trap te roepen: "Mamma!!! Mamma!!! Mag Elowa ook in bad? Samen in bad? Ja mamma? Ja okay?? Samen??" En samen is bad is erg gezellig, maar voor mamma niet echt ontspannend. Want mijn kleine glibberige aal kan geen seconde stil zitten. En erger dan dan, haar kaken staan geen moment op elkaar.
Het is ontzettend vermoeiend als je kind echt de hele dag door kletst. Ik vraag me af of er ouders zijn die dit ook herkennen. Ik vind het echt heel leuk hoor dat ze zo goed kan praten, maar er is dus geen stil moment meer in ons huis. En soms heb je daar best behoefte aan, als moeder zijnde. Alleen als Elora slaapt en zelfs dan is het niet altijd stil, want ze praat en huilt zelfs in haar slaap.
Elora komt wel met de grappigste uitdrukkingen: "Eigenlijk" zei ze laatst tegen me, "Moet Djodje (george) even bij Elowa op schoot zittuh" Dan kan ik mijn lachen niet inhouden. En als ze aan het spelen is, vraag ik me vaak af: "Van wie heeft ze dat nu weer geleerd?". Ze verteld me ook regelmatig dat zij of haar knuffel "Zo moe is" en dan moeten er bedjes gemaakt worden.
Vandaag zijn we naar de Beekse Bergen geweest met onze wijsneus. Het was echt heerlijk weer. Elora vond het heel interessant om de dieren te zien op de wandel safari. Ze riep heel hard naar de dieren op haar nogal dwingende toon: "Hallo aap/ giraf/ leeuw/ hetje (hertje)... kijk hier, kijk naar Elowa, hier kijken!!" En ze heeft een stemmetje die behoorlijk ver kan komen. Ze was door het dollen heen. Helaas had ze overdag nogal weinig geslapen en viel ze dus om de 5 minuten op haar hoofd of billen.
De auto safari viel een klein beetje tegen. Elora was meer geintereseerd in de knopjes van de auto (ze mocht voorin zitten) dan in de dieren. Tja die had ze net al gezien. Soms was er wel een beest die haar kon bekoren.
Toch was de rit net iets te lang voor haar, op de terug weg, vlak voordat we thuis waren, moest ze er van spugen. Als ik zie hoe druk en vrolijk ze nu weer is, verdenk ik haar ervan dat ze gewoon wagenziek was. Momenteel zit ze naast me op de bank en speelt ze voor spook. Want spoken zijn nog steeds favoriet.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Ik 'jil' niet" 16-03-2009 @ 17:00
"Ik jil niet naar buiten, mamma", zegt mijn dochter eigenwijs, "Ik jil niet aankleden"
De hele dag krijg ik te horen wat ze wel en niet wil. Soms word ik er horendol van. Ze vertelt me wat wel en wat niet leuk is. En op alles wat ik vraag krijg ik weer lekker het antwoord "Nee" te horen.
Als ik mijn eigenwijze tante vertel dat ze soms gewoon niets te willen heeft, dan gaat ze met me in onderhandeling. Als ze niet mag weg lopen in de winkel neemt ze telkens een stapje verder en vraagt ze: "Hier jel? (hier wel?)" en als ze daar mag staan, neemt ze nog een stapje verder. Alle grenzen worden getest en we moeten echt consequent blijven anders maakt ze er een potje van.
Toch is ze niet echt vervelend momenteel. Ze is aan het uitproberen maar niet op een nare manier. Haar hardhandigheid lijkt ook al weer minder geworden te zijn en ze is op zich bijna de hele dag vrolijk en gezellig. Behalve als ze na haar middagslaapje wakker is geworden. Dan is ze een kwartiertje heel chaggerijnig en huilerig.
Ik begrijp het wel, heb zelf ook last van 'opstart-problemen' en wil 's ochtends ook graag even met rust gelaten worden. Helaas denkt Elora daar anders over en is ze 's ochtends juist extra hyper!
De hele dag krijg ik te horen wat ze wel en niet wil. Soms word ik er horendol van. Ze vertelt me wat wel en wat niet leuk is. En op alles wat ik vraag krijg ik weer lekker het antwoord "Nee" te horen.
Als ik mijn eigenwijze tante vertel dat ze soms gewoon niets te willen heeft, dan gaat ze met me in onderhandeling. Als ze niet mag weg lopen in de winkel neemt ze telkens een stapje verder en vraagt ze: "Hier jel? (hier wel?)" en als ze daar mag staan, neemt ze nog een stapje verder. Alle grenzen worden getest en we moeten echt consequent blijven anders maakt ze er een potje van.
Toch is ze niet echt vervelend momenteel. Ze is aan het uitproberen maar niet op een nare manier. Haar hardhandigheid lijkt ook al weer minder geworden te zijn en ze is op zich bijna de hele dag vrolijk en gezellig. Behalve als ze na haar middagslaapje wakker is geworden. Dan is ze een kwartiertje heel chaggerijnig en huilerig.
Ik begrijp het wel, heb zelf ook last van 'opstart-problemen' en wil 's ochtends ook graag even met rust gelaten worden. Helaas denkt Elora daar anders over en is ze 's ochtends juist extra hyper!
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "mijn kleine sneltrein" 14-03-2009 @ 10:28
Elora's ontwikkeling gaat als een sneltrein en ik heb het gevoel dat ik haar probeer bij te houden op zo'n wagen waarbij je de hendel op en neer moet pompen om vooruit te komen.
Telkens als ik denk bij te zijn met wat ze allemaal kan en wil, ontwikkelt Elora zich weer vrolijk verder. Ik word er soms echt moe van. Maar voornamelijk ben ik trots op haar. Niet alleen op wat ze kan, maar wie ze is en hoe ze is.
Want ondanks dat ze heel eigenwijs kan zijn en behoorlijk druk, heeft ze een lief karakter. Elora deelt graag met anderen, zelfs de dingen die ze extra lekker vindt. Iedereen mag proeven. Alleen haar pop deelt ze wat moeilijk, maar als een kindje er om gaat huilen, krijgt hij of zij de pop toch. En als ik zeg dat als je samen speelt je ook samen deelt, dan geeft ze de pop ook.
Ze is een kleine bemoeial, vooral als andere kinderen verdrietig zijn. Dan gaat ze er naar toe om te knuffelen en te troosten en zegt ze: "Gaat ie? Oh kom maar!".
Soms heeft ze haar kattige momenten en die zijn meestal verhuld in een wild spelletje. Als ik merk dat ze even naar me uit wil halen, dan doet ze vaak een soort aggressieve versie van "er komt een muisje aangelopen" bij me, waarbij ze me meer knijpt dan kietelt. Of ze geeft me een hengst met haar pop, onder het mom van: "mamma moet doortje kusje geven". Je merkt dan dat het stiekem niet lief bedoeld is, dat kun je aan haar gezicht zien en aan haar stem horen. Dan zet ze haar "heksen-stem" op. Dat is een heel raar stemmetje die ze speciaal opzet. Ze heeft trouwens wel meer 'stemmetjes' en ze praat met verschillende stemmen tegen verschillende poppen of dieren. Ik scheen dat ook te doen toen ik kind was.
Ook wil ze dat dingen terug tegen haar praten en dat moet ik dan doen. Dan zegt ze bijvoorbeeld: "Mamma Tinkerbell moet zeggen tegen Elowa" En dan moet ik de stem van Tinkerbell (een ballon die aan onze lamp hangt van haar verjaardag) nadoen. Ze houdt dan hele verhalen tegen Tinkerbell alsof ze echt is. Terwijl ze toch weet dat ik het stemmetje doe, maar mij lijkt ze helemaal te vergeten. Erg grappig.
Tegenwoordig als de post er komt gaan we samen brieven 'lezen'. Elora is helemaal weg van letterherkenning. Ze kent er al behoorlijk veel: "e, A, o, m/M, n/N, D, s/S, x/X, f/F en soms de p/ P" De ene letter kent ze alleen als hoofdletter en de ander alleen als 'kleine' letter. Sommige lijken zoveel op elkaar, die kent ze beiden.
Laatst was ze voor me uit een boekje aan het voorlezen waar een vriendin bij was. Elora begon de letters aan te wijzen en mijn vriendin vroeg verbaasd: "Kan zij al lezen?"
Nee Elora kan nog niet lezen, Elora kan letters herkennen. Dat is een groot verschil, al is het letter herkennen straks wel een fijne basis als ze gaat lezen. Maar het fundementele begrip achter de lettters is er nog niet. Ze weet dat de M van mamma is, dat zegt ze ook, maar ze snapt niet dat diezelfde M ook van Muis of Mens kan zijn. Daar zijn we nog lang niet.
Dit is ook niet iets wat we haar hebben opgedrongen. Het is ooit begonnen toen ze heel klein was met de letters van haar naam op haar deur. Als ze naar bed ging stopte we altijd even bij haar deur om de letters te bekijken en aan te raken. De E en de O vond ze heel interessant en dat waren ook 2 van de 3 letters die ze als eerste kende.
Verder blijft Elora een actief kind. Soms is dat best vermoeiend maar vaak is het gewoon heel gezellig. Ze huppelt letterlijk door het leven. De hele dag is ze bezig met klimmen, spelen, rennen, lachen... maar vooral PRATEN. Heel soms ben ik blij als ze even stil is, want het is best wel pittig hoor, als je kind echt de HELE dag door praat. Het is leuk en gezellig, maar een paar momenten stilte is toch heel erg lekker zo af en toe. En die zijn er maar zelden in ons huis.
Met opruimen gaat het steeds beter. Maar ik moet wel allert blijven dat ze het doet. Ik ben het namelijk zat om iedere avond de enorme ravage die ze maakt op te ruimen. Het is natuurlijk niet alsof ze alles heel netjes maakt, dus er is nog zat werk voor me, maar haar eigen speelgoed ruimt ze tenminste op. Dat is erg fijn. Behalve als haar pappa er is en ik ben even iets anders aan het doen. Dan maakt ze er lekker weer een potje van. En als ze dan samen opruimen kan ik de volgende dag alles weer op de goede plek leggen, hihi.
Telkens als ik denk bij te zijn met wat ze allemaal kan en wil, ontwikkelt Elora zich weer vrolijk verder. Ik word er soms echt moe van. Maar voornamelijk ben ik trots op haar. Niet alleen op wat ze kan, maar wie ze is en hoe ze is.
Want ondanks dat ze heel eigenwijs kan zijn en behoorlijk druk, heeft ze een lief karakter. Elora deelt graag met anderen, zelfs de dingen die ze extra lekker vindt. Iedereen mag proeven. Alleen haar pop deelt ze wat moeilijk, maar als een kindje er om gaat huilen, krijgt hij of zij de pop toch. En als ik zeg dat als je samen speelt je ook samen deelt, dan geeft ze de pop ook.
Ze is een kleine bemoeial, vooral als andere kinderen verdrietig zijn. Dan gaat ze er naar toe om te knuffelen en te troosten en zegt ze: "Gaat ie? Oh kom maar!".
Soms heeft ze haar kattige momenten en die zijn meestal verhuld in een wild spelletje. Als ik merk dat ze even naar me uit wil halen, dan doet ze vaak een soort aggressieve versie van "er komt een muisje aangelopen" bij me, waarbij ze me meer knijpt dan kietelt. Of ze geeft me een hengst met haar pop, onder het mom van: "mamma moet doortje kusje geven". Je merkt dan dat het stiekem niet lief bedoeld is, dat kun je aan haar gezicht zien en aan haar stem horen. Dan zet ze haar "heksen-stem" op. Dat is een heel raar stemmetje die ze speciaal opzet. Ze heeft trouwens wel meer 'stemmetjes' en ze praat met verschillende stemmen tegen verschillende poppen of dieren. Ik scheen dat ook te doen toen ik kind was.
Ook wil ze dat dingen terug tegen haar praten en dat moet ik dan doen. Dan zegt ze bijvoorbeeld: "Mamma Tinkerbell moet zeggen tegen Elowa" En dan moet ik de stem van Tinkerbell (een ballon die aan onze lamp hangt van haar verjaardag) nadoen. Ze houdt dan hele verhalen tegen Tinkerbell alsof ze echt is. Terwijl ze toch weet dat ik het stemmetje doe, maar mij lijkt ze helemaal te vergeten. Erg grappig.
Tegenwoordig als de post er komt gaan we samen brieven 'lezen'. Elora is helemaal weg van letterherkenning. Ze kent er al behoorlijk veel: "e, A, o, m/M, n/N, D, s/S, x/X, f/F en soms de p/ P" De ene letter kent ze alleen als hoofdletter en de ander alleen als 'kleine' letter. Sommige lijken zoveel op elkaar, die kent ze beiden.
Laatst was ze voor me uit een boekje aan het voorlezen waar een vriendin bij was. Elora begon de letters aan te wijzen en mijn vriendin vroeg verbaasd: "Kan zij al lezen?"
Nee Elora kan nog niet lezen, Elora kan letters herkennen. Dat is een groot verschil, al is het letter herkennen straks wel een fijne basis als ze gaat lezen. Maar het fundementele begrip achter de lettters is er nog niet. Ze weet dat de M van mamma is, dat zegt ze ook, maar ze snapt niet dat diezelfde M ook van Muis of Mens kan zijn. Daar zijn we nog lang niet.
Dit is ook niet iets wat we haar hebben opgedrongen. Het is ooit begonnen toen ze heel klein was met de letters van haar naam op haar deur. Als ze naar bed ging stopte we altijd even bij haar deur om de letters te bekijken en aan te raken. De E en de O vond ze heel interessant en dat waren ook 2 van de 3 letters die ze als eerste kende.
Verder blijft Elora een actief kind. Soms is dat best vermoeiend maar vaak is het gewoon heel gezellig. Ze huppelt letterlijk door het leven. De hele dag is ze bezig met klimmen, spelen, rennen, lachen... maar vooral PRATEN. Heel soms ben ik blij als ze even stil is, want het is best wel pittig hoor, als je kind echt de HELE dag door praat. Het is leuk en gezellig, maar een paar momenten stilte is toch heel erg lekker zo af en toe. En die zijn er maar zelden in ons huis.
Met opruimen gaat het steeds beter. Maar ik moet wel allert blijven dat ze het doet. Ik ben het namelijk zat om iedere avond de enorme ravage die ze maakt op te ruimen. Het is natuurlijk niet alsof ze alles heel netjes maakt, dus er is nog zat werk voor me, maar haar eigen speelgoed ruimt ze tenminste op. Dat is erg fijn. Behalve als haar pappa er is en ik ben even iets anders aan het doen. Dan maakt ze er lekker weer een potje van. En als ze dan samen opruimen kan ik de volgende dag alles weer op de goede plek leggen, hihi.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Lente kriebels" 13-03-2009 @ 13:14
Het wordt weer warmer buiten en ik merk dat ik gelijk weer meer zin in dingen krijg.
Weg met de wintermoeheid en op met de lentekriebels. Elora heeft het me de laatste tijd niet makkelijk gemaakt. Al is ze niet echt stout of lastig, ze is me aan het uitproberen en zoekt constant de grenzen op. Dat is vermoeiend want het betekent dat ik haar heel goed in de gaten moet houden. Er is een tijd geweest dat ik haar wat meer los kon laten rennen zonder heel actief op te letten, maar dat kan nu echt even niet. Want dan doet ze gevaarlijke of gewoon lastige dingen. Kasten worden leeg gehaald en van alles wordt gesloopt. Ook stopt ze ineens weer alles in haar mond, terwijl ik maanden geleden al dacht dat we die fase eindelijk af hadden kunnen sluiten. Nou niet dus!
Ook heeft ze een tijd lang last van slaapproblemen gehad. Veel 's nachts even huilend wakker worden. Tenminste... als ze echt wakker was. Ik twijfel er wel eens aan. Maar één ding is zeker: IK word er dus wel wakker van. En al draait Elora zich meteen weer om en valt direct weer in slaap zodat ik niet eens mijn bed uit hoef, ik lig vaak nog een tijd lang wakker.
Zo gebeurde het dus regelmatig dat ze me tot 2 a 3 uur 's nachts wakker hield, zonder dat ze er zelf veel last van had. Want om 6:30 stond Elora weer paraat voor de nieuwe dag, terwijl ik als een lijk in bed lag.
Sinds twee nachten slaapt ze ineens minder rumoerig. Ik hoor haar nog wel maar niet zo vaak meer. En ze laat me in ieder geval ook weer tot 7:30 uitslapen en dat uurtje maakt een hoop verschil voor mij.
Gisteren waren we een eind gaan wandelen met de buggy. Het wandelen is goed voor mamma's lijn en als beloning na een uur wandelen (waar ze er soms wel even uit mag hoor) gaan we altijd in de speeltuin spelen. Van de winter was ik maar zelden uit mijn huis te lokken om te gaan wandelen met dit vieze weer. Maar nu vind ik het weer aanlokkelijk.
Helaas was het weer gisteren best nog fris en de wind was nog een tikkeltje guur. Elora had het wel naar haar zin. Er moest aan de krokussen geroken worden en alle hondjes waren interessant. Ook die haar bijna omver rende en haar vrolijk begon te likken. Ik vond dit wat minder, dus heb Elora maar snel weer in de buggy gehesen.
De speeltuin aan het eind van onze tocht was een sof. Alles was nat en vies en we besloten er maar niet te lang te spelen. Omdat ik dit zielig vond had ik Elora beloofd dat we de volgende dag naar Ballorig zouden gaan.
En dat hebben we gedaan. Natuurlijk was het vandaag wel leuk weer, maar ja... als je iets tegen mijn kind zegt moet je je er echt aan houden, want ze weet alles nog. Ze was druk aan het vertellen dat ze naar de ballenbak ging en dan kan ik moeilijk met een buitenspeeltuintje aankomen. Dus, in de auto maar en op naar Zoetermeer.
Ze was door het dolle heen en ik merkte dat ik er toch al weer een paar weken niet geweest was. Wat is haar motoriek ineens vooruitgegaan. Dingen die ze vlak voor haar verjaardag nog niet kon of een beetje wankelig deed, deed ze nu met gemak. Ze kon hoger klimmen en beter springen. Ik keek vol trots toe.
Omdat ze nogal moeite heeft met in het water springen in het zwembad, hebben we geoefend in de ballenbak. Zonder moeite sprong ze met een grote sprong van het randje in de ballenbak en verdween ze tot aan haar oren in de ballen. Soms moest ik haar redden, want dan ging ze echt koppetje onder. Dan riep ze "Mamma, hellup, Elora zit vast onder ballen!"
Ze had best bekijks die kleine van mij. Maar het is ook best een dapper meisje. Een moeder van een meisje van 3 1/2 vertouwde me toe: "Nou dat durfte mijn dochter nog niet hoor, toen ze 2 was". Maar ik vertelde haar weer dat ik soms wou dat Elora ietsje banger zou zijn. Want soms haalt ze stunts uit die ik toch wel heel eng vind en ze doet alles na wat grotere kinderen doen, alleen niet altijd met het zelfde success.
Om 12:00 was het afgelopen en Elora wilde nog niet weg. Toch heb ik haar zonder morren mee gekregen en omdat het weer buiten nog zo lekker was hebben we toch ook nog een half uurtje in de buitenspeeltuin gespeeld.
Onderweg naar huis had ze allemaal steentjes verzameld en ze vroeg of ze die mee naar huis mocht nemen. Natuurlijk mocht dat en we hebben nog heerlijk een half uurtje in de tuin gespeeld met de steentjes. Hele verhalen vertelde ze erbij.
Alleen toen het tijd voor bed was, werd het even moeilijk. Elora vertelde me duidelijk: "Ik jil (wil) niet bed toe, niet slapen mamma" En het toontje waarom ze het zei werd steeds jengeliger. Tja, en dan is het juist overduidelijk dat ze wel moet slapen. Toen ze eenmaal in bed lag vond ze het niet meer erg en na 5 minuten hoorde ik al niets meer.
Ik kan niet wachten tot het niet alleen tuin maar ook bikini weer is. Dan kan Elora lekker met water kliederen in de tuin. Heerlijk hoor... ik kijk er nu al naar uit. Wat een lekkere kriebels zijn dat toch... die lente kriebels.
Weg met de wintermoeheid en op met de lentekriebels. Elora heeft het me de laatste tijd niet makkelijk gemaakt. Al is ze niet echt stout of lastig, ze is me aan het uitproberen en zoekt constant de grenzen op. Dat is vermoeiend want het betekent dat ik haar heel goed in de gaten moet houden. Er is een tijd geweest dat ik haar wat meer los kon laten rennen zonder heel actief op te letten, maar dat kan nu echt even niet. Want dan doet ze gevaarlijke of gewoon lastige dingen. Kasten worden leeg gehaald en van alles wordt gesloopt. Ook stopt ze ineens weer alles in haar mond, terwijl ik maanden geleden al dacht dat we die fase eindelijk af hadden kunnen sluiten. Nou niet dus!
Ook heeft ze een tijd lang last van slaapproblemen gehad. Veel 's nachts even huilend wakker worden. Tenminste... als ze echt wakker was. Ik twijfel er wel eens aan. Maar één ding is zeker: IK word er dus wel wakker van. En al draait Elora zich meteen weer om en valt direct weer in slaap zodat ik niet eens mijn bed uit hoef, ik lig vaak nog een tijd lang wakker.
Zo gebeurde het dus regelmatig dat ze me tot 2 a 3 uur 's nachts wakker hield, zonder dat ze er zelf veel last van had. Want om 6:30 stond Elora weer paraat voor de nieuwe dag, terwijl ik als een lijk in bed lag.
Sinds twee nachten slaapt ze ineens minder rumoerig. Ik hoor haar nog wel maar niet zo vaak meer. En ze laat me in ieder geval ook weer tot 7:30 uitslapen en dat uurtje maakt een hoop verschil voor mij.
Gisteren waren we een eind gaan wandelen met de buggy. Het wandelen is goed voor mamma's lijn en als beloning na een uur wandelen (waar ze er soms wel even uit mag hoor) gaan we altijd in de speeltuin spelen. Van de winter was ik maar zelden uit mijn huis te lokken om te gaan wandelen met dit vieze weer. Maar nu vind ik het weer aanlokkelijk.
Helaas was het weer gisteren best nog fris en de wind was nog een tikkeltje guur. Elora had het wel naar haar zin. Er moest aan de krokussen geroken worden en alle hondjes waren interessant. Ook die haar bijna omver rende en haar vrolijk begon te likken. Ik vond dit wat minder, dus heb Elora maar snel weer in de buggy gehesen.
De speeltuin aan het eind van onze tocht was een sof. Alles was nat en vies en we besloten er maar niet te lang te spelen. Omdat ik dit zielig vond had ik Elora beloofd dat we de volgende dag naar Ballorig zouden gaan.
En dat hebben we gedaan. Natuurlijk was het vandaag wel leuk weer, maar ja... als je iets tegen mijn kind zegt moet je je er echt aan houden, want ze weet alles nog. Ze was druk aan het vertellen dat ze naar de ballenbak ging en dan kan ik moeilijk met een buitenspeeltuintje aankomen. Dus, in de auto maar en op naar Zoetermeer.
Ze was door het dolle heen en ik merkte dat ik er toch al weer een paar weken niet geweest was. Wat is haar motoriek ineens vooruitgegaan. Dingen die ze vlak voor haar verjaardag nog niet kon of een beetje wankelig deed, deed ze nu met gemak. Ze kon hoger klimmen en beter springen. Ik keek vol trots toe.
Omdat ze nogal moeite heeft met in het water springen in het zwembad, hebben we geoefend in de ballenbak. Zonder moeite sprong ze met een grote sprong van het randje in de ballenbak en verdween ze tot aan haar oren in de ballen. Soms moest ik haar redden, want dan ging ze echt koppetje onder. Dan riep ze "Mamma, hellup, Elora zit vast onder ballen!"
Ze had best bekijks die kleine van mij. Maar het is ook best een dapper meisje. Een moeder van een meisje van 3 1/2 vertouwde me toe: "Nou dat durfte mijn dochter nog niet hoor, toen ze 2 was". Maar ik vertelde haar weer dat ik soms wou dat Elora ietsje banger zou zijn. Want soms haalt ze stunts uit die ik toch wel heel eng vind en ze doet alles na wat grotere kinderen doen, alleen niet altijd met het zelfde success.
Om 12:00 was het afgelopen en Elora wilde nog niet weg. Toch heb ik haar zonder morren mee gekregen en omdat het weer buiten nog zo lekker was hebben we toch ook nog een half uurtje in de buitenspeeltuin gespeeld.
Onderweg naar huis had ze allemaal steentjes verzameld en ze vroeg of ze die mee naar huis mocht nemen. Natuurlijk mocht dat en we hebben nog heerlijk een half uurtje in de tuin gespeeld met de steentjes. Hele verhalen vertelde ze erbij.
Alleen toen het tijd voor bed was, werd het even moeilijk. Elora vertelde me duidelijk: "Ik jil (wil) niet bed toe, niet slapen mamma" En het toontje waarom ze het zei werd steeds jengeliger. Tja, en dan is het juist overduidelijk dat ze wel moet slapen. Toen ze eenmaal in bed lag vond ze het niet meer erg en na 5 minuten hoorde ik al niets meer.
Ik kan niet wachten tot het niet alleen tuin maar ook bikini weer is. Dan kan Elora lekker met water kliederen in de tuin. Heerlijk hoor... ik kijk er nu al naar uit. Wat een lekkere kriebels zijn dat toch... die lente kriebels.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Straf voor mamma" 04-03-2009 @ 13:18
Ik ben geen telefoon mens. Mijn telefoon ligt er regelmatig naast en ik heb ook niet de behoefte om mensen regelmatig te bellen, ik email liever. Met mijn moeder kan ik soms wel lang aan de telefoon hangen, omdat we het dan over mijn favoriete onderwerp hebben: "Elora". En aangezien we haar alletwee helemaal geweldig vinden en mijn moeder haar regelmatig op bezoek heeft, hebben we dan nogal wat verhalen uit te wisselen.
Heel soms heb ik ineens dat ik iemand aan de telefoon heb waar ik lang niet mee gesproken heb en daar kan ik dan lekker lang met kletsen. Vandaag was dat mijn nichtje. We hadden het over haar vakantie en de vakantie die wij gaan maken naar Florida. Ik ben er helemaal vol van, dus als iemand er over wil praten ben ik dol gelukkig, hihi.
Elora was lekker aan het spelen. Normaal zit ik beneden met haar, maar vandaag leek het me wel prima als we even boven bleven terwijl ik aan de telefoon zat. Elora was in haar kamertje en ik was speciaal in het kantoortje gaan zitten zodat ik haar in de gang bij de trap in de gaten kon houden.
Omdat Elora gezellig aan het kletsen was in haar kamer, ging ik er vanuit dat ze lief aan het spelen was. Ik denk dat ik in totaal 30 minuten aan de telefoon heb gezeten en het eerste kwartier ben ik regelmatig bij haar gaan kijken... dus ze heeft de chaos in 15 minuten weten aan te richten.
Plots was het stil in Elora haar kamer en ik ging snel kijken. Alle lage kasten waren leeg getrokken, de luiers lagen overal evenals de lakentjes en oude kinderkleertjes van Elora. Alle poppen lagen in het rond. Elora stond zelf aan haar luierbroekje te sjorren omdat ze op het potje moest volgens haar. Ze had hem al half over haar billen getrokken, wat ik in de eerste instantie niet zag want haar romper hing eroverheen.
Toen ik haar probeerde te helpen greep ik tot mijn nare verrassing midden in een half omgekeerde poepluier. Ik schrok me een ongeluk. Alles zat onder, haar rug, haar romper haar truitje en het potje waar ze duidelijk dus al op was gaan zitten... maar nog veel erger... IK zat onder *huiver*. Wat een vieze boel....
Alles is maar de douche in gegaan om het af te spoelen. Wat een naar zooitje.
Dat is dus mijn lesje geweest als ik aan de telefoon zit... volgende keer zorg ik dat ik Elora wel in het oog heb, ook al geloof ik dat het nog zo veilig is ;)
Heel soms heb ik ineens dat ik iemand aan de telefoon heb waar ik lang niet mee gesproken heb en daar kan ik dan lekker lang met kletsen. Vandaag was dat mijn nichtje. We hadden het over haar vakantie en de vakantie die wij gaan maken naar Florida. Ik ben er helemaal vol van, dus als iemand er over wil praten ben ik dol gelukkig, hihi.
Elora was lekker aan het spelen. Normaal zit ik beneden met haar, maar vandaag leek het me wel prima als we even boven bleven terwijl ik aan de telefoon zat. Elora was in haar kamertje en ik was speciaal in het kantoortje gaan zitten zodat ik haar in de gang bij de trap in de gaten kon houden.
Omdat Elora gezellig aan het kletsen was in haar kamer, ging ik er vanuit dat ze lief aan het spelen was. Ik denk dat ik in totaal 30 minuten aan de telefoon heb gezeten en het eerste kwartier ben ik regelmatig bij haar gaan kijken... dus ze heeft de chaos in 15 minuten weten aan te richten.
Plots was het stil in Elora haar kamer en ik ging snel kijken. Alle lage kasten waren leeg getrokken, de luiers lagen overal evenals de lakentjes en oude kinderkleertjes van Elora. Alle poppen lagen in het rond. Elora stond zelf aan haar luierbroekje te sjorren omdat ze op het potje moest volgens haar. Ze had hem al half over haar billen getrokken, wat ik in de eerste instantie niet zag want haar romper hing eroverheen.
Toen ik haar probeerde te helpen greep ik tot mijn nare verrassing midden in een half omgekeerde poepluier. Ik schrok me een ongeluk. Alles zat onder, haar rug, haar romper haar truitje en het potje waar ze duidelijk dus al op was gaan zitten... maar nog veel erger... IK zat onder *huiver*. Wat een vieze boel....
Alles is maar de douche in gegaan om het af te spoelen. Wat een naar zooitje.
Dat is dus mijn lesje geweest als ik aan de telefoon zit... volgende keer zorg ik dat ik Elora wel in het oog heb, ook al geloof ik dat het nog zo veilig is ;)
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "Heel veel gebeurd" 27-02-2009 @ 19:27
Tja ik moet me schamen, zo lang al geen update. Mensen maakten zich zelfs ongerust over me, hihi, maar hier gaat alles goed hoor.
Onze computer heeft een tijdje kuren gehad en ik kon dus niet op deze website komen. Maar goed, geen excuus want hij is al weer een aantal dagen gemaakt.
We hebben een behoorlijke week achter de rug. Druk druk druk.
EN, we hebben nu een peuter ipv een dreumes. Maandag was ze jarig en we hebben het in het weekend ervoor gevierd.
Wat een feest zeg! Ondanks dat ik de slingers van vorig jaar niet kon vinden (tja die had ik weer ergens "logisch" opgeruimd) waar ik behoorlijk van baalde (het waren ook zulke leuke!!) zag de kamer er toch vrolijk versierd uit.
Ons thema was "Fairies" van Disney en Elora was helemaal in haar nopjes met alle versieringen. De avond ervoor is ze bij mijn moeder blijven slapen, zodat Daan en ik de kamer konden versieren en haar cadeau (een keukentje) in elkaar konden zetten. Wat een gedoe was dat nog zeg!
Toen ze binnen kwam de volgende dag reageerde ze in de eerste instantie nogal lauw op de versiering. Wel werd ze erg enthousiast van het grote cadeau wat in het midden van de woonkamer stond (ik had 2 rollen pakpapier nodig om het een beetje te kunnen inpakken) met grote ballonnen er op geplakt.
's middags kwam de visite. Opa en Oma Noordeloos en tante Carla waren er het eerst van iedereen (behalve natuurlijk nanna en opa) en Elora hield ze allemaal in de ban met haar geweldige fratsen. Ze kreeg houten taartjes voor haar keukentje en heeft het er nu (bijna een week later) nog over dat ze die van Opa en Oma Noordeloos heeft gehad.
Ze is schandelijk verwend door de familie die langs is gekomen. Één van de meest vertederende dingen die ze heeft gekregen is een zusters schortje en kapje. Dat staat haar zooooo lief. Ze was overal even blij mee en het was een heerlijk ontspannen feestje voor ons, al was Elora zelf helemaal doorgedraaid. Pas om 2:00 lag ze in bed en om 16:45 was ze pas weer wakker en nog was ze moe.
De volgende dag was een gezellig zooitje. Het was super druk en telkens als er mensen naar huis gingen, kwamen er weer nieuwe mensen bij. Het was echt "feest". Elora is weer vreselijk verwend. Ze heeft heerlijk gespeeld met al haar vriendjes en vriendinnetjes en het was net een binnenspeeltuin in ons huis. Overal renden, gierden en speelden de kinderen. Het feest was pas om 21:00 afgelopen, al hebben we Elora om 19:30 lekker in bed gelegd. Geslapen heeft ze niet.
We hadden ook weer zo'n mooie taart, van Tinkerbell. Ik was er weer zo trots op, hij was echt schitterend. Als het goed is komt hij zelfs op de website van de winkel terecht. Elora vond het ook geweldig.
Ik had voor haar een eigen taart gekocht, zodat ze lekker kon kliederen. Het was erg grappig van ze mocht zelf de kaarsjes uitblazen. Dit deed ze heel serieus, al lukte het vaak maar half en kwam er veel speeksel mee (vandaar eigen taart) Ik had haar taart versierd met een plastic tinkerbell en ook daar heeft ze het nu nog steeds over. Het heeft echt indruk op haar gemaakt.
Nu, bijna een week verder vraagt ze nog dagelijks om taart. Ze zingt: "Happy Birthday to youse" voor zichzelf en is nog helemaal met "jarig zijn" bezig. Het is echt schattig.
Verder zijn we druk bezig met Potty training. Mijn moeder heeft al heel wat opgevangen, maar ik vrees dat wij nog geen 'poep' hebben opgevangen. Wel al twee keer een plasje. Ze geeft het zelf aan en vindt het potje reuze interessant. Ik heb ook het gevoel dat ze ons graag een plezier er mee wil doen en dat ze het natuurlijk ook leuk vindt dat ze er een lolly mee kan verdienen. Maar het is één groot feest naar het potje gaan. Ze wordt er helemaal enthousiast van. We houden dat er ook maar in.
Ik hoop dat ze tegen de tijd dat we naar Amerika gaan zindelijk is, dat zou wel gaaf zijn.
Onze computer heeft een tijdje kuren gehad en ik kon dus niet op deze website komen. Maar goed, geen excuus want hij is al weer een aantal dagen gemaakt.
We hebben een behoorlijke week achter de rug. Druk druk druk.
EN, we hebben nu een peuter ipv een dreumes. Maandag was ze jarig en we hebben het in het weekend ervoor gevierd.
Wat een feest zeg! Ondanks dat ik de slingers van vorig jaar niet kon vinden (tja die had ik weer ergens "logisch" opgeruimd) waar ik behoorlijk van baalde (het waren ook zulke leuke!!) zag de kamer er toch vrolijk versierd uit.
Ons thema was "Fairies" van Disney en Elora was helemaal in haar nopjes met alle versieringen. De avond ervoor is ze bij mijn moeder blijven slapen, zodat Daan en ik de kamer konden versieren en haar cadeau (een keukentje) in elkaar konden zetten. Wat een gedoe was dat nog zeg!
Toen ze binnen kwam de volgende dag reageerde ze in de eerste instantie nogal lauw op de versiering. Wel werd ze erg enthousiast van het grote cadeau wat in het midden van de woonkamer stond (ik had 2 rollen pakpapier nodig om het een beetje te kunnen inpakken) met grote ballonnen er op geplakt.
's middags kwam de visite. Opa en Oma Noordeloos en tante Carla waren er het eerst van iedereen (behalve natuurlijk nanna en opa) en Elora hield ze allemaal in de ban met haar geweldige fratsen. Ze kreeg houten taartjes voor haar keukentje en heeft het er nu (bijna een week later) nog over dat ze die van Opa en Oma Noordeloos heeft gehad.
Ze is schandelijk verwend door de familie die langs is gekomen. Één van de meest vertederende dingen die ze heeft gekregen is een zusters schortje en kapje. Dat staat haar zooooo lief. Ze was overal even blij mee en het was een heerlijk ontspannen feestje voor ons, al was Elora zelf helemaal doorgedraaid. Pas om 2:00 lag ze in bed en om 16:45 was ze pas weer wakker en nog was ze moe.
De volgende dag was een gezellig zooitje. Het was super druk en telkens als er mensen naar huis gingen, kwamen er weer nieuwe mensen bij. Het was echt "feest". Elora is weer vreselijk verwend. Ze heeft heerlijk gespeeld met al haar vriendjes en vriendinnetjes en het was net een binnenspeeltuin in ons huis. Overal renden, gierden en speelden de kinderen. Het feest was pas om 21:00 afgelopen, al hebben we Elora om 19:30 lekker in bed gelegd. Geslapen heeft ze niet.
We hadden ook weer zo'n mooie taart, van Tinkerbell. Ik was er weer zo trots op, hij was echt schitterend. Als het goed is komt hij zelfs op de website van de winkel terecht. Elora vond het ook geweldig.
Ik had voor haar een eigen taart gekocht, zodat ze lekker kon kliederen. Het was erg grappig van ze mocht zelf de kaarsjes uitblazen. Dit deed ze heel serieus, al lukte het vaak maar half en kwam er veel speeksel mee (vandaar eigen taart) Ik had haar taart versierd met een plastic tinkerbell en ook daar heeft ze het nu nog steeds over. Het heeft echt indruk op haar gemaakt.
Nu, bijna een week verder vraagt ze nog dagelijks om taart. Ze zingt: "Happy Birthday to youse" voor zichzelf en is nog helemaal met "jarig zijn" bezig. Het is echt schattig.
Verder zijn we druk bezig met Potty training. Mijn moeder heeft al heel wat opgevangen, maar ik vrees dat wij nog geen 'poep' hebben opgevangen. Wel al twee keer een plasje. Ze geeft het zelf aan en vindt het potje reuze interessant. Ik heb ook het gevoel dat ze ons graag een plezier er mee wil doen en dat ze het natuurlijk ook leuk vindt dat ze er een lolly mee kan verdienen. Maar het is één groot feest naar het potje gaan. Ze wordt er helemaal enthousiast van. We houden dat er ook maar in.
Ik hoop dat ze tegen de tijd dat we naar Amerika gaan zindelijk is, dat zou wel gaaf zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten