- "rustig dagje" 21-02-2007 @ 16:30
Mamma voelt zich niet zo lekker vandaag en heeft besloten een rustig dagje te houden. Eigenlijk zouden we vanavond Coen op visite hebben, maar mamma heeft niet zo'n zin om als levende dode visite te ontvangen. Dus mijmer ik maar een beetje in het rond. Ik ben wat dromerig vandaag en een beetje in een vreemde bui.
Aan de ene kant heb ik sterk het gevoel dat ik eerdaags ga bevallen, aan de andere kant lijkt het wel alsof het er NOOOOOIT van gaat komen. Het is ook raar om er telkens anders tegen aan te kijken. Maar dat zullen de hormonen wel zijn.
Het is dat ik weet dat de hormonen juist wel goed voor jou, die vrolijk in mijn buik ronddobbert, zijn, want anders had ik er niets positiefs aan kunnen zien. Ik word er kriegelig van en vaak ook huilerig. Al vind pappa het vaak erg grappig en schattig als ik weer eens om een wereld natuurfonds reclame zit te snotteren.
Ik loop ook telkens even je kamertje in. Het is een soort van heilig gebied. Er mogen ook geen dingen in liggen die rommelig zijn. Dan wordt mamma net een soort egeltje die haar nestje beschermt en wordt alles er snel weer uitgehaald.
Ik trek ook regelmatig even je kastje open. Daar hangen dan die kleine roze, paarse, witte en gele kleertjes. Ik verbaas me dat mijn kindje die straks aan gaat krijgen. Je hebt nu al zo veel kleertjes en je bent nog niet eens geboren. We zijn door iedereen heel erg verwend!
Volgens 2 verloskundige ben je een meisje en dat gevoel hadden pappa en ik ook al vanaf het begin. Maar toch is mamma wel eens bang dat je straks stiekem alsnog een jongetje ben. Wat dan? Dan hebben we allemaal roze jurkjes voor je en dat zou niet zo goed zijn. Gelukkig is je kamertje geel en je wiegje wit, dus die hoeven niet verandert te worden.
Mamma heeft alles al voor je, behalve een klingeltje voor boven je wiegje en ook nog geen wipstoeltje. Het wipstoeltje krijg je van je tante Linda, de zus van mamma. Die heeft mamma toch al zo gruwelijk verwend tijdens de zwangerschap. Iedereen trouwens hoor.
Ik vind het een heerlijk idee dat er al zoveel mensen zo lief voor je zijn, voordat je ook maar geboren bent. Je bent nu al een heel geliefd kind. Vooral vriendinnen van pappa en mamma leven erg met ons mee. Mamma's beste vriendin Sascha heeft wel heel erg haar best voor ons gedaan en heeft zelfs een kinderwagen voor ons geregeld. En een andere vriendin, Miriam heeft voor ons het kinderkaartje getekend. Die is veel mooier geworden dan die mamma had gemaakt.
We hebben ook heel veel spulletjes van mamma's vriendin Wilma gekregen en die is vooral in het begin ook een enorme steun voor mamma geweest.
Ik ben al deze vriendinnen ook zo dankbaar. En op momenten zoals nu, dat de hormonen als gillende keukenmeiden door mijn lichaam gieren, moet ik daar altijd even aan denken.
Maar de allergrootste steunen zijn toch echt Oma en Pappa geweest. Die hebben alle vreemde buien van mamma moeten doorstaan en stonden altijd voor ons klaar. Strakjes ga ik bevallen en zullen zij er ook bij zijn.
De vraag is en blijft alleen... wanneer is het nou precies strakjes??
Aan de ene kant heb ik sterk het gevoel dat ik eerdaags ga bevallen, aan de andere kant lijkt het wel alsof het er NOOOOOIT van gaat komen. Het is ook raar om er telkens anders tegen aan te kijken. Maar dat zullen de hormonen wel zijn.
Het is dat ik weet dat de hormonen juist wel goed voor jou, die vrolijk in mijn buik ronddobbert, zijn, want anders had ik er niets positiefs aan kunnen zien. Ik word er kriegelig van en vaak ook huilerig. Al vind pappa het vaak erg grappig en schattig als ik weer eens om een wereld natuurfonds reclame zit te snotteren.
Ik loop ook telkens even je kamertje in. Het is een soort van heilig gebied. Er mogen ook geen dingen in liggen die rommelig zijn. Dan wordt mamma net een soort egeltje die haar nestje beschermt en wordt alles er snel weer uitgehaald.
Ik trek ook regelmatig even je kastje open. Daar hangen dan die kleine roze, paarse, witte en gele kleertjes. Ik verbaas me dat mijn kindje die straks aan gaat krijgen. Je hebt nu al zo veel kleertjes en je bent nog niet eens geboren. We zijn door iedereen heel erg verwend!
Volgens 2 verloskundige ben je een meisje en dat gevoel hadden pappa en ik ook al vanaf het begin. Maar toch is mamma wel eens bang dat je straks stiekem alsnog een jongetje ben. Wat dan? Dan hebben we allemaal roze jurkjes voor je en dat zou niet zo goed zijn. Gelukkig is je kamertje geel en je wiegje wit, dus die hoeven niet verandert te worden.
Mamma heeft alles al voor je, behalve een klingeltje voor boven je wiegje en ook nog geen wipstoeltje. Het wipstoeltje krijg je van je tante Linda, de zus van mamma. Die heeft mamma toch al zo gruwelijk verwend tijdens de zwangerschap. Iedereen trouwens hoor.
Ik vind het een heerlijk idee dat er al zoveel mensen zo lief voor je zijn, voordat je ook maar geboren bent. Je bent nu al een heel geliefd kind. Vooral vriendinnen van pappa en mamma leven erg met ons mee. Mamma's beste vriendin Sascha heeft wel heel erg haar best voor ons gedaan en heeft zelfs een kinderwagen voor ons geregeld. En een andere vriendin, Miriam heeft voor ons het kinderkaartje getekend. Die is veel mooier geworden dan die mamma had gemaakt.
We hebben ook heel veel spulletjes van mamma's vriendin Wilma gekregen en die is vooral in het begin ook een enorme steun voor mamma geweest.
Ik ben al deze vriendinnen ook zo dankbaar. En op momenten zoals nu, dat de hormonen als gillende keukenmeiden door mijn lichaam gieren, moet ik daar altijd even aan denken.
Maar de allergrootste steunen zijn toch echt Oma en Pappa geweest. Die hebben alle vreemde buien van mamma moeten doorstaan en stonden altijd voor ons klaar. Strakjes ga ik bevallen en zullen zij er ook bij zijn.
De vraag is en blijft alleen... wanneer is het nou precies strakjes??
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "20 februari 39 weken precies" 20-02-2007 @ 12:50
Gisteren had mamma voor het eerst in tijden een goede nachtrust en dat heeft enorm geholpen. Mamma heeft minder last van allerlei kwaaltjes en kan de wereld weer een beetje beter aan. Dat "moe zijn" is ook niet prettig.
Het was zelfs zo erg dat mamma nogal hyper-actief werd van al die energie. Ze heeft dus ook mooi al een heel eind de adressen van iedereen kunnen opzoeken en opschrijven, voor de geboortekaartjes.
Er moeten nog een aantal dingetjes gebeuren. De adressen moeten nog volledig gemaakt worden en daarna moeten deze op stickers worden uitgeprint en op de enveloppen worden geplakt. Mamma en oma zijn al tot de conclusie gekomen dat we aan 100 geboortekaartjes niet genoeg hebben, dus het moeten er 120 worden. Wel heel veel, maar we kennen ook zoveel mensen. En ook oma en opa willen graag dat we wat kaartjes naar vrienden van hen sturen.
Ik ben toch zo benieuwd wanneer je gaat komen. We hebben al een paar keer vals alarm gehad en ik vertrouw mijn eigen lichaam niet meer zo. Nu lijkt alles heel rustig en voelt het alsof het nog best een tijdje zou kunnen duren. Maar ik heb geen idee. Binnen 3 weken lig je in mijn armen, daar ben ik vrij zeker van. En ook dat je toch echt een vissenkind gaat worden. Dat vindt mamma stiekem wel heel leuk.
Het was zelfs zo erg dat mamma nogal hyper-actief werd van al die energie. Ze heeft dus ook mooi al een heel eind de adressen van iedereen kunnen opzoeken en opschrijven, voor de geboortekaartjes.
Er moeten nog een aantal dingetjes gebeuren. De adressen moeten nog volledig gemaakt worden en daarna moeten deze op stickers worden uitgeprint en op de enveloppen worden geplakt. Mamma en oma zijn al tot de conclusie gekomen dat we aan 100 geboortekaartjes niet genoeg hebben, dus het moeten er 120 worden. Wel heel veel, maar we kennen ook zoveel mensen. En ook oma en opa willen graag dat we wat kaartjes naar vrienden van hen sturen.
Ik ben toch zo benieuwd wanneer je gaat komen. We hebben al een paar keer vals alarm gehad en ik vertrouw mijn eigen lichaam niet meer zo. Nu lijkt alles heel rustig en voelt het alsof het nog best een tijdje zou kunnen duren. Maar ik heb geen idee. Binnen 3 weken lig je in mijn armen, daar ben ik vrij zeker van. En ook dat je toch echt een vissenkind gaat worden. Dat vindt mamma stiekem wel heel leuk.
Opties: Bewerken - Verwijderen
- "18 februari, bijna 39 weken zwanger" 18-02-2007 @ 15:05
Mamma is nu bijna 39 weken zwanger en ik vond het hoog tijd om eens een website voor je te maken. Ik heb hier en daar tijdens mijn zwangerschap een stukje dagboek bijgehouden, maar ik wil als je er straks bent veel meer gaan opschrijven. Zo kunnen de mensen die in je geinteresseerd zijn ook meelezen.
Zowel pappa als mamma zijn heel erg benieuwd wanneer je gaat komen. Stiekem denkt mamma dat dit wel eens de week zou kunnen zijn... maar er kan nog van alles gebeuren. De officiele datum dat mamma is uitgerekend is: 27 februari. Mamma en pappa hopen dat je op 22 februari komt. Dat is de datum van de dag dat mamma en pappa elkaar voor het eerst gezien hebben, 5 jaar geleden.
Mamma merkt ook dat ze nu in de laatste loodjes van haar zwangerschap is. Ze had nooit gedacht dat ze het zat zou worden, maar toch is de tijd nu wel gekomen dat ze je gewoon wil leren kennen. Ze wil graag weten wie je bent en hoe je er uit ziet. En pappa ook trouwens, die is misschien nog wel nieuwsgieriger.
Een paar weken geleden spartelde je nog heel druk rond in mamma's buik, maar nu ben je veel rustiger. Af en toe krijgt mamma nog wel een stevige schop of por van je, maar niet meer zo hard en zo vaak als eerst. Je hebt nu ook niet meer zo veel ruimte. Mamma vind het een raar idee dat er nu al zo'n groot kindje in haar buik zit.
Ik ben benieuwd of we gelijk krijgen met onze voorspellingen. Mamma denkt nog steeds, of 22 februari of 2 maart. Al zou 6 maart haar ook niet verbazen.
Zowel pappa als mamma zijn heel erg benieuwd wanneer je gaat komen. Stiekem denkt mamma dat dit wel eens de week zou kunnen zijn... maar er kan nog van alles gebeuren. De officiele datum dat mamma is uitgerekend is: 27 februari. Mamma en pappa hopen dat je op 22 februari komt. Dat is de datum van de dag dat mamma en pappa elkaar voor het eerst gezien hebben, 5 jaar geleden.
Mamma merkt ook dat ze nu in de laatste loodjes van haar zwangerschap is. Ze had nooit gedacht dat ze het zat zou worden, maar toch is de tijd nu wel gekomen dat ze je gewoon wil leren kennen. Ze wil graag weten wie je bent en hoe je er uit ziet. En pappa ook trouwens, die is misschien nog wel nieuwsgieriger.
Een paar weken geleden spartelde je nog heel druk rond in mamma's buik, maar nu ben je veel rustiger. Af en toe krijgt mamma nog wel een stevige schop of por van je, maar niet meer zo hard en zo vaak als eerst. Je hebt nu ook niet meer zo veel ruimte. Mamma vind het een raar idee dat er nu al zo'n groot kindje in haar buik zit.
Ik ben benieuwd of we gelijk krijgen met onze voorspellingen. Mamma denkt nog steeds, of 22 februari of 2 maart. Al zou 6 maart haar ook niet verbazen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten